ผมกลายเป็นเพื่อนชายของเหล่าตัวเอกในวันสิ้นโลกหล่ะ!

" นายบอกว่านายตั้งชื่อเองหรอ ? 0089ไม่สิ่ ๆ เเดนเหนือ ใช่มั้ย? "

ผมมองท่าทีตื่นเต้นเสียยกใหญ่ของเจ้าเด็กผมเเดงตรงหน้าที่ สลัดคราบของเด็กขี้ระเเวงอารมณ์ร้ายในทีเเรกไปจนหมดสิ้นหลังรู้ว่าผมมีชื่อ  ผมพยักหน้าให้กับคำถามนั้นอย่างมั่นอกมั่นใจ

" ใช่ ! ผมตั้งชื่อให้กับตัวเอง เองหละ  ก็นะ ไม่มีใครอยากมีชื่อเหมือนตัวเลขหรอก จริงปะ? "

ผมพูดเจือยเเจวเสียงใส พลางใช้นิ้วเล็กๆของตัวเองชี้ไปยังป้ายตัวเลขที่เสมือนเป็นชื่อบนปลอกคอไฟฟ้า อย่างทะเล้น ก่อนมองสายตาเป็นประกายของเด็กชายเจ้าของเรือนผมสีเเดงเพลิง จากนั้นก็เอ่ยเชิญชวนเด็กใสซื่อตรงหน้าให้คล้อยตาม

" เเล้วนาย.... อยากมีชื่อเหมือนกันมั้ย ? "

ผมยิ้มอย่างเป็นมิตรขณะยืนรอคำตอบ

" .นายกำลัง...จะตั้งชื่อให้ฉัน? ชื่อฉัน?"

ในดวงตากลมโตมีความกังวลเเละไม่มั่นใจอยู่เต็มไปหมด พอเห็นดังนั้นผมก็ยิ้มจางๆ 

ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ พอให้อยู่ ในระยะที่กระซิบเเล้วจะได้ยินกันเเค่สองคน เลือกใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลเเละหนักเเน่นในคำพูดเพื่อเพิ่มความเชื่อมั่น

" ไม่ต้องกลัว เรื่องนี้จะเป็นความลับระหว่างเราเเค่สองคน พวกนั้น จะไม่มีวันรู้เรื่องนี้ "

อ่า ผมค่อนข้างรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเหมือนเเก๊งต้มตุ๋นยังไงไม่รู้ที่หลอกใช้เด็กเเบบนี้เพื่อเอาชีวิตรอด ได้เเต่ทำใจเเล้วพูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ว่านี่ก็เเค่ชั่วคราว

ผมมองสายตาที่เปลี่ยนไปของเด็กตรงหน้าที่กลายเป็นความเชื่อมั่น เต็มไปด้วยความหวัง ผมผละตัวออก เเต่ก็ถูกเเขนเล็กดึงเอาไว้ก่อนเจ้าตัวจะเคลื่อนตัวเข้ามากระซิบข้างหูผมกลับ ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกล่าว ประกาศิต

" ถ้านายกล้าโกหก ฉันเอานายตายเเน่ "

' อุก ' ผมสะดุ้งเฮือกยามมองไปยังดวงตาของเด็กชาย ก่อนจะกลืนก้อนน้ำลายลงคอเเล้วยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างนั้นก็ถอยรนกลับมาเเทบไม่ทัน

" เเน่นอน... ผมเอาคอตัวเองเป็นประกันเลย เรย์เวน "

" ? "

อุ้ย ผมเผลอหลุดปาก ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ทันตั้ง เเต่ผมดันเรียกเขาไปเเบบนั้นซะเเล้ว บ้าเอ้ยผมพลาดซะเเล้ว นี่มันน่าสงสัยจะตาย 

" เเฮะๆ "

ผมยิ้มเเหย่ๆ

" นั่นชื่อฉัน  ใช่มั้ย ? "

กลับกันเด็กชายตรงหน้าดูตื่นเต้นเเทนที่จะสงสัยอย่างที่ผมคิดเอาไว้

" อา..เอ่อ... ใช่ๆ "

นาทีนี้เลยต้องอาศัยการตีเนียนเอา

" เรย์เวน... เรย์เวน เรย์เวน เรย์เวน! "

ปากเล็กพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะเผลอพูดเสียงดังพลางยิ้มกว้าง ดูท่าจะชอบใจชื่อนี้สุดๆ .. เเถมยังชอบเกินไปหน่อยด้วย

"  ชู่ว! อย่าเสียงดังสิ่ เดี๋ยวก็โดนจับได้หรอก ผมยังไม่อยากตายตอนนี้หรอกนะ "

ผมรีบพุ่งเข้าไปปิดรอยยิ้มนั้น เเล้วกดหัวเราทั้งสองคนให้ต่ำที่สุด พรางมองซ้ายขวาอย่างระเเวดระวัง เพราะสถานการณ์ของเราตอนนี้คือหนูทดลองที่เเอบหนีออกมาจากห้องนอน ขืนโดนจับได้ตอนนี้ ผมคงโดนเชือดเเน่ๆ ยิ่งเป็นตัวทดลองที่ล้มเหลวด้วย จะกำจัดไปก็ไม่กลายเป็นปัญหา ... ส่วนเจ้าหมอนี้.. ผมมองเอ็ดไปยังเจ้าหัวเเดงข้างๆที่ยิ้มตาปิดมาให้ .. ใช่สิ่เจ้าหมอนี่มันเป็นตัวทดลองที่สำเร็จเลยไม่เป็นไร มากสุดก็เเค่โดนกักบริเวณ

"  เเดนเหนือ "

" หือ ? "

" เเดน - เหนือ "

ผมหันไปมอง

" เรียกชื่อฉันสิ่ "

สบดวงตาประกายของคนเด็กตรงหน้า

" เรย์เวน "

คำเตือน

เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการเท่านั้น  ไรท์ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคล หน่วยงาน องกรณ์ สถานที่ใด ตัวเนื้อเรื่องนั้นออกเเนว พจนภัย  ไม่เน้นวาย เเต่ออกเเนวเลี้ยงเด็ก ในโลกนี้มีทั้งซอมบี้ปีศาจ มีหน่วยองกรณ์ต้านภัยเกิดขึ้นเเล้วมากมาย ดังนั้นจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความรุนเเรงภายในเนื้อเรื่อง มีคำหยาบ เพราะในนี้มันเถื่อนสลัด