เจ้าสาว จำเป็น

“หึหึหึ กลัวผมเหรอ ไม่ต้องกลัวผมหรอก เพราะผมไม่มีทางนอนกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รักหรอก คุณไม่มีอะไรดึงดูดผมได้เลย ความเซ็กซี่ก็ไม่มี ผมคงนอนกับคุณไม่ลงหรอก ” คะนิ้งก้มหน้าลง เธอไม่กล้าเงยหน้ามามองธามไทด้วยซ้ำ เพราะเธอรู้สึกกลัวสายตาที่เขาส่งมาให้เธอ 
“มัวนั่งบื้ออะไรอยู่ รีบออกไปจากเตียงของผมได้แล้ว ผมจะนอนพักผ่อน” คะนิ้งได้ยินแบบนั้นเธอจึงรีบลุกขึ้นจากเตียงทันที  ธามไทจึงเดินมาล้มตัวลงนอนที่เตียงพร้อมกับถอนหายใจแรง พร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก
“ตั้งแต่วันนี้ไป คุณห้ามขึ้นมานอนบนเตียงของผมเด็ดขาด เพราะเตียงนี้ผมเตรียมเอาไว้ให้กับผู้หญิงที่ผมรักเท่านั้น คุณไม่มีสิทธิ์มานั่งหรือนอนเข้าใจไหม”
“ฉัน เข้าใจค่ะ ”ธามไทโยนหมอนลงไปที่พื้นให้คะนิ้ง
“ นี่ ถือว่าผมใจดีกับคุณแล้วนะ” จากนั้นเขาก็นอนหลับตา คะนิ้งมองดูธามไทก่อนที่จะหยิบหมอนจากพื้นขึ้นมา และเดินมานอนที่โซฟาเล็ก