[ One piece ] นายเป็นของพวกเรา | allluffy

ณ หมู่บ้านฟูชา

ภายในร้านเหล้าแห่งหนึ่งในหมู่บ้านมีกลุ่มโจรสลัดกลุ่มนึงกำลังนั่งสังสรรค์กันอยู่โดยที่กัปตันเรืออย่าง แชงคูส นั่งพูดคุยอยุ่กับเด็กน้อยคนหนึ่งนามว่า มังกี้ ดี ลูฟี่ และเด็กน้อยเองก็ดูท่าจะกำลังงอแงเพราะไม่ว่าจะร้องขอให้ตนขึ้นเรือไปด้วยยังไงแชงคูสก็ไม่พาไปด้วยเหตุผลที่ว่าเขานั้นยังเด็กเกินไปนี่ขนาดเอามีดกรีดใต้ตาแล้วก็ยังถูกปฏิเสธอีกเหรอแบบนี้เขาก็เจ็บตัวฟรีน่ะสิ!

“เอาน่าลูฟี่เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว”

“หึ้ย..”

เด็กน้อยส่งเสียงออกมาพลางทำหน้าตาราวกลับกำลังงอนคนตรงหน้าเล็กน้อยแต่ก็เลิกสนใจไปเพราะจู่ๆท้องน้อยๆของเขาก็พลันร้องออกมาเสียได้

โครกก

เมื่อรู้สึกว่าหิวก็ขยับอ้าปากกำลังจะบอกหญิงสาวตรงหน้าแต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อสายตาดันมองไปเห็นกล่องที่วางเอาไว้ที่ขวามือไวกว่าความคิดก็คงจะเป็นร่างกายที่เอื้อมมือเล็กๆไปเปิดมันออกก่อนจะพบกับผลไม้รูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดแต่ถึงอย่างนั้นก็หาได้สนใจไม่ด้วยความที่ว่าตอนนี้ตัวของเด็กน้อยเองก็กำลังงอนคนข้างกายอยู่เลยคิดจะกินผลไม้นี้แก้เผ็ดซะเลยใช่..เขาจะกินผลไม้นี้

กึก

เมื่อกัดลงไปได้เพียงคำเดียวก็รับรู้ได้ถึงรสชาติที่จะว่าอร่อยก็ไม่เชิงจะไม่อร่อยก็ไม่ใช่แต่ถึงอย่านั้นเด็กน้อยก็นั่งกินต่อไปจนมีเสียงร้องทักขึ้นมา

“ลูฟี่นั่นนายกินอะไรน่ะ?”

พรึ่บ!

แชงคูสหันมามองด้วยความรวดเร็วก่อนจะตกใจสุดขีดเมื่อสิ่งที่เด็กน้อยกำลังกินนั้นมันคือ..

“ลูฟี่!!”

“!?”

“คายออกมาเดียวนี้เลย!”

“นั่นมันผลไม้ปีศาจนะเว้ย!..ถ้านายกินเข้าไปนานจะไม่สามารถว่ายน้ำทะเลได้อีกต่อไปเลยนะ!”

กึก!

“ห..ห้ะ!?”

ม..ไม่สามารถว่ายน้ำได้!?

“ไอ้เจ้าเด็กบ้าเอ๊ย!”

แต่แล้วจู่ๆรอบตัวของเด็กน้อยก็เกิดแสงสว่างเปล่งออกมาล้อมรอบร่างกายเล็กเอาไว้โดยที่ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของคนทั้งร้านที่กำลังทำหน้าตกใจบ้างก็กังวลโดยเฉพาะกับกัปตันเรืออย่างแชงคูส

“ลูฟี่!!?”

เมื่อเวลาผ่านไปได้ราวๆเกือบชั่วโมงแสงสว่างที่เปล่งประกายอยู่นั้นพลันค่อยๆเจือจางลงจนเห็นร่างกายของเด็กน้อยได้อย่างชัดเพียงแต่..มีบางอย่างที่แตกต่างออกไปจากเดิมมากโข

“ล..ลูฟี่?”

“หื้อ?”

“ทำไมนายถึง..”

“มีอะไรเหรอแชงคูส?”

เด็กน้อยถามขึ้นมาด้วยความสงสัยพร้อมทั้งเอียงคอมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัยถึงแม้เรื่องเมื่อกี้จะดูน่าตกใจแต่หากใช้คำนี้ไม่ได้กับเด็กน้อยอย่างลูฟี่เพราะเมื่อกี้มันทั้งน่าตื่นเต้นและดูอบอุ่นในเวลาเดียวกันแต่เมื่อเริ่มสังเกตดีๆก็รู้สึกเหมือนร่างกายจะเล็กลงมาเล็กน้อยนั่นก็ทำให้เด็กน้อยแปลกใจอยู่นิดหน่อยหากแต่ความแปลกใจนั้นคนตรงหน้ายังมีมากกว่าอีก

“ก..เกิดอะไรขึ้นกับนายเนี่ย!?”

“เฮ้ย!..ผลไม้ปีศาจมันเป็นแบบนี้ได้ด้วยเหรอ!?”

อะไรกันอ่ะ?

หากมองในมุมของเด็กน้อยมันคงไม่แปลกแต่หากมองในอีกทางนึงในตอนนี้ได้เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้นเสียได้เด็กน้อยที่ตอนแรกมีผมสีดำแต่บัดนี้ผมนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกลับหิมะที่ยาวลงมาปิดทั่วทั้งหลังเล็กๆเอาไว้ดวงตากลมโตที่แปรเปลี่ยนกลายเป็นสีเหลืองทองอร่ามกำลังเปล่งประกายราวกับอัญมณีใบหน้าหวานราวกลับผู้หญิงผิวสีขาวนวลที่มองดูแล้วอยากจะยื่นมือเข้ามาสัมผัสริมฝีปากเล็กออกสีแดงไปทางเชอร์รี่ดูอวบอิ่มและนั่นก็คงจะเป็นอีกจุดเด่นที่ทำให้ใบหน้าของเด็กชายคนนี้งดงามราวกลับหญิงสาวไม่สิ..อาจจะงดงามมากกว่าด้วยซ้ำ

“เฮ้..เกิดอะไรขึ้น”

“แล้วทำไมพวกนายมองฉันแบบนั้นล่ะ?”

“นี่..นายจริงๆเหรอลูฟี่?"

“ก็ใช่น่ะสิ!”

“แล้วเลิกทำหน้าเหมือนเห็นผีได้แล้วเว้ย!”

“อ่า..”

นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับเจ้าตัวน้อยนี่กันล่ะเนี่ย!?

อ้ากกกกกก!!!!!

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นมาหลังจากที่เด็กน้อยได้พบกับการเปลี่ยนแปลงของตนเอง..ว่ายน้ำก็ไม่ได้แล้วนี่ยังจะมาเปลี่ยนรูปลักษณ์อีก!ให้ตายสินี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน!

“ช..แชงคูส”

“…”

เด็กน้อยเรียกชื่อของคนข้างๆด้วยเสียงที่สั่นเทาด้วยความที่เขาไม่อยากยอมรับความจริงเลยทำไมล่ะ?ถ้าจะเปลี่ยนรูปลักษณ์ทำไมถึงไม่เปลี่ยนให้มันหล่อเล่า!!นี่มันอะไรกันเนี่ยถ้าไม่รู้ว่านี่คือตัวเขาเองคงจะมองตาเคลิ้มไปแล้ว!

ฮือออออ..แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!?

กึก..

“หื้ม..?”

ฟุดฟิด ฟุดฟิด

กลิ่นอะไร?

จากตัวลูฟี่เหรอ?

จู่ๆแชงคูสก็ได้กลิ่นหอมบางอย่างลอยออกมาเตะจมูกและใช่..กลิ่นนั้นมันมาจากคนข้างกายเขาที่กำลังยืนปลงตกด้วยสีหน้าเหมือนจะตายแต่มันคงไม่เป็นอะไรหากแต่กลิ่นนั้นมันราวกลับเชื้อเชิญให้เขาอุ้มร่างเล็กของเด็กน้อยขึ้นมา

“อ๊ะ..แชงคูสมีอะไรเหรอ?”

“…”

“อื้อ!..ท..ทำอะไรเนี้ยมันจักจี้นะ”

เด็กน้อยพลางหดคอหนีจากจมูกของคนด้านหลังที่จู่ๆก็ซุุกไซร้เข้ามาที่คอของเขาก่อนจะสูดดมจนรู้สึกขนลุกไม่น้อยเด็กน้อยพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดนี้แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลสักเท่าไหร่จึงต้องจำใจปล่อยให้อีกฝ่ายดมกลิ่นกายของตนต่อไป..

กลิ่นหอมที่หากได้กลิ่นก็คงจะหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น

ช่างเป็นกลิ่นที่..หอมเสียเหลือเกิน