ตัวแม่แห่งพารา

แสงแรกแห่งรุ่งอรุณมาเยือนยามย่ำรุ่งอีกครา เสียงวิหคเริ่มร้องขับขานรับวันใหม่ วัฏจักรเวียนวนเสมือนวงล้อแห่งโชคชะตาได้เริ่มขึ้น

    ใต้ต้นไม้ใหญ่กลางพงไพรลำแสงอ่อน ๆ ส่องต้องใบหน้านวลของเด็กสาว วงหน้าอ่อนเยาว์ละมุนตา

    ทันใดนั้นขนตาดำหนาเริ่มขยับเบา ๆ ดุจผีเสื้อกระพือปีก ดวงตาฉ่ำน้ำหรี่ปรือสลึมสลือ

    อ่า...ปวดหัวเหลือเกิน ชาบัวไม่คิดเลยว่าเมื่อคืนจะวูบหลับไปหลังจากงานเลี้ยงฉลองโปรเจ็คท์ที่ไม่ได้นอนมาสามวันเสร็จสิ้นลงสักที

[ระบบตรวจพบโฮสต์ที่เงื่อนไขตรงกัน ระบบเริ่มดำเนินการเชื่อมต่อ]

เสียงบ้าไรน่ะ?

[ระบบเชื่อมต่อเสร็จสิ้นแล้ว]

อื้อ...หนวกหูจัง

[อรุณสวัสดิ์โฮสต์ กรุณาตั้งชื่อเมืองของท่าน]

เงียบหน่อยได้ไหม โอ๊ย ปวดหัว

[อรุณสวัสดิ์โฮสต์ กรุณาตั้งชื่อเมืองของท่าน]

"พารา" เสียงแหบพร่าของเด็กสาวบ่งบอกความต้องการถึงบางสิ่งบางอย่าง

[โฮสต์ยืนยันว่า "พารา" ใช่หรือไม่]

"อื้อ ข้าต้องการพารา]

[ระบบดำเนินการเสร็จสิ้นแล้ว ต่อไปนี้เมืองของโฮสต์จะชื่อว่า "พารา" ระบบขอแสดงความยินดีด้วย เย้~~] น้ำเสียงโทนเดียวที่พยายามแสดงความดีใจดังขึ้น {ผู้เขียน:ช่างน่าสงสารสุด ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า}

และนั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของเมืองในตำนานอย่างพารา เมืองที่ไร้กฏหมายแต่เป็นศูนย์รวมใจของใครหลาย ๆ คน เมืองที่มีแต่คนแปลก ๆ มาเจอกัน

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ /\