AllJAENFICTION

ตอนที่ 1 : จองจูออน[JohnJae]

คุณเคยเชื่อเรื่องโชคลางไหมครับ? หรือพวกผีสางนางไม้อะไรเทือกๆนั้น ผมคนหนึ่งที่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ ค้านหัวชนฝาเลยก็ว่าได้ ไร้สาระ มันพิสูจน์ไม่ได้ดังนั้นก็ไม่ผิดที่ผมจะไม่เชื่อว่ามันไม่มีจริง จนกระทั่ง

[ซัปโปโร่ ญี่ปุ่น]

"ไอ้จอห์นมึงแพ้พนัน มึงต้องโดนลงโทษ"

มือหนาปาไผ่นกกระจอกในมือทิ้งด้วยความหัวเสีย นี้แพ้ครั้งแรกในรอบ4ปีหรอเนี้ย?

"คราวนี้จะเอาอะไรดีว่ะ ครั้งที่แล้วไอ้ยูตโดนลงโทษให้ไปยืนโชว์ตูดหน้าคณะยังฮาไม่หาย ฮาๆๆ"

โดยองหัวเราะพร้อมชี้หน้าหนุ่มยุ่นคนเดียวในกลุ่มต่างด้าวไลน์

ยูตะพอเห็นเพื่อนหน้ากระต่ายหัวเราะชอบใจก็ประเคนไนกี้แอร์คู่ใจเข้าหน้าเพื่อนรักเป็นรางวัล

"เอาไงดีอ่ะ ไอ้จอห์นเพิ่งโดนครั้งแรกด้วย ปกติแม่งดวงดีหมาๆ"

"เอ่อวะ งั้นเอางี้ กูนึกเรื่องดีๆออกละ"

แทยงพูดขึ้นพร้อมทำหน้าตาเจ้าเลห์

"กูว่าไม่น่าเป็นเรื่องราวดีๆแน่ ดูจากหนังหน้ามึงละ"

จอห์นนี่สวนกลับทันที คบกับพวกมันมาตั้งนาน เรื่องราวดีๆนะหรอ???? ไม่มีหรอก

"ก็กูอยากพิสูทธ์ ว่าเรื่องที่ชาวบ้านลือกันจะเป็นจริงอย่างที่เค้าว่าหรือเปล่าอ่ะดิ"

"มึงอย่าบอกนะว่า..........."

"บทลงโทษคือ จีบจูออนจองแจให้ติดในเวลา 3 อาทิตย์"

"เชี้ยยยยยยยยย!!!"

ตามเสียงเล่าอ้าง ไม่มีผู้ใดทราบสถานะแน่ชัดของแจฮยอนว่าเป็นมายังไง อายุเท่าไร อยู่ปีอะไร แม้แต่อาจารย์ก็ไม่มีใครทราบข้อมูลหรือให้คำตอบใดๆได้ หลายคนยังบอกว่าถ้าคุณเข้าใกล้จองจูออนจะโชคร้าย หดหู่ ท้อแท้สิ้นหวังไปหลายวันเลยทีเดียว เคยมีคนลองดีทำเก๋าวิ่งไปจับแขนจองจูออน เย็นนั้นโดนรถชนเข้าโรงบาลนอนโคม่าอยู่4เดือนเต็ม ปกติจองจูออนจะไม่เดินเผ่นพ่าน คุณสามารถเจอจองจูออนได้สองทีคือ มุมในหลังสุดของหอสมุดทุกวันศุกร์ตอน5โมงเย็น และที่ใต้ต้นก้ามปูข้างตึกร้างหลังคณะวิดวะแห่งนี้

จอห์นนี่สูดลมหายใจเข้าเต็ํมปอด พยายามทำใจให้สงบ เค้ามาถึงตึกร้างหลังคณะวิดวะนานแล้ว แต่ยังไม่กล้าเข้าไปทำภารกิจที่ได้รับมอบหมาย แบบไม่เต็มใจ ได้สักที ตาคมเพ่งมองร่างขาวซีดใต้ต้นก้ามปูขนาดใหญ่กำลังนั้งคุยเสียงเอื้อยเย็น ตอบบทสนทนาแบบขอไปที ผมสีทองสว่างยาวไปถึงกลางหลังแถมปล่อยรุงรังปิดหน้าปิดตาตัวเอง

ยิ่งทำจองจูออนให้ดูไม่น่าคบหาเข้าไปใหญ่ และที่สำคัญ.......

(หมอนั้นนั้งคุยคนเดียว.....  โอ้ยย ขนลุก)

เอาวะ! ไร้สาระ! ผีเผออะไรมีจริงทีไหน?

ก็แค่หมอนั้นไม่เต็มบาททำตัวประหลาดจนคนอื่นเอาไปพูดเป็นตุเป็นตะกันเองต่างหาก

ขายาวค่อยๆก้าวเข้าไปใกล้คนตัวขาวใกล้ขึ้น ใกล้ขี้น และใกล้ขี้นเรื่อยๆ

"ออกไปนะ"

เสียงทุ้มหวานติดเย็นเอ่ยไล่พร้อมปัดมือไปข้างๆตัวเอง

"เออ... คือ.. ฉัน.."

จอห์นนี่สตั้นไป 2 วิยังไม่ทันได้พูดอะไรก็โดนไล่ละหรอวะ?

"บอกให้ออกไปไง"

ร่างขาวซีดเอ่ยไล่ด้วยความลำคาญอีกครั้ง

"แต่ฉันพึ่งมา..."

"ฉันไม่ได้บอกนาย บอกเคนจิ"

จอห์นนี่อ้าปากเงิบ หันซ้ายแลขวา แต่ไม่ว่าจะหันไปทางไหน ตรงนี้ก็มีแค่เค้ากับจองจูออน

"เคนจิ! เราบอกกี่ครั้งแล้วว่าห้ามจับแก้มเรา"

มือขาวทำท่าเหมือนปัดอะไรสักอย่างออกจากแก้มพร้อมมองไปที่พื้นที่วางเปล่าข้างตัวเอง

(พูดคนเดียว?โกรธอากาศ?)

ไปกันใหญ่...

"เออ งั้นฉันกลับละ" 

แม่งตูมาเสียเวลากะคนบ้าทำไมว่ะ

"อืม"

(นี้ก็ไม่คิดจะรั้งหรืออะไรเลยหรือไง๊?)

จอห์นนี่หันหลังเดินออกมาด้วยความหัวเสีย แต่เค้าก็ต้องหยุดกึกเพราะความอยากเอาชนะมีมากกว่า ถ้าเป็นหญิงอื่น 3ชั่วโมงก็เกินพอแต่กับแจฮยอนว่าตามตรงบ้าขนาดนั้น 3ปีเค้าจะจีบติดหรือเปล่ายังไม่รู้

แล้วถ้าทำภารกิจไม่สำเร็จมีหวังไอ้พวกนั้นหัวเราะดูถูกเค้าแน่ๆ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน

จอห์นนี่ ตัดสินใจเดินกลับไปและเริ่มต้นประโยคแนะนำตัวตามมุกเดิมที่เคยใช้เวลาไปจีบสาวนางอื่น

"ผมชื่อจอห์น....."

"เคนจิถ้านายยังไม่เลยยุ่งกับแก้มฉันจะฟ้องฮันนะ!!"

"นี้นาย! เวลาคนอื่นพูดด้วยนะสนใจมั้งดิ"

หมดละ หมดกัน ไม่ต้องคีพมันละลุคเล้ออะไร

"ก็เมื่อกี้บอกว่าจะไปแล้วไม่ใช่หรอ? กลับมาอีกทำไมไม่ทราบ"

"ก็เพราะนายเป็นแบบนี้นะซิถึงไม่มีเพื่อนสักคน"

คนอะไรไร้ซึ่งมนุษย์สำพันธ นี้เรียนผ่านอนุบาลสองห้องทานตะวันมาได้ยังไงเนี้ย?

"ฉันก็มีไม่ได้อยู่แล้วไหมละ"

"นายหมายความว่ายังไง?"

"ฮันนะไม่อนุญาติ"

"ฮันนะคือใคร?"

"ฮันนะไม่ชอบนาย"

"ทำไมคนที่ชื่อฮันนะอะไรนั้นถึงไม่ชอบฉัน? ตลก ฉันหล่อไปหรือไง?"

"ฮันนะไม่ชอบใครเลยต่างหาก นายกลับไปซะ ฉันไม่อยากคุยกับนาย"

จอห์นนี่ก้าวมาประชิดคนตัวขาวจนระยะห่างระหว่างกันมีแค่คืบ

"ละถ้าฉันบอกว่าไม่ละ?"

(วูบ)

แค่เพียงไม่กี่วิ กลับมีลมเย็นยะเยือกพัดผ่านตัวเค้าทั้งสองคนด้วยความแรงที่ไม่ธรรมดา

แต่จอห์นนี่กลับไม่ได้สนใจสิ่งผืดปกติที่เกิดขึ้นรอบตัวเลยด้วยซ้ำ

ใบหน้าหวานที่เผยออกมาเนื่องจากแรงพัดของลมเมื่อครู่ ปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นแสดงสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด ตากลมช้อนมองคนสูงกว่าด้วยความกังวล ก่อนออกปากไล่ร่างสูงอีกครั้ง

ผิดกลับจอห์นนี่ที่บัดนี้หูหนวกชั่วคราวไปเป็นทีเรียบร้อยเอาแต่จ้องมองใบหน้าขาวใสไม่วางตา

แม้น้ำเสียงทุ้มหวานจะเอ่ยไล่เค้าไม่ขาดปาก แต่ดวงตากลมกลับวูบไหวคล้ายส่งข้อความลับเป็นนัยๆขอให้เค้าอยู่ต่อ

ภายใต้หน้ากากของความเย็นชากลับมีเทพธิดาซ่อนอยู่ภายใน เทพธิดาผู้เหงาง้อยเศร้าสร้อย

บ่าแคบนั้นก็ดูแข็งแรงและโดดเดี่ยวพอๆกัน

TBC.

==================================================================================

3 ตอนจบนะค่า กลับมาอัพเด็กดีเพราะจำรหัสเข้าวัตแพตไม่ได้ T^T

#จูออนจองแจ