นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[OS] CHERRY BLOSSOM OF YOUNGJAE (Daejae)
ความรักก็เหมือนดอกไม้ที่เบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ ที่สวยงามแต่จะคงอยู่ในใจเสมอไปไม่มีวันร่วงโรย
ผู้เข้าชมรวม
384
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
384
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 11 ก.ค. 61 / 13:19 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ย้อนไป 1 ปีที่แล้ว
[Youngjae part]
สวัสีรับผมยู ยอแอนนี้ผมำลัเินทาไปประเทศี่ปุ่นเพราะไปเยี่ยมุอาที่อาศัยอยู่ที่นั่นและมาเ็บ้อมูลเพื่อไปเียนนิยาย แล้ว่วนี้ประเทศี่ปุ่นำลัะเปลี่ยนฤูาฤูหนาวเป็นฤูใบไม้ผลิึ่ะเป็น่วที่อาุระบานโยนี่ปุ่นะเรียว่าเทศาลฮานามิ
3 ั่วโมผ่านไป
ในที่สุผม็มาถึี่ปุ่นแล้วโีทีุ่อาส่นมารับผมที่สนามบินไม่ั้นผมหลแน่ๆ
บ้านยุ
เมื่อเ้ามาในบ้านพบยุำลันัู่ทีวี ภายในบ้านแ่เป็นแนววินเทที่ทำให้รู้สึผ่อนลาย
“สวัสีรับุอายุ”ยอแเอ่ยทัทายยุ
“อ้าวยอแมาแล้วเหรอ ไม่ไ้เอันนานเลยเผลอแป๊ปเียวโเป็นหนุ่มะแล้ว”ยอแเอ่ยมยุ
“ุอา็พูเินไปรับ ุอายัหนุ่มไม่เปลี่ยนเหมือนันแล้วุอาฮิมานล่ะรับ”
"อาฮิมานออไปื้ออน่ะ ยอแึ้นเอาอไปเ็บเถอะอาให้นเรียมห้อไว้ให้แล้ว”
“อบุรับุอา”ยอแเอ่ยอบุยุ่อนะึ้นเอาอไปเ็บ
หลัานั้นยอแออนุายุออไปเินเที่ยว้านอเพื่อไปเ็บ้อมูลับภาพวิว่าๆนระทั่ถึอนเย็นยอแเลยัสินใเินลับบ้านทันที
“ลับมาแล้วรับ”ยอแเอ่ยบอทุนในบ้าน ฮิมานเินออมาารัวเพื่อูว่าใรลับมา
“อ้าวยอแลับมาพอีเลย อาเรียมอาหารใล้เสร็แล้ว”ฮิมานเอ่ยบอยอแ
“ั้นผมเอาอึ้นไปเ็บ่อนนะรับแล้วะลมา่วยนะรับ”
“้า”ฮิมานเอ่ยอบยอแ่อนะเินเ้ารัวไปเรียมอาหาร่อ
30 นาทีผ่านไป
ยอแับฮิมานเรียมอาหารเสร็ ฮิมานึึ้นไปามยุให้ลมาทานอาหาร ในระหว่าทาน้าวทั้สามนไ้ถามไถ่เรื่อ่าๆใน่วที่ไม่ไ้เอัน
เ้าวัน่อมา
หลัาทานอาหารเ้าเสร็แล้วยอแอัวออมาเ็บ้อมูลเพิ่มเิมนเินมาถึร้านาแฟแห่หนึ่ยอแัสินใเ้ามาื้อาแฟับนั่เียน้อมูลภายนอร้านแ่ไป้วยอไม้สีสันสใส ภายในแ่เป็นแนวลาสสิทีู่เรียบ่ายแ่่อนวามสใสออไม้เอาไว้
ในะที่ยอแำลัเ็บอู่ๆ็มีผู้ายนหนึ่เินเ้ามาโยไม่ทันระวัทำให้นยอแเ็มๆแถมาแฟหเลอะเ็มเสื้ออยอแ
“โอ๊ย”ยอแร้อออมา
“วันนี้เป็นวันอะไรเนี่ย ทำไม้อมาเอนเินไมู่าม้าาเรือแบบนี้”ไม่ใ่เสียอยอแ แ่เป็นเสียอผู้ายที่เินนยอแ
“ผมมาว่าที่้อพูแบบนั้น ุไม่เห็นหรือไว่ามีนยืนอยู่”ยอแเอ่ยอบ
“หึ อยาไ้่าเสียหายสินะะเอาเท่าไหร่ 50,000 เยนพอไหม”
“นีุ่”ยอแเริ่มะหมวามอทน
“น้อยไปเหรอ 100,000 เยนหรือยัน้อยไปอี”
“นีุ่ทำผิแล้วไม่ยอมอโทษแถมยัพูาูถูนอื่นอี ที่บ้านไม่ไ้สอนมารยาทมาหรือไ”ยอแเอ่ยอย่าเหยียๆ
“ะมาเินไปแล้วนะ”
“มันไม่มาเินไปหรอ ทีุ่ิะเอาเินฟาหัวผมอยู่เลยรู้ัไหมำว่า“อโทษ”น่ะหรือไม่มีิใ้สำนึถึไ้ิะเอาเินฟาหัวนอื่น”
“หึ เป็นเ็เป็นเล็พูาับผู้ให่แบบนี้ไม่ีเลยนะไม่รู้หรือไว่าันเป็นใร”
“ันไม่รู้หรอว่านายเป็นใร แ่นาย้ออโทษัน”
“อโทษ พอในายแล้วใ่ไหม”
“เออ”ยอแเอ่ยอบ่อนะเินออาร้านาแฟทันที
[Daehyun part]
เ้าเ็นั่นเป็นใรถึไม่รู้ัผมิแล้วน่าหุหิไม่หายอย่าให้เออีนะพ่อะเล่นให้ร้อเลย อ้อผมลืมแนะนำัวสวัสีรับผมอ แฮยอนเป็นโปริวเอร์ื่อัทำานร่วมับบั ยุ
อนนี้ผมมาี่ปุ่นเพื่อมาูเพลให้ับยุที่ำลัะใ้ในานอนเสิร์อออบับุนฮศิลปินที่พวผมูแลร่วมัน
[Youngjae part]
วันนี้มันวันวยอะไรอผมเนี่ยที่้อมาเอนนิสัยไม่ีแถมยัอบใ้เินแ้ปัหาอี
บ้านยุ
“อ้าวยอแ ไปทำอะไรมาเสื้อผ้าเลอะเทอะไปหม”ฮิมานเอ่ยถามยอแที่เินเ้ามาในบ้าน
“เอนนิสัยไม่ีเินนมารับ”ยอแเอ่ยอบฮิมาน
“แย่ันสมัยนี้ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ้ะเี๋ยววันนี้ะมีแมาที่บ้าน”
“รับุอา”
1 ั่วโมผ่านไป
มีรถันหนึ่มาอที่หน้าบ้านอยุโยมีฮิมานออมา้อนรับ
“มาแล้วเหรอแฮยอน”
“อืม ฮิมานสบายีนะ”แฮยอนเอ่ยถามฮิมาน
“สบายี มาถึเหนื่อยๆึ้นไปพัผ่อน่อนเถอะันให้นเรียมห้อไว้ให้แล้ว”
“อบในะฮิมาน”
เมื่อยอแไ้ยินเสียรถมาอที่หน้าบ้านึเินออาหน้ามาูว่าแอุอาือใร ในัหวะเียวันยอแไม่ทันระวัเินนับใรนหนึ่
“วันวยอะไรอันเนี่ย”อีฝ่ายเอ่ยึ้นเมื่อถูยอแน
“ันอโทษ เฮ้ย!!นาย”ยอแเอ่ยอย่าใ
“หึ ไม่ิว่าะมาเอันอี”
“ัน็ไม่ิเหมือนันว่านายะเป็นแอุอา”ยอแเอ่ย้วยเสียเรียบ
“อย่าบอนะว่านายือหลานอไอ้ยุที่บอว่าน่ารัอะไรนัหนา”
“ใ่ันเอ”
“น่ารัรไหนวะ ปา็ั”แฮยอนเอ่ยับัวเอ
“นายว่าไนะ”
“เปล่าๆ หลีไปไ้แล้วันะไปพัผ่อน”แฮยอนเอ่ยบอยอแ
“ามสบาย ไม่มีใรล่ามอนายไว้นิ”ยอแเอ่ยเสร็็เินลไป้าล่าเพื่อไปหาฮิมาน
“อ้าวอาฮิมานะไปไหนเหรอรับ”ยอแเอ่ยทัฮิมานที่ำลัเรียมัวะออไป้านอ
“อ๋อ อาะอไปื้ออเพิ่มน่ะเพราะแฮยอนมันินเ่อที่ื้อมาาเมื่อวานไม่พอ”ฮิมานเอ่ยบอยอแ
“แฮยอน??”ื่อไอ้ำนั้นเหรอ
“555 อโทษอาลืมบอแที่มาวันนี้ไ๊ะยอแยัไม่เยเอสินะ”
“เอเมื่อี้รับ”ยอแเอ่ยอบฮิมาน
“้ะ ยอแะออไปลับอาไหมหรือะอยู่บ้าน”ฮิมานเอ่ยวนยอแ
“ผมออไปับุอาีว่ารับ”
“้า ั้นอาไปรอที่รถนะ”
ห้าสรรพสิน้า
“ยอแอยาะทานอะไร็ื้อเลยนะ”ฮิมานเอ่ยบอยอแเมื่อมาถึห้าสรรพสิน้า
“รับุอา เพราะุอาอบามใผมเี๋ยวผม็ลับไปอ้วนอีหรอรับ”
“555 นานๆหลานะมาเยี่ยมที็อยาเลี้ยให้อ้วนลับไป”ฮิมานเอ่ยบอยอแอย่าำัน
“ุอาอ่ะ”ยอแเอ่ย็ะยู่หน้า ฮิมานอที่ะเอื้อมมือไปยี้หัวอยอแเล่น
“รีบื้ออันเถอะ้ะ เี๋ยวะเย็นะ่อน”
[Daehyun part]
หึ ไม่ิว่าเ้าเ็นั่นะเป็นหลานอไอ้ยุที่พร่ำเพ้อว่าน่ารัอะไรนัหนา แ่็น่ารัริๆนั่นล่ะ(อ้าวไหนอนนั้นบอว่าไม่น่ารัไ//ไรท์เอร์)
เมื่อแฮยอนเห็นว่าอนนี้เย็นแล้วึัสินใล้าล่ามาเพื่อทานอาหารเย็นแ่เมื่อมาถึโ๊ะอาหารยัไม่มีอาหารวาอยู่เลย
“ฮิมานอ่า อาหารยัไม่เสร็อีเหรอ”แฮยอนเอ่ยถามฮิมาน
“ใเย็นๆ นายมา่วยยอแมายอาหารไปวาที่โ๊ะหน่อยสิ”
ฮิมานเอ่ยเรียแฮยอนให้มา่วยยอแ
“อืม”แฮยอนเอ่ยอบฮิมาน่อนะเินเ้าไปในรัว็เห็นยอแำลั่วนับารัอที่ะยออมา
“มาเี๋ยวัน่วยยออไป”แฮยอนเอ่ยบอับยอแ
“ไม่้อันทำเอไ้”
“นี่อย่าเรื่อมาไ้ไหม”แฮยอนเริ่มะโมโห
“ันไม่ไ้เรื่อมาแ่ันทำเอไ้”ยอแเอ่ยอบแฮยอน
“ิ อยาทำมา็ทำไปเลยนเียว”แฮยอนเอ่ยเสร็็เินออาห้อรัวไปนั่รอที่ห้อรับแอย่าหุหิ ยุที่เินออมาาห้อทำาน็เห็นแฮยอนนั่อยู่ที่ห้อรับแึ่ผิานิสัยอแฮยอนเพราะปิเวลานี้ะไปรอที่โ๊ะทานอาหารแล้ว
“แฮยอนมานั่ทำไรรนี้ ไม่ไปรอที่โ๊ะทานอาหารล่ะ”ยุเอ่ยถามแฮยอน
“หุหิ”
“หุหิ?? ไปหุหิอะไรมา”
“ะไม่ให้หุหิไ้ไ นเ้าะ่วย็บออยู่ไ้ว่าันทำเอไ้อยู่นั่นล่ะ”แฮยอนเอ่ยบอยุ
“ใร??”ยุเอ่ยถามแฮยอน
“็ะใรล่ะ หลานนายไ”
“55555 ไปทำอะไรให้ยอแไม่อบหรือเปล่าเพราะปิไม่ไ้เป็นแบบนี้”
“มันน่าำรไหน”แฮยอนเอ่ยอบยุที่ำลัยืนำอยู่
“55555 ่ามันเถอะไปทาน้าวไ้แล้ว”
“เออๆ”แฮยอนเอ่ยอบยุ่อนะเินามยุไปที่โ๊ะอาหาร
[Youngjae part]
ในระหว่าทานอาหารุอายุไ้แนะนำแฮยอนให้ยอแฟั ยอแไม่ไ้อยาะรู้ัแฮยแฮยอนนั่นเลยแถมอาฮิมานยัเอ่ยปาให้แฮยอนพายอแออไปเที่ยวเพื่อะไ้มี้อมูลไปเียนนิยายเพิ่ม นี่มันเป็นเวรเป็นรรมอะไรอผมหรือเปล่าเนี่ย
หน้าห้อนอนอยอแ
ในะที่ยอแำลัะเปิประูห้อ แฮยอน็เอ่ยัึ้นมา่อน
“พรุ่นี้นายะไปเที่ยวที่ไหน ันะไ้พาไป”
“ไม่้อพาไปหรอ ันไปเอไ้” ยอแเอ่ยอบแฮยอน
“นายอย่าื้อไ้ไหม” แฮยอนเริ่มะโมโห
“ันไม่ไ้ื้อ แ่ันไม่อยาไปับนาย”
“ไปับันมันไม่ีรไหน ันหล่อะายไป”
“หลัวเอะมั” ยอแเอ่ยอบแฮยอน
“แน่นอนนมันหล่อ สรุปพรุ่นี้ันะพานายไปเที่ยวอย่าื่นสายล่ะ ันไปนอนล่ะ” แฮยอนเอ่ยบ็เินเ้าห้อนอนอัวเอ โยไม่สนใสิ่ที่ยอแพูเลย
“ใระไปับนาย นอะไรพูเอเออเอนเียว็เป็น”
เ้าวันรุ่ึ้น
๊อ ๊อ ๊อ
โอ๊ยยยยใรมาเาะประูห้อผมแ่เ้าเนี่ย ไม่เห็นหรือไว่านะหลับะนอนยอแไ้แ่ร่ำรวอยู่นเียวภายในใ (บ่นในใแล้วใระไปไ้ยิน//ไรท์เอร์)
๊อ ๊อ ๊อ
ยัะไม่หยุเาะอี ทำให้ยอแัสินใลุออมาาเียเพื่อมาเปิประูมาูว่าใรเป็นนเาะ เมื่อเปิประูออมา็พบเป็นแฮยอนำลัะเริ่มโมโหอยู่หน่อย
“นายเป็นบ้าหรือไถึไ้มาเาะประห้อนอื่นแ่เ้า”ยอแเอ่ยถามแฮยอน
“นี่นายื่นไ้แล้ว!! เี๋ยวไปเที่ยวไ้ไม่ี่ที่หรอ”
“ันบอเหรอว่าะไปับนาย ถ้านายอยาไป็ไปนเียวสิันะนอน!” ยอแเอ่ยเสร็็ำลัะปิประูแ่แฮยอนันเอาไว้่อน
“นาย้อไปับัน ื่นไ้แล้วยอแ!!”แฮยอนะโนใส่ยอแ
“โอ๊ย นายะบ้าหรือไอยู่ใล้แ่นี้ทำไม้อะโน”
“นายะไ้ื่นไ ันให้เวลานายหนึ่ั่วโมในารอาบน้ำแ่ัว”
“ันไม่ไปอย่ามาเผ็ารับันนะ!” ยอแแย้ึ้น
“เ็อย่านาย้อเอนเผ็ารแบบัน ันไม่ไ้ใีเหมือนยุับฮิมานนะบอไว้่อน”
“ิ -*-”
“ไปอาบน้ำแ่ัวไ้แล้วและไม่้อิะนอน่อ้วยเพราะถึนายะล๊อห้อยัไัน็มีุแเ้าไปไ้อยู่ี ันไปรอ้าล่าล่ะเ็ที่ีไม่วรให้ผู้ให่รอนานนะ๊ะ”แฮยอนเอ่ยเสร็็เินลไป้าล่า ส่วนยอแไ้แ่ร่ำรวที่เอผู้ให่ที่อบเผ็ารแบบแฮยอน
1 ั่วโมผ่านไป
ยอแเินลมา้าล่า็เห็นว่าแฮยอนำลันัู่ทีวีอยู่ึไม่เห็นว่าเ้าลมาแล้ว ยอแ่อยเินย่อออไปที่หน้าบ้านแ่ในัหวะเียวันแฮยอน็ลุึ้นมาับไหล่อยอแเอาไว้
“หึ ิะแอบออไปโยไม่ให้ันเห็นหรือไ?” แฮยอนเอ่ยถามยอแ
“ใรแอบไม่มี”ยอแเอ่ยอบแฮยอน
“ไม่มี็ไม่มี ไปันไ้แล้ว”แฮยอนเอ่ย่อนะับมือยอแเินไปที่รถ โยไม่รู้ว่าฮิมานแอบเห็นเหุาร์ทั้หม
บนรถ
“นายะพาันไปที่ไหน”ยอแเอ่ยถามแฮยอนที่ำลัฮัมเพลอย่าอารม์ี
“เราะไปโเียวทาวเวอร์ัน”แฮยอนเอ่ยบอยอแ
“อืม แล้วแถวนั้นมีอะไรให้เที่ยวเหรอ”
“เี๋ยวถึ็รู้เอล่ะ”
“ิ”
โเียวทาวเวอร์
เมื่อมาถึยอแ็โนแฮยอนับมืออัวเอ
“นี่นายะับมือันทำไม!! ันเินเอไ้หน่า”ยอแเอ่ยบอ
แฮยอนแู่เหมือนแฮยอนทำเป็นไม่ไ้ยินที่ยอแพู
“แฮยอนปล่อยมือันไ้แล้วนมอันหมแล้ว”
“หื้อออ เมื่อี้นายเรียันว่าไรนะ?” แฮยอนเอ่ยถามยอแเพื่อให้แน่ใว่ายอแเรียื่ออเ้าริๆ
“ัน็เรียื่อนายไหรือแ่แล้วเลยไม่ไ้ยิน”
“เปล่า อีอย่าัน็ะไม่ปล่อยมือ้วยเพราะเี๋ยวเ็ื้ออย่านายะหลทา ส่วนใระมอยัไ็่าปล่อยให้เ้ามอไป”แฮยอนเอ่ยบอยอแ่อนะเินไป้าในโเียวทาวเวอร์
เย็น
[Daehyun part]
อนนี้ผมับยอแำลัเินทาลับบ้านอยุ โยารไปเที่ยววันนี้ทำให้ผมับยอแสนิทันมาึ้นแู่เหมือนยอแไม่อยาะสนิทับผมสัเท่าไหร่ ผมมันเป็นนประเภทปาร้ายแ่ใีแ่เ็ื้ออย่ายอแ้อเผ็ารอย่าเียวไม่ั้นไม่เื่อฟัหรอริไหมละ
บ้านอยุ
“ลับมาแล้วเหรอแฮยอน ยอแ”เป็นเสียอยุเอ่ยถามทั้สอนที่เินเ้ามาในบ้าน
“รับุอา”ยอแเอ่ยอบยุ
“แล้ววันนี้ไปเที่ยวที่ไหนันมาล่ะ”
“โเียวทาวเวอร์ วัเนโิแล้ว็ถนนนาามิเะไปมาแ่นี้ล่ะ”แฮยอนเอ่ยอบยุ
“อืมๆ เอาอึ้นไปเ็บเถอะแล้ว่อยลมาทาน้าวฮิมานเรียมอาหารใล้ะเสร็แล้ว”
“รับุอา” ยอแเอ่ยอบยุ่อนะรีบเินึ้นไปเ็บอ เหลือแ่แฮยอนที่ยืนอยู่
“เป็นไรไอ้แมว ไม่เยเห็นอารม์ีอะไรนานี้มา่อน” ยุเอ่ยถามแฮยอนอย่าสสัย
“ไม่้อรู้หรอน่ะ” แฮยอนเอ่ยบอับยุ่อนะเินออไป
“ิะีบหลานูหรือไ ไอ้แมวำ”ยุะโนถามแฮยอน
“แล้วไหรือว่าหว”
“ไม่ให้ีบโว้ยย”ยุะโนึ้นอีรั้ แ่ฮิมาน็ะโนึ้นมาบอแฮยอน “แฮยอนอ่า...ันให้นายีบหลานันไ้”
“อบใฮิมาน”แฮยอนะโนอบฮิมาน่อนยัิ้วใส่ยุที่ไม่มีอำนา่อรอับฮิมานไ้
หลัาะโนเถียันเสร็ทั้สี่น็มาทานอาหารเย็น้วยัน่อนะแยย้ายไปนอน
2 อาทิย์ผ่านไป
อนนี้ผมับยอแสนิทันมาึ้นว่าเิมแ่เหมือนยอแะไม่รู้ว่าผมำลัามีบเ้าอยู่อย่าน้อยฮิมาน็ให้ผมับยอแออมาเที่ยวทุวันนมาถึวันที่ผมับยอแรออย วันนี้เป็นวันแรที่ะเริ่มเทศาลฮานามิ
“ยอแอ่า นายไปยืนรนั้นสิเี๋ยวันะถ่ายรูปให้” แฮยอนเอ่ยบอยอแให้ไปยืนหลัิ่าุระ
“เอาสิ” ยอแเอ่ยอบแฮยอน่อนะไปยืนรที่แฮยอนบอ
แะ!!
เมื่อยอแเห็นว่าแฮยอนัเอร์ึเินลับมาหาแฮยอน
“แฮยอนอูรูปหน่อยสิ” แฮยอนไ้ยินเสียอยอแเอ่ยถามึปุ่มแสภาพให้ยอแู
“โห แฮยอนนาย็ถ่ายรูปเ่เหมือนันนิ”ยอแเอ่ยบอแฮยอน
“นหล่อ็ี้ล่ะ” แฮยอนเอ่ยมัวเอ
“รู้ี้ไม่น่ามเลย”
เย็น
บ้านอยุ
“ลับมาันแล้วเหรอ สนุไหมยอแ?” ฮิมานเอ่ยถามเมื่อเห็นทั้สอนเินเ้ามาในบ้าน
“สนุมาเลยรับ ุอาน่าะไป้วยัน”ยอแเอ่ยบอฮิมาน
“อาว่าเราไปันสอนน่ะีแล้ว อาไม่่อยอบที่มีนเยอะ”
“เหรอรับ เือบลืมผมื้อนมมาฝาุอา้วยนะรับ”ยอแเอ่ย่อนะยื่นนมให้ับฮิมาน
“อบในะยอแ”
[Youngjae part]
1 วัน่อนลับเาหลี
วันนี้เป็นวันที่ผมำลัเรียมัวลับเาหลีแ่แฮยอนมาปลุผมแ่เ้า่อนะพาผมไปใ้้นาุระที่เราเยมาถ่ายรูป้วยัน
“แฮยอนนายพาันมาทำอะไรที่นี่” ยอแเอ่ยถามแฮยอนที่เียบมาลอทา
“ยอแอ่า”แฮยอนเอ่ยพร้อมับับมืออยอแ
“นายเป็นอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่า ันแ่ะบอนายว่าเป็นแฟนันนะ”แฮยอนเอ่ยถามยอแ
“……….”
“ันรู้ำอบแล้วล่ะ เราลับันเถอะ”เมื่อแฮยอนเห็นว่ายอแเียบไป ิว่ายอแไม่ล
“แฮยอน”ยอแเอ่ยเรียแฮยอนที่ำลัะเินออไป
“ันยัไม่แน่ใว่าวามรู้สึที่ันมีให้นายมันืออะไร นายรอันไ้ไหม” ยอแเอ่ยบอวามรู้สึอเ้าให้แฮยอนฟั
“ันะรอนาย ันะรอที่นี่นว่านายะลับมาให้ำอบับัน”แฮยอนเอ่ยบอยอแ
“อบุนะแฮยอนที่เ้าใ” ยอแเอ่ยบอแฮยอน่อนะเินไปอแฮยอน
สนามบิน
อนนี้ถึเวลาที่ยอแ้อึ้นเรื่อบินลับเาหลีเพื่อไปเียนนิยายอเ้าให้เสร็
“เินทาปลอภัยนะยอแ”ฮิมานเอ่ยบอยอแ
“รัษาสุภาพ้วยนะ ว่าๆ็ลับมาเยี่ยมพวอาอีนะ”ยุเอ่ยบอยอแ
“อบุุอาทั้สอมาๆเลยนะรับ”
“ยอแอ่า เินทาปลอภัยนะห้ามลืมันเ้าใไหมส่วนันะรอนายอยู่ที่นี่”แฮยอนเอ่ยบอยอแ
“อืม ันไม่ลืมนายหรอ”
“ผมไป่อนนะรับ”ยอแเอ่ยลาทุน่อนะเินเ้าเทไป
[Daehyun part]
1 ปี่อมา
วันนี้เป็นวันแรที่ำลัะมีเทศาลฮานามิ ลอหนึ่ปีผมมัะมาที่นี่บ่อยๆ ถึแม้รู้ว่ายอแไม่บินลับมา ผมไม่ิว่าผมะอทนรออะไรไ้นานนานี้ผมไม่รู้หรอว่ายอแเ้าำลัทำไรอยู่ มีวามสุหรือเปล่า็ไม่รู้ ในะที่แฮยอนำลัิอะไรอยู่เพลินๆ็ไ้มีผู้ายนหนึ่มาสะิไหล่อเ้า ทำให้แฮยอนหันมามอว่าเป็นใร
“แฮยอนอ่า สบายีไหม?”
“ยอแนายลับมาแล้วริๆเหรอ” แฮยอนเอ่ยถามึ้นอีรั้เพราะิว่าัวเออาะาฝาไป
“ันเอ ยอแไ”
“ันีใัที่นายลับมา”แฮยอนเอ่ยพร้อมับลุึ้นมาอยอแเอาไว้แน่นเหมือนลัวยอแะหายไปไหน
“แฮยอนอ่า ที่ันถามไปนายยัไม่อบเลยนะ”ยอแเอ่ยบอแฮยอนที่ไม่ยอมอบำถามที่เ้าถามไป
“ันสบายี แล้วนายล่ะสบายีไหม”
“ันสบายี ันลับที่นี่เพื่อมาบอนายว่า....”ยอแเอ่ยแล้แฮยอน แ่ลับโนแฮยอนแล้แทน
“ว่าอะไร หื้มม??”
“ื้อออ ันไม่แล้นายแล้ว็ไ้ันะมาบอำอบที่นายเยถามไว้เมื่อหนึ่ปีที่แล้ว”
“...........”
“แฮยอนอ่า ันลเป็นแฟนับนาย อบุนะที่รอมาลอ” ยอแเอ่ยบอแฮยอน
“ัน็อบุนายเหมือนันนะที่เ้ามาในีวิอันและทำให้ันอทนรออยนายไ้แบบนี้”แฮยอนเอ่ยบ็ึยอแเ้ามาูบ
วามรัอพวเ้า็เหมือนอไม้ที่ำลัเบิบานสวยามถึแม้ว่าอไม้ะมีเหี่ยวเาและร่วหล่นไปามวันเวลา แ่วามรัอพวเ้าหาเป็นเ่นนั้น ไม่มีสิ่ใสามารถทำลายวามรู้สึอพวเ้าไ้และพวเ้า็ไ้รู้ว่าารรออยใรนหนึ่ที่ไม่รู้ว่าะลับมาหรือเปล่านั้นเป็นเรื่อยา แ่สุท้ายแล้วพวเ้าทั้สอ็ไ้ลับมาเอันอีรั้หนึ่
THE END
#อบุที่เ้ามาอ่านนะะ
#สามารถเม้นิมไ้นะะ
#วันนี้วันเิพี่แฮยอน^^
#อให้รีิ่เอนอยนะะ
ผลงานอื่นๆ ของ PZELO ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ PZELO
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น