ข้อมูลเบื้องต้น
แนะนำตัวละคร
เอลลิส = พระเอก ผู้ที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นดยุก และต้องหาคู่ครอง จึงได้จัดงานเต้นรำนี้ขึ้นมา
เอลิเซ่ = นางเอก เป็นหญิงสาวลึกลับ มีสกุลจากต่างแดน
ฉาก/สถานที่
เกิดในวังของเอลลิส ในโถงเต้นรำ
ณ โถงเต้นรำ
"ดูสตรีผู้นั้นสิ นายน้อย"
สตีเฟ่น มหาดเล็กคนสนิทของว่าที่ดยุกคนใหม่กล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น
"ตั้งแต่เกิดมา เจ้าไม่เคยเห็นสตรีหรืออย่างไร"
เอลลิสมองเหล่าสตรีจากบัลลังด้านบนอย่างเรียบเฉย
การเลือกคู่ครองแด่ดยุคที่เลื่องชื่อเรื่องความสมบูรณ์แบบทั้งด้านรูปร่าง หน้าตา และความสามารถนั้นมิใช่เรื่องที่ใครๆก็สามารถเข้าร่วมได้ หญิงสาวทุกคนที่ได้รับคัดเลือกแล้วนั้น ต้องเผยด้านที่งดงามที่สุดของเธอออกมาให้ได้ที่สุด เพื่อไม่ให้โอกาสทองครั้งนี้หลุดมือไป
"หาใช่ไม่พะย่ะค่ะ ข้าแค่ไม่เคยเห็นสตรีใดที่จะแต่งองค์ได้ครบเครื่องอย่างที่อีกแล้ว ดูสตรีนางนั้นสิ อย่างกับตู้เพชรเดินได้"
สตีเฟ่นพูดติดตลก ทำให้เอลลิสหลุดขำออกมาเล็กน้อย
"สตรีเหล่านั้นต่างพยายามทำตัวมีตัวตนในสายตาข้าตลอดเวลา เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้ความคิดของพวกหล่อนหรอกรึ"
"มิกล้าพะยะค่ะ นายน้อยมักมองคนออกทะลุปรุโปร่งเสมอ"
"ข้าชักเบื่อแล้วสิ ข้าคงต้องเลือกหนึ่งในตู้เพชรเดินได้มาเต้นรำจริงๆสินะ ว่าไหมสตี.."
ยังไม่ทันขาดคำ ประตูโถงก็ได้เปิดขึ้นอีกครั้ง
หญิงสาวในร่างสูงโปร่ง เดินเฉิดฉายผ่านสตรีอื่นในชุดดำสนิท เรือนผมดำขลับสยายออกเผยให้เห็นผิวพรรณขาวนวลได้เด่นชัด
"หม่อมฉัน เอลิเซ่ เดอ เอลล์ เป็นเกียรติที่จะพบเพคะ"
เอลิเซ่ถอนสายบัวอย่างสง่างาม นัยน์ตาคมกริบแหงนชำเลืองว่าที่ดยุกคนใหม่อย่างคาดเดาไม่ได้ ริมฝีปากแดงระเรือยิ้มที่มุมปากอย่างน่าฉงนใจ ก่อนจะถอยหลังและเดินเข้าไปในฝูงชน
ดยุกหนุ่มยังตะลึงกับสตรีชุดดำนางนั้น
ถึงแม้การแต่งกายแตกต่าง ชุดดำที่เรียบง่ายไม่มีลูกไม้ห้อยระย้าใดๆ เธอมิได้ใส่อะไรเครื่องประดับอะไรนอกจากสร้อยไข่มุกเพียงเส้นเดียว
ช่างลึกลับและน่าค้นหาอะไรอย่างนี้
เมื่อเพลงเริ่มบรรเลง
ดยุกหนุ่มเดินปรี่ไปสตรีชุดดำนั้น ผ่านสตรีตู้ทองเดินได้ไปอย่างไม่คิดจะเหลียวแล
"คุณผู้หญิง ข้าขอเต้นรำเพลงนี้ได้หรือไม่"
เอลลิสโค้งตัวลงตามมารยาท พร้อมยืนมือขวาของเขาออกมา
เอลิเซ่ยิ้ม โค้งคำนับตอบ ก่อนจะให้มือเขาไป
"ได้สิเพคะ"
ขณะเต้นรำ เอลลิสไม่เคยรู้สึกว่าเวลาจะผ่านไปรวดเร็วขนาดนี้ เขาเหมือนตกอยู่ภวังค์ตั้งแต่รับมือจากหญิงลึกลับคนนี้มา
ความรู้สึกนี้คืออะไรกันแน่?
เพลงแรกได้จบลง
หญิงสาวผละมือดยุกหนุ่มออกอย่างนุ่มนวล เธอโค้งคำนับตามทำเนียม ก่อนจะไปคู่กับชายอื่นเพื่อรอเพลงต่อไป โดยไม่คำนึงว่าเอลลิสต้องการจะเต้นต่อกับเธอหรือไม่ก็ตาม
นี่เป็นครั้งแรกที่เอลลิสไม่ใช่ผู้เลือกอีกต่อไป เขาเป็นผู้ถูกเลือกจากสตรีที่เขาเพิ่งเคยพบเพียงคืนเดียวเท่านั้น
ความคิดเห็น