โรงน้ำชาความทรงจำสีอำพัน - นิยาย โรงน้ำชาความทรงจำสีอำพัน : Dek-D.com - Writer
×

    โรงน้ำชาความทรงจำสีอำพัน

    ปีกดอกไม้

    โรงน้ำชาแห่งนี้คือสถานที่ซื้อขายความทรงจำมี 'เฉินเอิน' บุรุษผู้มีประวัติลึกลับเป็นเจ้าของพร้อมกับคำพูดที่ว่า 'ชาถ้วยเดียวในชีวิตอาจเปลี่ยนชีวิตทั้งชีวิต'

    ผู้เข้าชมรวม

    659

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    134

    ผู้เข้าชมรวม


    659

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    38
    จำนวนตอน :  53 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 ก.พ. 68 / 20:30 น.
    ดูเพิ่มเติม
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    โรงน้ำชาความทรงจำสีอำพัน 琥珀色的回忆茶馆 

    (นวนิยายรองชนะเลิศโครงการอ่านเอาก้าวแรกปี 4)

    นิยายโรแมนติกแฟนตาซีมีกลิ่นอายจีนโบราณ

     

    บอกเล่าเรื่องราวของ 'เฉินเอิน' บุรุษลึกลับผู้เป็นเจ้าของโรงน้ำชาความทรงจำที่จู่ๆ ก็ผุดขึ้นมากลางป่าเขา

    คำพูดที่ว่า 'ชาถ้วยเดียวในชีวิตอาจเปลี่ยนชีวิตทั้งชีวิต' ดึงดูดหลายคนให้เข้ามา

    เว้นเสียแต่ 'มโนชา' เด็กสาวธรรมดาที่จะเข้ามาเปลี่ยนบรรยากาศของโรงน้ำชา

    ทั้งยังเปลี่ยนชีวิตของเจ้าของโรงน้ำชานี้ไปโดยสิ้นเชิง

     

    พูดคุยเล็กน้อยนะคะ

    เรื่องนี้ถือเป็นนิยายเรื่องที่สองสำหรับนามปากกาปีกดอกไม้ที่แต่เดิมคิดเอาไว้ว่าจะเอาไว้เขียนพีเรียดไทย

    แต่ไปๆ มาๆ ดันงอกงานแฟนตาซีอิงจีนมาเฉยเลย 

    ด้วยความที่ไม่อยากเปิดนามปากกาใหม่เลยตกลงใจใช้ปีกดอกไม้นี่แหละ 

    เอาไว้สำหรับเขียนแนวแฟนตาซีย้อนยุคทั้งหลายที่จะมีตามมา

    เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรต์ส่งเข้าประกวดโครงการอ่านเอาก้าวแรกครั้งที่ 4 แล้วได้รางวัลรองชนะเลิศมา

    อยากให้ลองอ่านกันดูค่ะ จังหวะอาจจะช้าหน่อย พระเอกอาจจะซึนหน่อย

    แต่เป็นอีกเรื่องที่ไรต์เองส่วนตัวแล้วรักมากเลย

    สุดท้ายนี้ขอฝากโรงน้ำชาความทรงจำไว้ในห้วงความทรงจำของทุกคนด้วยนะคะ

    ปีกดอกไม้/ริสา

    สารบัญจำนวน 0 ตอน
    ตอนแรกสุด

    ลำดับตอน
    ชื่อตอน

    รีวิวจากนักอ่าน

    Empty Review

    นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว

    มาเป็นคนแรกที่เขียนรีวิวนิยายให้กับนิยายเรื่องนี้กัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    กำลังโหลด...