Destiny รักนี้พี่ขอ (อ่านฟรี) มี E-BOOK

                      @ไนต์คลับแห่งหนึ่งในรัฐเนวาดา ประเทศสหรัฐอเมริกา ไบรอัน ซาง หนุ่มลูกครึ่งไทย-จีน เชื้อสายไทย อายุ 26 ปี มีชื่อไทยว่า ดิสพงศ์ วีระกิตธาดา กำลังกระดกแก้ววิสกี้ราคาแพงเข้าปาก เพื่อระบายความกลัดกลุ้ม หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเมืองไทยให้เขากลับไปช่วยงานธุรกิจทางครอบครัวผู้เป็นบิดา  ดิสพงศ์ไม่ชอบงานบริหาร ความสามารถของเขาก็คือ มีความสามารถคาดการณ์เดาทิศทางของหุ้นได้ถูกต้องเสมอ และมีความสนใจในงานอิเล็กทรอนิกส์ เขามักจะคิดค้นและผลิตสิ่งของเกี่ยวกับไอทีขึ้นมาใช้เอง แต่ก็หาได้ถูกใจผู้เป็นบิดาไม่ ด้วยความที่มีทิฐิต่อบิดาสูง เขาจึงทำตัวเสเพล ไม่เคยกลับเมืองไทยเลยตั้งแต่ถูกส่งมาเรียนต่อ ควงผู้หญิงไม่เคยซ้ำหน้า ทำตัวอิสระจนเคยชิน เรื่องจะให้เขาทำตามคำสั่งนั้นถือว่าเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

“นายจะโกรธเขาไปทำไมมันไม่เป็นผลดีกับนายนะไบรอัน ยังไงเขาก็เป็นพ่อนาย ไอ้ธุรกิจพวกนั้นอีกหน่อยมันก็ต้องเป็นของนาย พ่อนายสร้างมันมากับมือเลยนะ นายจะทิ้งมันได้จริงเหรอ”

             “หึ! นายก็พูดได้สิพ่อนายไม่เหมือนป๊าฉัน นายรู้มั้ยเขาเอาแต่ออกคำสั่ง คำสั่งเขาน่ะมันเป็นประกาศิต หากใครไม่ยอมทำตามเขาก็จะทิ้งเหมือนหมา เหมือนม๊าฉันไง เขาทิ้งให้เราสองแม่ลูกลำบากจนม๊าต้องมาป่วยตาย ถ้าไม่ตายนายคิดเหรอว่าเขาจะเอาฉันมาอยู่ด้วย”

           สายตาเจ็บปวดเมื่อหวนคิดถึง วันที่มารดาเสียชีวิตที่เมืองจีน หลังจากหอบหิ้วกันกลับประเทศจีนตอนที่ดิสพงศ์ อายุเพียง 9 ขวบ เมื่อบิดารู้ข่าวว่ามารดาเสียแล้วเขาก็บินด่วนไปรับตัวลูกชายกลับมาประเทศไทย ก่อนจะส่งตัวมาเรียนต่อที่สหรัฐอเมริกาต่อทันที นั่นเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ดิสพงศ์มีอคติกับบิดา

           “ลูกสาวกับลูกเขยเขาก็ดูแลอยู่ จะมายุ่งกับฉันทำไมก็ไม่รู้” ดิสพงศ์หมายถึงพี่สาวต่างมารดาของเขาที่เกิดกับภรรยาแต่งคนไทย ชื่อนวินดา วีระกิตธาดา ที่อายุแก่กว่าเขา 5 ปี

            “ตกลงว่านายจะต่อต้านเขาเหรอ?” วราเทพหันมาถามเพื่อนก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นมาจิบเล็กน้อย

“ก็ไม่หรอก รู้ว่าทำไปก็ไม่ได้ผล ฉันจะกลับไปแต่ฉันจะทำให้เขาไล่ฉันกลับมาที่นี่เองเพื่อน” ดิสพงศ์ยิ้มร้าย ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ 

          “เจอแล้ว แม่สาวแคนนาดาคนสวย ตาสีฟ้าหน้าอกหน้าใจเกินเบอร์ คนนี้เด็ดอย่าบอกใครเลยนะนิว” ดิสพงศ์พยักพเยิดใบหน้าหล่อให้เพื่อนชายดู

             วราเทพหันกลับไปมองนิดหนึ่ง ก่อนหันกลับมาแล้วตบบ่าเพื่อนเบา ๆ พร้อมกับลุกขึ้นยืนเอามือหนาสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง

           “เชิญนายตามสบายก่อนกลับไทย อย่าทั้งคืนก็แล้วกัน แล้วก็อย่าพาไปบ้านฉันด้วย”

           “ทำไมฉันต้องไปบ้านนายบ้านฉันก็มี”

            ดิสพงศ์ว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืนเต็มตัว ก่อนจะส่งสายตาเจ้าชู้สื่อถึงสาวแคนนาดาที่เขาหมายตาไว้ 

              ไม่นานแม่สาวนัยน์ตาสีฟ้าก็เดินนวยนาดมาถึงที่ดิสพงศ์ยืนอยู่ ก่อนจะส่งสายตาเชื้อเชิญอีกฝ่าย เมื่อสื่อสารทางภาษากายกันรู้เรื่องแล้ว ทั้งสองก็เดินกอดเอวคลอเคลียกันออกจากร้านไป คาดว่าคืนนี้คงจะยาวถึงเช้าตามสไตล์หนุ่มคลาสโนวาตัวพ่อในย่านนี้

 @ประเทศไทย สนามซ้อมยิงปืนย่านอารีย์

ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ร่างสูงโปร่งสายตาคมเรียวเล็งเป้านิ่งก่อนจะเหนี่ยวไกในมือใส่ไม่ยั้งจนหมดกระสุนในรังเพลิง เสียงถอนลมหายใจที่กลั้นไว้ขณะยิงถูกผ่อนลมออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะวางปืนลูกโม่.357ในมือลง แล้วจัดแจงเลื่อนเป้านิ่งเข้ามาดูผลงาน ริมฝีปากเล็กยกยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก ก่อนหมุนตัวกลับออกมาเดินก้าวเท้าเล็ก ๆ แต่กระฉับกระเฉงมาทิ้งตัวลงนั่งเช็ดเหงื่อที่ซึมลงมาทางหน้าผาก

            “มาระบายอีกแล้ว เครียดทีไรพี่ต้องเห็นเราที่นี่ตลอดเลยสินะเมย์” เสียงทุ้มคุ้นหูเอ่ยทักจากด้านหลัง

         พิชญ์นรี  ตรีชัชวาล หรือเมย์ อายุ 34 ปีสาวมั่น แห่งบริษัทโลจิสติกส์ Neck รับตำแหน่งผู้จัดการบริหาร จบปริญญาโทรด้านบริหารการจัดการจากต่างประเทศ นิสัยตรงไปตรงมา รักเกลียดแบ่งชัดเจน ชัดเจนทุกอย่าง มีอย่างเดียวที่ไม่กล้าคือแอบชอบหมวดปวิน จึงครองสถานะโสดต่อไป  พ่อเสียชีวิตจากการอุ้มฆ่าของแก๊งพนัน อาศัยอยู่กับมารดาชื่ออุไร ฐานะค่อนข้างขัดสนหลังจากผู้เป็นยายเสียไป  เธอก็ถูก พัชรี สิริสกล หรือเซรี  ส่งเสียให้เรียนต่อจนจบปริญญาโทจากต่างประเทศ และกลับมารับตำแหน่งผู้จัดการบริษัท Neck โลจิสติกส์ ของตระกูลสิริสกล เพื่อตอบแทนบุญคุณที่ส่งเสียและดูแลเธอกับแม่

           “พี่ ปวิน มาด้วยเหรอคะวันนี้” พิชญ์นรีหันไปตามเสียงเรียกก่อนเอ่ยถามกลับไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม  ร้อยตำรวจโท ปวิน ฐิติ ผู้หมวดหนุ่มที่มาซ้อมยิงปืนที่สนามแห่งนี้เป็นประจำจนรู้จักและคุ้นเคยกับพิชญ์นรี ซึ่งเธอก็มาสนามแห่งนี้ทุกครั้งที่ต้องการระบายความเครียด

 “อือ พี่มีธุระกับนายอัฐมัน” สายตาคมลอบสังเกตอาการของสาวตรงหน้าที่เหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ

           “เมย์มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่าสีหน้าเครียด ๆ” 

ทั้งสองหนุ่มสาวเดินออกไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่พิชญ์นรีจะหยุดเดินเพื่อตอบคำถามอีกฝ่าย

          “เมย์ปิดพี่ปวินไม่มิดจริง ๆ เลยค่ะ” รอยยิ้มของเธอเหมือนแกมยิ้มเยาะตัวเองด้วย ‘ดูออกขนาดนี้แล้วทำไมยังดูไม่ออกอีกว่าฉันชอบพี่เห้อ!’​

          “พอดีว่าวันก่อนเมย์เจอไอ้กัน เด็กที่เคยอยู่กับพ่อเมย์ก่อนที่พ่อจะตายค่ะ เมย์ก็เลยตามมันไปถึงรู้ที่ซ่อนของมัน แต่มันไหวตัวทันหนีออกไปก่อน เมย์ลองเข้าไปค้นในห้องที่มันซ่อนตัวดันเจอไอ้นี่เข้า พี่ลองดู” พิชญ์นรียื่นนามบัตรใบหนึ่งที่ระบุชื่อเจ้าของนามบัตรและชื่อบริษัท

           “นาย อนาวิน นี่บริษัทในเครือกลุ่มชิปปิ้งโลจิสติกส์ เมย์ก็น่าจะรู้จักนี่เมย์ก็ทำงานสายนี้อยู่”

          “เมย์ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอกค่ะ แค่รู้ว่าบริษัทมันมีอะไรแปลกอยู่เยอะ นายอนาวินคนนี้เป็นแค่ลูกเขย แต่มีข่าววงในว่าจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทเร็ว ๆ นี้” พิชญ์นรีอธิบายข้อมูลเท่าที่รู้ให้กับปวินรับฟัง เพราะปวินก็ตามสืบคดีการตายของพ่อเธออยู่แบบลับ ๆ

           “มันแปลกตรงที่นามบัตรมันมาอยู่กับไอ้กันได้ยังไง” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยก่อนส่งนามบัตรคืนให้กับพิชญ์นรี

           “เมย์อยากเข้าไปใกล้ชิดนายคนนี้ใกล้ ๆ สักหน่อยพี่ปวินมีความเห็นว่ายังไงบ้างคะ?”

“มันเสี่ยงมากนะเมย์ ถ้าอนาวิลเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อเมย์จริง ๆ พี่ว่ามันต้องมีเบื้องลึกกว่านั้น อนาวิลเป็นนักธุรกิจ แต่พ่อเมย์เกี่ยวกับบ่อนพนัน ยากมากที่เขาจะเอาตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้องกับสิ่งผิดกฎหมาย แต่ ถ้าจะเกี่ยวกันจริง ๆ มันก็น่ากลัวมากเลยนะสำหรับวงการธุรกิจไทย”

            ปวินสามารถคุยทุกอย่างกับพิชญ์นรีได้ เพราะเบื้องหลังงานตำรวจของเขา บางครั้งการที่ต้องต่อสู้กับคนร้าย หรือผู้มีอิทธิพลเถื่อนพวกนี้ ก็ต้องใช้ศาลเตี้ยกับพวกมัน และพิชญ์นรีก็อาสาช่วยงานเขาหลายครั้ง เนื่องจากเธอมีอุดมการเดียวกัน แรงจูงใจก็เกิดจากการที่พ่อเธอเข้าไปพัวพันกับบ่อนพนันจนกระทั่งหายตัวไปหลายเดือน พบอีกทีก็กลายเป็นศพถูกเผานั่งยางอยู่ในป่าแถวชลบุรี และการต่อสู้ของเธอก็ถือว่าเก่ง ไหวพริบดี สามารถเอาตัวรอดเองได้สบาย

***************************

สวัสดีค่ะคุณนักอ่านที่รักทุกท่าน ผู้เขียนฝากผลงานนักเขียนโนเนมคนนี้ด้วยนะคะ

เป็นเรื่องแรกที่มาลงให้อ่านกันในเด็กดีค่ะ ฝากติดตามและให้กำลังใจในการอัพให้อ่านฟรีด้วยนะคะ

เรื่องนี้ผู้เขียนแต่งจบแล้วค่ะ และจะอัพลงให้อ่านวันละตอนจนจบ ฝากเข้ามาให้กำลังใจในการอัพด้วยน๊า

นามปากกาหนึ่งนิทรา ไร้ท์อันค่ะ