มิเกินเอื้อม (จบ) (หนูจ๋าของอากริบ) (ติดเหรียญ 10 กรกฎา ค่ะ)

       หนูจ๋า & อากริบ

#โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน

เพราะวัยที่ห่างกันถึงสิบสองปี! จรรจาหรือหนูจ๋าที่ยังคงเป็นเด็กนักเรียนผมสั้นเท่าติ่งหู จึงพยายามซ่อนเร้นความรู้สึกของตัวเองไว้ไม่ให้ใครรู้ว่าเธอแอบรักอาของเพื่อนสาวมานานหลายปี 

วันเวลาที่ผ่านไปจนกระทั่งเธอเติบโตเป็นสาวน้อยสวยสะพรั่ง หญิงสาวก็ไม่เคยล่วงรู้มาก่อนเลยว่า ‘เขา’ ก็แอบรักเธอเงียบๆ เช่นกัน แต่เพราะกลัวจะโดนคนครหาว่า ‘หลอกเด็ก’ คนตัวโตเลยต้องทำขรึมไม่แสดงออก รอวันสาวน้อยเรียนจบอย่างใจเย็น

 ***********

“หนูจ๋ากับอาต้องแต่งงานกัน” ร่างตรึงเครียดเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง           

จรรจากัดริมฝีปากนิดหนึ่งก่อนตอบ                                                    

“อากริบไม่ต้องรับผิดชอบจ๋าด้วยการแต่งงานหรอกค่ะ”    

“หนูจ๋าลืมไปแล้วหรือไงว่าเมื่อวานอาไม่ทันได้ป้องกันตัวเอง” ฝ่ามือยกทาบหน้าอกอวบภายใต้ชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีเหลือง “หนูจ๋าอยากจะให้ลูกที่เกิดมาไม่มีพ่องั้นรึ"

“แค่ครั้งเดียว...คะ...คงไม่ท้องหรอกมั้งคะอากริบ” หลุบตาหนีอย่างร้อนๆ หนาวๆ                

“มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะซีหนูจ๋า...ไม่ลองนับหน่อยหรือว่ากี่ครั้ง” สัมผัสอย่างเบามือบนหน้าอกเพิ่มน้ำหนักมากขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางวาบหวาม หน้าอกขยายรับสัมผัสอย่างคุ้นเคย

“จ๋า...มะ...ไม่รู้”

“อาก็ไม่ทันนับด้วยสิ” บอกเอื่อยๆ ก่อนจะทรุดนั่งลงบนเก้าอี้กะทันหัน ทำให้ร่างบางถูกกระชากไปนั่งอยู่บนตักด้วย หญิงสาวดิ้นรนจะลุกออก แต่เขาไม่ยอม กลับกอดร่างไว้แน่นจนหญิงสาวเลิกดิ้นไปเองเพราะเหนื่อย เสียงใสๆ ร้องประท้วงเมื่อฝ่ามือถกกระโปรงที่ร่นเหนือเข่าขึ้นไป ริมฝีปากซุกไซ้ซอกคออย่างอดไม่อยู่      

“อากริบคะ เดี๋ยวข้าวจะหายร้อน...”                                                                   

“ช่างหัวข้าวมัน”                    ​

 *********

E-book มาแล้วนะคะ ราคา 149 บาทเท่านั้นค่ะ มีภาพประกอบ + 2 ตอนพิเศษค่ะ