(SaintSeiyaLC Shion x Albafica) Good bye my Love

ข้อมูลเบื้องต้น

เป็นฟิคสั้นเกี่ยวกับความในใจลึกๆของชิออนที่มีต่ออัลบาฟิก้า 

เนื่อเรื่องดัดแปลงมาจากมังงะ เซนต์เซย่า เดอะลอสแคนวาส

เป็นการเขียนครั้งแรก อาจจะวนไปวนมา ยินดีรับคำติชม ชี้แนะ!

 

ชายผู้สวมคลอธยืนดูชายที่ตนรักหนักหนาจากก้นบึ้งของจิตใจด้วยสายตาที่เจ็บปวด เขากำลังจะตาย ใช่..เพราะสงครามศักดิ์สิทธิ์ที่เริ่มขึ้นทำให้เขาต้องออกมาต่อสู้กับ 1 ใน 3 ตรีฑูต กริฟฟอน มีนอส ร่างสูงพึงสำนึกในหน้าที่ของโกลด์เซนต์แต่ก็มิอาจตัดความรู้สึกที่เจ็บปวดจวนแหลกสลายได้ 

เรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้นในวันที่เคียวโกมีคำสั่งให้เจ้านั่นออกไปสำรวจเกาะแห่งสมุนไพร ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากแซงค์ทัวรี่ ความรู้สึกที่ชวนหงุดหงิดผุดขึ้นมาเพียงแค่นึกหน้าอีกฝ่ายที่ต้องปฏิเสธความคิดเห็นของตัวเองแน่ๆ "หว้งว่าเจ้านั้นจะไม่ออกเดินทางไปเสียก่อน"

ชายหนุ่มร่างสูงพึมพำออกมาก่อนตัดสินใจมุ่งหน้าไปดักรออเขาผู้นั้นที่วิหารของตนเอง ใบหน้าที่คิ้วมุ่นครุ่นคิดวิธีคำพูดต่างๆนา กับต้องหยุดด้วยเสียงที่เรียกสติให้กลับคืน

"ชิออน? เจ้าอยู่ที่วิหารของตนด้วยรึ?" เรือนผมสีฟ้าสดใสพริ้วไหวไปตามลมที่พัดอ่อนก้าวเดินลงบันไดหินทำเอาเจ้าของวิหารหลักแรกที่ยืนนิ่งสะดุ้งก่อนหันมองต้นเสียง

"อ-อัลบาฟิก้า เจ้าไม่ควรมาเงียบๆ"

"ข้าเรียกเจ้าจนได้ยินไปทั้งแซงค์ทัวร์แล้วชิออน" ใบหน้าราบเรียบเดินมาหยุดตรงหน้าร่างสูงโดยทิ้งระยะห่างพอสมควร

"ข้าไม่เห็นจะได้ยิน.. ไม่สิ โกลด์เซนต์ต้องคอยอยู่เฝ้าวิหารเสมอ ข้าไม่ละทิ้งวิหารแอเรียสของตัวเองได้หรอก แค่มีเรื่องต้องเข้าพบท่านเคียวโก"

"นั้นไม่ใช่เรื่องที่ข้าต้องสนใจ เจ้าสาธยายมากเกินไป..ข้าเพียงขอผ่านวิหารของเจ้าได้หรือไม่"

ร่างสูงลังเลใจก่อนจะตรงไปคว้าแขนอีกคนทันที

"อย่ามาแตะต้องตัวข้า!!" เสียงตวาดที่หนักแน่นจนร่างสูงต้องปล่อยมือทันที

"เจ้า ..เจ้าไม่ต้องไปทำภารกิจไม่ได้รึ? ข้าสามารถไปแทนเจ้าได้ ช่วงนี้กลิ่นอายของความชั่วร้ายแผ่ขยายมาก เจ้าไม่รู้สึกรึอัลบาฟิก้า"

"ถ้าจะมาห่วงเพียงแค่นั้น ข้าคงไม่ต้องมาเป็นโกลด์เซนต์พิสซิสหรอกนะ" ใบหน้าสวยถอนหายใจก่อนสะบัดผ้าคลุมแล้วมุ่งเดินผ่านวิหารแอเรียสออกไปโดยไม่ใส่ใจเจ้าของวิหารที่ยืนแน่นิ่งอยู่

'ยิ่งเจ้าต้องผลักไสข้าและทุกคนรอบข้างออกห่าง ทำให้ข้าคิดเสมอว่าเจ้าต้องทนอยู่อย่างโดดเดี่ยวเพียงใด เพราะชะตากรรมที่พิสซิสต้องแบกรับทำให้ต้องอยู่เพียงคนเดียว ไม่สามารถเข้าใกล้ผู้ใดได้แต่ข้า.. ชิออนผู้นี้ก็อยากจะอยู่ข้างเจ้าเสมอ' คำพูดมากมายพลั่งพลูออกมาแต่ทุกอย่างก็เป็นเพียงความคิดเพราะอัลบาฟิก้านั้นได้ห่างออกไปเสียแล้ว

"ชิออน!!! กางคริสตัลวอลล์ของเจ้าไว้" น้ำเสียงที่คุ้นเคยตะโกนออกมาทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังกลับมาอยู่ในปัจจุบันอีกครั้ง

"อัลบาฟิก้า! ข้าจะต่อสู้แทนเจ้าเอง! อัลบาฟิก้า!!" ร่างสูงพูดเสียงดังสั่นเครือตอบกลับอีกคนทันที แต่มันกลับส่งไปไม่ถึง อัลบาฟิก้าตั้งใจจะตาย การสละครั้งนี้มันสาหัสเกินไป ชิออนจำใจกางม่านพลังดวงตาที่ปิดแน่นอย่างแค้นเคืองตัวเองที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ในชั่วอึดใจ เสียงของการต่อสู้ก็จบลง เหลือเพียงร่างทั้งสองที่มีร่องรอยจากการปะทะกัน คริสตัลวอลล์ถูกปลดผนึกออกทันที สองเท้าหนักอึ้งแม้จะแทบจะล้มอยู่ตรงนั้นก็จำเดินมาข้างตัวชายผู้เป็นที่รัก

"ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าอยากจะสู้แทนเจ้า ไม่ใช่เป็นการหยามเกียรติเซนต์เช่นเจ้าแต่เพราะข้าไม่อยากเสียเจ้าไป อัลบาฟิก้า" มือหนาลูบใบหน้าขาวซีดที่นอนแน่นิ่ง หยาดน้ำตาหลั่งไหลอาบสองแก้มหยดลงบนใบหน้าสวย แม้จะทำเช่นไรเขาก็มิอาจจะกลับมามือสั่นเทาห่อผ้าคลุมร่างอีกคนมือทั้งสองหอบโอบร่างไร้วิญญาณแน่นเพื่อนำไปทำพิธีและฝังด้วยมือตนเอง

หลังจากการจากไปของพิสซิส เขาก็เลื่อนลอยไปมาอย่างไร้จุดหมายจนเทพีอาเธน่าเป็นห่วง ในที่สุดเขากลับมายืนที่ป้ายหลุมศพอีกครั้งภาพสุดท้ายที่แล่นเข้าหัว เรื่องราวที่ผ่านมาของเขาและอัลบาฟิก้า เหตุการณ์ในวันที่เขาได้วิ่งไล่ตาม.. และในวันที่เขาชอบไปรออัลบาฟิก้ากลับมาจากภารกิจทุกครั้ง

'ชิออน เจ้ามาทำอะไรแถวนี้?' อัลบาฟิก้ากล่าวถามอย่างสงสัยเพราะบริเวณแถวนี้คือปากทางเข้า 12 วิหาร

'ห่ะ!?? ข้าก็ออกมาตรวจตรา มันคือหน้าที่ผู้เฝ้าดูแลวิหารที่1 ต้องทำยังไงล่ะ..'

'ยังไม่นอนล่ะสิ' ร่างบางทอดถอนหายใจกับการกระทำของแกะหนุ่ม 'ช่างเถอะ..เดินกลับไปด้วยกันจนกว่าจะถึงวิหารของเจ้าก็ได้' ร่างสูงเริงร่าทันทีที่ได้ยินก่อนจะลุกแล้ววิ่งไปใกล้

'ข้าบอกแล้วไงว่าอย่ามาอยู่แตะต้องข้า!?' 

'แค่เลือดพิษข้าไม่กลัวหรอก เพราะข้ารักเจ้า' ดวงตาแดงอมชมพูพูดขึ้นด้วยใบหน้ารื่น 

'หึ.. ไว้ข้าตายก่อนถึงจะตอบรับรักล่ะกัน' 

'ถ้าเจ้าตาย.. ข้าจะได้คำตอบจากเจ้าเช่นไร?'

'นั่นสินา ถ้าข้าต้องตายวันนั้นข้ารักเจ้า'

'ไม่เอาๆๆ' 

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะพอใจจากอัลบาฟิก้า ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าโอกาสที่จะรักน่ะมีแน่นอนอยู่แล้ว ถึงจะอ้างนุ้นนี่นั้นแต่พิสซิส อัลบาฟิก้าต้องรักเขาเข้าสักวัน

'ราตรีสวัสดิ์ แอเรียส ชิออน'

'เฮ้! อย่าทิ้งข้าไว้สิ อัลบาฟิก้า' เสียงเท้าที่วิ่งตามอยู่นั้นยังคงติดอยู่ในหู ภาพและคำพูดในวันนั้น

"หลับให้สบายพิสซิส อัลบาฟิก้า การเสียสละของเจ้าจะอยู่ภายในจิตใจและความคิดของข้าเสมอ" รอยยิ้มบางฉาบลงบนใบหน้าร่างสูงบรรยากาศที่มัวหมองกลับมาสดใสอีกครั้ง ร่างโปร่งแสงเรือนผมและดวงตาสีเหมือนท้องฟ้าที่มองดูเหตุการณ์มาตลออยิ้มตอบอีกคนก่อนจะแตกสลายเป็นละอองสีเหลืองทอง

"Good bye my love , I love you"