ยั่วนัก…รักซ่ะเลย3.1

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

-----------

เนื้อเรื่อง

ต่อจากพาร์ท3

ยั่วนัก…รักซ่ะเลย3.1

By.Akira_pui

 

 

“ป่ะไปกัน”ซางฮยอนลากอินซอกเดินลงบันไดไป อินซอกพยายามยื้อฉุดตัวเองอยู่ซักพักแต่ความพยายามก็ไม่เป็นผลเนื่องจากว่า ซางฮยอนง่ะ แรงเยอะม๊ากๆเลย (จริงเหรอ)

“ซางฮยอนฉันว่าเอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่าน่ะ”อินซอกอ้อนเอาหัวไปถูไถที่ไหลซางฮยอน

“ไม่ต้อง จะปล่อยให้ยูลหลุดมือเหรออินซอก ดูโน้นสิ”อินซอกมองตามมือของซางฮยอนที่ชี้ไปตรงต้นไม้อีกด้านหนึ่งของตึก อินซอกมองแล้วก็หน้าชาทันที

“โน้นก็มี นี่ นี่ แล้วก็นี่ เห็นไหม ไม่ได้มีแต่อินซอกคนเดียวนะ”ซางฮยอนชี้ให้อินซอกดูพวกสาวๆหน้าตาหน้ารักทั้งหลายที่แอบชอบยูล แล้วมายืนแอบมองยูลเหมือนอินซอก

“เข้าคิดเหมือนกะเรานั่นแหละอินซอก”ซางฮยอนพูดทิ้งท้ายก่อยหยุดเดินอยู่หน้ามารท์พลักอินซอกเข้าไป อินซอกเดินเข้าไปอย่างจำยอม ต้องทำสินะ อินซอก เห้อ……….

“อ่ะผมให้”อินซอกยื่นแท่งไอติมไปตรงหน้า   ยูลมองอย่างงพอรู้ว่าเป็นใครก็ยิ้มออกมาทันที

“รู้ได้ไงครับว่าพี่อยู่ที่นี่”ยูลถามกลับรับแท่งไอติมไว้ในมือ

“รู้สิ เรื่องของพี่ยูลทำไมผมจะไม่รู้หล่ะฮ่ะ”อินซอกพูดเขินหน้าแดงแล้ว “อืม ขอบคุณครับ”ยูลมองไอติมในมือยังคงไม่แกะกิน(สงสัยจะให้มันละลายไปกับความร้อนรึไงค่ะ )

“ไม่กินเหรอฮ่ะ เดี๋ยวละลายหมดนะ”ว่าแล้วอินซอกก็แกะไอติมของตัวเองกิน นั่งลงตรงข้ามกับยูล

“อร่อยจังเลยฮ่ะ”อินซอกเลียแท่งไอติมที่อยู่ตรงหน้า เลียๆชักเข้าชักออก(นึกภาพออกนะ)อยู่ตรงหน้ายูล

ยูลมองอินซอกอย่างทึ่งๆไม่คิดว่าอินซอกจะทำอะไรแบบนี้

“พี่ยูลจะกินรึยังหล่ะ มันจะละลายแล้วนะฮ่ะ”อินซอกมองไอติมที่อยู่ในมือของยูล ยูลแกะห่อไอติมออกทันที

“กินจ่ะ กินๆๆน่ะ”หน้าแดง ปากสั่น มือสั่นไปหมดแล้ว เลือดมานจะพุ่งจริงๆเลยน่ะ

“เอ่อผมจำได้แล้ว เมื่อวานพี่ยูลโทรไปหาผมมีอะไรรึเปล่าฮ่ะ”อินซอกถามปากยังดูดไอติมจ้องตรงตายูลอย่างไม่เขินอาย แต่ใจจริงแล้วนะไม่อยากมองเลย มันหวั่นไหวก็พี่ยูลหล่อหน่ะสิ อิอิอิ

“อ่อ……….ไม่ไม่อะไรแค่อยากได้ยินเสียงหนะ”เอาไหมหล่ะอินซอกโดนกลับบ้างทำเอาหน้าแดงเลย แต่ขอบอกน่ะว่าพิษของยูลมันมีมากกว่านี้ แล้วอินซอกหล่ะจะให้ไม้ไหนไปสู้

“ขอโทษนะครับที่ตอนนั้นผมไม่ว่าง”อินซอกเหลือบตามองยูลทำตาบ้องแบ้ว (น่ารักไปไหม)ส่งไปให้ ปากก็ลากเลียไอติมไม่ยอมเอาเข้าปากสักที ยูลเห็นภาพตรงหน้าก็แทบจะไม่ไหวอีกแล้ว ยั่วไปไหมอินซอกเราจะทำให้พี่เป็นบ้าเอาได้นะ พี่ขอบอกไว้ก่อนถ้าคืนนี้เราเข้าไปในฝันพี่คงไม่รับประกันความปลอดภัย

“ขอโทษที่เอ่อ……..ผมกำลังทำ…..”เงียบไปซักฟักไม่ยอมต่อก้มหน้าลงพื้น ยูลมองอินซอกเหมือนกับว่าไม่เป็นไรครับแล้วก็เสยคางอินซอกขึ้นมาสบตากันสักพัก เนิ่นนานจนคนที่ถูกจ้องอายหน้าแดง (อายทำไมหลายรอบง่ะ)

“อ่ะผมให้ ผมไม่กินล่ะ”อินซอกยื่นไอติมที่กินไม่หมดไปให้ยูล ยูลรับมาอย่างเสียดาย โถ่กะจะจ้องให้ตายไปข้างนึงเลยน่ะเนี้ยะ แต่เอาก็เอาว่า น้องเค้าให้สงสัย มันคงเป็นจูบทางอ้อม ยูลรับมาอมต่อทันที อินซอกมองแล้วก็ยิ้มน้อยๆ

“พี่ยูลเหมือนเด็กเลยฮ่ะ กินไอติมแค่นี้ก็เลอะ ดูสิ เปลื้อนเต็มไปหมดเลย”ลากมือไล่ไปตามหน้าอกที่ไม่มีอะไรเลย (จริงๆแล้วแกทำตามที่ซางฮยอนบอกหนะ ไปฟังแผนซางฮยอนกัน)

ซางฮยอน: อินซอกเดี๋ยวไปซื้อไอติม 2 อันน่ะยื่นให้ยูลอันหนึ่งเก็บไว้กินเองอันหนึ่ง ไม่เอารสสตอเบอร์รี่น่ะ เพราะอินซอกจะกินเองหมดทั้งอัน(อ้าวรู้อีก) ต้องเหลือให้ยูลกินบ้าง พอไปถึงก็นั่งตรงข้ามยูล ดูดๆๆเลียๆๆไอติมให้ยูลมองเข้าใจไหม เสร็จแล้วก็เอาที่กินไม่หมดนั่นแหละให้ยูลกินต่อ ฉันชื่อว่าพี่ยูลจะต้องกิน เสร็จแล้วก็ถ้าพี่ยูลกินเลอะ ก็เช็ดซ่ะ เอาให้สะอาด ลูบไปลูบมานั่นแหล่ะ (จบแผนซางฮยอน)อินซอกลูบไปเรื่อย ไม่สนใจสายตาที่เปลี่ยนไปของยูลซักนิด ก็เค้าทำตามที่ซางฮยอนบอกหนิ เหอๆ (คุดาระนัยจิงๆ555)ยูลที่ถูกลูบๆอยู่ก็เกิดอาการ……..ขึ้นมาเหอๆๆ ซวยซ่ะแล้ว      ยูลจับข้อมือไว้อยู่ตรงอก ทำเอาอินซอกตกใจอ้าวไม่ได้บอกหนิว่าให้ทำไงต่อไป เอ้า เอาไงดีว่ะ ที่แอบดูอยู่ก็เริ่มจะรู้สึกถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปของยูล แล้วกรูจะช่วยเพื่อนยังไงดีว่ะ เป็นไงเป็นกันไม่งั้นอินซอกโดน……..ก่อนที่จะสารภาพรักแน่ๆ เดินตรงไปหายูลกับอินซอกทันที

“อินซอก มาอยู่นี่เองเหรอ โถ่พี่หาตั้งนาน”ซางฮยอนยิ้มหวาน ขอบคุณพระเจ้าที่ผมช่วยเพื่อนได้ทันการ ยูลปล่อยมืออินซอกลงทันที อินซองหันหน้ามาหาวิ่งไปหลบหลังซางฮยอน

“ฮ่ะ ซางฮยอนมาช้าจัง”ต่อว่าให้ทุบที่หลังเบาๆ ยูลมอง 2 คนพูดกันอยู่ก็ลุกขึ้นยืน

“อินซอกพี่ไปก่อนน่ะ ไปน่ะซางฮยอน”ว่าแล้วก็เดินไปทางห้องน้ำชาย

พอยูลลับตาไปแล้ว ซางฮยอนก็หันหน้ามาหาอินซอกที่หลบอยู่ข้างหลังทันที

“ฮุ่เกือบไม่รอดแล้วไหมหล่ะ ”ขยี้หัวเพื่อน(ไมมันชอบยี้หัวจัง เสียทรงหมด) อินซอกไม่ตอบได้แต่ก้ม

หน้านิ่ง ไม่ยอมเงยขึ้นมาซางฮยอนเห็นอาการไม่ดีจึงช้อนหน้าขึ้นมาดูเห็นเพื่อนน้ำตานองหน้า

“ซางฮยอนใจร้ายง่ะ บอกแล้ว ฮือๆๆๆๆว่ายังไม่พร้อมไงฮือๆๆๆๆๆ”อินซอกร้องไห้ออกมากลัวน่ะสายตาแบบนั้นของยูล ไม่อยากเห็นเลย กลัว ไม่เหมือนยูลคนที่เค้าคิดว่าอบอุ่นซักนิดรู้สึกผิดอย่างแรง จริงๆแล้วเค้าเองก็แค่อยากให้อินซอกมีความสุขไวๆเท่านั้นเองแต่ไม่คิดว่า ยูลเองจะชอบอินซอกได้เร็วขนาดนี้

“ขอโทษน่ะ เต่เต้ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ซางฮยอนกอดอินซอกไว้แนบอกไม่รู้จะช่วยยังไงได้แต่ปลอบใจเหมือนเด็กๆๆ อินซอกง่ะขี้แยสุดๆ

“ซางฮยอนบ้า ฮื่อ…..”ทุบอกซางฮยอนยิ้มทั้งน้ำตาก็ซางฮยอนหนะสิปลอบทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งโกรธซางฮยอนไม่ลงจริงๆ ไม่รู้ว่าทำไมคนที่เชื่อใจและไว้ใจมากที่สุดของอินซอกถึงเป็นลีทึก อาจเป็นเพราะว่าสองคนเป็นเพื่อนรักัน มีปัญหาอะไรก็ช่วยกันตลอด

“ถ้าเค้าถูกปล้ำซางฮยอนจะไปช่วยเค้าไหม”อินซอกถามงอนๆซบอยู่ที่อกของซางฮยอน

“ไม่ไป”ซางฮยอนตอบเต็มปากเต็มคำ อินซอกเงยหน้าที่ซบออกจากอกทำตาขวางใส่ซางฮยอนทันที แหม่ก็อย่างงี้สิน่ะถึงอยากแกล้งจริงๆเนี้ยะ น่ารักน่าหยิก

“ล้อเล่นหน่ะ”ตอบออกมายิ้มหวานส่งกลับไปอินซอกยังคงทำหน้าเหมือนเดิมแต่น้ำใสๆในเอ่อล้นขอบดวงตาอีกแล้ว ก็ซางฮยอนหนะสิชอบแกล้งให้เป็นแบบนี้อยู่เร้ย ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันน่ะป่านนี้ไม่มียูลในหัวใจแล้วหล่ะ

“ใครจะปล่อยให้เพื่อนสุดที่รักโดนปล้ำได้หล่ะ ซางฮยอนห่วงน่ะ ถึงอินซอกจะไม่รู้ก็เหอว่าซางฮยอนคิดไงหน่ะ”ซางฮยอนพูดกระชับอ้อมกอดอินซอกให้แน่นขึ้น รักจริงๆคนเนี้ยะลองใครทำให้เจ็บใจสิ จะไปฆ่ามันให้ดู

“แล้วจะเอาไงต่อไปหล่ะ”ซางฮยอนถามอินซอกออกไป

“รุกต่อ”อินซอกตอบเสียงฉะฉาน พละออกจากอ้อมกอดของซางฮยอนทันที

“หา…………ไม่เข็ดอีกเหรอเราอ่ะ”ซางฮยอนพูดทำหน้าเครียดๆ

“ไม่เป็นไรหรอก อิอิ เพราะว่าถ้าอินซอกโดนปล้ำซางฮยอนก็ไปช่วยอินซอกอยู่แล้วเหอๆ”พูดเสร็จก็วิ่งเข้าไปห้องเรียนทันที ก็แหม่ออดมันดังมา 10 นาทีแล้วหนิ อิอิ

“เห่อ~~~~~~~~”ซางฮยอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินไปยังห้องเรียนของตัวเอง สังสัยความรักครั้งนี้คงต้องช่วยอีกแล้วสิน่ะอินซอกนะอินซอกทำไมต้องทำตัวให้เป็นห่วงอยู่เร้ยเลย แต่แล้วอยู่ดีๆก็สะดุดกับช๊อคที่เขียนติดพิ้น

“รักซางฮยอนที่สุดเลย ขอบใจนะ ที่มีเพื่อนที่แสนดีอย่างซางฮยอน”(เขียนตอนไหนว่ะเร็วจริงเร้ย)อมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้ อินซอกที่แอบมองอยู่ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับฝีมือตัวเองที่เป็นคนทำ แล้วจะเอายังไต่อไปหล่ะทีนี้เรา เห้อ~~~~~~~~~~~~~

To Be con