คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 09 Are you sure you is a man?
Warning
• มี Disty talk นิดหน่อย
• มีฉากใช้อาวุธรุนแรงนิดหน่อย เช่น ปืน
• กล่าวถึงการใช้มนุษย์เป็นอาหาร
• กล่าวถึงเหตุการณ์ตายของตัวประกอบเล็กน้อย
“นายกำลังทำอะไรน่ะ? ฟุบุกิ”
เสียงปริศนาดังขึ้นจนสองร่างที่กำลังทำตัวชวนน่าสงสัยต้องหันไปมอง
บุคคลผู้มาใหม่มีผมสีน้ำเงินเข้ม ดวงตาสีทีล ตัวน่าจะเล็กพอ ๆ กับฟุบุกิ ชิโร่
แต่ตอนนี้เจ้าคนปริศนากำลังทำหน้าดุมาก!
“..ยูกิมูระคุง?”
ใครล่ะเนี่ย.. แต่ช่วยเอาชิโร่ออกไปที!
ความคิดในใจที่กรีดร้องออกมาอย่างทรมาน แต่คงไม่มีใครได้ยินหรอก
“ฉันถามว่านายกำลังทำอะไร? แล้วหมอนี่ใคร? เหยื่อใหม่? หนูทดลองใหม่? หรือ นักวิจัยข้างทางที่หยิบมาได้” ยูกิมูระที่มีคำถามมากมายได้พรั้งปากพูดออกไป
“อ่า.. ผะ ผมติดสัด เพราะผลข้างเคียงของพลัง..”
ชิโร่ขยับร่างของหนุ่มผมขาวให้เข้ามาใกล้ตนแล้วกระชับกอดเบา ๆ จมูกหนาฝังเข้าที่ลำคอขาวจนมิสึกิสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่ชวนให้รู้สึกจั๊กจี้บริเวณคอ
“แต่นายก็ไม่ควรเอาใครมาผสมพันธุ์มั่วแบบนี้นะ ฟุบุกิ!”
ยูกิมูระเหลืออดจนต้องเดินไปกระชากร่างของฟุบุกิออกมาจนร่างของฟุบุกิกระเด็นลิ่วไปตามแรง
เจ้าของดวงตาสองสีที่กลายเป็นเหยื่อยกมือขึ้นมาลูบแก้มสองข้างเบา ๆ เดิมทีไม่ถูกกับสุนัขอยู่แล้ว ยิ่งใกล้ชิดกับอาบีสที่มีรูปลักษณ์เหมือนสุนัขนี่ยิ่งเหมือนได้ประสบการณ์ใหม่...
แค่คิดก็ขนลุกแล้ว!
“นาย”
มิสึกิหันไปมองตามเสียง ซึ่งเป็นจังหวะที่ยูกิมูระมองหน้าเขาพอดี
“มีอะไร?”
“ขอโทษแทนเจ้านั่นด้วย ปกติฟุบุกิเวลาติดสัดจะไม่ทำแบบนี้กับใคร แต่มีนายคนแรกที่เขาทำตัวแบบนั้น แปลกชะมัด” ยูกิมูระกอดอกด้วยความหัวเสีย
“แล้วนายชื่ออะไร?” คราวนี้ยูกิมูระถาม
“อากิระ, มิสึกิ อากิระ พนักงานใหม่ของแล็ปเอย์เซย์...”
พูดไปพลางมือบางจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่จนรู้สึกว่ามันเรียบร้อยแล้ว
“อ่อ นายนี่เองที่เขาลือกัน ฉันยูกิมูระ เฮียวกะ โค้ด 65 ยินดีที่ได้รู้จัก” อีกฝ่ายแนะนำตัว
“โอ้.. นายเองสินะที่ฉันต้องมาตรวจสอบน่ะ? ยินดีที่ได้รู้จักนะ เฮียวกะ” มิสึกิยื่นมือไปทางยูกิมูระ เพื่อที่จะจับมือกระชับมิตร
เจ้าของดวงตาสีทีลชะงักพร้อมโบกมือปฎิเสธ
“ถ้าจับมือฉันจะโดนเล็บข่วนเอานะ”
มิสึกิเอียงหัวอย่างสงสัย ดวงตาสองสีมองที่นิ้วมือของยูกิมูระ แต่ก็ดูไร้พิษภัย เขาเลือกที่จะชักมือกลับแล้วหยิบเอกสารแต่ละใบขึ้นมาอ่าน
โค้ด 63 ฟุบุกิ ชิโร่
โค้ด 89 สึซึโนะ ฟูสึเกะ
โค้ด 88 นากุโมะ ฮารุยะ
โค้ด 65 ยูกิมูระ เฮียวกะ
โอ๊ะ เจอแล้ว
โค้ด 65 ยูกิมูระ เฮียวกะ อายุ 13 ปี เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงิน เป็นญาติห่าง ๆ ของโค้ด 63 และโค้ด 64 เกิดที่ประเทศอาร์เทมิส ได้รับพรแห่งแพนโดร่าจากการอยู่ในพื้นที่ชั้นพื้นผิวของแพนโดร่า
พรแห่งแพนโดร่าของโค้ด 65 คือ เสือดาวหิมะ
เหมือนฟุบุกิ ชิโร่ที่สามารถแปลงร่างตัวเองให้กลายเป็นสัตว์ได้
เฮียวกะในรูปดูสดใสจัง.. ทำไมหมอนี้ที่อยู่ตรงหน้าฉันถึงทำหน้าดุอย่างกับคนละคน
“อ่า.. แล้วชิโร่....?”
มิสึกิที่พึ่งนึกได้ว่าชิโร่พึ่งถูกกระชากออกไปไกลก็เลยหันไปถามคนกระทำที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ค่อยสนใจมากนัก
“ฉันเขวี้ยงหมอนั่นออก เพื่อให้ฟุบุกิไปหาจังหวะชักว่าวให้หายติดสัด สักพักหมอนั่นก็คงหายติดสัดเองนั่นแหละ”
มิสึกิที่นั่งฟังอยู่ก็แอบกลัวขึ้นมาเบา ๆ ทำไมตัวทดลองที่นี่ดูป่าเถื่อนจนเริ่มอยากลาออกซะแล้วสิ
อีกด้านหนึ่งของชั้นบนสุดของอาคารฝั่งซ้าย
ผู้คนในเสื้อกาวน์สีขาวมากมายยืนอยู่ด้านนอกกระจกใส โดยมีบางส่วนที่ใส่ชุดครบเครื่องทางการทหารยืนรายล้อมรอบห้องทดลอง
ภายในห้องทดลองมีร่างของเด็กชายผมสีขาวฟ้าในชุดสีขาวสะอาดสะอ้าน เขากำลังหยิบขนมเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมกับยกแก้วชาขึ้นมาดื่มไปพลาง เพื่อดับกระหาย
“โค้ด 66 ฮาคุริว”
เสียงปลายสายที่เล็ดลอดออกมาจากลำโพงดังพอที่คนในห้องนั้นต้องได้ยิน
เด็กหนุ่มไม่พูด แต่ดวงตาสีแดงสดเหลือบไปมองบานกระจกอีกด้านที่มีนักวิทยาศาสตร์ยืนรายอยู่แถวนั้น
ฮาคุริวจำพวกเขาได้ขึ้นใจ
ภาพในอดีตไหลเวียนเข้ามาในหัว และหากเปรียบตัวตนของฮาคุริว คือ เครื่องเล่นม้วนฟิล์ม ม้วนฟิล์มก็คงเป็นเรื่องราวที่กำลังถูกฉายเรื่องราวออกมาผ่านเครื่องเล่นอย่างเขา
สามปีแห่งการรอคอย..
สามปีที่เขาต้องทนอยู่ที่นี่ เพื่อแม่
“วันนี้ไม่มีการทดลองเกี่ยวกับแก แต่ฉันขอถามอะไรสักอย่าง”
เสียงนั้นดังขึ้นจนเรียกสติของฮาคุริวกลับมา
“โห แค่มาถามถึงขนาดที่ต้องพาพวกทหารมาเยอะแยะขนาดนี้เลยหรอ?”
ฮาคุริวตอบ
“แกมีความสัมพันธ์อะไรกับมิสึกิ อากิระ” นักวิทยาศาสตร์คนดังกล่าวเมินคำพูดของฮาคุริว
มือที่กำลังหยิบขนมหน้าตาน่าทานจำต้องหยุดชะงัก
“เมื่อวันที่มิสึกิหามาแกพร้อมกับหัวหน้าคิระ วันนั้นแกกระชากมิสึกิเข้าไปฆ่าในห้องเหมือนที่แกทำกับพวกนักวิจัยเป็นปกติ แต่แกกลับไม่ฆ่ามิสึกิ นั่นเพราะอะไรกัน? ฮาคุริว...” เสียงเข้มที่ถูกกดต่ำลงราวกับกำลังกดดันอีกฝ่ายกล่าวออกมาอย่างจริงจัง
ฮาคุริวไม่ตอบ เขาเลือกที่จะเมินคำถามนั้นแล้วหยิบขนมเข้าปากทันที
“สงสัยคำถามคงน่าเบื่อ งั้นเปลี่ยนคำถาม”
“มิสึกิ อากิระ คือ แม่ผู้ให้กำเนิดแกงั้นหรอ?”
คราวนี้น้ำเสียงของชายนักวิจัยกดต่ำลงจนคนรอบข้างเริ่มมองหน้า
ฮาคุริวช็อค หยาดเหงื่อใสไหลลงข้างแก้ม
“ฉันได้ยินมา มิสึกิสำคัญกับแกขนาดที่ไม่ฆ่า และยังเรียกว่าแม่... มีความสัมพันธ์เชิงแม่ลูกงั้นหรอ?” ชายนักวิจัยควงด้ามปากกาเล่น ดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองอากัปกิริยาของฮาคุริวอย่างไม่ลดละ
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวแก พวกมนุษย์!” นักทดลองในห้องตอบด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาล แค่สีหน้าก็แสดงออกมาหมดแล้วว่าโมโหขนาดไหน
“ทำไมจะไม่เกี่ยว? มันต้องเกี่ยวสิ! ในเมื่อมิสึกิ อากิระเป็นเพศชาย และผู้ชายไม่สามารถท้องได้”
“แต่ถ้าหากมีทฤษฎีเรื่องผู้ชายท้องได้จริง เมื่อเทียบความห่างกันของอายุ ฮาคุริว แกอายุแค่ 15 ส่วนมิสึกิอายุ 18 ไม่มีทางที่มิสึกิจะท้องได้ตอน 3 ขวบหรอก แกคงไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย?”
ฮาคุริวกำหมัดแน่น ในขณะที่หูกำลังฟังชายนักวิทยาศาสตร์คนนั้นพูด สมองของเขากลับสั่งการให้ระงับความโกรธ หรือ ใจเย็นลง
“โค้ด 66 ไม่ตอบ จะเอายังไงดีครับ?” หนุ่มนักวิทยาศาสตร์ข้างกายถาม
“ฉันยังถามมันไม่จบ”
“ฮาคุริว”
“เนื่องจากในเอกสารของมิสึกิระบุว่ามิสึกิเป็นเพศชาย แต่ถ้าหากตัวตนของมิสึกิ อากิระกลับไม่ใช่เพศชายอย่างที่เอกสารระบุไว้...”
“แกคิดว่าฉันจะทำอะไรกับมิสึกิ อากิระล่ะ?”
ปั—ง!
มังกรหนุ่มใช้กำปั้นทุบโต๊ะอย่างแรงจนโต๊ะนั้นหักครึ่งจนกองไปนอนกับพื้น
เหล่าทหารที่เห็นอากัปกิริยาดังกล่าวที่สื่อถึงความรุนแรง พวกเขาจึงชักอาวุธขึ้นชี้ไปทางตัวทดลองเพียงหนึ่งเดียวในห้อง เพื่อหมายจะยิงฮาคุริว
“วางอาวุธลงซะ!”
นักวิทยาศาสตร์คนนั้นกล่าวสั่งการ เหล่าพลทหารจำเป็นต้องเก็บอาวุธไว้ที่เดิมแล้วยืนในท่าระเบียบ
“แกไม่ตอบฉัน ฉันก็ไม่ว่า และฉันจะไม่จุ้นจ้านกับแม่ของแก ฮาคุริว”
“แต่ถ้าหากแม่ของแกดันทำตัวขัดหูขัดตาหัวหน้าคิระขึ้นมา คงรู้ใช่มั้ยว่าแม่แกจะกลายเป็นยังไง?”
รู้สิ
ทำไมจะไม่รู้ล่ะ
แม่ก็จะตาย หรือไม่ก็
กลายเป็นอาหารของพวกอาบีสในแล็ปนี้..
“แล้วมีอะไรจะตรวจสอบฉันล่ะ?” ยูกิมูระจ้องหน้าพนักงานคนใหม่ที่นั่งจับเอกสารไม่ยอมปล่อย ดวงตาสีทีลปลายตามองเอกสารที่แสดงข้อมูล และรูปของเขา
อีกคนส่ายหน้า
“ไม่มีหรอก แค่มาถามเรื่องทั่วไปน่ะ อ่า.. จะว่ายังไงดี? ฉันยังใหม่กับงานนี้เลยไม่มีอะไรจะตรวจสอบ หรือ ถามเป็นพิเศษน่ะ...” หนุ่มผมขาวก้มหน้าลงจนดวงตาสองสีสบกับข้อความในเอกสารที่แสดงข้อมูลของยูกิมูระ
“งั้นเขียนไปว่าฉันสบายดี”
มิสึกิพยักหน้ารับแล้วเขียนตามที่อีกคนว่า
“นายกล้าทำกับพี่ชายแบบนี้ตอนไหนหรอครับ? ยูกิมูระคุง” เสียกระซิบที่แผ่วเบา แต่หนักแน่นจนมิสึกิสะดุ้งโหยง ดวงตาสองสีลุกลี้ลุกลนจนต้องมองหาว่าเสียงนั่นเป็นของใคร
โค้ด 65 และยังเป็นเจ้าของชื่อนั้นถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เขายกแขนขึ้นมากอดอกแล้วมองหน้าหนุ่มผมเงินด้วยสายตาเอือมระอา
“ส่วนของฟุบุกิเขียนไปว่าติดสัดจนเกือบจะเอานักวิจัยใหม่เป็นที่ระบายความใคร่ แต่โชคดีที่โค้ด 65 ช่วยไว้ทันละกันนะ?”
ยูกิมูระเลือกที่จะเมินเฉยตัวตนของมนุษย์หมาป่าแล้วไปคุยกับพนักงานมือใหม่ตรงหน้า
มิสึกิพยักหน้าตามแล้วเขียนตามที่ยูกิมูระพูดไปอย่างเงียบ ๆ
“ใจร้าย!” ฟุบุกิจับไหล่ของยูกิมูระแล้วเขย่าร่างของญาติราวกับเด็ก
ดวงตาสองสีเหลือบมองหัวของฟุบุกิ หูของเขาหายไปแล้ว หรือว่าหายติดสัด?
“ชิโร่...” มิสึกิเรียกหนุ่มผมเงิน
“ครับ?” เจ้าของชื่อหันไปมอง
“หะ หายแล้วหรอ...?” มิสึกิหน้าแดงขณะที่พูด
ฟุบุกิมองหน้าอีกคนค้าง ดวงตาสีเทาจ้องมองใบหน้างามของพนักงานหนุ่ม
“ครับ” เขาระบายยิ้มออกมา นั่นจึงทำให้มิสึกิต้องหรี่ตาลงเหมือนตอนที่เจอฟุบุกิครั้งแรก
แสบตา!
“ในเมื่อไม่มีธุระอะไรกับพวกฉันแล้ว นายจะทำอะไรต่อ?” เจ้าของพลังเสือดาวหิมะถาม
“ตามหาคนชื่อนากุโมะ ฮารุยะกับสึซึโนะ ฟูสึเกะน่ะ” มือขาวยกเอกสารอีกสองใบที่มีชื่อ และรูปของเจ้าของขึ้นโชว์ต่อหน้าทั้งสอง
ยูกิมูระ และฟุบุกิมองข้อมูลในเอกสารสักพักแล้วทั้งสองก็หันมามองหน้ากัน
“ถ้าสองคนนั้นคงไปเตะบอลกับพวกไฮซากิคุงที่สนามบอลน่ะ” ฟุบุกิตอบ
“อืม แต่สองคนนั้นดันเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรงซะด้วยสิ ระวังตัวไว้ด้วยนะ” ยูกิมูระหันไปตอบมิสึกิจนคนฟังถึงกับสะอึก
“ทางที่ดีพาทัตสึยะคุงไปด้วยน่าจะโอเคกว่า เพราะสองคนนั้นสนิทกับทัตสึยะคุงพอสมควร” หนุ่มหมาป่าสีเงินแสดงความคิดเห็น
“ฉันเห็นด้วย” ยูกิมูระพยักหน้าให้กับคำแนะนำนั้น
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ..”
“อื้ม! งั้นผมขอตัวนะ เพราะเหมือนจะโดนเรียกตัวน่ะ” ฟุบุกิขอตัวลาไปก่อน เพราะด้านหลังมิสึกิมีนักวิทยาศาสตร์หนุ่มทรงผู้ใหญ่มองมาที่ฟุบุกิได้สักพักหนึ่งจนเขาต้องไปหา
“โชคดีนะ..” มิสึกิโบกมือลา ฟูยูกิเห็นท่าทางนั้นแล้วนึกเอ็นดูเบา ๆ เลยโบกมือลาให้
เมื่อฟุบุกิจากไป ทุกอย่างก็เงียบลงทันที ไม่มีใครพูด ไม่มีใครทำอะไร มีแต่การมองหน้ากันของพนักงานหน้าใหม่แห่งแล็ปเอย์เซย์ และตัวทดลอง C zone ที่มีพลังแปลงกายเป็นเสือดาวหิมะ
“มีคำถามอยากถามฉันงั้นหรอ? ถึงได้มองหน้าแบบนั้น” มิสึกิถาม
ยูกิมูระพาตัวเองไปนั่งตรงหน้ามิสึกิ สองแขนโอบกอดกแกร่งของตัวเขา
“มิสึกิ”
“หือ?”
“นาย...”
“เป็นผู้ชายจริง ๆ งั้นหรอ?”
“....”
หนุ่มผมขาวนั่งนิ่ง นี่ไม่ใช่คำถามแรกถูกโดนถาม แต่เชื่อมั้ย? ไม่มีใครชินคำถามเกี่ยวกับตัวตนของเราหรอก
“อืม ฉันเป็นผู้ชาย”
มิสึกิตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง และหนักแน่น
เสือดาวหิมะจ้องมองดวงตาของมิสึกิิที่ฉายแววความมั่นใจ เขาหลุบตาลงต่ำ สองแขนคลายออกแล้ววางมันบนลงโต๊ะ นิ้วยาวสอดประสานเข้าที่มือหนาของตัวเขาเอง
“ถ้านายมั่นใจ ฉันก็ไม่เซ้าซี้อะไรมาก แต่รู้มั้ยว่าฉันมองการกระทำของฟุบุกิกับนายมาตั้งแต่ต้น”
“....”
“ฉันรู้มาตลอดว่าช่วงเวลานี้ฟุบุกิติดสัด หมอนั้นจะขังตัวเองในห้อง ไม่ยอมไปไหน และไม่ยอมให้ใครเข้าห้อง”
“....”
“เคยมีนักวิทยาศาสตร์คนนึงได้พาผู้หญิงมาให้ฟุบุกิระบายความใคร่ตามฤดูผสมพันธุ์ แต่รู้มั้ย? ว่ามันเกิดอะไรขึ้น..?”
มิสึกินั่งเงียบ เขาส่ายหน้าเบา ๆ
“ฟุบุกิ— หมอนั้นขย้ำผู้หญิงคนนั้นทิ้งจนผู้หญิงนั่นตาย ร่างกายไม่ขยับ ชีพจรก็ไม่หายใจ ยัยนั่นตายทันทีที่ถูกฟุบุกิฝังเขี้ยวที่คอหอย”
“เพราะอย่างนั้น— ฉันเลยถามนายว่านายใช่ผู้ชายแน่หรอ?”
มิสึกิยังคงเงียบ ดวงตาสั่นระริกด้วยความกลัว
“นายคนแรกเลยนะ.. ที่ฟุบุกิยอมออกจากห้องทั้งที่หมอนั้นทรมานจากการติดสัด แถมยังขอให้นายช่วยระบายติดสัดอีก— นี่... มิสึกิ ตอบฉันทีสิ”
ดวงตาสองสีมองหนุ่มผมน้ำเงินเข้ม บ่าเล็กถูกมือหนาจับรั้งไว้แล้วบีบมันจนมิสึกิเริ่มมีน้ำตาคลอ เขาเงยหน้ามองตัวทดลองหนุ่มที่กำลังแสดงสีหน้า
ทรมาน...?
“ถ้าหากนายไม่ใช่ผู้หญิง และยังยืนคำเดิมว่าเป็นผู้ชายจริง— มิสึกิ นาย...”
“เป็นอาร์เทมิสในนิทานหลอกเด็กนั่นใช่มั้ย?”
Talk with Roselle
เรื่องนี้ส่อเสียดเรื่องเพศหนักมาก ฉะนั้นทำใจไว้เลยว่าตอนหน้าหัวรุนแรงทางการเหยียดเพศแน่นอนค่ะ
ต้องบอกก่อนว่าเราไม่ได้แต่งเรื่องนี้มาเหยียดเพศนะคะ แต่เราอยากเขียนสิ่งที่มันสื่อออกมาเกี่ยวกับสังคมที่ยอมรับ หรือ ไม่ยอมรับตัวตนในเรื่องของเพศในหลาย ๆ เหตุการณ์ เช่น สังคมนี้ต้องให้เพศเดียวกันรักกันเอง ห้ามรักต่างเพศ ฯลฯ (สปอยตัวอย่างจากเหตุการณ์ที่นัตสึมิชอบฟุยุกะเชิงคู่รัก , กฎข้อที่ 3 ของแล็ปเอย์เซย์ที่ห้ามรักเพศต่างกัน , มิสึกิเล่าเรื่องความรักของโอไรอ้อน และอาร์เทมิสที่มีทั้งรูปแบบของต่างเพศ และเพศเดียวกัน หรือ ทัตสึยะที่มีอาการคลั่งไคล้มิสึกิ)
ส่วนใครที่ข้องใจว่าน้องมิสึกิ อากิระ ตัวเอกดำเนินเรื่องราวของเรื่องนี้เป็นเพศอะไร?
เฉลยจ้า
ไม่บอก เดี๋ยวมีสักตอนที่น้องรู้ความจริงจากปากตาทัตสึยะเอง (สปอยยย)
ความคิดเห็น