คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 07 Horrors of research
Warning
• บรรยายฉากสยองขวัญ
• การทดลองที่ใช้มนุษย์
• ตัวละครถูกขมขื่น
• ตัวละครถูกทำร้ายร่างกาย
• ตัวละครเสียชีวิต
• ตัวละครมีความรักระหว่างเพศเดียวกัน
• กล่าวถึงการผสมพันธุ์ระหว่างคนกับสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ โดยไม่ได้มีเซ็กส์
• บรรยายตัวละครคลอดเด็กเล็กน้อย
มิสึกิ อากิระ นั่นคือชื่อของฉัน
ฉันมีเรื่องประหลาดในอดีตของตัวเอง นั่นก็คือ ความว่างเปล่า
ฉันใช้ชีวิตมา 18 ปีโดยที่ตัวเองไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่รู้จักตัวเองในอดีต และฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมฉันถึงมาทำงานให้กับแล็ปเอย์เซย์
คิระ เซย์จิโร่รับฉันมาทำงานทันทีโดยที่ยังไม่ได้สัมภาษณ์
ไม่เข้าใจ
คำเหล่านี้อยู่ในหัวตั้งแต่เข้าทำงานที่นี่ครั้งแรก
เจอลูกชายของคิระ เซย์จิโร่ เขาชื่อฮิโรโตะ นิสัยห้าว เหมือนพวกอันธพาลแถวเขตสลัมในประเทศเฮร่า แต่เขาก็ใจดีอยู่นะ
อีกคนก็ทัตสึยะ เจอกันครั้งแรกตอนคิระ เซย์จิโร่รับเข้าทำงาน ทัตสึยะเองก็เป็นคนดีเหมือนกัน แต่ดูเหมือนหมาที่อยู่ใต้เท้าของคิระ
ฉันไม่ชอบหมา เกลียดสุด ๆ เลือกได้ก็จะไม่ญาติดีกับมันแน่ ๆ
ไม่นานพวกเขาก็พาฉันไปหาตัวทดลอง
ฉันไม่ค่อยชอบทัศนคติของคิระ เซย์จิโร่ที่ต่อมนุษย์ เขาเรียกพวกอาบีสมีสติปัญญาว่าหนูทดลอง เขาทำเหมือนกับว่าชีวิตมนุษย์เป็นแค่สิ่งของ ใช้แล้วก็ทิ้ง
ไม่ชอบเลย..
เหตุการณ์ไม่คาดฝันมักเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา แต่มันก็ไวดีนะ
เด็กหนุ่มผมสีขาวตัดฟ้า ชื่อ ฮาคุริว เขาเรียกฉันว่าแม่ แปลกชะมัด พึ่งเจอกันเองนะ และฉันเป็นผู้ชาย
ทุกประโยคที่ฮาคุริวคุยกับฉัน ฉันรู้สึกว่ามันมีความสุขมาก ราวกับว่าฉันโหยหาเขามานาน ยิ่งเขาเรียกฉันว่าแม่ ฉันก็ยิ่งความสุขมากกว่าเดิม
ทำไมกันนะ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมฉันรู้สึกผูกพันกับฮาคุริว..
เมื่อวานฉันถามทัตสึยะเรื่องกฎของเอย์เซย์ มันดูน่าขัดใจ นี่มันกฎบ้าอะไรกัน? ฉันก็เลยเล่าเรื่องความรักของโอไรอ้อน และอาร์เทมิสให้เขาฟัง ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องกฎกับสิ่งที่ฉันสื่อ
แต่ช่างมันเถอะ
เพราะวันนี้ ฉันจะต้องเข้าห้องทดลองที่ B zone ตามคำสั่งของคิระ
ไม่ว่าจะมากี่ครั้งก็ยังเต็มไปด้วยกลิ่นยาฆ่าเชื้อ และแอลกอฮอล์
ฉันหยิบเอกสารขึ้นมาดู
“โค้ด 51, ไรมง นัตสึมิ?”
ฉันอ่านชื่อของตัวทดลองที่ต้องไปวิจัย
ในเอกสารมีรูปของเจ้าของชื่อนี้แนบมาด้วย
โค้ด 51 เป็นเด็กผู้หญิง อายุ 13 ปี มีผมสีน้ำตาลยาว เธอเกิดที่ประเทศเฮสเทีย ได้รับพลังของแพนโดร่าจากการอยู่ในชั้นพื้นผิวของแพนโดร่า
พรของแพนโดร่าของโค้ด 51 คือ ควบคุมอาหาร
ไม่ว่าเธอจะทำอาหารดีขนาดไหน ด้วยพลังของแพนโดร่า หน้าตาของอาหารก็จะออกมาเละยันรสชาติอยู่ดี
“ช่างเป็นอาบีสที่น่าสงสาร...”
ฉันตัดสินใจเก็บเอกสารในแฟ้มแล้วเดินหาห้องของโค้ด 51
มาถึงแล้ว ห้องของโค้ด 51
ฉันเดินไปใกล้ ๆ ที่บานกระจกใส ร่างของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลที่ช้ำจนม่วง ผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ซึ่งมันต่างจากในรูปมาก และที่สำคัญ
ทำไมเธอไม่ใส่เสื้อผ้า?
“โย่! เด็กใหม่ มาทำวิจัยห้องนี้หรอ?” ฉันหันไปมองตามเสียงเรียก อ่า พนักงานวิจัยเองหรอ
“ใช่ คิระให้ห้องนี้มาห้องแรกน่ะ”
“อ่าว ไม่ใช่ห้องของเจ้าโค้ด 66 หรอ? ที่ก่อเรื่องไว้อ่ะ”
ฉันทำหน้าสงสัย
“ไม่รู้สิ”
“อืม ๆ ไงก็สู้ ๆ นะ อย่าพึ่งหนีกลับบ้านก่อนล่ะ ฮ่า ๆๆๆ” เขาเดินจากไปพร้อมกับตบบ่าฉัน
“เหม็นกลิ่นบุหรี่” ใช่ รอบตัวหมอนั้นมีแต่กลิ่นบุหรี่ คงพึ่งสูบเสร็จล่ะสิ
ฉันเดินไปที่ทางเข้าของห้องนี้
เมื่อฉันพาตัวเองเข้ามาสำเร็จ ดูเหมือนว่าไรมง นัตสึมิจะหวาดกลัวไม่น้อย
“ยะ อย่าทำฉันเลยนะ ขอร้องล่ะ ฉันไม่ไหวแล้ว!” ทำ? ทำอะไร ฉันแค่มาตรวจเธอ..
“ฉันไม่ได้มาทำร้ายเธอ ฉันแค่มาตรวจสอบเธอเท่านั้น สบายใจได้ ฉันจะเว้นระยะห่างให้ แต่ก่อนอื่นช่วยใส่เสื้อผ้าก่อนได้มั้ย?”
ฉันยืนไว้ระยะห่าง 3 เมตรกับเธอตามที่พูด
“มันขาดไปแล้ว.. พวกนั้นทำขาด..” เสียงของเธอแผ่วมาก
ฉันตัดสินใจเดินไปวางเสื้อกาวน์ไว้ใกล้ ๆ แล้วถอยออกมา
โค้ด 51 สะดุ้งพร้อมถอยตัวเองจนติดกำแพง
“เอาไปใส่สิ ฉันให้”
นัตสึมิมองหน้าฉันสักพักก็ตัดสินใจใส่มัน
ฉันไม่ใช่คนใจร้ายที่จะคุย โดยที่อีกฝ่ายแก้ผ้าแบบนี้หรอกนะ
“ฉันชื่อมิสึกิ อากิระ หรือ โค้ด 99 ยินดีที่ได้รู้จัก นี่เป็นการตรวจสอบระหว่างฉันกับเธอสองคน ไม่มีคนอื่นมาแทรก และฉันจะไม่ทำร้ายเธอตามที่บอกไว้”
“นัตสึมิ.. ไรมง นัตสึมิ... โค้ด 51”
ยังดีที่เธอยอมแนะนำตัว
“ฉันอยากให้เธอตอบฉันมาตามตรง และเปิดใจกับฉัน เพราะฉันจะได้หาวิธีแก้ไขให้ได้ตามกำลังของฉัน เธอทำได้มั้ย?”
โค้ด 51 พยักหน้า
“ทำไมร่างกายของเธอมีแต่บาดแผล?”
นัตสึมิสะดุ้ง ร่างกายเธอสั่นเท่าด้วยความกลัว
“ใจเย็น ๆ ไม่ต้องกลัวนะ ตรงนี้มีแค่ฉันกับเธอ”
ไม่เคยปลอบใครซะด้วยสิ.. ได้ผลมั้ยนะ
“มะ เมื่อวานฉันถูกนักวิจัยโรคจิตทำร้าย.. เขาทั้งตบตีฉันจนมันมีแต่แผล..ตามร่างกาย...”
เสียงสั่นจนน่าใจหาย ฉันจดไปด้วยพร้อมกับฟังนัตสึมิพูด
“มีนอกเหนือจากนี้มั้ย?”
เธอเงียบ เงียบจนฉันต้องเงยหน้ามามอง อ่า.. เธอกัดปากแน่น และยังร้องไห้
“จะ.. เจ้านั่น ฮึก มันข่มขืนฉัน..”
“นิสัยแย่ชะมัด อ่า ผ้าเช็ดหน้าอยู่ที่กระเป๋าเสื้อกาวน์นะ ใช้ได้” ฉันใช้ปากกาชี้ไปที่เสื้อกาวน์ที่เธอใส่
คงเป็นเมื่อวานที่ฉันกับทัตสึยะเดินไปเห็นพอดีสินะ
“เธอมีอะไรอยากบอกฉันมั้ย? ฉันพึ่งมาทำงานที่นี่เลยไม่ค่อยรู้ว่าจะถามอะไรเกี่ยวกับเธอ ที่ฉันถามก่อนหน้านี้ เพราะดูจากสภาพของเธอทั้งนั้น หากมีอะไรอยากบอกก็พูดออกมาได้เลยนะ”
ถ้านัตสึมิยอมพูดออกมา นั่นแสดงว่าเธอต้องเชื่อใจฉันขึ้นมาไม่มากก็น้อยนี่แหละ
“มี.. ฉันอยากเจอฟุยุกะ.. คุโด ฟุยุกะ”
คุโด ฟุยุกะ? ใครน่ะ
“ฉันพึ่งมาเลยรู้จักคนไม่มาก ขอโทษนะ เธอรู้มั้ยว่าคุโดมีสถานะอะไรทำนองนั้นรึเปล่า”
“ฟุยุกะ โค้ด 74 น่าจะอยู่ชั้น 1 ของอาคารนี้ เธอเป็นลูกสาวนักวิจัย..”
ฉันพยักหน้ารับ
“ได้ ไว้ฉันจะติดต่อทำเรื่องให้”
“ฉันขอถามได้มั้ย ว่าทำไมเธอถึงอยากเจอฟุยูกะ?” ฉันถาม
นัตสึมิหน้าแดง
“ฉะ.. ฉันชอบฟุยูกะน่ะ.. ชอบแบบความสัมพันธ์เชิงคู่รัก”
...
“ดีใจนะที่เธอมีความรัก ขอให้ได้คบกันไว ๆ นะ” ฉันยิ้มพร้อมกับกล่าวอวยพรให้
นัตสึมิหน้าแดงแจ๋จนจะเป็นลูกมะเขือเทศ
“เอาล่ะ ฉันจะเรียกนางพยาบาลมาตรวจสุขภาพเธอ ทั้งเสื้อผ้า บาดแผล รอยฟกช้ำ และจุดที่ถูกข่มขื่น ฉันจะบอกให้พวกนางดูแลเธออย่างดี ส่วนเรื่องคนที่เธอชอบ ฉันคงต้องติดต่อกับพ่อของเด็กคนนั้นก่อน” ฉันพูดสรุปให้นัตสึมิฟัง อีกคนก็พยักหน้ารับ
“งั้นฉันไปก่อนนะ ส่วนเสื้อกาวน์ฉันให้” พูดจบก็เดินออกจากห้องแล้วหยุดยืนที่หน้าบานกระจกของหน้า ฉันโบกมือลาให้เธอน้อย ๆ
นัตสึมิก็โบกมือลาให้เช่นกัน แถมยังยิ้มให้อีก
ยิ้ม? อ่า.. ถ้าคิระ เซย์จิโร่มาเห็นคงด่ายับแน่ว่าหนูทดลองไม่สมควรมีความสุข
และความรัก..
ต่อไปก็—
โค้ด 61, มิคาโดะ แอนนา
“กรี๊ดดดดดด!!!!”
“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย! กรี๊ดดด”
“ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันเถอะ!”
“มันเจ็บ! กรี๊ดดด”
“พะ พอแล้ว— อุก...”
เสียงโหยหวนที่ดังออกมาผ่านลำโพงจากห้องทดลองของโค้ด 61 ไร้ที่สิ้นสุด
ฉันถูกสั่งให้ยืนรออยู่ข้างนอก ตามคำสั่งของเจ้าหน้าที่
ฉันถามมาแล้วว่าพวกเขาทำอะไรกับโค้ด 61
‘พวกเรากำลังทดลองตัวแปรที่เรียกว่าแม่’
‘เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว พวกเราจับอาบีสไร้สติปัญญามารีดน้ำผสมพันธุ์เข้าไปในท้องของโค้ด 61’
‘ในบรรดาหนูทดลองหญิงทั้งหมด โค้ด 61 อายุเยอะสุดในบรรดาหนูทดลอง และมีสภาพร่างกายที่แข็งแรงจะสร้างตัวอ่อนให้กับอาบีสไร้สติปัญญา’
‘จริง ๆ อยากใช้ตัวอ่อนจากพวกมีสติปัญญานะ แต่พวกเราโดนมันฆ่าไปเยอะ ซึ่งเสี่ยงเกินไปเลยลองใช้เจ้าพวกไร้สติปัญญาก่อน’
‘ถ้าสำเร็จ ฉันจะรวยจนเป็นมหาเศรษฐี และหัวหน้าคิระต้องเลื่อนตำแหน่งให้ฉันอย่างแน่นอน ฮ่า ๆๆๆ’
บ้า
บ้าไปแล้ว
คนที่นี่มันบ้าไปแล้ว
พวกนี้มันยังสติดีอยู่มั้ย?
ฉันมองโค้ด 61 ที่นอนอยู่บนเตียง มือ และขาของเธอถูกมัดยึดติดไว้กับเตียง สีหน้าของเธอทรมานมาก ตามหว่างขาก็มีแต่เลือดไหลออกมาไม่หยุด ท้องก็โป่งนูนจนน่าสยดสยอง
คนข้างในแทนที่จะใช้วิธีผ่าคลอด แต่เลือกที่จะให้โค้ด 61 เบ่งออกมา
ท้ายที่สุด โค้ด 61 ก็คลอดออกมาได้สำเร็จ แต่ก็แลกกับการที่เธอเสียชีวิต..
“ตัวอ่อนเป็นไงบ้าง?”
“อะไรนะ! ตัวอ่อนก็ตายด้วยงั้นหรอ อ่า.. เพราะตัวอ่อนไม่มีระบบสร้างกระเพาะอาหาร และระบบหายใจเลยตายสินะ อืม เข้าใจแล้ว”
“น่าเสียดายชะมัด แม่พันธุ์ดีที่สุดเท่าที่เรามีเลยนะ”
ฉันเหลือบมองเจ้าของการวิจัยน่าสยองคนนี้
แกมันไร้ความเป็นมนุษย์ โลภมากที่อยากนอนบนกองเงินกองทอง และตำแหน่ง
มนุษย์นี่มันน่ากลัวจริง ๆ ...
“ฉันต้องเข้าไปตรวจโค้ด 61 มั้ย?”
ฉันถามเจ้าหน้าที่พร้อมชูเอกสาร
“ไม่จำเป็นแล้วครับ เขียนกำกับในเอกสารไว้เลยว่าโค้ด 61 เสียชีวิตจากการวิจัย”
ฉันหันไปมองโค้ด 61 ที่นอนแน่นิ่งบนเตียงคากองเลือดที่หยดลงมา
ขอโทษนะที่ช่วยอะไรไม่ได้..
ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากห้องนั้น
มือยกเอกสารของโค้ด 61 ขึ้นมาอ่าน
โค้ด 61, มิคาโดะ แอนนา เด็กผู้หญิงผมสีพีช อายุ 15 ปี เกิดที่ประเทศเฮร่า ได้รับพลังของแพนโดร่าจากการอยู่ในชั้นพื้นผิวของแพนโดร่าเหมือนโค้ด 51
พรของแพนโดร่าของโค้ด 61 คือ ควบคุมสี
เธอสามารถเปลี่ยนสีนี้ให้กลายเป็นอีกสีนึงได้
ในรูปที่เอกสารแนบมาให้เธอมีรอยยิ้มที่สดใสมาก
แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นศพ..
โดยที่ไม่มีรอยยิ้มแบบในรูป
เจ้าพวกนั้นมองเธอเป็นแค่ของใช้งานเท่านั้น ไม่ได้มองเธอเป็นมนุษย์ร่วมโลกเลย
นี่แหละ คือ ความน่ากลัวของการวิจัย
เธอเสียชีวิต โดยไร้ความเป็นธรรม
ขอโทษนะ
ขอโทษจริง ๆ
ที่ไปหาเธอให้เร็วกว่านี้ไม่ได้
ทำไมโลกนี้มันช่างใจร้ายกับชีวิตจัง..
Talk with Roselle
แต่งเอง ปวดตับเอง
Q : ทำไมตอนนี้รังแกผู้หญิง?
Roselle : เฉลย เพราะตอนที่ 06 บอกไว้แล้วว่าที่นี่ไม่สนับสนุนรักต่างเพศ ตอนที่ 07 มิสึกิเลยโดนรับน้องด้วยการเจอเคสหนูทดลองที่เป็นผู้หญิงโดนกระทำค่ะ
ความคิดเห็น