คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 03 Code 66
Warning
• มีคำหยาบ
• กล่าวถึงการกักขังมนุษย์ในสถานที่
• กล่าวถึงการฆ่าคน
• ตัวละครมีโรคสองบุคลิก
“ฉันชื่อ มิสึกิ อากิระ หรือจะเรียกว่า โค้ด 99 ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“และฉันเป็นผู้ชาย”
ฮิโรโตะทำหน้าเหวอ เขาพอรู้มาบ้างว่าบนโลกมีผู้ชายหน้าสวยเยอะแยะ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแยกเพศไม่ออก
ขนาดหนูทดลองโค้ด 80 เขายังแยกเพศออกเลยนะ
“ผู้ชายจริงดิ?” เขาถามย้ำ อีกคนให้คำตอบโดยการพยักหน้า
“เออ ฉันฮิโรโตะ” ในเมื่อคนตรงหน้ายืนยันขนาดนี้ เซ้าซี้ไปก็ไม่ได้เรื่อง
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฮิโรโตะ” มิสึกิพูด ดวงตาของเขายังคงจ้องมองไปที่ฮิโรโตะ
อย่ามองแบบนั้นได้มั้ยวะ ดวงตาของมันแม่งชวนหลงใหลชิบหาย
ฮิโรโตะหันหน้าหนีไปอีกทาง
“ในเมื่อรู้จักกันก็ดีแล้วล่ะ ตามมานี่สิ” คิระ เซย์จิโร่เดินไปที่บานประตูเข้าห้องทดลอง นั่นทำให้เด็กชายผมเทาสงสัย
“เราจะไปไหน?”
“ห้องทดลองของโค้ด 66”
กลิ่นยา สิ่งแรกที่คิระ ฮิโรโตะรับรู้ได้อย่างแรก คือ กลิ่นยา, แล็ปเอย์เซย์เข้มงวดต่อความสะอาดที่มีต่อแล็ป และหนูทดลองมาก ฉะนั้นพวกกลิ่นยาฆ่าเชื้อ และแอลกอฮอล์จะแรงเป็นพิเศษ
“เหม็นว่ะ” ฮิโรโตะบ่น
“จะถึงแล้วล่ะ อดทนหน่อยนะ” คนเป็นพ่อบอก ร่างของผู้นำตระกูลคิระคนปัจจุบันยังคนก้าวนำไปข้างหน้า โดยมีสามร่างของเหล่าเด็กหนุ่มตามหลัง
ฮิโรโตะเหลือบมองพนักงานใหม่ที่เดินข้างเขาเป็นระยะ
หมอนี่มันไม่เคยทำงานในห้องแล็ปอะไรพวกนั้นเลยหรอวะ ทำหน้าตาสนอกสนใจเชียว
เขาคิดในใจ แต่แล้วก็มีคนพูดขึ้นจากข้างหลังของเขา
“สนใจมิสึกิคุงหรอครับ? ฮิโรโตะ” เป็นทัตสึยะที่พูดเสียงกระซิบ
“บ้าบอ ใครมันจะไปสน”
เออ สนใจดิ
คำพูด และความคิดที่ถูกสวนทางกัน มีแค่ฮิโรโตะเท่านั้นที่รู้
“ห้องของโค้ด 66 อยู่ไกลขนาดนั้นเลยหรอ?” มิสึกิถาม
“ในบรรดาตัวทดลองทั้งหมดของแล็ปเอย์เซย์, โค้ด 66 เป็นตัวทดลองที่อันตรายที่สุดแล้วครับ” ทัตสึยะอาสาตอบ
“อันตรายในแง่ของอะไร?” มิสึกิถามอีกครั้ง
คนผมแดงกำลังจะพูดต่อ แต่ดูเหมือนจะไม่จำเป็นแล้ว
“ถึงแล้วล่ะเด็ก ๆ ห้องทดลองของโค้ด 66”
คำพูดของคิระ เซย์จิโร่ เรียกความสนใจของเด็กหนุ่มทั้งสามได้อย่างดี ทั้งสี่ร่างหยุดเดิน เพราะตรงหน้าพวกเขา คือ ทางตันที่มีบานประตูเลื่อน พร้อมกับป้ายที่มีลายลักษณ์อักษรไว้ว่า
“โซน A งั้นหรอ..?” มิสึกิที่มองป้ายห้องก็อ่านตามตัวอักษรนั้น
“ใช่แล้วล่ะ โซน A คือ ห้องทดลองที่รวบรวมตัวทดลองที่มีความอันตรายพอที่จะระเบิดประเทศนึงได้— ในนี้มีอยู่ไม่กี่ตัวหรอก และแต่ละตัวอยู่ในความดูแลของเจ้าหน้าที่ทุก 24 ชั่วโมง”
ในขณะที่อธิบาย บานประตูก็เลื่อนออก หัวหน้าแล็ปเอย์เซย์จึงเดินเข้าไปพร้อมอธิบายข้อมูลต่อ
“โซน A มีตัวทดลองที่อาศัยอยู่ในนี้ห้าตัว ห้องแรก โค้ด 54, โนซากะ ยูมะ”
มิสึกิหันไปมองตามนิ้วของคิระ เซย์จิโร่ที่ชี้ไปที่ห้องทดลอง ดวงตาสองสีเห็นบานประตูที่ลงระบบความปลอดภัยไม่ค่อยแน่นหนา
“ทำไมระบบปลอดภัยดูไม่ปลอดภัย?” คนผมขาวถาม
“โค้ด 54 เป็นพวกที่ปลอดภัยต่อมนุษย์ที่สุดในบรรดาโซน A โอ้— ต่อไปห้องสอง โค้ด 57, อาเมมิยะ ไทโย เจ้านี่ก็เป็นอีกตัวที่ปลอดภัยต่อมนุษย์ แต่มันป่วยเป็นโรคหัวใจ จะมีพวกหมอกับพยาบาลแวะเวียนห้องนี้บ่อย”
มิสึกิมองอีกห้องที่มีหมอ และพยาบาลเดินหมุนเวียนเข้าออกห้องนั้นหลายรอบ
“ห้องที่สาม โค้ด 59, อิจิโฮชิ ฮิคารุ ระวังเจ้านี่ไว้ก็ดี เพราะโรคสองบุคคลิกของเจ้านี่อันตรายมาก เราไม่มีทางรู้ว่ามันจะดี หรือ ร้ายใส่เรา”
คิระ เซย์จิโร่ยังคงอธิบายต่อ ห้องของโค้ด 59 นั้นถูกล็อคไว้อย่างแน่นหนา สงสัยจะอันตรายอย่างที่เขาว่า
“ห้องที่สี่ โค้ด 63, ฟุบุกิ อัตสึยะ เจ้านี่เคยอาละวาดฆ่าคนในแล็ปไปเยอะ ถ้าโดนถามหาถึงพี่ชายก็อย่าไปสนใจมากล่ะ”
“มีพี่ชายด้วยหรอ?” มิสึกิถาม
“มีครับ พี่ชายของโค้ด 63 คือ โค้ด 64 ชื่อ ฟุบุกิ ชิโร่ อยู่โซน C โซนที่รวมพวกตัวทดลองที่มีพลังไม่ร้ายแรงต่อประเทศ” ทัตสึยะอธิบาย
มิสึกิพยักหน้าหลังฟังจบ
“ห้องสุดท้ายที่คุณบอกคงหมายถึงโค้ด 66 ใช่มั้ย?” มิสึกิก็เอ่ยปากถาม
“ใช่ โค้ด 66, ฮาคุริว สัตว์ประหลาดที่ไม่ปลอดภัยต่อมนุษย์ หรือ พวกเดียวกันเอง เจ้านี่มันเอาแต่ใจ เคยหลอกนักวิจัยหลายคนแล้วฆ่าทิ้งทุกรอบที่นักวิจัยเผลอทำอะไรขัดใจมัน”
ร่างของทั้งสี่หยุดอยู่ที่หน้าประตูบานหนา มีการลงล็อค และระบบรักษาความปลอดภัยหลายชั้น
“ได้ยินมาว่า ตอนที่โค้ด 66 มาที่นี่ครั้งแรก เขาฆ่าพวกเดียวกันไปหลายตัวจนต้องจับแยกออกมา”
ทัตสึยะจ้องมองไปที่ป้ายชื่อเหนือบานประตู ภาพที่โค้ด 66 ไล่ฆ่าพวกเดียวกันยังตราตรึงในใจเขา
“ฆ่าพวกเดียวกัน? อะไรวะ” ฮิโรโตะที่ฟังอยู่สักพักจึงสงสัย
“สัตว์ประหลาดก็คือสัตว์ประหลาด ต่อให้พวกมันไม่รู้จักกัน สุดท้ายพวกมันก็คือสัตว์ประหลาดเหมือนกัน”
หลังจากที่คิระ เซย์จิโร่พูดจบ ทั้งสามเด็กหนุ่มก็เงียบ ไม่มีใครปริปากพูดต่อ
แต่อย่างน้อย พวกเขาก็เป็นมนุษย์...
มิสึกิคิดในใจ แต่เลือกที่จะไม่พูดออกไป
หัวหน้าแล็ปสั่งให้นักวิจัยเปิดประตูห้องของโค้ด 66 ถึงขั้นสอง ไม่นานก็มีกลไกบางอย่างมาปลดที่บานประตู
‘ปลดตามคำสั่งแล้วครับ หัวหน้าคิระ’
“ดี เอาล่ะ มิสึกิ ลองไปทักทายโค้ด 66 สักหน่อยสิ?” ใบหน้าของคิระ เซย์จิโร่เหยียดยิ้ม
“เดี๋ยวสิครับท่านพ่อ! แบบนั้นมันอันตรายเกินไปนะ” ทัตสึยะได้ยินแบบนั้นจึงรีบแย้งทันที
ท่านพ่อนึกเป็นบ้าอะไรขึ้นมา? ปกติไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนนี่?
“เงียบไปซะ ทัตสึยะ” คนผมแดงจึงรีบปิดปากทันทีที่ได้ยินคำนั้น
“ระวังตัวด้วยล่ะ ไอ่เตี้ย” ฮิโรโตะเองก็ทำอะไรไม่ค่อยได้ หากไปขัดแบบทัตสึยะเข้า มีหวังโดนขังห้องพิเศษแน่
“อืม” หนุ่มผมขาวตอบด้วยเสียงในลำคอ
ร่างเล็กก้าวขาเดินไปที่ประตูที่ถูกปลดล็อกด้วยกลไกบางอย่างของแล็ปนี้ เมื่อคิดว่าเข้าใกล้พอสมควรแล้วจึงหยุดอยู่ตรงหน้าประตู
มือเล็กเอื้อมมือไปสัมผัสที่ประตู
“ฮา—”
ปั—ง!
เคยได้ยินอยู่มาว่าอะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้
แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าเจ้าของห้องสุดแสนอันตรายที่อยู่ข้างในจะพังประตูด้วยแขนของมันเอง
เมื่อบานประตูถูกทำพังด้วยน้ำมือของลำแขนสองข้าง แขนดังกล่าวทะลุออกมาจากบานประตู มือของสัตว์ประหลาดที่อยู่ในห้องทำการบีบอัดประตูจนกลายเป็นเศษซาก บัดนี้ ระบบรักษาความปลอดภัยของห้องทดลองของตัวทดลองที่อันตรายที่สุดได้พังทลายลง
“อ่า...?” มิสึกิยังคงยืนอยู่กับที่ แต่สงสัยว่าต้องลงทุนทำขนาดนี้เลยหรอ?
สักพักมีมือปริศนากระชากร่างของมิสึกิเข้าไปข้างในต่อหน้าอีกสามร่างที่เหลือ
“มิสึกิคุง!”
“ไอ่เตี้ย!”
“รีบแจ้งหน่วยวิจัยเร็ว!”
ฮิโรโตะกับทัตสึยะรีบวิ่งเข้าไปช่วย แต่ถูกรั้งไว้
“ปล่อยนะพ่อ!” ฮิโรโตะตะหวาด
“มันอันตราย!”
แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องไปทั่วบริเวณชวนทำให้อบอุ่น มีลมเย็น ๆ พัดผ่านไปตามทิศทางจนหญ้าสีเขียวพลิ้วไหว กลิ่นหอมของขนมหวาน และน้ำชายามบ่ายยังลอยอบอวนไปตามทางลม
ร่างของตัวทดลองผู้มีใบหน้าคมคาย ผมสีขาวตัดฟ้ายาวถึงกลางหลัง แต่ก็รวบมันไว้อย่างดี ดวงตาสีแดงมณีจ้องมองร่างเล็กที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นหญ้า
เจ้าของห้องเลื่อนนิ้วไปเกลี่ยที่แก้มขาว พลางปัดปอยผมสีเข้มออก ดวงตาอัมพันมองโครงหน้าสวยอย่างพินิจ
“ทำไมเธอถึงมีหน้าตาเหมือนกับฉัน..?”
ตัวทดลองกล่าวออกมาด้วยสีหน้าสงสัย เขายื่นหน้าไปใกล้ร่างนั้นแล้วสูดดมกลิ่นกายของอีกคน
“กลิ่นนี้มัน...” หนุ่มผมขาวตัดฟ้าเบิกตากว้าง
เขาจำกลิ่นนี้ได้ มีเพียงกลิ่นเดียวบนโลกที่มอบความอ่อนโยนให้กับเขา
และเป็นคนเดียวที่เขารักมากที่สุด...
น้ำสีใสหยดออกมาใต้ดวงตาสีแดงสด หยดน้ำตาไหลไปกระทบที่ข้างแก้มของคนใต้ร่าง
“แม่...”
ความคิดเห็น