คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : 19 Why?
Warning
• มนุษย์ถูกใช้เป็นหนูทดลอง
“เท่าที่ผมรู้ก็มีอยู่ประมาณนี้”
เด็กหนุ่มผมสีชมพูอมแดงกล่าว ดวงตาสีเทาหมองจับจ้องไปยังร่างของพนักงานใหม่ที่แสดงสีหน้ากังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วหินเอเลียที่ว่าล่ะ?”
หนุ่มผมสีบริสุทธิ์ถาม
โนซากะครุ่นคิด
“หินเอเลียเป็นส่วนหนึ่งของอุกกาบาตก็เปรียบเสมือนเศษเสี้ยวพลังงานของแพนโดร่า”
มิสึกิหันไปมองโนซากะ เขาเองก็มองมาทางนี้เช่นกัน
“วิธีสมัยก่อนคงเป็นการใช้วิธีที่คล้ายกับลิฟต์เคลื่อนย้ายคน พอมีหินเอเลียก็เลยเปลี่ยนมาใช้หินนั่นเป็นแกนมอบพลังแพนโดร่าให้สินะ?”
โนซากะปรบมือให้แก่คำตอบนั้น
“ถูกต้องครับ ผมเองก็ถูกใช้ด้วยวิธีรับพลังจากหินเอเลียเหมือนกัน”
“ทุกคนที่เป็นตัวทดลองได้ใช้วิธีแบบนายทุกคนมั้ย?”
ชายผมสีชมพูอมแดงทำท่าครุ่นคิด
“ถ้าไม่นับตัวทดลองที่อยู่ชั้นมนุษย์ปกติ ตัวทดลองทุกคนในแล็ปก็ใช้วิธีเดียวกับผมหมดนั่นแหละ”
คำตอบที่ได้รับมานั้นสร้างความพึงพอใจให้แก่มิสึกิเป็นอย่างมาก
ในบรรดาหนูทดลองของแล็ปเอย์เซย์ทั้งหมด มีแค่โนซากะ ยูมะที่อยู่ในห้องทดลองสี่เหลี่ยมนานที่สุดแล้ว
“แต่ก็ยกเว้นคนนึง”
ดวงตาสองสีจับจ้องไปยังเจ้าของดวงตาสีเทาหมอง
“คนที่ไม่ได้รับพลังจากหินเอเลีย ผมไม่รู้ที่มาที่ไปที่แน่ชัด แต่เขาได้รับพลังของแพนโดร่าจากหลุมนั่นแล้วคงสภาพตัวเองได้สมบูรณ์แบบ เหมือนกับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของมัน—”
“นั่นก็คือฮาคุริวคุง”
เด็กหนุ่มผมสีบริสุทธิ์ที่ได้ยินถึงกับช็อค
นี่เป็นข้อมูลใหม่ที่เขาไม่เคยทราบมาก่อน ตั้งแต่วิธีการใช้หินเอเลียกับมนุษย์ หรือ การส่งมนุษย์ไปตายในสถานที่แบบนั้น
แม้แต่ฮาคุริว...
มือบางจิกขากางเกงแน่น เขาเองก็รับไม่ได้กับการใช้มนุษย์เป็นหนูทดลอง
ถึงเขาจะไม่ทราบจุดประสงค์ที่แท้จริงของคิระ เซย์จิโร่ แต่อย่างน้อยก็ได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของแล็ปนี้มากขึ้น
“ขอบคุณที่บอกนะ ฉันไม่รบกวนนายแล้ว”
มิสึกิหยัดกายขึ้น ตัดสินใจที่จะกลับ ป่านนี้คงมีงานให้เขาทำมาเพิ่มแล้ว แต่ขณะที่มิสึกิกำลังก้าวขาออกจากห้อง เขาก็รู้สึกถึงแรงบางอย่างที่จับข้อมือของเขาไว้
เป็นโนซากะที่รั้งเขาไว้
“ถึงผมจะไม่รู้จุดประสงค์ของคุณที่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่จะขอบอกสักเรื่องเป็นการช่วยเหลือนะครับ”
เด็กหนุ่มผมสีแดงอมชมพูเดินเข้ามาใกล้มิสึกิแล้วโน้มตัวลงไปข้างหูของเขา
“ระวังตัวจากคิยามะ ทัตสึยะ”
มิสึกิเบิกตากว้าง
ถึงจะไม่รู้สาเหตุที่จะต้องระวังทัตสึยะ แต่ทัตสึยะอันตรายขนาดที่ต้องระวังตัวเลยงั้นหรอ?
โนซากะที่เห็นว่าหนุ่มข้างตัวกำลังช็อคกับประโยคเมื่อครู่จึงใช้จังหวะที่เจ้าตัวเผลอ หอมแก้มอีกฝ่ายไปฟอดหนึ่งแล้วก้าวขาถอยออกมา
หนุ่มผมขาวที่พึ่งรู้สึกตัวว่าถูกฉวยโอกาสหอมแก้มก็หน้าขึ้นสี
ปฏิกิริยาตอบสนองของมิสึกิทำให้โนซากะ ยูมะพึงพอใจ
“ยังไงก็ขอให้โชคดีนะครับ”
เจ้าของห้องทดลองพูดแบบนั้น พร้อมกับโบกมือส่งท้ายให้
เจ้าของดวงตาสองสีรีบก้าวขาออกจากห้องทดลองนั้นทันที โดยมีดวงตาสีเทาหมองมองตามหลัง
เจ้ายูมะคนบ้า!
คิดในใจไปก็คงช่วยอะไรไม่ได้ล่ะนะ
หลังจากที่หนุ่มผมสีบริสุทธิ์ออกจากห้อง โนซากะก็กลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
นิ้วเรียวชี้ขึ้นข้างบน เขาวนนิ้วสองถึงสามครั้งก็ปรากฏตัวหมากขนาดพอดีฝ่ามือ ตัวหมากนั้นลอยอยู่เหนือนิ้วของโนซากะก่อนจะถูกนิ้วนั่นสั่งให้วางบนโต๊ะ
รอบตัวหมากมีออร่าสีฟ้าอ่อนเปล่งออกมา โนซากะใช้นิ้วของเขาจิ้มที่ตัวหมากแล้วพึมพำกับตัวเองคนเดียว
“การที่คุณมาหาผม เพื่อถามข้อมูลแบบนั้น—คุณพร้อมที่จะเสี่ยงชีวิตกับพวกโอลิมปัส และคนทั้งโลกแล้วสินะครับ?”
“ถึงเจ้าตัวจะไม่ใช่ร่างจริง แต่ผมก็สัมผัสได้”
“ว่านางฟ้ากำลังส่งสารมาเพื่อช่วยพวกเรา”
มิสึกิเดินออกมาจากชั้น 5 เป็นที่เรียบร้อย และเป้าหมายต่อไปที่เขากำลังไปนั่นก็คือห้องของคิยามะ ทัตสึยะ
ตามคำสั่งของหัวหน้าคิระ มิสึกิจะต้องรับงานจากทัตสึยะจนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงคำสั่ง
ขณะที่เข้าไปในลิฟต์ ดวงตาสองสีก็สบเข้ากับชายร่างสูงที่สวมแว่นก๊อกเกิ้ล
มิสึกิไม่ได้จดจำพนักงานในแล็ปนี้ทุกคน เขาจึงทำได้แค่ปล่อยเบลอกับพวกมนุษย์นักวิจัยพวกนั้น
“นายคือพนักงานคนใหม่ที่เขาลือกันสินะ?”
ชายสวมแว่นก๊อกเกิ้ลถาม
มิสึกิจึงตอบไปตามมารยาท
“ใช่ ทำไมหรอ?”
“ฉันคิโด ยูโตะอยู่แผนกดูแลตัวทดลองมนุษย์ชั้นล่าง ยินดีที่ได้รู้จัก มิสึกิ อากิระ”
ชายคนนั้นกล่าวแนะนำตัว มิสึกิจึงไม่ได้ตอบอะไร นอกจากพยักหน้ารับ
ก็อีกฝ่ายเขารู้ชื่อเราแล้วจะแนะนำไปเพื่อ?
และแล้วทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ ไม่มีใครเอ่ยปากพูดต่อจากนั้น
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก มิสึกิจึงขอตัวไปก่อน คิโดขานรับก่อนที่บานประตูลิฟต์จะปิดลง
“เป็นอย่างที่พวกเอลโดราโด้บอกไว้ไม่มีผิด”
“มิสึกิ อากิระคือขาซ้ายของเทเรเซีย”
คิโดทำหน้าเครียด
การส่งสารในครั้งนี้จะช่วยเทเรเซียออกมาจากหลุมแพนโดร่าได้จริงงั้นหรอ?
โนวิโอ้...
บานประตูลิฟต์เปิดอีกครั้ง คิโดก้าวขาออกมาออกมาจากลิฟต์ เขาเดินไปตามทาง โดยจุดหมายปลายทางเป็นชั้นของพวกมนุษย์ทดลองธรรมดาที่ยังไม่ได้รับพลังจากหินเอเลีย
หลังจากที่แยกย้ายกับพวกซารุ และเฟย์เรียบร้อย อัลฟ่า เบต้า แกมม่า และโนวิโอ้จึงวางแผนที่จะบุกเข้าไปในแล็ปเอย์เซย์
“ระบบป้องกันแน่นหนาชะมัด” แกมม่าสถบ
ทั้งสี่คนมองหน้าจอแล็ปท็อปที่แสดงภาพชั้นระบบการป้องกันของแล็ปเอย์เซย์
“เพราะแบบนั้นไง คิโดซังถึงได้เข้าไปทำงานในนั้น” โนวิโอ้ตอบ
“Yes” อัลฟ่าพยักหน้าเห็นด้วย
“แกมม่านี่โง่จัง” เบต้าหันไปแขวะใส่ชายผมตั้ง
“เธอนี่ชักจะกวนมากเกินไปแล้วนะ!”
“แกมม่าโง่เองนี่!”
ขณะที่แกมม่ากับเบต้าทะเลาะกัน อัลฟ่าจึงเข้ามาขัดทั้งสอง
“อย่าทะเลาะกัน”
“ชิ!” ทั้งสองที่ถูกห้ามเชิดหน้าหนีคนละฝั่ง
โนวิโอ้นั่งเงียบ เขากำลังคิดแผนการหลาย ๆ อย่าง
เริ่มตั้งแต่ออกจากประเทศอาร์เทมิส เพราะที่ประเทศแห่งนี้เต็มไปด้วยอาบีสไร้สติปัญญามากมายรอเขมิบคุณอยู่
ถึงฐานทัพของเอลโดราโด้อยู่ที่ประเทศอะโฟรไดท์ ประเทศที่ไม่ได้ขึ้นตรงกับพวกโอลิมปัสจึงง่ายต่อการเป็นที่หลบภัย และด้านล่างของฐานก็มีทางลับที่เป็นเส้นทางใต้ดินที่เชื่อมกับประเทศต่าง ๆ แต่ก็ต้องขอบคุณอาฟุโระ เทรุมิ ลูกหลานของจักรพรรดิประเทศอะโฟรไดท์ที่อนุญาตให้ใช้เป็นแหล่งกบดาน
ยกเว้นประเทศซีอุสที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ เพราะใต้ประเทศนั้นมีฐานของแล็ปเอย์เซย์ที่มีระบบป้องกันหนาหลายชั้น ถึงโกเอนจิ ชูยะ— ไม่สิ ตอนนี้เจ้าตัวใช้ชื่อปลอม คือ อิชิโดะ ชูจิ ขึ้นเป็นจักรพรรดิของประเทศซีอุสก็ยังไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้มาก
เพราะมันยังมีคนอยู่เบื้องหลังอีกที ซึ่งโนวิโอ้เองก็ไม่ทราบว่าเป็นใคร
แต่ก็ต้องขอบคุณอาฟุโระซัง สองพี่น้องฟุบุกิ และคิโดซังที่ยอมเข้าไปเสี่ยงในแล็ปเอย์เซย์
อาฟุโระซังต้องใช้พลังของตัวเองย้อนร่างของตัวเองไปเป็นเด็ก ส่วนฟุบุกิคนพี่ที่สามารถแปลงร่างได้ก็ปรับขนาดตัวได้ตามใจชอบ มีแต่ฟุบุกิคนน้องเท่านั้นที่ยังเป็นเด็กตามปกติ
ทางแล็ปเอย์เซย์เองก็ต้องพึ่งคิโดซัง เพราะอุตสาหกรรมของบริษัทเทย์โทคุดีเลิศขนาดที่โอลิมปัสลงทุนเงินไปเยอะกับบริษัทนี้
ถึงเราจะมีเส้นสายมากพอ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรตามใจตัวเองได้
จริงอยู่ที่โนวิโอ้ตัดสินใจลบความทรงจำของมิสึกิ หรือ ขาซ้ายของเทเรเซีย พร้อมกับป้อนคำสั่งให้รวบรวมข้อมูลของที่นั่นแล้วส่งเธอไปทำงานในแล็ป แต่มิสึกิเป็นร่างที่มีความผิดปกติอยู่มาก ตั้งแต่สีผม สีตา ความคิดด้านเพศของตัวเอง การกระทำ เป็นตัวตนที่ห่างไกลจากร่างต้นแบบสุด ๆ อาจจะไม่มีใครสังเกตก็ได้ว่าเธอคือขาซ้ายของเทเรเซีย แต่ถ้ามีคนในแล็ปที่สมรู้ร่วมคิดกับคิระ เซย์จิโร่รู้เข้าละก็—
เทเรเซียจะไม่สามารถเดินได้ตลอดกาล
“แค่อยากอยู่ด้วยกันกับเด็กผู้หญิงคนเดียว แล้วทำไมนายต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้!” โนวิโอ้สถบ
ทั้งเจ็บใจ เสียใจ เสียคนสำคัญไปมาก
“ทำไมนายถึงทำแบบนี้ ชู!!”
“นั่นสินะ ทำไมฉันต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่โต?”
พูดจบ เขาก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
“ฉันก็แค่—”
“อยากใช้ชีวิตร่วมรักกับเทเรเซีย เหมือนที่มนุษย์ทำกัน...”
“ก็เท่านั้น”
ชูหลับตาลง ใต้ตามีหยดน้ำสีดำคลอออกมาแล้วมันก็ไหลลงข้างแก้มของเขา
Talk with Roselle
โอ้ย ๆ ดราม่า ๆ เราลืมอธิบายเรื่องหินเอเลียจากตอนที่แล้วเลยค่ะ 5555
หินเอเลีย (Aliea Meteorite) เป็นเศษหินจากอุกกาบาตของ Inazuma Eleven ที่คาเซมารุใส่ตอนอยู่ทีม Dark Emperor (DE)
เหตุผลที่นิยายเรื่องนี้ต้องมีอุกกาบาต หลุมยักษ์ที่อุกกาบาตตกก็เพราะใช้อ้างอิงแบบนี้แหละค่ะ (แค่หลุมยักษ์อ้างอิงมาจาก Made in Abyss)
สำหรับใครที่งงว่าแล้วเทรุมิกับสองพี่น้องฟุบุกิได้รับพลังมายังไง ตอนก่อนหน้าที่เคยบอกไป คือ Fake ค่ะ ข้อมูลปลอมที่ใช้อ้างในการเป็นหนูทดลองในแล็ปจะขออธิบายตรงนี้เลยละกันนะคะ
เทรุมิแค่อยากรับรู้ถึงความเป็นพระเจ้าที่ฟังจากขี้ปากชาวบ้านกันเลยเอาตัวเองไปเสี่ยง ก็ได้พลังมานะ แต่ตอนนั้นทางแล็ปไม่รู้ไงว่าเทรุมิได้มาตั้งนานแล้ว จนตอนนี้พี่เขาโตแล้ว แต่ก็ต้องหดตัวเองกลับไปเป็นเด็ก เพื่อช่วยคิโดกับฟุบุกิ
ชิโร่ได้รับจากอุบัติเหตุตอนไปช่วยอัตสึยะเลยได้รับพลังมาทั้งคู่ แต่ชิโร่อ้างอิงจากภาค GO ส่วนอัตสึยะอ้างอิงจากภาค Ares/Orion ก็คือชิโร่อายุ 24 ส่วนอัตสึยะอายุ 14 แต่เนื่องจากชิโร่มีพลังหมาป่า ปรับขนาดร่างตัวเองได้ตามใจชอบตั้งแต่ร่างคนยันร่างหมาเลยเนียนเข้าไปได้ ส่วนอัตสึยะก็เคยมีวีกรรมไปทำร้ายคนอื่นมาก่อน เพราะนิสัยตัวเองล้วน ๆ เลยได้อยู่ร่วมชั้นกับฮาคุริว
ความคิดเห็น