คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 13 My new world
Warning
• ตอนนี้มีทั้งหวาน และขมพอสมควร แต่ท้ายตอน...
• บูลลี่
ตามคำแนะนำของฟุบุกิ และยูกิมูระที่กล่าวไว้
โค้ด 88 กับโค้ด 89 อยู่ที่สนามบอลที่เขาพึ่งเดินผ่านมาพร้อมกับชิโร่
แต่ว่าต้องให้ทัตสึยะมาช่วยคุยด้วย ไม่งั้นหัวของเขาต้องเละ เพราะโดนฆ่าแน่ ๆ
ทำไงดี...
ในขณะที่มิสึกิกำลังคิดหาวิธีไปเจอตัวทดลองในแล็ปอีกสองคน ขายาวก็ก้าวไปเรื่อย ๆ ไม่มีท่าทีจะหยุด และด้วยความไม่ระมัดระวัง
“ระวัง!”
หือ?
เสียงเตือนเมื่อครู่เรียกความสนใจของพนักงานใหม่ที่ครองดวงตาสองสีจนต้องหันหัวมองตามเสียงเรียก
เมื่อกี้มีคนเตือนเขารึเปล่า?
มิสึกิหันไปแล้วก็จริง แต่ไม่เจอใครเลย
หรือว่าหลอน?
“ข้างล่าง”
ใบหน้าขาวก้มลงไปมองตามคำกล่าว
นัยน์ตาสองสีปะเข้ากับร่างของสัตว์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสัตว์กินเนื้อ
สิงโต
คราวนี้มิสึกิหน้าซีดเผือด ใครจะไปคิดว่าจะต้องมาเจอสิงโตนอนตรงหน้า
“เห็นแล้วก็ช่วยเอาขาออกด้วยครับ.. คือ— คุณเหยียบหางผม...”
มิสึกิเหลือบมองไปที่เท้าของเขา เป็นเท้าขวาของเขานี่เองที่เผลอไปเหยียบหางของเจ้าสัตว์กินเนื้อตัวนี้
แต่เดี๋ยวนะ
มันจะไม่กินเขาใช่มั้ย? ยิ่งพูดได้แบบนี้ ต้องโดนกินแน่ ๆ
“ขะ ขอโทษนะ...!” เจ้าของผมสีขาวกล่าวเสียงสั่นพร้อมยกขาขึ้นแล้ววางเท้าไว้อีกทาง
วันนี้มันวันอะไร ซวยซ้ำซวยซ้อน แล้วทำไมชั้นนี้ชอบทำให้เขาเจอแต่พวกอาบีสมีสติปัญญาที่มีพลังแปลงร่างเป็นสัตว์ด้วย
ชั้นอนุรักษ์สัตว์ป่ารึไง!
“อืม ไม่เป็นไร ผมเห็นคุณเดินไม่มองทางมาสักพักแล้วก็เลยไม่ได้โกรธน่ะ แต่ระวังไว้หน่อยนะครับ เพราะที่นี่ไม่ได้ใจดีทุกคน”
เหมือนโดนดุเลย แต่จะจำให้ขึ้นใจนะ
“ขอบคุณที่บอก แล้วนายไม่เจ็บใช่มั้ย?” เขาถาม
สิงโตส่ายหน้า
เท่าที่ดูจากลักษณะของมันแล้ว มันก็เหมือนสิงโตทั่วไปนั่นแหละ แค่คนละสี
คนละสี? อ่อ เจ้านี่มันมีสีม่วงโทนเย็น ผิดกับสิงโตตามธรรชาติที่สีออกโทนร้อนไปทางส้มเหลือง
“จริงสิ ลืมแนะนำตัวเลย ผมโค้ด 75 ชื่อคิชิเบะ ไทกะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ฉันชื่ออากิระ, มิสึกิ อากิระ โค้ด 99 เป็นพนักงานใหม่ของแล็ปเอย์เซย์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”
“อ่อ คุณนี่เองที่ยูกิมูระเคยเล่าให้ฟังน่ะ”
เอ๊ะ? เล่าอะไร
“เล่าเรื่องอะไรเกี่ยวกับฉันงั้นหรอ? พอจะบอกได้มั้ย” มิสึกิถาม
“จริง ๆ แล้วเรื่องนี้พวกผมได้ยินมาจากนักวิจัยบางคนที่นินทาคุณ พอมาประติดประต่อเรื่องราวกันแล้ว พวกผมเลยคิดว่านายน่าจะมีภาวะสับสนทางเพศ”
คิชิเบะพูดจบก็ใช้ลิ้นสากของสิงโตเลียหน้ามือ
พึ่งเข้าทำงานได้ไม่กี่วัน ฉันก็โดนนินทาแล้วเรอะ...
“ภาวะสับสนทางเพศคืออะไร?” สองหูของสัตว์กินเนื้อได้ยินคำถามนั้นก็กระดิกหางเบา ๆ
“มันมีหลายหัวข้อเลย แต่ผมคิดว่าคุณน่าจะเป็นพวกสับสนทางอัตลักษณ์ ประมาณว่าคุณยังสับสนเรื่องเพศของตัวเองอยู่ ต่อให้มีคุณมั่นใจว่าตัวเองเป็นผู้ชาย แต่ในขณะเดียวกันก็มีหลายคนบอกว่าคุณเป็นผู้หญิงจนคุณเริ่มไม่มั่นใจเพศของตัวเอง”
มันก็จริงตามที่อีกคนบอก มิสึกิพยักหน้ารับ ถึงจะอยากถามอีก แต่เขาเองก็ไม่มีเวลามากซะด้วยสิ
“แล้วนายไม่กลับร่างมนุษย์หรอ?”
“เดี๋ยวค่อย—”
“ฉันอยากเห็น” คนพูดแทรกพร้อมทำหน้าตาจริงจัง สัญชาตญาณความอยากรู้อยากเห็นของนักวิทยาศาสตร์มันกำลังเรียกร้อง
สิงโตสีม่วงเริ่มไปไม่ถูก คิดสักพักว่าจะกลับเลยดีมั้ย แต่สุดท้ายก็ถูกต้อนด้วยสายตาอ้อนวอนของชายผมขาวตรงหน้า
มีออร่าที่เรืองแสงออกมาอ่อน ๆ รอบตัวคิชิเบะ พอออร่านั้นเริ่มเรืองแสงชัดขึ้นจนมันสว่าง จากตัวตนที่แสดงในร่างของสิงโต บัดนี้ได้กลายเป็นเด็กผู้ชายที่น่าจะสูงไล่เลี่ยกับมิสึกิ เขามีผมสีม่วง ดวงตาสีฟ้า ผิวสีเข้มนิด ๆ
มิสึกิคงเผลอจ้องอีกคนมากไปหน่อยเลยโดนทัก
“ผมคงน่าเกลียดสินะ...”
มิสึกิที่เริ่มเห็นว่าอีกคนทำหน้าเศร้า เขาก็รีบส่ายหน้าแล้วเอื้อมมือไปจับไหล่ของคิชิเบะทันที
“มะ... ไม่ใช่นะ! นายไม่ได้น่าเกลียดเลย.. นายน่ารักมาก!”
....
....
เกิดอาการเดธแอร์ ต่างคนต่างเงียบ หากดูเผิน ๆ เหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกตินะ แต่ถ้าหากสังเกตดี ๆ ทั้งสองคนกำลังหน้าแดงกันอยู่ แต่ต่างฝ่ายต่างหลบหน้า
“ขอโทษที่พูดอะไรแปลก ๆ” เป็นมิสึกิที่เอ่ยปากขอโทษ และยังคงก้มหน้า
คิชิเบะส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรครับ แต่ผมดีใจมากเลยนะที่มีคนพูดแบบนี้กับผม และยังออกจากนักวิจัยครั้งแรกเลย”
เพราะประโยคนั้นที่ทำให้มิสึกิเงยหน้ามองคิชิเบะด้วยความรู้สึกที่สับสน
“ตัวทดลองที่นี่ไม่เคยมีใครถูกเอ่ยชมเลยสักคน แม้แต่ตัวทดลองที่เป็นมนุษย์เหมือนกันยังถูกเหยียดหยามใส่เลย..” คำพูดของคิชิเบะนั้นประกอบไปด้วยน้ำเสียงที่น่าเศร้า และสีหน้าของเขาที่ผิดหวัง
ภาพที่หนุ่มผมม่วงถูกรังแกจากโลกภายนอก และถูกดูถูกจากโลกในรังหนูถูกแสดงเข้ามาในหัวของคิชิเบะจนเขายิ้มเจื้อน
มิสึกิเม้มปากแน่น เขาลดมือลงไปจับมือของคิชิเบะทั้งสองข้างของเขาแน่น
“อย่าไปสนใจคำพูดไม่สร้างสรรค์ของพวกนั้นเลย ไทกะรู้แค่ว่าไทกะน่ารักที่สุดสำหรับฉันแล้วล่ะ”
ประโยคที่กล่าวออกมาอย่างจริงใจ และหนักแน่นในความรู้สึกนั้นถูกส่งต่อให้คิชิเบะผ่านหู และมือคู่นี้
คิชิเบะ ไทกะ เด็กชายอายุ 13 ปีที่เคยผ่านประสบการณ์จากสังคมที่เลวร้ายทั้งโลกภายนอก และภายในแล็ป เขาคิดมาตลอด ไม่ว่าจะโลกแบบไหนก็แย่ทั้งหมด แต่ตอนนี้ คนแปลกหน้าที่เขาพึ่งรู้จักกัน แม้จะเคยได้ยินคำนินทาจากปากคนอื่นมาก่อน แต่คนแปลกหน้าคนนี้ก็ได้สร้างโลกใหม่ให้กับเขา
โลกที่ถูกสร้างด้วยประโยคสั้น ๆ
โลกที่ถูกสร้างด้วยมือที่เล็กกว่าเขา
และโลกใบนี้ที่กำลังยิ้มมาให้เขาอย่างจริงใจ
ดีใจจัง..
ที่ผมได้พบเธอ
คิชิเบะเดินไปสวมกอดหนุ่มผมขาวตรงหน้า แม้มิสึกิจะงงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ปฎิเสธสำหรับอ้อมกอดนี้ มือบางลูบหลังของเด็กหนุ่มผมสีม่วงอย่างเบามือ
ขอแค่มีเธออยู่ ผมก็ไม่ต้องการใครอีกแล้ว
ดวงตาสีฟ้าของคิชิเบะหลับตาลง มือของเขากำเสื้อกาวน์ของอีกคนแน่น ปากของเขาพึมพำอะไรบางอย่างที่แม้แต่มิสึกิก็ไม่ได้
‘ผมรักเธอนะ มิสึกิซัง’
ณ สถานที่ที่ลึกที่สุดของแพนโดร่า ร่างของมนุษย์คนหนึ่งในชุดลำลองสีดำสไตล์จีน เขามีผิวสีแทน ดวงตามืดสนิทเช่นเดียวกับผมของเขา
สายลมแรงที่พัดผ่านเขานั้นแรงพอที่จะพัดผมด้านข้างทั้งสองที่มีลูกปัดสีเขียว ส่วนบนของเส้นผมด้านข้างนั้นเป็นสีแดง และส่วนล่างเป็นสีขาว
จ๊อ—ม
เสียงน้ำหยดลงกับผิวน้ำกระทบกันจนเกิดเสียง
มนุษย์คนนั้นชายตามองผิวน้ำที่กระทบกัน ขาซ้ายหักเลี้ยวไปทางซ้าย ขาทั้งสองก้าวเดินตามทาง
ทางตรงหน้าเขา คือ ปากถ้ำที่มีรูปปั้นหินยืนเรียงกัน และรูปปั้นหินเหล่านั้นก็มีตะไคร้น้ำเกาะตามส่วน
เขาก้าวขาเดินเข้าถ้ำตรงหน้า แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่ามีลูกแพะสีขาวเดินผ่านหน้าเขา บริเวณลำคอของมันมีกระดิ่งสีขาว และสายคล้องคอสีฟ้าอ่อนปรากฏ
“มาทำอะไรที่นี่งั้นหรอ? มันอันตรายนะ”
ลูกแพะร้อง มันไม่สนใจคำพูดหวังดีของชายคนนั้น มันเข้าไปทางถ้ำพร้อมกับมีเสียงกระดิ่งดังเป็นระยะ
ชายผิวแทนยิ้ม เขาเองก็ก้าวขาเดินตามลูกแพะตัวนั้น
ขณะที่ก้าวเข้ามาในถ้ำได้สองก้าว ชายคนนั้นก็หยุดเดินแล้วหันตัวไปทางด้านปากถ้ำ
“ฝากด้วยนะ เอ็กโซดัส”
ชายคนนั้นพูดจบก็เดินเข้าถ้ำทันที เมื่อแผ่นหลังชายคนนั้นได้หายไปแล้ว ก็มีออร่าสีดำทมิฬปรากฏที่หน้าถ้ำ เมื่อออร่านั้นหายไปก็ปรากฏร่างของอสูรที่มีขนาดมหึมา มันเป็นอสูรที่มีผิวสีเทา มีผมสีดำที่ตั้งแหลมลงไปด้านหลัง ผมสองเส้นของมันมีสีขาวตัดกับสีแดง มันถือดาบใหญ่สีดำลายม่วง
ไม่มีใครรู้ว่าอสูรยักษ์ตนนั้นออกมาได้ยังไง และมีวัตถุประสงค์อะไร แต่รู้อย่างเดียวก็คือมันมีเป้าหมายที่เหมือนกับผู้เป็นนายของมัน
ก็คือการปกป้องคนสำคัญที่อยู่ในถ้ำนี้
‘ถ้าเธอหายไปด้วยอีกคน ฉันคงต้องล้างเผ่าพันธุ์ทุกอย่างบนโลกใบนี้แล้วสร้างโลกใบใหม่’
ชายผมเดินหยุดเดิน เขาไม่สามารถเดินต่อไปได้อีกแล้ว เพราะนี่คือสุดทางเดินของปลายทาง
ดวงตาสีดำหม่นเงยหน้ามองคริสตัลขนาดใหญ่ที่ถูกวางไว้
ไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง ก็ทำให้เขานึกถึงดวงตาของเธอที่ส่องประกายเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า
มือของเขาแนบกับพื้นผิวของคริสตัล มันทั้งเย็น และแข็งกระด้าง และใสจนเห็นเงาสะท้อนของตัวเขา
‘เธอยังปลอดภัยสินะ..’
เขาพูดในใจ ริมฝีปากยกยิ้ม ดวงตาสีดำมองคริสตัลอย่างหลงใหล แต่ความจริงนั้นเขาไม่ได้มองคริสตัล ชายคนนี้มองสิ่งที่อยู่ลึกลงไปในคริสตัลตรงหน้า
ร่างของสตรีรูปงามที่มีผมสีขาวยาว ผิวสีเนื้อที่ซีด ใบหน้างามที่กำลังหลับตาพริ้ม ร่างกายของเธอนั้นไร้อาภรณ์สวมใส่จึงเห็นสภาพร่างกายของเธอนั้นไปต่าง ๆ นานา แต่ชายตรงหน้าหาได้สนใจจุดนั้น ผู้หญิงที่ถูกผนึกอยู่ในคริสตัลนั้นไม่มีท่าทีว่าจะขยับร่างกายส่วนใดก็ตาม ราวกับว่าเธอกำลังถูกหยุดเวลาไว้ในนั้น
‘ขอโทษที่ออกไปนานหลายชั่วโมง’
‘แต่ฉันกลับมาแล้วนะ’
‘อากิระ’
Talk with Roselle
โลกใบใหม่ของสองตัวละคร และสองเหตุการณ์
น้องไทกะมีประสบการณ์ด้านสังคมที่เลวร้ายจากการบูลลี่ค่ะ โดนบูลลี่ทั้งโลกข้างนอก และโลกรังหนู (แล็ปเอย์เซย์) ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็โดนบูลลี่ตลอดจนไทกะมองโลกในแง่ร้าย (แต่น้องก็ใจดีกับทุกคนนะTuT) มีเพื่อนคนแรก คือ น้องแก้มตุ๋ย ยูกิมูระคุง แต่เป็นการเจอกันในสถานการณ์ที่แย่พอสมควร (โดนจับเป็นหนูทดลองทั้งคู่) ถึงมียูกิมูระเป็นเพื่อนก็ใช่ว่าจะสนองความต้องการ (อยากโดนคนอื่นชมตัวเอง) ของไทกะได้ จนกระทั่งคนแปลกหน้าที่ไหนไม่รู้มาชมงี้ก็เขินนะ ยิ่งพูดอะไรที่มันชวนโดกิโดกิต่อใจนี่ยิ่งหลงเข้าไปใหญ่ ไทกะก็แบบ นี่แหละ ใช่เลย คนนี้นี่แหละที่ผมตามหามานาน ถึงกับยัดลงลิสต์ว่าคุณคือโลกทั้งใบของผม รีบมากจ้า รีบอะไรเบอร์นั้น และล่าสุดสารภาพรักกันแล้วเว้ย ไฟแรงกว่าตาทัตอีก (ทัตสึยะบอกผมอีกละ) แต่ยอมรับว่าตอนท้ายของพาร์ทน้องไทกะเกือบทำให้ต้องเพิ่มแท็กทริกเกอร์ Yandere ในนิยาย www
ส่วนตัวละครปริศนา แต่หลายคนคงรู้แล้วมั้งว่าคนนั้นคือใคร เผลอ ๆ รู้ตั้งแต่น้องแพะขาวตัวนั้นแล้ว ส่วนเอ็กโซดัส อ่อ ไอนี่ไง
รู้หมดโลกละ ถ้าเฉลยงี้
สำหรับตัวละครชายชุดดำ (?) คนนี้ขอไม่สปอยอะไรมาก เพราะเจ้าตัวใบ้ให้แล้วสองเรื่องใหญ่ ๆ เลยก็คือ
1. ชายคนนั้นเป็นตัวตนที่พร้อมจะกำจัดโลกเก่าทิ้งแล้วสร้างโลกใหม่ (ทำแบบนั้นอาจได้เป็นพระเจ้า) แต่มีเงื่อนไขเลยยอมปิดตาข้างนึงแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
2. ผู้หญิงในคริสตัลคือใคร? อากิระ? มิสึกิ อากิระหรอ เอ่อ ไม่รู้จ้า อากิระชื่อโหลอยู่น้า
ส่วนเรื่องภาวะสับสนทางเพศ แนะนำให้อ่านจากลิ้งค์นี้นะคะ > Click!
ความคิดเห็น