ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เรื่องแปลเกาหลี Restricted เขียนโดย adOrkabLex87 แปลโดยAekio

    ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4

    • อัปเดตล่าสุด 16 ก.ย. 48






    ชี้แจงกันก่อนนะครับ บทนี้ที่ผมไม่แปลคำว่า ฟิอองเซ่ fiance (มีขีดบนตัวอี) เป็นคำว่าคู่หมั่นไปเลยก็เพราะต้องการให้คงภาษาเดิมของผู้ประพันธ์ไว้ให้มากที่สุดอ่าครับ เพราะแทนที่คนเขียนจะใช้คำว่าคู่มั่นในแบบปกติ เขากลับเลือกใช้ภาษาฝนั่งเศส แสดงว่าคงต้องการให้เป็นแบบนั้นละครับ ผมเลยไม่อยากจะเปลี่ยนแปลง แต่ยังไงผมก็ได้เขียนคำแปลไว้แล้ว เป็นอันเข้าใจนะครับ ^^





    __________________________________________________________________



    บทที่ 4



    ฉันเปิดประตูบ้านแล้ววิ่งพุ่งเข้าไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อมองหาคุณดอง แต่พอฉันเข้าไปถึง…ฉันกลับได้เจอกับนายจองมิน



    โอเค มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉันหลอกพวกคุณ จริงๆ แล้วตลอดระยะเวลา 17 ปีที่ผ่านมานอกจากครอบครัวของฉันแล้วฉันยังมีโอกาสได้รู้จักกับคนบางคนอีก มาว่ากันตามจริง พ่อแม่ฉันพยายามปลุกระดมความกล้าในตัวฉันให้ออกไปใช้เวลาอยู่กับเขาบ้างแต่ฉันก็ปฏิเสธ…ฉันขอเลือกที่จะอยู่ที่บ้านดีกว่าต้องออกไปพบเขา! เขาคนที่ฉันเอ่ยถึงก็คือชิน จองมิน เด็กนิสัยเสียที่ถูกตามใจจากครอบครัวรวยๆ เหมือนอย่างที่หลายๆ คนเป็น เขาอายุมากกว่าฉันเสียอีกแต่ฉันก็ไม่เคยแสดงกิริยาเคารพต่อเขาเลยเพราะฉันเป็นพวกที่ไม่ชอบคนอย่างเขา ขอฉันพูดตรงๆ หน่อยเหอะ อันที่จริงแล้วฉันเกลียดเขาเข้าไส้เลย เขานี่แหละคือมนุษย์ที่จะได้ชื่อว่าเป็นฟิอองเซ ( fiance (มีขีดที่บนตัวอี) เป็นภาษาฝรั่งเศสแปลว่าคู่หมั่นที่เป็นผู้ชายนะครับ) ในอนาคตของฉัน!! ทุ เ ร ศ ไหมละ?



    นี่ถ้าฉันถูกจับคู่กับผู้ชายที่สุดจะฮ็อตอย่าง ไบรอัน จู แห่งวง FTTS หรือจะเป็นนายตัวเล็กลี มินวูจากวง Shinhwa นะ ฉันจะไม่ว่าอะไรสักคำ แต่นี่มันเป็นเขา!!! อ๊ากกกก!!~ แค่มองฉันก็รู้สึกคลื่นไส้แล้ว ฉันขออนุญาตชี้แจงลักษณะของเขาให้พวกคุณฟังเพื่อความเข้าใจที่จะเกิดขึ้นกับพวกคุณอย่างถ่องแท้ ผมของเขาทั้งหนา เสีย เหม็น แล้วยังมีรังแคเต็มหัวอีก ตาของเขาก็ดูน่าเกลียด ขวางซ่ะจนน่ากลัว ยังไม่หมดเพียงแค่นี้นะ บนฝั่งซ้ายของใบหน้าเขาปกคลุมไปด้วยสิวหัวช้างเม็ดเบ้งอีก!! ฉันแค่คิดว่าหน้าของเขาทั้งสองด้านจะดูเหมือนกันไม่ได้เชียวเหรอ? ปกติแล้วฉันก็ไม่ได้ตัดสินคนอื่นจากรูปลักษณ์ภายนอกหรอกนะ แต่ฉันสาบานได้เลยว่าเขาดูเหมือนจรจัดจอมสกปรกที่ไม่เคยแม้แต่อาบน้ำหรืออะไรประมาณนั้นเลย จริงอยู่ที่ว่าเขาใส่เสื้อผ้าที่ดีๆ ทั้งนั้น แต่เขาก็ยังต้องหัดสระผม ล้างหน้าและถูตัวเหมือนอย่างคนอื่นบ้างจริงไหม เอาหละมาว่ากันเรื่องการแต่งตัวของเขากันบ้าง เขาชอบใส่กางเกงขายาวแบบดึงเอวขึ้นมาจนถึงพุง แล้วก็ชอบใส่เสื้อเชิร์ทคอปกติดกระดุมสีขาว ยัง…ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ เขายังชอบผูกโบว์ประหลาดๆ ไว้กับชุดอีกด้วย แปลกไหมละ???



    คะ เขาดูหน้าเกลียดแถมยังเป็นคนที่น่าเบื่อบรมอีกต่างหาก ทำไมพ่อแม่ฉันถึงได้เลือกผู้ชายแบบนี้มาเป็นฟิอองเซของฉันได้นะ?? ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม ทั้งหมดที่พวกท่าบอกมาก็มีแต่ ‘ลูกรัก โปรดเข้าใจหน่อยเถอะ…เราเป็นหนี้ครอบครัวชินจนท่วมหัว ถ้าไม่ได้ครอบครัวนี้เราอาจตายไปแล้วก็ได้’ ฉันละเกลียดจริงๆ แล้วทำไมพวกท่านต้องจับฉันแต่งงานออกไปด้วยละ? ฉันเกลียดมัน!!!



    [กลับมายังโลกแห่งความเป็นจริง]



    “สวัสดีคะคุณและคุณนายชิน” ฉันทักทายพวกเขาอย่างสุภาพแล้วหันหน้าไปหาจองมิน “สวัสดีคะ…ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” นายรู้ไหมว่าฉันมีความสุขแค่ไหน? ฉันคิดว่านายกับครอบครัวของนายจะล้มเลิกความคิดที่จะมั่นกันไปแล้วซ่ะอีก!!! ฉันฉีกยิ้มตอแหลต่อไปเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่



    “พระเจ้า หนูอึนมี หนูดูสวยมากจริงๆ…มันเพิ่งผ่านไปแค่…กี่ปีนะที่รัก” คุณนายชินหันไปถามสามีเธอ



    “ 1 ปี 3 เดือน 16 วัน 8 ชั่วโมงกับอีก 34 วินาที” ก่อนที่คุณชินทันตอบ มนุษย์แสนฉลาดจองมินก็แย่งตอบออกมาก่อน โอ้ชิบ เขาเป็นราชันย์แห่งผู้ล้าสมัยและแสนจะน่าเบื่อเสียจริงๆ



    “โอ้ นี่ลูกจองมินของเรานับเวลาที่ผ่านมาด้วยเหรอ…สงสัยลูกคงคิดถึงฟิอองเซของลูกเอามากเลยทีเดียว” คุณนายชินอุทานออกมา แค่ได้ยินคำว่าฟิอองเซก็ทำเอาฉันอยากจะอ๊วก “จองมินลูกรัก ทำไมไม่ชวนอึนมีไปเดินห้างกับลูกละ”



    ฉันตอบกลับไปเหมือนที่เป็นในทุกๆ ครั้ง “หนูขอโทษคะคุณนายชิน…หนูไปไม่ได้หรอกค่ะ จำได้ไหมคะว่าพ่อแม่หนูเข้มงวดเรื่องที่ฉันจะออกไปนอกบ้านขนาดไหน”



    “จริงเหรอ? แต่ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาให้หนูออกไปเรียนโรงเรียนข้างนอกแล้วนี่ แล้วเขาจะยังไม่ให้หนูออกนอกบ้านอีกเหรอ?” คุณนายชินมองฉันอย่างไม่พอใจ เออใช่ ยังมีอีกอย่างเกี่ยวกับคุณนายชิน เธออยากให้ฉันอยู่กับ จองมินเอามากๆ อย่าคิดว่าเธอประเสริฐเพียงเพราะกิริยาท่าทางแสนหวานของเธอละ อันที่จริงเธอนะมีวิญญาณนังแม่มดสิงอยู่ภายใน ถ้าเป็นปกติแล้วคำปฏิเสธของฉันจะใช้ได้ผล แต่ในครั้งนี้ฉันว่าคงไม่เสียแล้ว



    “อืม…ก็จริงนะคะที่แม่อนุญาตให้หนูไปเรียนโรงเรียนปกติแล้ว ว้าย ดูเวลาสิ หนูควรจะรีบขึ้นไปทำการบ้านแล้วละคะ” ฉันกำลังจะก้าวขาขึ้นบันไดไป แต่คุณนายชินหยุดฉันเอาไว้



    “โอ้ จองมินที่น่าสงสาร สิ่งเดียวที่เขาต้องการก็คือการได้พาหนูออกไปข้างนอกเพียงชั่วขณะ แต่เขาก็ทำไม่ได้” คุณนายชินเสแสร้งเป็นรู้สึกเสียใจจากนั้นก็หันหน้าไปหาสามีเธอ “ที่รัก เราช่วยพวกเขามาตั้งมากมาย แต่เราเพียงขอให้ลูกสาวเขาออกไปข้างนอกกับลูกชายเรา…นี่พวกเราขอมากไปเหรอ??”



    อย่างที่ฉันพูดไหมละ นังแม่มด! เธอจะใช้มุขนี้โต้กลับฉันทุกครั้งที่ฉันไม่ยอมออกไปกับลูกชายเธอ ปกติแล้วเวลาที่เธอพูดแบบนี้พ่อก็จะเป็นคนออกมาปกป้องฉันเอาไว้ แต่วันนี้พ่อไม่ได้อยู่ที่นี่กับฉันนี่ “คุณนายชิน หนูว่าบางครั้งหนูอาจพอมีเวลา หนูสามารถออกไปข้างนอกกับลูกชายของคุณสักแป๊ปได้ แต่หนูต้องกลับมาถึงบ้านภายในหนึ่งชั่วโมงเพื่อกลับมาทำการบ้านนะคะ” ฉันขอร้องเธอไป



    “ตกลงจ๊ะ งั้น จองมินออกไปข้างนอกกับอึนมีสิจ๊ะ” คุณนายชินผลักไสพวกเราออกมานอกประตู



    ฉันเดินนำหน้าจองมินไปเพราะกลิ่นของเขานี่สุดจะทน!



    “ทำไมเธอถึงเดินเร็วนักละ?” ในที่สุดจองมินก็ถามออกมา



    “งั้นเราไปกับรถบัสกัน”



    “รสบัส?? เธอจะบ้ารึไง ฉันไม่ได้เจอเธอเพียงไม่นานทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้?” จองมินถาม



    “พี่หมายความว่ายังไงที่ว่าฉันเปลี่ยนไป? ฉันก็เป็นแบบนี้มานานแล้วนี่” ฉันตอบ



    “ฉันรู้น่าว่าเธอไม่อยากออกมากับฉัน หรือแม้แต่อยู่ใกล้เธอก็ไม่ต้องการ” จองมินเดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วคว้าแขนของฉันไว้ ถึงเขาจะน่าเกลียดแต่ก็แข็งแรงเสียจริง “ฉันขอบอกอะไรเธอบางอย่างนะ โอ อึนมี เธอเป็นของฉัน และไม่ว่าเธอจะพยายามมากขนาดไหนเธอก็ไม่มีทางหนีฉันไปได้ และงานแต่งงานของเราก็ต้องดำเนินต่อไปไม่ว่าเธอจะชอบใจหรือไม่!”



    ฉันพยายามสลัดเขาออกไปแต่เขากลับดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่น “ฉันบอกพ่อแม่ของฉันเอาไว้แล้วว่าเราจะแต่งงานกันเมื่อเราอายุ 18 และก็เชื่อฉันได้เลยว่ามันจะเป็นเช่นนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม โอ อึนมี”



    “ปล่อยฉันไปนะ!!” ฉันหวีดร้องออกมา มาถึงตอนนี้ฉันว่าฉันคงช้ำหมดแล้วละ “ฉันไม่ได้เป็นสมบัติของใครทั้งนั้น!! ฉันมีชีวิตเป็นของฉันเอง! ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้!”



    “ฮ่า งั้นเหรอ? เธอก็รู้นี่ว่าครอบครัวเธอเป็นหนี้พวกเรา และเพื่อปลดหนี้นั้น พ่อแม่เธอต้องจ่ายด้วยตัวเธอ!” น้ำลายของจองมินกระเด็นมาใส่หน้าฉัน บัดซบเอ้ย เขาน่าจะหัดแปรงฟันบ้างนะ!



    จองมินยกมือขึ้นทำท่าจะตบฉัน แต่ตอนนั้นเอง…



    “เห้ย! แกคิดว่าแกจะทำทุ เ ร ศ อะไรของแกว่ะ?!?”



    ______________________________



    คิ๊ๆๆ ไอ้เจ้าจองมินนี่ร้ายกาจเสียจริงๆ ผมเกลียดมันนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!



    มาลุ้นกันต่อเลยครับว่าเจ้าของเสียงที่ตะโกนมานั้นคือใคร ^^



    วันนี้เอามาให้อ่าน 2 ตอน เพราะอยากให้ถึงตอนที่น่าเนื้อเรื่องเข้มข้นเร็วๆ ครับ



    สำหรับคนที่ยังไม่ได้เห็นรูป poster ของเรื่องนี้ก็เข้าไปดูได้ที่



    http://img.photobucket.com/albums/v334/adorkablex87/restricted2.jpg



    ได้เลยนะครับ ไปต่อตอนที่ 5 กันต่อเลย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×