รักแค้นในภพชาติ

บทที่1 ความฝันที่กลับมา

ไม่มีความเจ็บปวดไหน จะขมขื่น เท่ากับการที่คนที่ข้ารักทรยศต่อความไว้ใจ และทุกช่วงเวลาของชีวิตที่ข้าได้รักกับท่าน ที่ข้ามอบความรักและความซื่อสัตย์ ให้ท่าน ทำไมท่านถึงได้ไม่ใยดีความรู้สึกของข้าเลย ท่านหลงลืมความรักของข้าแล้วหรือ ท่านถึงได้มอบความคมของปลายดาบบนร่างกายของข้า ความเจ็บปวดในชาติ ข้าขอคืนให้ท่านในชาติหน้าข้าจะจดจำท่าน ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ใด ไม่ว่าท่านจะอยู่ภพ ข้านี้ก็ยังคงจะจดจำท่านได้ ข้าจะทำเหมือนที่ท่านทำกับข้าในวันนี้ ทุกหยดหยาดน้ำตาที่ไหลมาพร้อมสายเลือด จิตใจและความรู้สึกนึกคิดของช่วงสุดท้ายที่ยังมีลมหายใจที่แผ่วเบา โทระ มิยูกิ ที่ตัดพ้อกับตัวเอง เจ้าแห่งโชคชะตาของข้าคือใครกัน ใช่ตัวข้าเองไหมเป็นคนกำหนด ใช่ข้าหรือเป่ลา....หรือท่านเทพองค์ใดที่ค่อยชักใยชีวิตข้า......ทำไมชีวิตข้านี้ถึงได้รับความเจ็บปวดเป็นการตอบแทนหากท่านเทพเจ้ามีอยู่จริงข้าของเพียงได้มีชีวิตใหม่ ข้าขอเพียงให้เขาเจ็บปวดบ้างให้มากกว่าที่ข้าเจ็บ เพียงสิ้นเสียงของความคิดที่ดังก้องกังวานอยู่ในหัว ตอนนี้หลงเหลือแค่สายลมอันเหน็บหนาวกับร่างกายที่ขาวซีดอันเป็นเพียงร่างกายซึ่งไร้วิญญาณของชายหนุ่ม...ความเงียบสงัดนี้ทำให้ได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่เหยียบย้ำกับเศษซากกิ่งไม้บนหิมะที่กองทับถมกันค่อยๆดังไกลออกไปเรื่อย……โทระ มิยูกิ ชายหนุ่มผู้หลับไหลไปตลอดกาล