Try to love the dream

เนื้อเรื่อง

Try hard to love me......

But can't you?

Please try again....

It's really the same ya?

รู้จักกันมานานเกินไปรึเปล่านะ....

ฉันเฝ้าเอาแต่ถามตัวเอง...และถามหัวใจของเธอ

ความสัมพันธ์ของเราไม่เคยคืบหน้า แต่ไม่เคยถอยหลัง

เธอจะยังคงมีฉัน และ ฉันจะยังคงมีเธอ อยู่ในกันและกัน

ความสัมพันธ์ของเรา แปรเปลี่ยนจากวันวาน วันนั้น...ไม่สักเพียงใด?

ตอนนี้ ฉันยังรู้จักตัวตนของเธอรึเปล่า?.....

ภาพฝันค่อยๆเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างหน้าที่ยับย่นเต็มไปด้วยร่องรอยของการตื่นนอน

เธอหลับไปนานเท่าใดกันนะ... 1วัน หรือ อาจจะ หลายสัปดาห์ เธอไม่รู้อะไรเลย

โทรศัพท์บ้านที่ถูกถอดสายทิ้ง...โทรศัพท์มือถือที่หน้าจอมืดสนิท

ช่างเป็นการขาดการติดต่อที่สมบูรณ์แบบ....

เธออยู่คนเดียวมานานเท่าไหร่แล้วนะ...และเธอ หม่นหมองมานานเพียงใดแล้ว....

รูปถ่ายหลายต่อหลายใบที่สวยสดยังคงถูกทิ้งไว้บนโต๊ะที่เริ่มมีฝุ่นเกาะ เหมือนว่า เจ้าของจะไม่ได้ใส่ใจมันเลยแม้แต่น้อย

เธอเดินมานั่งลงกับเตียงนอนนุ่ม และค่อยๆมองไปรอบๆห้องที่มืดทึบ ผ้าม่านไม่ได้ถูกเปิดมานานมากๆแล้ว

"จะทำอะไรดีนะ วันนี้?"

เธอเปิดโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กที่ซุกตัวอยู่ข้างๆหมอนใบนุ่มของเธอ ภาพพักหน้าจอที่ขาวสะอาด ทำหน้าที่ของมันอย่างเป็นปกติ แต่เธอรู้สึกที่ความไม่ปกติ ความอ้างว้างล่ะมั้ง..มันมากเหลือเกิน รอไม่นานเกินอึดใจ เสียงข้อความเข้าก็ดังระรัว....เนื้อหาสาระทุกข้อความเห็นจะเป็น บอกว่า มีเบอร์ไหนบ้าง ที่ติดต่อหาเธอบ้าง หรือไม่ก็ บอกให้โทรกลับคนเหล่านั้นด้วย แต่สายตาของเธอสะดุดเข้ากับข้อความสุดท้ายที่กำลังจะกดลบ

ข้อความที่มาจากเขา......สัตยะ หรือ พี่ยะ ของเธอ ไม่ถูกสิ เขาไม่เคยเป็นของเธอเลยนี่นะ....

เอาเป็นว่า เขาคือ พี่ยะของน้องๆแล้วกัน

'โทรหาไม่ได้เลย พี่กำลังจะไปญี่ปุ่นแล้วนะ หวังว่า ฝันคงดูแลตัวเองดีๆ เราไม่ได้คุยกันเลยนี่นะ ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น ขอโทษนะคับ ที่ทำให้เป็นห่วง พี่จะกลับมา เร็วๆนี้ล่ะ'

เขาไปแล้วสินะ.......และคงไปได้หลายวันแล้วด้วยล่ะ...

เธอจะเลิกอ่อนแอ จะเลิกเป็น ภาพฝันคนเดิม ที่เอาแต่ร่ำร้องให้เขามาหา ให้เขา อยู่กับเธอ

เธอจะเลิกยึดติดเขาไว้ และปล่อยหัวใจของเธอจากเขา เรื่องของเธอกับเขา มันนานเกินไป จนความรู้สึกมันบิดเบี้ยวไปหมดแล้ว.....คงเป็นอย่างนั้นล่ะ ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งแย่ ยิ่งเลวร้าย

เธอพิมพ์ข้อความสั้นๆส่งไปหาเขา รู้ทั้งรู้ ว่าเขาคงไม่ได้อ่านมันหรอก แต่ สักวัน วันที่เขากลับมา เขาคงได้อ่านมันแน่ๆ จากนั้นก็จัดการปิดเครื่องมือสื่อสารนั้นและวางทิ้งไว้ตามเดิม เธอเดินไปเปิดประตูระเบียงออก แดดส่องตัวอย่างเกียจคร้านเข้ามากระทบใบหน้าของเธอ

ในตอนนั้นเอง ที่เธอเพิ่งรู้สึกว่า น้ำตาไหล...........................................

จากคนที่คุยด้วยกันทุกวัน จนกลายเป็นหน้าที่ ที่ต้องทำประจำ จากความสนุก ความสุข ความสบายใจก็กลายเป็นความเบื่อ และรู้สึกแย่มากๆยามต้องคุยกันอีกแล้วในแต่ละวัน

เขาไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลย ความสัมพันธ์แบบนั้น เขาไม่ต้องการ

ภาพฝัน เป็นหญิงสาว ที่เปรียบดั่งน้องสาวคนสำคัญที่เขาต้องดูแล ที่เขาต้องรักษา ทะนุถนอมเธอให้ดีที่สุด

เธอเป็นคนเครียดง่ายมาก แต่ก็ร่าเริงมากเช่นเดียวกัน

เขาอยากรักษารอยยิ้มของเธอไว้ให้นานนะ แต่มันคงทำไม่ได้ ก็ความรู้สึกของเธอ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้

เธอรักเขา มากกว่าที่เขารู้สึกกับเธอล่ะมั้ง อาจจะรู้สึกดีกับเธอ แต่ มันก็ไม่ใช่แบบเดียวกับที่เธอต้องการ

เธอเรียกร้อง เขาทำได้ก็จะทำให้ แต่ เขาควรปล่อยให้เธอโตได้แล้วใช่มั้ย?......

พักนี้เธอทำตัวแปลกๆ ดูห่างเหินจากเขาไป  เขาคิดว่า อาจจะเป็นเพราะเธอกำลังยุ่ง กำลังทำงานหนัก ก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งให้เธอวุ่นวายมากขึ้น บวกกับปีนี้ งานของเขายุ่งขึ้น เวลาว่างเกือบทั้งหมด ก็ทุ่มให้กับงาน และเพื่อนๆก่อนเสมอ

จะว่า เขาหลงลืมเธอ ก็ได้ล่ะมั้ง....แต่ เมื่อไหร่ที่เขาไปไหน ก็มักเห็นเธอไปกับเขาด้วยเสมอ

มันเป็นการปลอบใจของเขาล่ะมั้ง ที่ทิ้งเธอไว้ตามลำพัง ว่าอย่างน้อย เธอก็ยังไม่เหงา เธอยังคงอยู่กับเขา ไปไหนกับเขาด้วยเสมอ เธอไม่เหงาหรอก....

แต่พักหลังนี้ เขาโทรไป เธอไม่ได้รับสายเขาเลย อย่างน้อย ถ้าเห็นสายไม่ได้รับ เธอก็มักจะโทรกลับหาเขาเสมอหรือไม่อย่างนั้น ก็มักจะมีข้อความส่งมาขอโทษพอโพยซะทุกครั้งไป...แต่ มันไม่มี เธอไม่ใส่ใจ ไม่สนใจเลยแม้สักนิด เขารอ....รอ รออะไรก็ได้ ที่มาจากเธอ แต่มันไม่มี เขาจึงโทรไปหาเพื่อนสาวคนสนิทของเขา วิภาวรรณ หรือ ยัยวันของเพื่อนๆ เขาไม่ได้คิดเกินเลยกับเธอไปมากกว่าเพื่อน แม้ว่า เราจะเคยเป็นแฟนเก่ากันมาก่อนก็ตาม

แต่เรื่องของผมกับเธอ มันจบไปนานแล้ว ความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน มันก็เป็นแค่มิตรภาพ เขาตัดสินใจโทรหาภาพฝัน แต่เธอยังคงไม่ได้รับสาย กี่สายๆที่เขาโทรไป ไม่มีการตอบรับจากเธอ จะมีก็ตอนเย็นของวันก่อนเท่านั้น ที่โทรไป แล้วเธอรับ แต่ก็นานพอดูกว่าเธอจะรับ

"ทำไรอยู่น่ะฝัน"

"ทำงานอยู่อ่ะ"

"เย็นนี้ว่างมั้ย?"

"ทำไมอ่ะ น่าจะว่างล่ะ ทำไมเหรอ?"

"ไปกินไอติมกันมั้ย"

"เลี้ยงนะ ไม่มีเงิน" นี่แหละ ภาพฝัน เด็กน้อยที่เห็นแก่กิน...555

"ได้ แต่จะมามั้ยล่ะ"

"เดี๋ยวค่อยคุยนะๆๆ ตอนนี้ทำงานอ่ะ เดี๋ยวโทรกลับๆ"

ไม่รอฟังคำพูดใดๆของเขาอีก เธอกดตัดการติดต่อไปซะแล้ว....

ประมาณ20นาทีให้หลัง (จากเวลาเลิกงานของเธอ) เธอถึงได้โทรกลับมา ตอนแรกก็ตกลงกันแล้วนะ ว่าจะไป...แต่ สุดท้าย วันนั้น เราก็ไม่ได้ไปด้วยกัน เพราะเธอจะไปกับเพื่อน มีนัดกับเพื่อนที่ต้องรักษา

"เอาไว้วันหลังนะพี่ยะ ไม่โกรธนะๆๆๆๆๆน๊า..... ไม่โกรธเค้าน๊า..."

"อืมมมม เอออ ไม่โกรธหรอกน่า"

"งั้นแค่นี้นะงับ" เขากดวางสายทันทีที่เธอพูดจบ นี่เขานั่งรอเธอมา2ชม. เพื่อฟังคำตอบว่าเธอไม่มาหาเขา ในเวลาที่เขาต้องการเธออย่างนั้นเหรอ?

ใครกันแน่ที่เปลี่ยนไปนะ.....

อยากบอกเหลือเกิน ตอนนี้เธอ เป็นใครกัน เขาเคยรู้จักภาพฝัน ที่หลีกหนีเขาด้วยเหรอ?

เขากลับบ้าน ก่อนจะขับรถออกไปจากบ้าน ไปไหนก็ได้ แค่อยากไปไกลๆ

เขาขับรถไปเรื่อยๆ ออกไปต่างจังหวัด ไปบ้านพักตากอากาศของเขา โทรศัพท์สั่นระรัว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าใครโทรมาหาเขาบ้าง จะมีก็ไอ้พวกเพื่อนสนิทเขา และ วัน อาจจะมี ฝันอีกคนล่ะมั้ง ป่านนี้ คงมีพวกเพื่อนๆเขาติดต่อเธอแล้ว ดีไม่ดี อาจจะเป็นวันด้วยซ้ำที่ ถ้าเจอเธอได้ และรู้ว่าเธอเป็นคนสุดท้ายที่ได้คุยกับเขา วันคงจับเธอมารีดข้อมูลจนหมดแล้วล่ะ..... และเขานึกหน้าฝันออกเลย ตอนที่เธอ แอบบ่นกับเขาว่า เวลาที่เขาไม่ว่าง ไม่ปกติ และไม่อยู่นั้น พวกเพื่อนๆเขา ทำเธอเดือดร้อนแค่ไหนกัน...

เขาโทรไปหาวัน และก็โดนเธอเอ็ดมาหนักเอาการอยู่

"วัน...อาทิตย์นี้ว่างมั้ย? ลางานไปญี่ปุ่นกับเราหน่อยสิ"

"หา?...ญี่ปุ่นเหรอ... ได้สิ วันไหนล่ะ"

อาจจะมีแค่วันล่ะมั้ง...ที่เธอยังคงอยู่กับเขา และ พร้อมจะอยู่กับเขาตลอดไป...นับจากนี้ และอาจจะตลอดไป.....

ตอนนี้เขาอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นแล้ว และข้างๆเขาก็มีวัน....

"นี่ยะ ไปถ่ายรูปตรงนั้นกันเหอะ อากาศดี๊ดีเน้อ ชักอยากกินมันเผา 555"

เขาได้แต่ยิ้ม ก่อนจะเดินตามเธอไป ตอนนี้ภาพฝันจะเป็นอย่างไรบ้างนะ....................................................

 เธออยากมาที่นี่เอามากๆนี่นะ......

"ขอบคุณมากๆเลยนะยะ ขอบคุณทีนึกถึง มีอะไรก็บอกได้นะเว้ย วันหลัง ถ้าติดต่อฝันไม่ได้ ก็คุยกะเราได้"

"ขอบใจมากนะ แต่ คงไม่โทรหาฝันแล้วล่ะ ไม่ใช่ว่า โกรธเค้าหรอกนะ แต่ เรารู้สึกว่า ฝันโตขึ้นมาก จากวันที่เราสนิทกัน จากวันที่เค้าชอบเรา ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เค้าก็มีโลกของเค้าแล้ว เราไม่ควรไปยุ่งกับมันมากไป"

"แต่เราว่า ฝันก็ต้องการยะนะ ทำไมไม่ลองคุยกันล่ะ แล้วก็เรื่องน้องพีน่ะ จบกันแบบนี้ล่ะ ดีแล้ว"

เธอพูดไปถึง พี หญิงสาวที่ทำให้ใจของเขามีร่องรอย แต่เขาก็ทำใจได้ตั้งแต่เริ่มความสัมพันธ์แล้ว และรู้ว่า มันคงไปไม่ได้นาน ถ้าเธอเลิกอดทน หรือ เขาเลิกอดทน ต้องบอกว่า เธอรำคาญเขาจนถึงขีดสุด กับเขารู้สึกท้อแท้จนถึงขีดสุด นั่นล่ะ เส้นทางของเราคงขาดกัน และ ตอนนี้ มันก็เป็นอย่างทางเลือกแรก คือ เธอรำคาญเขามากๆ จนเกิดเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นมากมาย แม้แต่ภาพฝัน เขาก็อยากจะบอกเธอ แต่ ไม่มีโอกาสเล่าให้เธอฟังเลย มีแต่ วันเท่านั้น ที่รู้เรื่องทุกอย่าง

"ยะ....เคยพยายามรักฝันดูบ้างมั้ย?"

"พยายาม?....."

เขาเคยพยายามรึเปล่านะ?....

"ไม่เคยพยายามหรอก เพราะรู้ว่า ต้องพยายามมากๆ และ มันไม่มีทางเลย ที่จะรักเค้า"

"เพราะเป็นน้องเหรอ?"

"ไม่ใช่หรอก..มันมากกว่านั้น เพราะอยากให้อยู่ข้างๆกันตลอดไปไงล่ะ"

เพราะอยากให้อยู่ข้างๆ ไม่อยากให้มือที่เคยจับกันไว้ต้องขาดลง เมื่อถึงเวลาต้องเดินไปตามทางใครทางมัน เหมือนเขากับวัน.... เขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

"เราไม่ใช่คนดีขนาดนั้นหรอกนะวัน และ ฝันไม่ใช่คนๆนั้น" ภาพฝัน เหมาะที่จะยืนเคียงข้างเขา อยู่กับเขาตลอดไปมากกว่า คนที่จะเดินไปด้วยกัน ต้องฝ่าฝันความลำบากร่วมกันกับเขา  ความลำบากของเขา มันมากเกินไปที่จะให้เธอมาร่วมแบกรับไว้....

"ฝัน โผล่หัวมาได้แล้วเหรอเอ็งนะ ไปทำอะไรมาหลายวันวะ?" พี่ๆในแผนกของเธอถามขึ้น เธอได้แต่ หัวเราะ ก่อนจะบอกเสียงใสว่า

"แค่ไปชาร์จแบตเท่านั้นเองพี่ รู้สึกหมดไฟ 555"

"ไปที่ไหนวะ? ไม่ได้อยู่ห้องเหรอ? พอดีวันก่อนขับรถไปแถวนั้น ไม่เห็นม่านเปิดเลย"

"ก็ฝันไม่ชอบเปิดม่านนี่น๊า ชอบให้ห้องมันมืดๆมากกว่า"

"กลัวดำว่างั้น?" เธอหัวเราะ ก่อนจะลงมือทำงานของเธอ นี่คือหน้าที่ของเธอ นี่คือโลกของเธอ......

เขาไปส่งวันที่บ้าน ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าห้องของเขามา การนั่งเครื่องบินนานๆแบบนี้ ก็ทำเอาล้าไม่ใช่เล่นเลย....

เขาเปิดโทรศัพท์มือถือที่ทิ้งไว้ที่ห้องอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก เสียงข้อความเข้าดังอยู่3-4ที ก่อนจะเงียบเสียงไป

เขาค่อยๆไล่สายตาลงมาตามชื่อของผู้ที่ส่งมา ชื่อแรกที่ส่งมา คือ ของ ภาพฝัน....

'ฝันไม่รอวันที่พี่ยะกลับมานะ เพราะ พี่ยะคนที่ฝันรัก คงไม่ใช่พี่ยะอีกแล้ว แต่ นึกเอาไว้เสมอนะ ว่าอย่างน้อยก็มีฝัน ความฝัน ไม่ต้องพยายามก็ฝันได้ ใช่มั้ย?'

พยายามที่จะรัก.....พยายามที่จะรักมากขึ้น..............................

แต่ก็ไม่สามารถใช่มั้ย?........

ไม่ว่าจะพยายามอีกสักกี่ครั้ง สักกี่ครั้ง.....

.มันก็ยังเป็นคำตอบเดิมใช่มั้ย?.....ก็แค่ไม่รักกัน มันก็เท่านั้นเอง....ก็แค่ ไม่ใช่ เท่านั้น.....

ความฝัน....ไม่ต้องพยายามที่จะรัก ไม่ต้องลอง ไม่ว่าสักกี่ครั้ง แค่คิดเรื่องดีๆ มันก็เป็นฝันที่ดี และมีความสุข และก็รักมันแล้วล่ะ.......

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องนี้ เพื่อ....นายยะ.......(ถ้าเขาได้มาอ่าน (แต่เขาไม่ได้ชื่อยะนะเออฯ)คงรุล่ะ)

ฝากไว้ด้วยนะค่ะ ^^ เรื่องนี้จบแปลกๆ แต่ก้อรุสึกว่า มันแปลกดี 5555 :P