เล่ห์เมขลา (มี e book)

ลำดับตอนที่ #2 : 02 ใช้เงินฟาด 2/3

หลังจากทำใจอยู่สองวัน ในที่สุดเมขลาก็มายืนอยู่หน้าสำนักงานตลาดโรยทอง เธอแจ้งความต้องการกับพนักงานที่อยู่ด้านหน้า ซึ่งคุ้นเคยกันเพราะเป็นลูกค้าขนมของเธอ

" เมมาขอพบคุณภูษิตค่ะพี่นิด"

นิตยามองหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวตรงหน้า เหมือนตัวเองฟังผิดไป 

" เมมีธุระอะไรกับนายเหรอ นัดไว้หรือเปล่า " 

" เปล่าค่ะไม่ได้นัด เขาอยู่หรือเปล่าคะ " 

ปกติเจ้านายแทบจะไม่ได้มีเรื่องพูดคุยกับผู้เช่าแผงเลย ทั้งหมดเป็นหน้าที่ของสุเมธ การมาของเมขลาเลยเป็นเรื่องไม่ปกติ 

" เมมีปัญหาอะไรก็คุยกับเฮียเมธเขาได้เลย นายไม่ค่อยว่างหรอก "

" เมไม่มีปัญหาเรื่องตลาดค่ะ ธุระส่วนตัว " 

นิตยาเบิกตากว้าง คิดไปไกลกับคำว่าเรื่องส่วนตัว แต่ดูแล้วเด็กสาวตรงหน้า ไม่น่าจะใช่สเปคของเจ้านายเธอ เพราะเมขลาค่อนข้างผอมบาง ห่างไกลกับคำว่าเนื้อนมไข่แบบสาวๆ ที่มาหาเจ้านายเธอบ่อย ๆ มิหนำซ้ำเมขลายังอยู่ห้าว ๆ แบบทอมบอยด้วยซ้ำ 

ผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ที่แทบไม่มีเครื่องสำอางใดๆ บนใบหน้า ผมซอยสั้น มักจะอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนคือภาพชินตาที่ใครๆ ในตลาดคุ้นตา ภูษิตไม่ชอบแบบนี้แน่ ๆ 

" มีอะไรกัน " เสียงดุของสุเมธดังขึ้น 

" เมมาขอพบนายค่ะเฮียเมธ " นิตยารีบตอบ

เมื่อเห็นเมขลา เขาก็ขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ก่อนส่งยิ้มเยาะมาให้เธอ

" มีธุระอะไรกับนาย " แววตาของสุเมธทำให้เมขลาของขึ้น

" อย่าบอกว่าจะมาเรียกร้องเพิ่ม ที่นายให้ไปฉันว่ามันมากเกินไปด้วยซ้ำ "

" ฉันไม่ได้มาเรียกร้องเพิ่ม "

" งั้นมาทำไม "

เมขลาไม่ตอบ เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ลิ่วล้ออย่างสุเมธฟัง 

" ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ " 

สุเมธหัวเราะเสียงดัง ก่อนมองเธอด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย ตั้งแต่หัวจดเท้า เขาเห็นเมขลามาตั้งแต่เด็ก เห็นว่ามีแววสวยเหมือนพี่สาว ไม่คิดว่าโตขึ้นจะกลายเป็นทอมบอยไปได้ 

สุเมธยื่นหน้าไปจนใกล้ ก่อนพูดเสียงเบา

" ฉันจะบอกให้นะ นายเขาไม่ชอบทอม  ไม่ต้องมาหาเขาหรอก ผู้หญิงสวยๆ ขาวๆ มาให้เขาเลือกเยอะแยะ  "

ไอ้เฒ่าหัวงู... เมขลาเก็บคำด่าไว้ในใจ 

เธอรู้ตัวดีว่าคนในตลาดมองภาพเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักเพราะเรื่องราวในอดีต แต่ก็ใช่ว่าจะมีสิทธิ์ดูถูกเธอแบบนี้  และเธอก็ไม่จำเป็นต้องทนฟัง 

" ถ้างั้น ฉันฝากคืนเขาด้วยแล้วกัน " 

เมขลาวางซองสีขาวลงบนโต๊ะก่อนเดินจากไป 

" อวดดีให้ตลอดเถอะ " สุเมธหยิบซองขึ้นมาแล้วเดินจากไป ปล่อยให้นิตยามองตามด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมเฮียเมธ พูดไม่ดีกับเมขลาเลย ทั้งที่เด็กคนนั้นก็เป็นเด็กดี ขยันขันแข็ง 

ภูษิตมองซองกระดาษที่รับมาจากสุเมธ ก่อนเปิดดูพบว่าจำนวนธนบัตรยังอยู่ครบ 

สุเมธบอกว่าเมขลาให้เอามาคืน โดยไม่มีคำอธิบายอะไร เขาเก็บมันลงลิ้นชักเหมือนไม่สนใจ แต่ทำงานไปสักพักสายตาก็วกกลับมาที่ลิ้นชักอีกครั้ง 

ลำบากแล้วยังจะหยิ่งอีก ! 

เขาตำหนิเธอในใจ คิดถึงใบหน้าเรียวเล็ก ตาคมปนเศร้าแต่เด็ดเดี่ยว ปากสีสดที่ไม่เคยเก็บปากเก็บคำพูดกับใคร 

ความคิดเขาเลยไปถึงสาวสวยอีกคนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง 'มุกดา' พี่สาวของเมขลา

มุกดาที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เข้าใกล้เขา แบบไม่กลัวตัวเองเสียหาย เขายอมรับว่ามุกดาสวย แต่คนอย่างภูษิตแม้จะสนิทสนมกับผู้หญิงหลายคน แต่เขาก็เลือกเฉพาะของดีราคาแพง ไม่ใช่ของราคาถูกตามท้องตลาด 

การตามตื้อของมุกดาทำให้เขารำคาญและมีปัญหา จนสุดท้ายต้องพูดแรงๆ ไป 

'เลิกตามฉันเสียทีมุกดา คนอย่างฉันไม่มีวันสนใจคนอย่างเธอ'

'แต่มุกชอบพี่ภูจริงๆ นะคะ' เธอเรียกเขาตามพีรพล

'อย่ามาเรียกฉันว่าพี่'

'มุกไม่ได้อยากเป็นน้องสาวนี่คะ '

'แต่ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว' และชีวิตรักกำลังมีปัญหาเพราะเด็กอย่างเธอ

'พี่...เอ่อ คุณภูไม่ต้องคบมุกออกนอกหน้าก็ได้ มุกรับรองว่าจะอยู่ในที่ตัวเอง ไม่เรียกร้อง ไม่ทำให้คุณภูลำบากใจเลย ขอแค่คุณภูเอ็นดูมุกบ้างก็พอ' 

'เธอเคยอายบ้างมั้ย '

'มุกรักคุณภูนี่คะ'

'แต่ฉันไม่ได้ชอบเธอ ไม่เคยคิด และไม่มีวันคิดด้วย จากนี้ไปอย่าให้ฉันเห็นหน้าเธออีกนะมุกดา คนอย่างฉันไม่มีวันสนใจผู้หญิงในตลาดแบบเธอ' 

หลังจากนั้นมุกดาก็หายออกไปจากชีวิตเขาจริงๆ เขารู้ข่าวว่าเธอไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯแล้ว

และเขาก็พอใจที่เป็นเช่นนั้น 

เมขลาต่างจากมุกดา เขาเคยเห็นเธอบ้างในชุดนักเรียน เดินไปมาในตลาด บางครั้งก็ช่วยตากับยายขายของ แต่เขาไม่ได้สนใจเพียงแค่จำได้ว่าเธอคือน้องสาวมุกดา ก็เท่านั้น

ภูษิตเอนตัวพิงพนัก หลับตาลง คิดหาเหตุผลที่เด็กคนนั้นเอาเงินมาคืนเขา แต่นึกไม่ออก 

เขาคงต้องถามเจ้าตัวด้วยตัวเองกระมัง ชายหนุ่มตัดสินใจเดินลงออกจากห้อง และมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ค้าขายของตลาด 

 ------------------------