FIC LOOKISM | พี่ชายของฉันคือราชาแห่งโซล

คาริน โรส เฟนเทร่าเกิดมาในตระกูลมาเฟียที่ครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของลอสเองเจอลีส พวกเราปกครองโลกมืดและมีทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ควรมี 

ลูกสายจะได้ชื่อกลางว่า [โรส]

ลูกชายจะมีชื่อกลางว่า [โกลด์]

พวกเขาทำทุกอย่างตั้งแต่ค้ายา ค้ามนุษย์ ลักลอบขนส่งสิ่งผิดกฏหมายหรือคนข้ามประเทศ นอกจากนั้นยังจำหน่ายอาวุธสงครามอีกด้วย

ไม่ใช่คนสายเลือดเดียวกัน ไม่ใช่พี่น้องหรือเพื่อน แน่นอนว่าพวกเราไม่ใช่แฟนกันด้วย แต่มักมีสถานะพิเศษบางอย่างระหว่างคนต่างเพศเกิดขึ้นเสมอไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม 

“พี่คะ สองชั่วโมงแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกเหรอ ?”

แก้วตากลมสีฟ้าจ้องมองใครบางคนสวาปามอาหารหน้าตาแปลกประหลาดผ่านจอไอแพด ในมือของเขาถือไม้ไผ่เหลาเล็กยาวหนึ่งคู่ — มันคือตะเกียบไม่ผิดแน่ แต่ศิลปะลายมังกรสีแดงบนตะเกียบนั่นน่าสนใจกว่าของกินของเขาเสียอีก , สองขาอวบแนบชิดร่างกาย เจ้าของมันนั่งกอดเข่าดูคลิปกินโชว์อาหารจีนอย่างไม่สนใจใยดีกิจกรรมของคนภายในห้องเท่าใดนัก

“…ทำหน้าที่คนคุ้มกันไม่ดีเลยนะ ไม่ว่าฉันจะทำอะไร เธอก็ต้องจ้องมองฉันไม่ให้คลาดสายตาสิ แต่นี่ละเลยหน้าที่แล้วเอาแต่เล่นไอแพด ถ้าฉันโดนแทงตายตอนกำลังเอาขึ้นมาทำไง ?”

เขามีเรือนผมสีดำสนิทตามประสาคนเอเชีย แต่ส่วนสูงเกือบ 2 เมตรนั่นกลับตรงกันข้ามและหักล้างข้อมูลที่เคยมีมาทั้งหมด

“พี่เก่งจะตาย แต่ถ้าโดนทำอะไรแบบนั้นขึ้นมา..ก็น่าสมเพชมากเลยนะคะ”

ถึงจะเป็นช่วงกลางวันแสก ๆ แต่กิจกรรมเข้าจังหวะระหว่างชาย—หญิงดำเนินมาได้ราว 2 ชั่วโมงแล้ว , คาริน โรส เฟนเทร่านั่งกอดเข่าบนโซฟาภายในห้อง ดูคลิปอาหาร ASMR รอหัวหน้าแก๊งค้ายาในบราซิลทำเรื่องอย่างว่า

“ฮ่ะ ฮ่ะ..น้องสาวที่น่ารักของพี่ พูดจาส้นตีนเหมือนเคยเลยนะ”

คิมกีแทกล่าว เขาไสกายไปมาสองสามครั้งก่อนถอนท่อนเอ็นออกจากร่างของหญิงสาวชาวยุโรปคนหนึ่ง

บนเตียงนอนที่กว้างใหญ่ ผู้หญิงหลายคนนอนหมดสติอยู่ — เรียกได้ว่าฮาเร็มในฝันของชายหนุ่มหลายคนเลยกระมัง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสายสัมพันธ์ของพวกเราไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าคู่นอน และเขาก็คงขัดคำพูดของน้องสาวไม่ได้ เรื่องอย่างว่าคงต้องจบลงแต่เพียงเท่านี้

“พี่ก็ทำตัวส้นตีนมากเลยค่ะ”

คารินยิ้มกว้าง เอ่ยคำพูดหยาบคายออกมาด้วยใบหน้าใสซื่อ

“เฮอะ”

กีแทลุกขึ้นจากเตียงนอนในสภาพเปลือยหมดจด เขาเสยผมพร้อมแสยะยิ้ม

“ทำตัวน่ารักเหมือนเคยเลยนะ”

คาริน โรส เฟนเทร่า (20)

จุดเด่น : เป็นคนผิวเผือก

จุดอ่อน : แพ้แสงแดด แพ้อากาศและร่างกายบอบบาง

อาหารที่ชอบ : ไข่ดาวไม่สุก เนื้อสุก และกุ้งถังที่มีคนแกะให้

อาหารที่ไม่ชอบ : น้ำเต้าหู้ เนื้อดิบ และเต้าหู้แข็ง

ลีจีฮุน —

“ผมรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งนะครับที่ได้ร่วมงานกับคุณ” —ลีจีฮุน

“อืม” —คิมกีแท

“รบกวนช่วยทำอะไรสักอย่างกับผู้หญิงที่คุณเอามาด้วยได้ไหมครับ ?” —ลีจีฮุน

หล่อนจะล้วงเข้ามาในกางเกงแล้วว้อย !!!!!!

“แย่หน่อยนะ เวลายัยนั่นชอบใคร ฉันห้ามไม่ได้หรอก” —คิมกีแท

“งั้นผมพาไปทำอะไรได้สินะ ?” —ลีจีฮุน

“เชิญเลย แต่ต้องเป็นต่อหน้าฉันเท่านั้น” —คิมกีแท

กวักจีชาง

“พี่คะ ไม่เอา ฮือออ หนูขอคนนี้ แงงงงง”

“เฮ้ หยุดบ้าสักที ฉันมาทำงานนะ”

“แต่เขาหล่ออ่า”

คนสองคนคุยกันด้วยภาษาอังกฤษต่อหน้าเขา

“…”

กวักจีชางทำเพียงมองหญิงสาวที่เข้ามาขัดเวลาตายของเขา แถมยมทูตแจ็คเก็ตสีดำก็ยังรับฟังคำขอของเธออีกด้วย

“เออ ๆ อยากได้ไรก็เอาเหอะ ฉันเคยไม่ตามใจเธอด้วยรึไง”

“เย้ พี่น่ารักที่สุด”

ปาร์คจงกอน/ยามาซากิ ชิโระโอนิ

“…มานี่สิ”

พวกเราคุยกันไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำเพราะคนละภาษา

“Yes ?”

แต่จากภาษากาย บอกได้เลยว่าจงกอนเป็นคนที่เอาใจใส่ผู้หญิงมากขนาดไหน

“พวกเรายังต้องอยู่ด้วยกันอีกนานนะ มันน่าจะดีกว่าถ้าให้ฉันดูแลเธอ”

คิมจุนกู

“ไหนล่ะ ราชาแห่งโซล? หืม แล้วผู้หญิงคนนี้ใครเนี่ย ?”

“นี่แหละ คนที่ราชาแห่งโซลฝากให้ดูแลที่นี่แทน” —จงกอน

“จริงเหรอเนี่ย ? ว้าว แล้วถ้ามีคนอยากได้ที่คืนล่ะทำไง ?”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ที่อเมริกา ขนาดผู้หญิงสูง 150 ยังล้มผู้ชายตัวเท่าช้างได้เลย” —จงกอน

“ฝากตัวด้วยนะคะ !” —คาริน

“อ—เสียงน่ารักจังเลย~ หน้าตาก็น่ารักอย่างกับตุ๊กตาแหนะ”

“ระวังล่ะ ยัยนี่มือปลาหมึกมาก” —จงกอน

เริ่มต้นเรื่องด้วยการเกริ่นถึงคนอื่นก่อน

สวัสดีค่ะ เราเองนะคะ จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่แต่งแนวนี้ หากมีอะไรผิดพลาดประการใดขอคำแนะนำและขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 

อยากเห็นน้องไปเล่นกับใคร เม้นท์เลยค่ะ !!