อวลกลิ่นกาหลง

"เอ็งกลับไปรอข้าที่เรือน ประเดี๋ยวข้าจะกลับไปชำระความกับเอ็ง" ว่าจบพ่อก็โอบกระชับร่างบางของสตรีที่หมดสติในอ้อมแขน เร่งม้ามุ่งหน้ากลับเรือนโดยไว ทอดทิ้งเมียบ่าวของตนให้ยืนเปียกปอนน้ำตาตกเพียงลำพัง

"เหอะ เพ้อฝันเสียจริงอีกาหลงเอ๋ย อย่างไรเสียมึงก็เป็นเพียงบ่าว" นิ้วเรียวปาดเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้างามที่ซีดเซียว แหงนหน้ามองท้องฟ้า ยิ้มเยาะเย้ยชะตาชีวิตที่พลิกผันของตน

พลั่ก!! ตุบ

ท่อนไม้ใหญ่ถูกทิ้งลงพื้น ตามมาด้วยร่างบางที่หมดสติล้มฟุบลงไป

______________________________

***ตัวละคร สถานที่ และบุคคลต่างๆ เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนล้วนๆ ค่า***

มากดหัวใจ คอมเมนท์พูดคุย และเพิ่มเข้าชั้นให้ไรท์ด้วยนะคะไรท์จะได้มีกำลังใจอัพบ่อยๆเจ้าค่ะ  กราบงามๆ