ตะวันบนท้องฟ้า

บทเริ่มต้นของตะวัน

ร่างสูงนั่งมองคนรักวิ่งเล่นบนชายหาดของที่พักอย่างสนุกสนานด้วยความนึกเอ็นดูเพราะนาน ๆ ทีเขาทั้งคู่จะมีเวลาอยู่ด้วยกันเนื่องจากงานที่รัดตัวจนแทบจะปลีกไปไหนไม่ได้เลย ธุรกิจอสังหาทรัพย์มีแนวโน้มเติบโตรวดเร็วทำให้ต้องขยายสาขารองรับการทำงานของบริษัท

เหนือฟ้า ธีรกุลปัญญา รองประธานบริษัท ทีเคพี เฮ้าส์ อินเตอร์กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) พ่วงด้วยตำแหน่งวิศวกรโยธาประจำบริษัทของครอบครัว โดยมีคุณเมฆินทร์ ธีรกุลปัญญา คุณพ่อของเขานั่งแทนประธานบริษัท เขาเรียนจบด้านวิศวกรรมศาสตร์และเรียนต่อด้านบริหารเพื่อรับช่วงต่อธุรกิจของครอบครัว อายุสามสิบเอ็ดปี ได้รับรางวัลนักธุรกิจไฟแรงและขวัญใจ

เขารู้จักกับคนรักเมื่อสมัยเรียนต่อด้านบริหารที่อังกฤษและคบหาดูใจกันจนเข้าสู่ปีที่เจ็ด ชีวิตคู่ที่ผ่านมาราบรื่นและหวานชื่นอยู่ตลอด เพราะเขาและคนรักต่างคอยเอาใจใส่ดูแลซึ่งกันและกันแม้จะมีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยก็ตาม

ต้นตะวัน พิทักษ์เดชา สถาปนิกหนุ่มวัยยี่สิบหกที่เดินตามความฝันของตัวเองมาตลอด ครอบครัวของตะวันมีรีสอร์ทอยู่ภาคใต้และโฮมสเตย์บนดอยภาคเหนือ ชื่นชอบธรรมชาติเสียจนอยากมีบ้านพักตากอากาศตามสไตล์ตัวเองในแต่ละจังหวัดที่ไป

"ตะวัน ระวังครับเดี๋ยวล้มไป"

"คุณเหนือไม่เล่นกับตะวันเหรอครับ อากาศดีมากเลย อยากลงน้ำทะเลแล้ว"

"ยังไม่ให้ลงน้ำนะครับ แดดร้อนเดี๋ยวไม่สบาย ตะวันทาครีมกันแดดหรือยังครับ"

"ตะวันลืม" คนตกใจเบิกตากลมโตน่ารักจนเหนือฟ้าอดที่จะขำปนเอ็นดูไม่ได้ เขาหันไปหยิบครีมกันแดดในกระเป๋าผ้าดิบลายคลื่นสีฟ้าครามสดใสออกมาระหว่างที่ตะวันกำลังวิ่งเข้ามาหาเขาตรงเก้าอี้ชายหาดของโรงแรม

ใบหน้าขาวของตะวันแดงระเรื่อ มีเม็ดเหงื่อซึมตามไรผม แก้มอวบอิ่มกับเรียวปากสวยขึ้นสีชัดเจน ร่างสูงตบตักเป็นสัญญาณบอกให้คนรักนั่งลง ตะวันทำตามอย่างว่าง่ายไม่งอแงใส่เขา นี่เป็นข้อดีอีกข้อที่เหนือฟ้าชอบและรักในตัวตะวัน

ตะวันเป็นเด็กร่าเริง ยิ้มเก่ง เขาเจอกับน้องครั้งแรกที่ร้านคาเฟ่สมัยไปเรียนต่อด้านบริหาร อายุเขากับคนตัวเล็กห่างกันห้าปีแต่นั้นไม่ใส่อุปสรรคใด ๆ เพราะตะวันมีวุฒิภาวะที่โตมากสำหรับเขา พูดคุยปรึกษากันได้ทุกเรื่องจนกลายเป็นความรักที่ค่อย ๆ เบ่งบานเหมือนดอกไม้

มือหนาใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กซับเหงื่อให้คนรักอย่างเบามือและทะนุถอนม ตะวันส่งยิ้มให้ร่างสูงเอ่ยขอบคุณแผ่วเบา

"หิวหรือยังครับ ออกมาเล่นตั้งนานแล้ว"

"ยังเลยครับ คุณเหนือไม่ลงไปเล่นน้ำกับตะวันเหรอครับ มาทะเลทั้งที"

"ลงครับ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ แดดยังจ้าอยู่เลยเดี๋ยวไม่สบายเอานะ" เขาว่างพลางบีบครีมกันแดดลงบนฝ่ามือตัวเองก่อนจะทาให้คนรัก ผิวของตะวันนุ่มนิ่มมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ราวกับแป้งเด็ก เจ้าตัวไม่เคยจะแตะต้องเครื่องสำอางนอกเสียจากว่ามีงานสำคัญที่ต้องออกไปเจอผู้คนเท่านั้น แม้แต่ครีมบำรุงผิวตะวันก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจสักเท่าไหร่ แต่แปลกที่เจ้าตัวยังมีผิวสุขภาพดีตลอด

"สรุปหิวหรือยังครับ ทานแค่นี้ไม่พอนะ"

"ยังครับ คุณเหนือหิวแล้วใช่ไหม"

"นิดหน่อยครับ แต่อยากรอทานพร้อมตะวันเลย ทานคนเดียวไม่อร่อย"

"มีที่ไหนกันทานคนเดียวไม่อร่อย" ตะวันยิ้มกว้างมองร่างสูงด้วยดวงตากลมใส ร่างเล็กเอื้อมไปหยิบเอาเมนูอาหารที่บริกรวางไว้ให้มาเปิดดูเพื่อเลือกเมนูสักสองอย่างให้กับคนพี่ได้ทานรองท้อง เพราะตั้งแต่ช่วงเที่ยงมาทั้งเขาและเหนือฟ้านั่งอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหนเลย จนตอนนี้บ่ายสามเข้าไปแล้ว

คนตัวเล็กกดปุ่มเรียกบริกรของโรงแรมเพื่อให้เข้ามารับออเดอร์ เป็นกุ้งอบเนยตัวใหญ่สองตัวกับสลัดผลไม้ และยังมีน้ำสับปะรดปั่นกับน้ำแตงโมเย็นชื่นใจอีกด้วย

"ต้องทานกับพี่นะครับ"

"ได้เลยครับคุณเหนือ" เหนือฟ้าหัวเราะเบา ๆ เขาก้มลงจุ๊บแก้มเล็กคนน้องหนึ่งฟอดใหญ่ ตะวันติดเรียกเขาว่าคุณเหนือเนื่องจากหน้าที่การงานในบริษัทจะต้องวางตัวดีเหมาะสมเป็นตัวอย่างให้กับพนักงานคนอื่น ๆ และเขาเองก็ไม่ได้ติดอะไรเพราะการกระทำของตะวันในบทบาทคนรัก ซึ่งเจ้าตัวทำได้ดีเสมอ

ตะวันยิ้มกว้างหอมแก้มคนรักกลับเช่นกัน ก่อนจะสอดมือเข้าไปกอดคนพี่ซบหน้าลงที่อกแกร่งหลับตาลง เขามีช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ไม่มาก แต่ทุกครั้งทั้งตะวันและเหนือฟ้าใช้มันคุ้มค่ามากที่สุด

คนตัวเล็กทำงานออเดินทางบ่อยโดยเฉพาะช่วงนี้ที่บริษัทขยายตัว งานก่อสร้างและออกแบบต้องเดินควบคู่กันไป หลายครั้งต้องบินไป ๆ มา ๆ ระหว่างกรุงเทพฯ กับภาคเหนือ แต่ทุกครั้งตะวันจะเต็มกับมันเสมอ

ต้นปีหน้าทั้งคู่วางแผนจะแต่งงานกันตามคำขอร้องของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายด้วยอายุของเหนือฟ้าที่เริ่มมากขึ้น หน้าที่การงานก็มั่นคงและในอีกสองเดือนข้างหน้าคุณเมฆินทร์เตรียมสละตำแหน่งยกบริษัทให้ลูกชายไปบริหารต่ออย่างเต็มตัวสักที

"กลับไปห้ามงอแงแล้วนะครับ รู้ไหม คุณเหนือไม่ใช่คุณเหนือคนเดิมแล้วนะครับ"

"รับทราบครับ"

"รับทราบก็ต้องทำให้ได้นะครับ เราอาจจะมีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยลง แต่คุณเหนือรู้ใช่ไหมครับ ว่ากลับบ้านไปก็จะเจอตะวัน"

"รู้ครับ รักมากด้วย" เหนือฟ้าขานรับคนรักน้ำเสียงแข็งขัน จากนี้ไปอีกสองเดือนข้างหน้า เขาต้องรับหน้าที่ที่หนักขึ้นเมื่อคุณพ่อของเขาตกลงจะประกาศสละตำแหน่งประธานบริษัทให้เขาเป็นคนดูแลต่อแทน หลังจากทำงานพิสูจน์ตัวเองมาได้ห้าปี

ช่วงแรกนั้นเหนือฟ้าเรียกได้ว่ายุ่งจนแทบจะไม่ได้พักผ่อน เพราะเขามีบินไปอังกฤษเดือนละครั้งเพื่อใช้เวลาอยู่กับตะวัน ทำงานติดต่อเจรจาธุรกิจรวมถึงเป็นอาจารย์สอนพิเศษให้กับนักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่ตนเคยเรียนจบมาด้วย แต่ทุกอย่างผ่านมาได้เพราะกำลังใจจากคนในครอบครัวและคนรักอย่างต้นตะวัน

หลังจากที่น้องเรียนจบเขาให้ต้นตะวันเข้ามาสมัครงานที่บริษัทโดยไม่ได้กับใครว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันแบบไหนจนวันที่ตะวันพิสูจน์ตัวเองได้เช่นกัน

แหวนหมั้นขนาดเล็กสลักเพชรรูปดอกยิปโซสีส้มซิทรินตามใจคนตัวเล็กบนนิ้วนางของเขาทั้งสองคนส่องแสงระยิบระยับสู้กับแสงแดดในช่วงบ่ายแก่ ๆ ตะวันส่งเสียงหัวเราะสดใสดีใจได้ลงน้ำทะเลสักที เสื้อสีเข้มกับกางเกงขาสั้นเท่าเข่าได้รับอนุญาตจากคนรักเป็นที่เรียบร้อย

ข้างกายมีร่างสูงยืนเล่นอยู่ด้วยกัน น้ำทะเลระดับเอวคนพี่แต่เกือบอกคนน้อง เหนือฟ้าจึงต้องคอยประคองน้องเอาไว้ไม่ให้หล่นลงไปในน้ำ

"น้ำเย็นมากเลยครับคุณเหนือ"

"ครับ สนุกไหม หื้ม"

"สนุกมากครับ ไม่ได้มาเล่นแบบนี้นานแล้ว ตะวันไม่อยากกลับเลย"