น้องคะอย่าปากแจ๋วได้ป่าว - นิยาย น้องคะอย่าปากแจ๋วได้ป่าว : Dek-D.com - Writer
×

    น้องคะอย่าปากแจ๋วได้ป่าว

    โดย AOMMAMA1

    รุ่นน้องคนนั้นแม่งโคตรจะดีดอ่ะ เวลาเถียงปากก็มุ้บมิ้บ เถียงจนหน้าแดง น่ารักมากจริงๆ!! แต่พอจะจีบก็ดันมาทำปากแจ๋วแว่ดๆใส่ แล้วพี่จะจีบน้องยังไงคะเนี่ย!!!

    ผู้เข้าชมรวม

    43

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    43

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  27 มิ.ย. 64 / 02:01 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ณ โรงเรียนมัธยมประหยัดงบ

    “โซดาแกได้ยินข่าวป่ะ ปีนี้แม่งเด็กมอสี่อย่างหล่อเลย”

    “ไม่มีใครได้ยินข่าวแบบนี้ไวเท่าแกหรอกนก”

    “เออๆ แต่แกต้องไปดูจริงๆนะน่าจะสเปคแกเลยนะเว้ยเด็กเรียนอ่ะ”

    “ไอนกไม่ใช่เด็กวิททุกคนจะเรียนเก่งไหม อาจแค่ฟลุ๊คได้เกรดดีจากมอต้นก็ได้”

    “มึงไม่เชื่อในระบบการศึกษาที่เท่าเทียมของประเทศเราหน่อยเลยหรอว่ะ”

    “เชื่อไรคะคุณเพื่อน การศึกษาดีจริงกุจะต้องมาเรียนพิเศษสายตัวแทบขาดหรอ”

    “ก็นะแม่แกจะเอามอท็อบรัฐบาลนี่ ลำบากหน่อยนะคะคุณดา”

    อินกพูดจาน่ารักใส่ฉันแต่สีหน้าดันเว้าวอนมือเหลือเกิน ถ้าไม่นับว่ามันแม่งเป็นเพื่อนตายหนึ่งเดียวนะฉันไม่อยู่หรอก นกเป็นคนแบบถ้าสถานการณ์ไหนบีบบังคับฉันนางจะแม่งแฮปปี้ เช่นแบบการเลือกหัวหน้ากลุ่มแม่งก็จะเสนอชื่อฉัน หรือการตอบคำถามหน้าชั้นเรียน ซึ่งแน่นอนว่าสาวสวยและเก่งมากแบบฉันทำได้ทุกอย่างยกเว้นหาแฟน ฉันมักผ่านมันไปได้ แต่นกแก้วมันก็ไม่เคยดันฉันให้ไปทำอะไรที่ทำไม่ได้ นางแค่ชอบที่จะกวนตีนฉันให้โมโหเล่นๆ แต่แน่นอนว่าฉันล้างแค้นด้วยการเขี่ยผักไปให้มันไม่ก็ลักลูกชิ้นในก๋วยเตี๋ยว มันเหมือนข้อตกลงเล็กๆในใจเรามากกว่าว่าฉันกับแกใครจะหัวเสียกว่ากันแต่เราก็เข้าใจกันนะเหมือนเราอยู่มากันตั้งหลายปีถ้าจะมาทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระมันเสียพลังงานอ่ะ ฉันก็ต้องเรียนพิเศษมันก็ต้องช่วยแม่ทำขนมขาย เรามีชีวิตของตัวเองที่ต้องโฟกัสอีกเยอะ การต้องมาทะเลาะกันอีกจึงไม่เคยเกิดขึ้น

    แต่เหมือนฉันหลงประเด็นเลย แม่นกแก้วบอกว่ามีเด็กหล่อห้องวิทฯ คือก็ไม่รู้หรอกว่าจะหล่อสมคำโม้ไหม แต่เสือมีหรือจะปล่อยกวางเนื้อไป มันต้องไปแอ๋วค่าาาาา

    “เออๆ มึงแม่งน่าลำคานจริง แล้วไหนเด็กงานดีงานพรีเมี่ยมแกว่ะนำเลย”

    “อะโด่ววว ก็สนใจนี่งั้นตามมาตะกี้ฉันเห็นอยู่ใต้ตึกสาม”


    ตึกสาม_ตึกวิทยาศาสตร์หรรษา


    “นั่นๆอิดาแกมองเห็นไหมที่ตัวสูงๆอยู่กับเด็กตัวเล็กๆนั่นน่ะ”

    “ไหนๆ อืม…”

    “แกเห็นใช่ม่ะ แบบน้องมันสูงมาก”

    “……”

    “อิดาแกเป็นไร”

    “…….”

    “ดาาาาาาาา”

    “ห้ะ เออแม่งน่ารักชิบหายตัวแค่นี้เอง”

    “แกงงไรดาน้องมันตัวออกสูง เล็กตรงไหน”

    “ไม่มึง ไม่ใช่คนนั้น คนข้างๆ”

    “ข้างๆ…”

    นกแก้วหันไปมองเด้กตัวเล็กข้างๆน้องหล่อที่ตอนแรกเธอไม่ได้สนใจเด็กนี่เลย เด็กนั่นดูแล้วเป็นเด็กมอสี่แต่ตัวดูเล็กกว่ามอสี่คนอื่นๆ ถือแฟ้มเล่มหนาเถียงกับเด็กหล่อของเธอคอเป็นเอ็น

    “เนี่ยซุงเข้าใจยังว่าเราอยู่ห้องวิท ห้องประจำคือชั้นสามห้องแรกจากทางซ้ายอ่ะห้องแรกจากทางซ้าย กูต้องอธิบายมากกว่านี้ไหมว่ะ”

    “คือว่านะดังกูอ่ะฟังไปก็ลืม ต่อให้มึงตะโกนมากูก็ไม่ได้จำได้ดีขึ้น”

    “ซุงกูเพลียมึง ทำไมเรียนที่เดียวกันแล้วต้องมาอยู่ห้องเดียวกันด้วย หรือกูทำเวรทำกรรมกับมึงไว้ว่ะซุง ถึงต้องมาเป็นผู้ปกครองมึงตลอดหลายปีและต่อจากนี้”

    “พรหมลิขิตมากกว่า”

    “งั้นกูจะไปงัดกับคนขีดเขียนพรหมลิขิตนี้ แม่งกวนส้นตีนมากไปแล้วเด๋วเจอดังสักต้าป”

    “ฮ่าๆๆๆๆดังมึงตลกดีนะ กูชอบ”

    “ไม่จ้องมาชอบกูครับ ด้อนทัชมี”

    สิ้นเสียงแหลมนั้นเด็กตัวเล็กก็วิ่งหนีเด็กสูงไปกลายเป็นภาพที่เห็นแล้วอนาถใจ โตป่านนี้แล้วยังเล่นเป็นเด็กๆ แถมนกแก้วก็ได้เห็นความอ๋องเด็กสูงนั่น นกขำจนน้ำตาเล็ดแล้วหันกลับไปมองโซดาตัวจี้ดเพื่อนรักที่ตอนนี้เห็นใจลอยไปพร้อมกับเด็กเตี้ยนั่นแล้ว นี่เพื่อนเธอชอบเด็กนั่นจริงๆดิ แทนที่จะเป็นน้องซุงน่ะนะ

    “ฉันว่าแกต้องเป็นเอามากหว่ะดา”

    “เออแม่ง น้องนั่นน่ารักชิบหายเลยมึง ตอนเห็นน้องมันเถียงกับเพื่อนสุดใจนั่นน่ะ ปากน้องมันมุ้บมิ้บมากนก แก้มน้องมันยังก่ะมันแก่ว”

    "ห้ะ ฮ่าาาาๆๆๆๆๆๆๆ อิดาแกเปรียบเทียบแก้มเป็นมันแก้ว เค้ามีแต่ซาลาเปาไหม”

    “นั่นแหละ แปลว่าน้องมันน่ารักมากไง ใจกูเหมือนติดเป็นไรฝุ่นไปกับแฟ้มน้องมันเลย”

    “เป็นเอามากนะ”

    “อือ”

    “สุดยอดเลยเด็กนั่น”

    “ใช่ แต่จะสุดยอดกว่าถ้าฉันจีบน้องมันติด”

    “เอาจริงดิว่ะดา”

    “กูใครคะนางสาวนกแก้ว”

    “โซดา”

    “ก็ใช่แต่แกลืมนามแฝงอ่ะ”

    “โซดาซ่าสุดที่ปากซอย”

    “เยี่ยมค่ะ ที่ถูกที่ควรแล้ว เพราะฉะนั้นฉันต้องไปแอ๋วน้องมันหว่ะ นี่เป็นโอกาศที่สาวงามแบบฉันจะมีเฟิสเลิฟหว่ะเพื่อน”

    “จ้ะๆ”

    นกได้แต่ปวดใจ นี่เธอพาเพื่อนมาดูน้องซุงแต่ไหงเพื่อนเธอชอบไอเด็กชื่อดังเนี่ย งงไปหมดแล้วชีวิต


    _____________________________

    จะว่าไปสองคนนี้ก็เหมือนเป็นโรคป่วยของเด็กมอสองเหมือนกันนะคะ5555555555 

    ฝากทุกคนเอ็นดูนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยค่ะขอน้อมรับทุกคำติชมเลยค่ะ ขอบคุณใครคนนั้นใครสักคนที่มาอ่านนะคะ

    สุดท้ายนี้เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่งนะคะ เป็นจินตนาการของตัวเราเอง โปรดคิด วิเคราะห์และแยกแยะด้วยนะคะ และเรื่องนี้อาจมีคำหยาบบ้างเช่น มึง กู เชี่ย สัส บ้างเพื่ออรรถรส แต่จะพยายามไม่ให้มากไปกว่านี้ค่ะ เรื่องนี้จะเน้นฟีลกู๊ดมากๆ ตามประสาพล็อตนิยายมอปลายค่ะ บทตามตื้อ บทคลั่งรัก มีดราม่าบ้างประปรายพอเป็นพริกไทยค่ะ ไม่ใช่แนววายแต่อย่างใดนะคะ ขอบคุณทุกคนที่จิ้มเข้ามาอีกครั้งนะคะ

    _____________________________


    รุ่นน้องปากแจ๋วคนนั้นที่ชื่อดังอ่ะค่ะ 


    รุ่นพี่ม.5ชื่อโซดาที่ไม่ได้ซ่าแค่ชื่อ


    นกแก้วข่าวไวรู้ก่อนใคร แต่ชัวร์ไหมต้องไปดูเอง


    หน้าหล่อแต่หลงทาง สเปคที่ชอบคือกูเกิ้ลแมพแต่มันใช้ในโรงเรียนไม่ได้อ่ะ!!

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น