โรงเรียนเฮี้ยนในย่านตะเข็บชายแดน

สวัสดีครับ ยินดีตอนรับสู่โลกของผมนะครับ โลกอันน่ามีความสุข โลกที่ไม่ต้องเผชิญกับความโหดร้ายของมนุษย์ โลกที่เป็นจินตนาการเปี่ยมด้วยความสุข เเละเรื่องที่ผมกำลังจะเล่าต่อไปนี้ มันคือความจริงนะครับ ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่! ได้โปรดอย่าลบหลู่นะครับ! และอย่าอยากลองของนะครับ! เพราะผมรับประกันชีวิตคุณไม่ได้หรอกนะ????

สวัสดีวันศุกร์ ที่13 มีนาคม 2009 ใช่ครับ เรื่องทั้งหมดเรื่องต้นจากวันนี้เป็นต้นไป เเละผมขอใช้นามของเด็กชายที่ผมจะพูดถึงว่า "เก็ต" นะครับ ผมว่า ผมรู้จักมันดีมากๆเลยทีเดียวครับ และผมยังมั่นใจว่า... ผมรู้จักมันดีกว่าทุกคนแน่นอน!

เก็ตเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีผิวขาวใส เรียนอยู่ ม.3 มันชอบเรื่องสยองขวัญทุกประเภท ทั้งในประเทศและต่างประเทศ แต่ถึงมันจะชอบ แต่มันเป็นคนหัวรั้นมาก มันไม่เชื่ออะไรง่ายๆ มันลองดีทุกครั้ง ทำตามตำนาน ทำตามคำโบราณทุกอย่างที่คนแก่เขาห้ามไว้ แต่มันก็ไม่เคยเจอดีสักครั้ง ครั้งนึงมันไปโรงเรียนคนเดียวตอนดึกๆ แล้วลองมองลอดหว่างขาตัวเองมองไปรอบๆ มันก็ไม่เจออะไร และนี่แหละครับ คือเหตุผลที่มันคลั่งที่จะเห็นผีมากขึ้น เพราะมันคิดว่าทำมาเยอะขนาดนี้แล้ว ไม่เจอเลยสักครั้งไงล่ะครับ

คืนก่อนวันศุกร์ที่13 มีนาคม ปี2009

สุดท้ายก็มาถึงวันนี้ มันนั่งดูยูทูปเกี่ยวกับเรื่องผีเรื่องสยองขวัญในยูทูป ไปเรื่อยๆเป็นปกติที่เคยทำ จนมาถึงคลิปนึง "อาถรรภ์ ศุกร์13" มันหันไปมองที่ปฏิทิน "12 มีนาคม" และมองไปที่นาฬิกา "22:00 น." ความเบื่อหน่ายของมันหายไปโดยทันที มันรีบคลิกเข้าไปดู แน่นอนครับว่า เลข13 ตามความเชื่อที่ต่างๆ บางที่อาจจะเชื่อว่าเป็นเลขแห่งความโชคร้าย บางที่อาจจะเชื่อว่าเป็นเลขแห่งความโชคดี แและวันศุกร์ก็เช่นกัน แต่เก็ตมันชอบความท้าทาย มันเลือกที่อยากจะเชื่อว่าเป็นวันแห่งความโชคร้าย เพราะฉะนั้นอะไรที่เขาห้ามทำในวันศุกร์ที่13 มันทำหมด เพราะหวังว่าจะได้สัมผัสกับผีสักที พอดูจบคืนนั้นมันก็ ลงทุนลงแรงเอาโต๊ะเครื่องแป้งในห้อง มาไว้ที่ปลายเตียงเพราะโต๊ะนั้นมีกระจก มันคิดในใจว่า 'หวังว่าจะมีผีคลานออกมานะ555' แต่สุดท้ายมันก็สบถออกมาก่อนนอนว่า "ถ้าแน่จริงกูก็อยากเจอดีนะเว้ย พรุ่งนี้ก็ ศุกร์13 แล้ว กูหวังว่าพวกมึงจะมีแรงมาเล่นงานกูนะพวกผีกระจอก!" มันพูดจบมันก็เค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะหลับไป

วันศุกร์ที่13 มีนาคม 2009

และสุดท้าย วันนี้ก็มาถึง วันที่เก็ตอยากจะสัมผัสกับคำว่าผี แต่นี่อาจจะนับเป็นรางวัลไหมถ้ามันได้สัมผัสมากกว่ากับคำว่าผี ฮึๆๆๆ

03:00 น. 13/03/2009

เก็ตมันก็นอนหลับอย่างทุกคืนก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ วันนี้ เวลานี้ มันรู้สึกกระหายน้ำขึ้นมาซะงั้น มันลุกพรวดขึ้นมา มันก็สะดุ้งโหยงขึ้นทันที! เพราะโต๊ะเครื่องแป้งแหละครับ ที่สะท้อนตัวมันที่ปลายเตียงน่ะครับ ก็นะ ลากมาไม่เข้าเรื่อง สุดท้ายมันก็ลุกไปดื่มน้ำ ดับกระหายไปได้ และมันก็มานอนต่อ มันขมวดคิ้วมองไปที่กระจก แต่ภาพสะท้อนกลับเป็นหน้าของมันที่แสยะยิ้มมุมปากออกมาเบาๆ ถึงมันจะอยากเจอผีมาก แต่มันก็ไม่อาจรู้เลยถ้าเจอจริงๆ จะเป็นยังไงกันแน่ ไม่วาย มันนอนลงหลับตาได้แปปเดียวก็รู้สึกหายใจไม่ออก อยากตื่นก็ตื่นไม่ได้ เหมือนมีอะไรมานั่งทับที่อกก็ไม่รู้ จะลุกก็ลุกไม่ขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่มันเข้าใกล้คำว่าผีมากที่สุดเท่าที่เคยจะลองดีมา มันคิดว่ามันประสบความสำเร็จแล้ว มันคิดว่ามันพอแล้ว แต่คำพูดที่มันเคยพูด ไม่ลบล้างไม่ได้น่ะสิ! คำไหนคำนั้น!

07:00 น.

เวลาเจ็ดโมงเช้า มันไปโรงเรียนด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ว่าตอนเช้าความกลัวทั้งหมดพอเจอเพื่อนๆมันก็หายไปทันที กลับกลายเป็นคำสนุกปากเล่าอวดเพื่อนทันที ว่า "กูเจอแล้วนะเว้ย" แต่มันโชว์เหนือกว่า มันพูดว่า "กูอยากเจออีกว่ะ ขอโหดกว่านี้ แบบ...กูอยากรู้เลยว่ะ โลกหลังความตายเป็นยังไง" มันพูดออกมาแล้ว และมันเหมือนจะมีความสุขคนเดียวในกลุ่มเพื่อน 6-7 คน เพื่อนมันกลับขำไม่ออกเลยทีเดียว มันเที่ยวเล่าไปทั่วโรงเรียน ท้าทายให้ผีดุๆมาทำให้มันเจอดรซะบ้าง จนแล้วจนรอด มันก็ยังไม่หยุด ถึงแม้เพื่อนหรือครูจะเตือนเรื่องคำพูดก็แล้ว

16:00 น.

ได้เวลากลับบ้าน

"กูไปลองดีในวัดดีกว่าว่ะ พวกมึงไปกับกูป่าว" มันอยู่ที่หน้าโรงเรียนและตรงข้ามหน้าโรงเรียนก็มีวัดด้วยจริง มันมองไปเจอเลยนึกอยากลองดีขึ้นมา "วันนี้เจอง่ายนะมึง ยิ่งเป็น ศุกร์13 ด้วย" แต่เพื่อนมันก็ไม่มีใครไปด้วย "เออๆกูไปลองดีคนเดียวก็ได้วะ" พูดจบเพื่อนมันก็แยกย้ายไป

16:15 น.

"มึงอยากลองดีใช่ไหม!" มีเด็กผู้ชายคนนึง มายืนข้างๆเก็ต เด็กคนนี้คล้ายเก็ตมาก ทั้งส่วนสูง ทรงผม รูปลักษณ์ ต่างๆ คือใช่เลย แต่เก็ตยังไม่ทันได้มองหน้าเท่านั้นเอง เด็กนั่นมันก็ข้ามถนนไปก่อนแล้ว

"เห้ยยย!! อย่าพึ่งข้ามดิวะ!!! ร.ถ..." เก็ตมันแหกปากขึ้นมา ทำให้คนบริเวณนั้นหันมองมันเต็ม แต่ภาพตรงหน้าเก็ตก็คือ เด็กคนนั้นโดนรถสิบล้อชนตายคาที่แน่ๆ แต่สำหรับคนอื่นกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ครูเดินเข้ามาถาม "เป็นอะไรเก็ต!" "ก็...มีคนโดนรถชนอ้ะครับครู ทำไมครูไม่เข้าไปดู" เก็ตมันชี้นิ้วไปที่ถนน ทั้งๆที่ ถนนนั้นว่างเปล่า "ไหน ไม่มีนะ" ครูบอก "มีครับๆ นั่นไง โทรเรียกรถพยาบาลเร็วครับครู" เก็ตหันมองซ้ายขวา ไม่มีรถเลยซักคัน มันจึงรีบวิ่งเข้าไปเพื่อจะไปดูสภาพ พอวิ่งไปถึงจุดนั้น เก็ตมันก็โดนรถสิบล้อชนเข้าไปจังๆ ในหัวของมันชั่วครู่ นึกขึ้น 'นี่ใช่ไหม ที่กูอยากลองดี' ใช่ครับ เด็กคนนั้นคือภาพลวง เป็นมันเองที่วิ่งไปให้สิบล้อชน 'กูเจอดีแล้วสินะ' เก็ตตายคาที่

นับตั้งแต่นั้นมา เรื่องลือว่า เก็ตยังไม่ไปไหน มันยังวิ่งให้รถชนตลอดเป็นหลายๆปี ทั้งคำบอกเล่าจากคนที่ขับรถแถวนั้นก็เห็นเด็กวิ่งผ่านหน้ารถตลอด บางคนอาจโชคดีที่ไม่เกิดอุบัติเหตุเลย แต่บางคนก็กลับโดนเอาชีวิตไปเลย พอเรื่องแบบนี้เกิดติดต่อกันถี่ๆ ผอ. โรงเรียน จึงเปลี่ยนประตูทางเข้าของโรงเรียนโดยให้ประตูนั้นเป็นประตูหลังแทน และตั้งอาคารเมตตาขึ้นมา โดยจะให้เก็ตอาศัยอยู่ที่นั่น เป็นผีที่มีที่อยู่ และคอยทำบุญให้ไปตลอด และล่าสุด เทศกาลลอยกระทงที่ผ่านมา ก็ยังไปจัดตรงนั้นเพื่อให้เก็ตได้รับชม มีรสชาติชีวิตหลังความตายบ้าง การเฝ้าแบบนั้นนานๆ บางที่ก็คงหน้าเบื่อ

พวกคุณอาจจะสงสัยนะครับว่าผมรู้ความคิด ความรู้สึกของเก็ตได้ไง งั้น... ผมขอบอกว่า เก็ตก็คือผมไงล่ะครับ???? ยินดีต้อนรับสู่โลกของผมอย่างเต็มรูปแบบนะครับ???? หวังว่าจะถูกใจเรื่องราวของผม ที่ผมเล่ามันออกมาด้วยตัวเอง และอย่าลืมอุทิศบุญให้ผมด้วยล่ะ???? แต่ถ้าอยากลองดี ก็มาเจอกัน!