ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ประกาศผลสอบ (100%)
อนที่แล้วอัพรบแล้วนะะ แ่ไม่ึ้นแ้เือน
*************************************
ประาศผลสอบ
เมื่อออมาาสุสานนัเวทย์ ็พบนอื่นๆรออยู่่อนแล้ว นี่ผมมา้าอีแล้วหรอเนี่ย ราฟบอว่าพวเามีอาวุธสืบทอาระูลันอยู่แล้ว แ่ออริสับออเรนั้นอาวุธประำระูลถูทำลาย่อนที่ะถึมือพวเธอ
พวเราัสินใไปทานอาหารที่โรอาหารลา ที่เปิเพาะอนเที่ยเท่านั้น พอเินเ้าไป็รับรู้ไ้ถึวามมีีวิีวาอที่นี้เลยรับ แถมลิ่นอาหารยัยั่วน้ำลายมาๆ ผมับาเรนริ่ไปร้านที่ส่ลิ่นหอมที่สุ นอื่นๆ็ระายันไป
พอไ้อาหาร็หาโ๊ะนั่รับ วันนี้ผมื่มาเ๊ฮวยาวเย็นๆ ่าเป็นบรรยาาศที่ีในาร่อยๆละเมียละไมอาหารให้ลิ้นรับรสาิไปทั้อู ะเป็นอย่าั้นแน่ถ้าโ๊ะไม่เ็ม เินหาโ๊ะสัพั็ไปเอับลุ่มที่ำลัะลุออพอี ผมับาเรนึรไปหาโ๊ะนั้นทันที ผมยมือโบเรียพวราฟที่มอหาพวผมอยู่ แ่ไปๆมาๆทำไมมีนมานั่เยอะึ้น
"สวัสี่ะ พวั้นอนั่ทาน้าว้วยไ้ไหมะ"อยู่ๆลุ่มหิสาวนิรนามำนวน 5 น็เ้ามาอนั่ร่วมโ๊ะ้วย ผมพยัหน้าน้อยๆ พวเธอึเินมานั่ล้าๆพวเราราฟนั่อยู่้าผมร้ามผมือาเรนพวเรายับเ้าไป้านในสุเพื่อให้ผู้หินั่้านนอิับทาเิน
"ราฟวระเ็บเาไ้แล้วนะ"พวเราินไปุยันไปแม้มันะูไม่มีมารยาทบนโ๊ะอาหารแ่ผมว่ามันะทำให้เราสนิทันมาึ้น อีอย่าผมทานเสร็แล้วมันว่าปา
"ไม่อบแล้วหรอ"ราฟพูพร้อมับมือผมไปวาบนเาอราฟ
"ผมอบแ่เ็บไว้เถอะ ทำนอื่นลัวหม"ผมพูามวามริ เินไปไหนมีแ่นมอไม่ใ่มอเพราะลัว แ่เพราะราฟหล่อ หล่อมา และผมหว
"ั้นไว้อยู่ันสอน"ราฟพูบ เาอราฟ็หายไป
"มิเล ้อสอบ้อสุท้ายนายอบไรอ่ะ"าเรนเยหน้ามาถามเมื่อทานเสร็แล้ว ้อสุท้ายมีบทวามให้อ่าน แ่ำนิเียว แม้มันะนิเียวผม็ไ้ย้อนลับไปอ่านมันอยู่หลายรอบ บทวามมีอยู่ว่า
'เวทย์มน์เป็นสิ่มหัศรรย์และไร้สิ้นสุ หาแ่มันนำพาึ่สรามและารแ่ันวามเป็นหนึ่ นรัอุือ้นเหุอสราม และหลอใหุ้่านที่ถู้อมาโยลอ สุท้ายนรัอุไ้รับบาเ็บสาหัส สิ่สุท้ายทีุ่ะทำับนรัหลัารับรู้ทุอย่า'
"ผมะปป้อเา้วยีวิรับรรมที่เา่อไว้ทั้หม เมื่อื่นึ้นมาเาะไ้รับรู้ว่าผมาย้วยน้ำมืออเาเอ และให้รับรู้ว่าผมรัเามาแ่ไหน"ผมอบยิ้มๆ าเรนนิ่ไปสัพั่อนมอมาที่ผมอย่าแปลใ
"ันนึว่านายะแ้นเา แล้ว่าเา้วยน้ำมือัวเอะอี"าเรนพูพลาทำหน้ารุ่นิ
"แล้วนายอบไปว่าอะไร"ผมถามาเรนลับ เาหันมามอผมพร้อมทำหน้าภาภูมิใ
"ผมะ่าเา และ่าัวายาม แ่ำอบอนายอ่ะ ถ้านรัอนายื่นึ้นมาแ่ไม่ไ้รู้สึผิ ไม่ไ้รับรู้วามรัอนาย มันไม่เสียเปล่าหรอ"าเรนถามออมา้วยหน้าาทีู่เศร้าสุๆ เาริัับ้อสอบมาริๆ
"ไม่รู้สิ ผมายเพื่อเาแสวามรัทั้หมอผมนนาทีสุท้าย เพราะหลัานั้นผมไม่รัเาแล้ว"ผมอบอย่าไม่ยีระ ายแล้วำไม่ไ้แล้ว ็ถือว่าเลิแล้ว่อัน
"ไม่รัแล้วหรอ"ราฟหันมาถามผม สีาอเาเ้มึ้นะที่พู เาบีบมือผมแน่นเ็บน้อร้อออมา
"โอ๊ยย ราฟปล่อยมือผม่อนสิ"ผมเอื้อมมือไปลูบหน้าเาเบาๆ เาำลัหวาลัวอะไร ทำไมถึมอผม้วยสายาแบบนั้น ราฟเลิบีบมือผมแล้วูผมออาโรอาหาร เาอุ้มผม้วยมือ้าเียวเมื่ออมาาโรอาหาร ่อนะาปีบินึ้นไปบนฟ้า ผมรีบเาะอราฟไว้เมื่อั้ัวไ้
"มิเล"ราฟเรียผมเบาๆเมื่อเราเ้ามาในห้อแล้ว ราฟพาผมเ้ามาทาหน้า่า
"ราฟเป็นอะไร"ผมถามึ้น หน้าราฟูีมาๆ
"ผมรัมิเล"ราฟพูออมาพร้อมับึผมเ้าไปอ เาอแน่นมานแทบหายใไม่ออ
"ผมอโทษ ไ้โปร"ราฟพูเบาๆเหมือนพึมพำมาว่าะพูับผม
"รัผมแ่นเียวรึเปล่า"ผมเยหน้าึ้นไปถาม ่อนลูบหลัเาเบาๆ
"รัแ่มิเลนเียว"ราฟพูบ็มูลับอผม ลมหายใอุ่นเป่าร้นอนนลุนัน
"ถ้าราฟผิำพูล่ะ"ผมถามเา่อ แววามีประายเย็นเยียบึ้นเล็น้อย แ่็าหายไปทันทีเมื่อราฟเยหน้าึ้นมา
"ผมะไม่ผิำพู"ราฟพูเสียริั แววานั้น็ื่อรแ่ภายในใผมับเื่อไม่เ็มร้อย
"ถ้าถึวันที่ราฟผิสัา แหวนวเียว็รั้ผมไม่ไ้"ผมพูยิ้มๆ าอเรา้อมอัน เมื่อนานมาแล้วมัน็เยเป็นแบบนี้ และมัน็บลรที่ผมยัรัเา
45%
หลัาุยเรื่อวนเรียันเมื่อวาน ผม็ัสินใอาบน้ำนอนเล่นในห้อราฟนั้นแหละ ส่วนราฟนั้น็เอาแ่นั่มอผม มอไ้็มอไป ผมวระแสให้เาเห็นไ้แล้วว่านอย่า มิเล บารอฟ ือผู้นะเท่านั้น วันรุ่ึ้นผม็ไปูผลสอบ ไ้ผลออมาันี้
ราฟาเอล: 98
. . .
มิเล : 97ลาล่า : 97าเรน : 94. . .เน : 94ฯลฯนเือบสอร้อยว่านที่เ้ามาเรียนเรียมัวันมาพร้อมริๆ ะแนนสูสุอยู่ที่ 98 ะแนน ่ำสุือ 84 ะแนน นที่ไ้ 98 ะแนนมี 4 น ือ มาเลีย เบลัน เ้าหิาอาาัราเีย,ลาส วาาเีย เ้าายาอาาัรวาาเียหรือแนปีศา ,เรน ริมเฟล เ้าายออาาัรริมเฟล และราฟาเอล เรอฟ ปีศาน่านิ่อผม"ผมอยู่ห้อเียวันับมิเล"ราฟพูึ้น แววาอเาแสออถึวามยินีมามาย ัับสีหน้าอผมที่อยาเอาหัวโพื้นาย"ันไม่ไ้อยู่ห้อเียวันับนายเลยอ่ะ"าเรนพูหน้าหอยๆ"เนับนอื่นๆ็อยู่ห้อเียวันับนายนิ"ผมพูอย่าเอ็นูแล้วลูบหัวเาเบาๆ นุ่มอย่าที่ออเรออริสบอริๆ้วย"ใ่เลย หนูน้อย"ออเรพูพร้อมับเอาแ้มแนบับแถ้มอาเรนแล้วถูเบาๆ"อย่าแล้ผมไ้ไหม ฮือออ"าเรนร้อโอโอย ้วยใบหน้าแล่ำ ห้อเรียนทั้หมอที่นี้มี 5 ห้อ สูสุือห้อิหรือห้อ 1 นั่นเอ"พวนายะไหวหรอ มีแ่พวลูุนนา ราศวศ์ทั้นั้น"าเรนมอรายื่อห้อหนึ่อย่าเป็นัวล ็วรอยู่หรอ ผมับราฟโนเม่นไม่น้อย"ันไม่ถูรัแ่ายๆหรอ"ผมพูพร้อมยัิ้วหลิ่วาให้ ผมเยอยู่ในสัมแบบนี้มา่อน ปะทะารม์ันนิน สัมที่มีผลประโยน์นำหน้าทุสิ่"ว่าแ่ระูลอราฟเถอะ ผมไม่เยไ้ยินื่อมา่อน"าเรนเินเ้ามาใล้ผมมาึ้นเพื่อไ้อสสัย"ไม่รู้สิ ันพึ่เอเาสัปาห์ที่แล้ว"ผมอบ แ่าเรนทำหน้าไม่่อยเื่อ ็ูผมับราฟะรู้ัันมาเินสัปาห์ ผมบอว่าเอนี่นาไม่ใ่รู้ัเมื่อรู้ผลสอบแล้ว ็ไปเอาำราเรียน่าๆนาๆ ในวิทยาลัยมีึมาว่าสิบึและอะไร่าๆอีมามายที่ผมี้เียสำรว พอไ้อทุอย่า็ริ่ลับหอ แล้ว่อยออมาทาน้าวเที่ยที่โรอาหารลา ผมลืมเล่าไปอนนี้ทุนในวิทยาลัย่าให้วามสนใราฟมา าเหุาร์เมื่อวานที่เาอุ้มผมบินลับห้อ ถึะเินออาโรอาหารมาแล้ว แ่โรอาหาร็มีหน้า่าที่เป็นระ เพราะั้นเาลายเป็นหัว้อสนทนาเพีย้ามืน"พวเธอำปีศาเมื่อวานไ้ไหม เาือราฟาเอล"เสียุบิบัไปลอทา เินไปนทาไหนไม่เสียุบิบ ็มีนี้ไม้ี้มือมาทาเรา"เพราะราฟนั้นแหละ"ผมบ่นออมาเบาๆ้วยใบหน้าบึ้ึ เพราะเานเียวผมถึไ้หุหิสายาพวนั้นนานี้ ฮึๆๆ ผมไม่บอเหุผลหรอ"มิเลหึผมหรอ"ราฟ้มมาพูับผมพร้อมรอยยิ้มบาใ เาูยิ้ม่ายึ้นหลัาเมื่อวานและเา็แยรอยยิ้มไปทั่ว แถมวามี้ออ้นยัเพิ่มมาึ้น้วย"ผมไม่ไ้หึ"ผมพูเสียหุหิ ใบหน้าอนนี้มีแ่วามไม่พอใ แ่สำหรับใรบาน็ยัน่าเอ็นูอยู่ี"พวเาะไม่มอเรา"ราฟพูพร้อมับลูบหัวผมเบาๆ ไม่รู้อนไหนที่เสียุบิบหายไป รวมถึสายาที่เย้อมอมา"ราฟทำอะไร"ผมเยหน้าไปถามเา วามไม่พอใไ้หายไปเหมือนไม่เยเิึ้น"ไม่ไ้ทำอะไร"ราฟอบแ่นั้น ่อนะแยันไปื้ออาหาร ผมพึ่รู้ว่าบัรที่นำไปแลอาหารในโรอาหารลาือบัรที่้อเิมเินเ้าใส่ ไอ้เรา็นึว่าฟรี แม้ผมะไม่ไ้่ายเอเ่นเย ทุนเปลี่ยนหัว้อสนทนาเป็น ใบปลิวใบที่อยู่ๆ็โผล่ึ้นมา เป็นภาพน่าลัวๆ ผมูไม่ออว่าืออะไร"นายเห็นภาพนั้นแล้วใ่ไหม"าเรนถามึ้นเมื่อผมเินมาถึโ๊ะ เนับออเรออริสที่นั่อยู่หันมามอนิๆ แล้วลับไปินอาหารมามายอัวเอ่อ"เห็นแล้ว"ผมพยัหน้ารับ แล้วนั่ลร้ามเา ราฟเินามา้วยอาหารเ็มถา น่าอร่อยทุอย่า ผมมอาวาว เมื่อราฟนั่ลผม็ใ้ส้อมิ้มิ้นเนื้ออเาเ้าปาัวเอ"แลัน"ผมบอ่อนะใ้ส้อมิ้มมะเือที่ผมไม่อบยื่นให้เา เา็รับเ้าปา้วยวามเ็มใ แบบนี้สิถึะเรียว่าอยู่เป็น หึๆ100%tbc,,,
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น