ปลายฝันนิรันดร

เงื่อนไขแห่งกาลเวลาและมิติคู่ขนานได้คั่นกลางหัวใจสองดวงให้แยกจาก 

แต่สัจจะอธิฐานส่งให้เขาได้กลับมาพบเธออีกครั้ง 

รักนี้จะสมปรารถนาหรือพลัดพราก?

ตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ ในเรื่องค่ะ

“เหตุใดเจ้าจึงบาดเจ็บเยี่ยงนี้…”

เขาเอ่ยตอบเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนหลงใหล

“เจ็บที่ตัวยังพอทน แต่คนรักทำหมางเมินนั้นปวดใจ… ลดาทุกข์ใจอะไรทำไมไม่บอกผมล่ะครับ ถ้ายังโกรธ ผมยินดีจะมอบกายเป็นทาสรักเพื่อขอโทษก็ได้” จิรัสย์ไม่อายที่เอ่ยประโยคสุดเสี่ยวออกมา ขณะเดียวกันนั้นเขาก็ยื่นมือไปแตะไล้แก้มนวลของนารีลาดเพื่อแสดงความรักใคร่ห่วงใย

“ข้าเป็นห่วงเจ้าดอกนะ ยังมาทำเล่นหูเล่นตาอีก ประเดี๋ยวหยิกให้เจ็บเสียดีไหม”

“ถ้าหยิกแล้วลดาสบายใจ หายโกรธ หยิกให้เขียวไปทั้งตัวก็ได้ครับ ผมยินดี”

มโนภาพแสนหวานที่เกิดขึ้นในภวังค์ของจิรัสย์พาให้ชายหนุ่มยืนยิ้มตาลอย เขาติดอยู่ในฝันกลางวันเพราะในความเป็นจริงนั้นแตกต่างจากที่หวังอย่างสิ้นดี

ตัดภาพกลับมาที่ปัจจุบัน จิรัสย์ยิ้มฝืดและกำลังยืนมองนารีลดาประคองตัวชามัลขึ้นจากพื้น หมอนั่นยังคงไอกระอักเลือดออกมาจนต้องยืนตัวงอ แล้วเธอก็กำลังจะพาไอ้หมอนั่นเดินมุ่งหน้าไปยังต้นไม้ใหญ่ 

‘แม่งเอ๊ย!...’ จิรัสย์บ่นกับตัวเองก่อนจะเดินด้วยความไม่เต็มใจเข้าไปช่วยประคองตัวชามัล

วิทยาธรหนุ่มตกอยู่ในสภาพคล้ายบาดเจ็บสาหัส แม้ร่างกายของเขาจะไม่มีแม้แต่บาดแผลฟกช้ำแต่ท่าทางจะบาดเจ็บที่ภายใน ชามัลถูกส่งให้นั่งลงบนพื้นด้วยความทุลักทุเล ร่างสูงสง่านั่งพิงหลังกับลำต้นไม้ในตำแหน่งเดียวกันกับที่จิรัสย์มโนภาพเอาไว้เป๊ะ

แนะนำตัวละคร