กลอนที่แต่งจบแล้วของ หินกะซาย

ข้อมูลเบื้องต้น

ใส่ไว้รวมกันทีเดียวเลยไม่เปลืองหน้ากระดาษ หุหุหุ

ส่วนใหญ่เป็นกลอนเน้นความหมายนะคับ ไม่ค่อยเพราะเท่าไหร่..

ยังไงมาช่วยแนะนำ จะยินดีมากเรยค๊าบบ..

ขอบคุณทุกความเห็นนะคับ อะแฮ่ม ๆ ^ ^

เนื้อเรื่อง

ดอกหญ้าถูกติดตรึง                                ไม่นานลมจึงพัดผ่าน

ให้ดอกน้อยปลิวจากก้าน                        เพื่อสานฝันต่อไป

ปลิวไป..ปลิวไป                                      สู่ท้องฟ้ากว้างใหญ่

ด้วยหน้าที่..ตราไว้                                  แต่ได้อิสระจากแรงลม

ที่มา: วันว่าง ๆ [2545]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

ดอกเอ๋ยดอกฟ้า                                      อยู่สูงเกินกว่าไขว่คว้าไว้

งามระหงเทียมฟ้าคราใด                        ยิ่งหน้าหลงใหลหมายปอง

หมาเอ๋ยหมาวัด                                      จรจัดเซซัดไร้เจ้าของ

ทั้งต่ำต้อยด้อยค่าราคาครอง                    ใยจึงมองดอกฟ้าให้อาลัย

เพราะว่า..

ความเอ๋ยความรัก                                  ให้น่านักเคลิบเคลิ้มหวั่นไหว

ถึงต่างชาติต่างชั้นสักปานใด                   มิทำให้หัวใจนั้นคลายรัก
ที่มา: ดอกฟ้า กับ หมาวัด [2545]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

สายน้ำเคี้ยวคดลดเลี้ยว                          ลดเลี้ยวเชี่ยวกราดตามกระแส

กระแสไหลลดหลั่นผันแปร                  ผันแปรแผ่ผายตามเส้นทาง

เส้นทางนำพาสู่ปากอ่าว                         ปากอ่าวยาวสู่ทะเลกว้าง

ทะเลกว้างสร้างสรรพสรรพางค์          สรรพสารสร้างสรรค์ชีวะวิต

ที่มา: อยากแต่งกลอนแปลก ๆ (น่าจะเรียกว่ากลอนลูกโซ่) [2545]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

สองรอยเท้า..ก้าวตามกัน

คู่หนึ่งใหญ่ คู่หนึ่งเล็ก

แตกต่างเหลือเกิน

คู่ใหญ่เดินนำ

คู่เล็กวิ่งตาม

วิ่งไม่ทัน ล้มลงบ้าง

แต่ก็ยังวิ่งไป

คู่ใหญ่เริ่มช้าลง

เพื่อ..รอคู่เล็กบ้าง

สองรอยเท้าบนเส้นทาง

...จึงเคียงค้างกัน...

ที่มา: เรื่องเล่าของหมีพลู และคู่หู [2548]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

"รักแท้ ใคร ๆก็คอยเฝ้า                           แต่ใครเล่า จะได้รักที่ใฝ่ฝัน

จะพบคู่แท้สักหนึ่งในหมื่นพัน              ยังยากปานนั้นน่าหวั่นใจ

ถ้าหากพบแล้วรักเที่ยงแท้                       ก็แค่ค่อย ๆ เก็บรักนั้นไว้

ถนอมรักให้นานตราบที่หัวใจ                ยังมีที่ว่างไว้เก็บใครสักคน

มีรักแล้วอย่าใส่กลอน                             อย่ากังขังเว้าวอนไม่ให้ไปไหน

ก็ในเมื่อ อิสระ กับ หัวใจ                        ยังไง ยังไง ก็ต้องไว้ด้วยกัน

เมื่อรักแล้วต้องใส่ใจ                               ใส่ความห่วงใย เพราะ'เรา'คือเธอ+ฉัน

ถ้าไม่เข้าใจต้องค่อย ๆ บอกกัน              แล้วก็ต้องหมั่นเอาอกเอาใจ

รักแล้วอาจต้องมีน้ำตา                             แต่อย่าให้มาบั่นทอนความหมาย

ความรัก แม้ไม่มากมาย                           แต่ต้องไม่ให้เสื่อมคลายลงไป

ความรักอาจเหมือนยาขม                       ความรักอาจเหมือนลมพัดหาย

ความรักอาจให้พบความเดียวดาย           ความรักอาจสลายได้ในพริบตา

แต่ก็เพราะไม่รู้จักรัก                               ไม่รู้จักฟูมฟักให้เหมาะสม

รักแล้วจึงต้องเจ็บช้ำซ้ำระบม                  แต่ยังไงก็ต้องบ่มให้หัวใจฟื้นคืน

หากแม้หัวใจเป็นแผล                             หรืออ่อนแอต่อรักครั้งก่อนแค่ไหน

ก็ค่อย ๆ หารักดี ๆ มารักษาหัวใจ            ไม่ว่านานเท่าไหร่ ก็แค่ใช้เวลา

รักจะยังคงอยู่                                          นานเท่าที่เธอยังดูแลฉัน

ตราบที่เธอยังมีความห่วงใยให้กัน         เพียงแค่ทุกวันยัง..มี'รัก'เธอ

ความรักจะยังยืนมั่น                               เท่ากับฉันและเธอเก็บรักษา

ไม่ปล่อยให้รักจืดจางร้างรา                    รักจึงยิ่งมีค่า งดงาม..."

ที่มา: ตอบกระทู้เพื่อน [2548]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

ลืมไปเถิดคนที่เคยคิดถึง                         ลืมไปเถิดคงไม่ลึกซึ้งอะไรหนักหนา

ลืมไปเถิดยิ่งนานไปยิ่งอาจเสียน้ำตา     เพราะเขาคงลืมว่าเราไม่เคยลืมเขาจากหัวใจ
ที่มา: อยากให้เธอลืม [2548]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

น้ำตาใช่อาจบอกความรู้สึก                                 น้ำตาใช่อาจบอกส่วนลึกได้

บางคนเพียงต้องการเพียงแค่ความเห็นใจ         บางคนกลั้นไว้ไม่ให้ใครเห็น..มัน
ที่มา: น้ำตา [2542]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

แม้จะผิดหวังกับสิ่งที่เสียไป                   แต่จะไม่ร่ำให้กับสิ่งที่สูญหาย

แม้จะผิดหวังซ้ำอีกซักเท่าไร                   ก็จะปลอบหัวใจ..ว่าไม่เป็นไรแค่นี้เอง

แต่ความจริง..ใจยังโศกเศร้า                    และความปวดร้าวยังคงไม่ไปไหน

ความเจ็บปวดยังคอยกัดกินหัวใจ           ให้น้ำตาไหลลงตรงที่เดิม

"ที่เดิม" ที่เก่าที่เคยเจ็บ                           ที่เดิมที่ยังเก็บความหนาวเหน็บไว้

ที่เดิมที่หยดน้ำใสใส รินให้แด่ใจ           ที่เดิมที่ปลอบตัวเองไว้..ว่าไม่เป็นไรแค่นี้เอง

ที่มา: วันที่แสนเศร้า [2542]
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +