เรื่องจริง!!!ของผู้ชายที่ไม่กล้า

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้ไม่ได้เป็นการแต่งครับ เป็นเรื่องจริงของผมที่กำลังเกิดขึ้นทำให้ผู้ชายคนนึงรู้สึกได้ขนาดนี้

เนื้อเรื่อง

คุณเคยแอบชอบใครสักคนมั้ย+++

"แม่ครับ ผมสอบติดแล้วครับ " วันนั้นประกาศผลแอดมิชชั่น ผมดีใจมากที่สอบติด มันไม่ได้เลิศหรูอะไรมาก แต่ผมกับแม่ก็ภูมิใจ จากนั้นไม่นานผมก็ต้องไปเรียนปรับพื้นฐานที่มหาวิทยาลัย ผมตื่นเต้นมากที่จะได้เจอสิ่งใหม่ๆ
ไปวันแรกผมยังไม่ค่อยรู้จักใคร มีเพื่อนที่รู้จักแต่2-3คน ระหว่างที่นั่งเรียนกันอยู่ ก็มีเสียงเปิดประตู และผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดมาว่า"ขออนุญาตค่ะ" ทุกคนในห้องหันไปมอง ผมหันไปถึงกับอึง มันโดนสุดๆ ระหว่างที่สายตาทุกคู่จับจ้องมองเธออยู่นั้น เธอยิ้มอายๆเขินๆและเดินไปนั่งกับเพื่อนเธอที่นั่นคือข้างหน้าผมเอง ผมรู้สึกแปลกๆอยากถามชื่อแต่ไม่กล้า ได้แต่มองเธอจากด้านหลัง ผมสวยมาก ไม่คิดเลยน่ารักๆแบบนี้จะมาเรียนวิศวะ ดูเหมือนคุณหนู ขาว แต่ไม่แอ๊บแบ๊ว ดูสบายๆ หน้าเป๊ะเลย ไทยๆนิดๆสง่ามาก วันนั้นไม่เป็นอันเรียนเลยได้แต่นั่งมองเธอจากด้านหลัง และแล้วพระเจ้าก็เข้าข้างผม ปากกาเธอหล่น ผมเลยเก็บให้เธอหันมายิ้มแล้วพูดว่า "ขอบคุณนะ"แค่นั้นแหละผมรู้สึกดีมากๆตื่นเต้นสุดๆ รอยยิ้มน่ารักไม่ลืมเลย แต่ก็อย่างว่าคนน่ารักก็มีคนสนใจมากเป็นธรรมดา และแล้วผมก็รู้ชื่อเธอเพราะคนข้างๆผมมันถาม มาวันที่สองก็ยังคงเหมือนเดิมเธอมาสายอีกแล้ว แต่วันนี้เธอนั่งห่างจากผม ผมก็ยังคงมองเธอไปเรื่อยๆ จนวันสุดท้ายที่เรียนปรับพื้นฐาน ผมตัดสินใจจะเข้าไปคุยกับเธอ แต่ระหว่างที่ผมจะเดินไป ก็มีรุ่นพี่คนนึงเดินมาหาเธอ ยืนคุยกัน เพื่อนผมก็พูดขึ้นมาว่า "นั่นไงแฟนเค้า" ผมอึ่งนิ่งไปพักหนึ่ง ที่อึ่งไม่ใช่เธอมีแฟน แต่เป็นหน้าตาแฟนเธอ หน้าโหดมาก จากนั้นก็มีเสียงซุบซิบกันมากขึ้น ผมเลยถามเพื่อนมรึงรู้ได้ไง เพื่อนผมบอกว่า "พี่กรูบอกมา ไม่ธรรมดานะมรึงเป็นนักกีฬายิงปืนนะเว้ย" ผมรู้สึกเสี้ยวสันหลังวาบบบบบ แต่ทำไงได้แอบหลงรักไปแล้ว หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธอเลย จนเปิดเทอม น่ารักจังผมเห็นเธอเดินมาพร้อมใส่ชุดนักศึกษา กระโปรงพลีด ปล่อยผม แต่ด้วยบุคลิคที่ดูมั่นใจตัวเอง ทำให้คนที่ชอบเธอส่วนใหญ่ไม่ค่อยกล้าเข้าไปคุยกับเธอ ดูเหมือนทุกอย่างจะจบลงแค่นี้แต่ไม่เลย ผมก็ยังคงมองเธออยู่ทุกวัน และวันนึงผมเห็นเธอร้องไห้ ผมอยากจะเข้าไปถามว่าเป็นอะไร แต่ก็ยังคงไม่กล้าเหมือนเดิม ผมยืนมองเธออยู่ไม่ไกลมากนัก ด้วยความเป็นห่วง แล้วเธอก็หยุดร้องไห้ ผมเห็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง เหมือนเธอจะมาแอบร้องไม่อยากให้ใครเห็น ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นแบบนี้ เสียใจ เศร้าที่ทำอะไรไม่ได้เลย ผมเลยให้เพื่อนผมไปถามเพื่อนของเธอว่าเธอเป็นไร เพื่อนก็ตอบมาว่าไม่เป็นไรนิ สงสัยเสียใจเรื่องแม่มั้ง
ผมเลยรู้ว่ามาแม่เธอพึ่งเสียไป ไม่คิดเลยว่ารอยยิิ้มที่สดใสนั้นจะมีความเศร้าอยู่ด้วย เวลาที่ผมเห็นเธอร้องไห้อยากจะเข้าไปเช็คน้ำตา อยากเข้าไปปลอบ อยากทำให้เธอยิ้มตลอดเวลา อยากให้เธอมีความสุข หัวเราะ ร่าเริง อยากดูแลให้ดีที่สุด แต่มันก็เป็นได้แค่เพียงความคิดของผม ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมเลยทำท่าตลกๆกับเพื่อนพูดอะไรฮาๆเวลาเธอเดินผ่าน คนอื่นก็คงคิดว่าผมบ้าหัวเราะผม แต่ผมไม่สนแค่เห็นเธอยิ้มหัวเราะเพราะผมได้ ผมก็ดีใจใากแล้ว ผมคิดว่าการที่เรารักใครสักคนไม่ต้องให้เค้ามารักเรากลับหรอก แค่เราเห็นเค้ายิ้ม หัวเราะ มันก็ทำให้คนอย่างผมมีความสุขแล้ว แล้วคุณหล่ะ ทำอะไรให้คนที่คุณรักบ้างรึยัง ถ้าคุณมีแฟนแล้วก็ดูแลเค้าให้ดี พวกคุณน่าอิจฉามากมีโอกาสได้ทำทุกอย่างให้คนที่คุณรัก แต่คนที่แอบรัก ได้แต่มองและหวังว่าคนอย่างคุณจะทำให้เค้ามีความสุข ส่วนคนที่แอบรักไม่ใช่ว่าคุณจะทำอะไรไม่ได้เลย แค่เพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆถ้าเค้ายิ้มเพราะเราได้ นั่นแหละจะเป็นสิ่งที่คุณจะรู้สึกดีมากๆ^^