นักสืบสาวสองหัวใจไขปริศนา

บทนำ

            นี้ฉันเป็นใครมาจากไหนแล้วทำไมฉันถึงมานอนอยู่ที่นี้  คำถามมากมายเข้ามาสู่สมองของฉันสิ่งแรกที่ฉันที่นี้คือหน้าต่างที่เปิดอยู่พร้อมสายลมที่พัดเข้ามา " แดดจ้าจัง....แสบตาจัง " เด็กพยายามลุกขึ้นจากเตียงนอนความรู้สึกปวดขาอย่างกับไม่ได้ขยับมาเป็นปีเด็กสาวยังไม่ทันไปปิดหน้าต่างเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นพร้อมเห็นร่างของเด็กหนุ่มที่ดูคุ้นหน้าเสียเหลือเกินเขาเป็นใครกันนะ " คุณเป็นใครคะ " สีหน้าของเด็กหนุ่มถึงกลับตกใจ  ก่อนจะวิ่งเข้าหาเด็กสาว " เธอจำฉันไม่ได้เหรอ " เด็กหนุ่มถามเด็กสาว " ขนาดชื่อฉันยังจำไม่แล้วฉันจะไม่รู้อะไรได้ " เสียงของเด็กเต็มไปความเศร้าที่ตนจำอะไรไม่ได้เลยแม้ชื่อของตนเองเด็กหนุ่มก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมส่งหนังสือเล่มเล็กที่ดูไม่เหมือนของผู้ชายเลยพร้อมพูดออกมาว่า

" ถ้าเธอได้อ่านนี้แล้วเดี๋ยวก็จะจำได้เองละ " เด็กหนุ่มพูดพร้อมเดินออกไป

" โชดดีละนภา " เด็กหนุ่มพูดด้วยเสียงจนแทบไม่ได้ยิน

     ปล่อยให้เด็กสาวจมอยู่กับความสงสัยที่ว่าทำไมเด็กจึงให้สมุดเล่มนี้แก่เด็กสาวทั้งที่เด็กอาจจะไม่มีความสำคัญต่อเขาเลยก็ได้ทั้งที่เด็กสาวก็ไม่รู้ว่าตนเป็นใครแล้วทำไมต้องทำดีต่อเธอด้วย

" น่ารักจังเลย " เด็กสายเอ๋ยพร้อมมองสมุดเล่มเล็กที่ตนพึ่งได้มา

เมือเด็กสาวเปิดสมุดคำแรกที่เขียนไว้คือคำว่า นภา มันคืออะไรกันเมือลองเปิดไปหน้าต่อไปมันวันที่ที่ลงไว้คือเมื่อปีก่อน 

                 ไดอารี่ที่รักวันนี้เป็นวันก่อนเปิดภาคเรียนที่2 ของนักเรียนชั้น ม.ปลายปี3 เป็นวันที่น่าเบื่อมากฉันต้องนั่งทำการบ้านที่สุดแสนน่าเบื่อในยามเช้าในปลายฤดูร้อนสายลมร้อนพัดผ่านเข้ามาทางหน้าที่เปิดอยู่เป็นสัญญาณของฤดูร้อนที่กำลังจะหมดเด็กสาวนั่งมองออกไปยังท้องฟ้าพร้อมนั่งทำงานที่ค้างอยู่ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นภูเขาเลยมีทั้งวิชาพื้นฐานสำหรับเป็นชั้น ม.ปลายปี3