เอริส ฟิล_

  อากาศร้อนอบอ้าว  ลมพัดโชยเบาๆ ตัวยานค่อยๆไต่ระดับ 1000 เมตร เหนือน้ามทะเลขึ้นไปเรื่อย เสียงเครื่องยนต์ไอน้ามดัง ฟู่ฟู่ ตลอดเวลา  แน่นอนยานโดยสารลํานี้เองก็ไม่ได้ใช้เชื้อเพลิงอย่างพวก หินฟอสซิล หินอัคคี หรือถ่านเพลิงเหมือนกับยานส่วนใหญ่ของราชอาณาจักร ยานลํานี้เป็นรูปวงรีคล้ายแคปซูน มีระเบียงสําหรับชมวิว 4 แห่ง หน้าต่าง 18 บาน ตัวยานถูกผูกติดกับบอลลูนขยาดยักษ์ที่มีสัญลักณ์ของราชอาณาจักรอยู่ ส่วนท้ายของยานปรากฏเครื่องกลและท่อไอพ่นเต็มไปหมดทุกท่อจะมีไอน้ามพุ่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย ใต้ท้องยานปรากฏเครื่องยนต์ทรงกลมเครื่องหนึ่งมีรูอยู่นับไม่ถ้วนชาวบ้านทั่วไปมักเรียกกันว่า โฮเรน เป็นตัวเครื่องที่มีหน้าที่ดูดไอน้ามในบรรยากาศแล้วค่อยส่งต่อไปให้เครื่องท้ายยานเพื่อผลิตเป็นพลังงานต่อไป

                                 .........................................................

      เอริส ฟิล ผู้กําลังนั่งสับสนในชีวิต พลางกุมหัว(อย่างน้อยถึงไม่เครียดจริงก็ขอทําท่าให้เหมือนไว้ก่อน) พยายามใช้ความคิดว่าทําไมถึงได้เป็นเช่นนี้ และจะทํายังไงต่อไป ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ยิ่งปวดหัวยิ่งง่วง พอง่วงก็ต้องรีบหาข้อสรุปความคิดเพื่อจะได้เข้าสู่ขั่นตอนต่อไป >.< ไม่เป็นไรไม่ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ค่อยไปขอให้พี่เค้าช่วยก็ระกัน สรุปความคิด(อย่างชุ่ยสุดๆ)เหมือนไม่ได้คิดจบ  เอริสก็ทําการล้มตัวลงนอนบนเก้าอี้ยาวที่เธอนั้งอยู่คนเดียวอย่างไม่เกรงใจใคร แม้ว่ายานลํานี้จะมีห้องโดยสารรวมเพียงห้องเดียวก็ตาม เธอหลับตา หาวหนึ่งที แล้วก็ทําการเข้ายานไปพบพระพรมทันที นับเป็นการหลับอันรวดเร็วเกินกว่าที่คนทั่วไปจะหยั่งถึงได้
     เวลาผ่านไปชั่วระยะหนึ่ง ผู้โดยสารคนอื่นเมื่อเห็นเอริสหลับหน้าตาเฉยก็ชักจะง่วงตาม(เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้างว่างั้น)ต่างค่อยๆหลับไปทีระคน สองคน จนในที่สุดก็ไม่เหลือใครในบริเวณห้องโดยสารนี้ที่ยังตื่นอยู่
     
                             ........................................................

    "ครืดดด" ประตูห้องโดยสารถูกเปิดออก บุรุษผู้ใส่รองเท้ามันวับ(วับจนใช้แทนกระจกได้อะ)เดินเข้ามาอย่างสบายใจเฉิบ พลางฮัมเพลงแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวคนหนึ่งในห้อง เค้ายื่นมือออกหมายจะสัมผัสเธอ แต่ก็ไม่สมหวัง =_=". จึ๊ย
       เพลียะ
    "โอยเจ็บอ่าแหมเอริสจางงก็"
    "อย่ามาทําเป็นเด็กนะคิดจะดูถูกข้ารึไง"หญิงสาวลุกขึ้นนั้ง ดวงตาสีเขียวจ้องมองบุรุษผู้มาเยือน