Dark&Lightศึกสงครามหัวใจ

 Well hey
So much I need to say
Been lonely since the day
The day you went away
So sad but true
For me there's only you
Been crying since the day
The day you went away

ฉันนั่งฟังเพลง THE DAY YOU WENT AWAYเป็นครั่งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ 

นึกถึงคำพูดของไลท์ที่บอกเลิกฉัน ทันทีที่รู้ว่าฉันต้องกลับประเทศไทยเป็นการด่วน

ฉันมองไปใน นครปารีส ที่ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย เฮอา แต่จิตใจฉันกลับเศร้าลงไปทุกที

พรุ่งนี้แล้วซินะ ที่ฉันต้องบินกลับประเทศไทย ย้ายโรงเรียน เพราะพ่อกับแม่อยากให้ฉันกลับไปอยาบ้านบ้างเพราะฉันอยู่ที่ปารีส ตั่งแต่ 4ขวบ ตอนนี้ฉัน 17แล้ว เป็นสิบกว่าปีที่ฉันไม่ได้กลับบ้านเลย

~~WELL HEY เสียงโทรสับที่คุ้นเคยดังขึ้น

ฮัลโหล

(ลูกหรอจร๊)

แม่

(ลูกต้องบินกลับวันพรุ่งนี้นะ)

หนูรู้แล้วค่ะ

(ส่วนเรื่องโรงเรียนไม่ต้องเป้น่วงหรอกจร๊ะ พ่อกับแม่จัดการให้แล้วจร๊ะ)

ค๊ .งั้นแค่นี้ส่วนนะค๊

ตึด ตึด!!!!! ฉันกดตัดสายแม่ทิ้ง เพราะยังทำใจ ไม่ค่อยได้

เฮ้อ ฉันถอนหายใจอย่าน่าเศร้า

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

อุ๊ย! ฉันเดินชนใครก็ไม่รุ้

นี่เธอ! ชายคนนึ่งตาสีฟ้า ทรงผมเกาหลี สุงไหล่กว้างจนฉันแทบจะละลายตรงนั้นในความหล่อของเค้า

ขอโทษคะ

ซุ่มซ่าม  ตาไม่มีหรึอไง?

เค้าด่าฉันแล้วเดินหนี ทำเอาฉันอึ้งกิมจิอยู่คนเดียวกลาวสนามบิน

แต่เอะ! ฉันมองไปเห็นโปสการ์ดรูปนึ่งหล่นไว้

ต้องเป็นของอิตานั่นแน่ๆ ไหนดูซิ มีไรบ้าง

ดาร์ก เราคงไปกันไม่รอดหรอกนะ เราเสียใจที่รับรักดาร์กไม่ได้ ขอโทษ

I love you piano ผู้ชายคนนั้นชื่อดาร์กหรอ หล่อขนาดนี้ยังมีคนกล้าปฏิเสธ

ไวโอลิน เสียงของแม่ฉันที่เพิ่งได้ยินตั่งแต่ฉันไปปารีส

แม่ แม้เดินเข้ามากอดฉันพร้อมกับน้ำตา

กีปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน

13ปีแล้วค๊แม่

แม่คิดถึงลูกจัง

ไวโอลินก็คิดถึงแม่เหมือนกันค๊

แม่พาฉันไปเที่ยวในกรุงเทพตั่งหลายที่ เพราะแม่กลัวันจะลืมบ้านเกิด คิดดไปคิดมาฉันก็นึกถึงปารีส ที่ที่ฉันเคยอย่มาก่อน แถมยังมีเรื่องไลท์อีก จะทำยังไงดีฉันลืมไม่ลง

ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่าคุณหนู/ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับคุณหนู เสียงคุณลุงคุณป้าที่มารอรับฉันกลับบ้าน ฉันก็ได้แต่ยิ้ม แล้วเดินเข้าบ้านไป 

ห้องนอนลูกอยู่ห้องเดิมนะจร๊ะ

ค๊แม่ วันนี้พ่อกับแม่ไม่ต้องรอทานข้าวพร้อมลินหรอกนะค๊

ทำไมละ?

ลินยังปรับตัวไม่ค่อยได้นะค๊

อ่อ จร๊ะ ตามสบายค๊ สิ้นเสียงแม่ฉันก็เดินขึ้นห้องไป

ณ โรงเรียน 
ฉันมาโรงเรียนเป็นวันแรกยังไม่ค่อยจะมีเพื่อนซักเท่าไหร่
นี่หนูจะ เสียงผู้หญิงคนนึ่งคงจะเป็นอาจารย์ทักฉัน
ค๊ ฉันตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ
หนูชื่อไวโอลิน รึป่าวจร๊
อ่อ ใช่ค๊
ทำไมหรอค๊
หนูอยู่เกรด11ห้องAน่จ๊
แล่วมันยู่ไหนค๊ ฉันถามออกไปอย่างไม่สู้ดีนัก
ตามครูมาจร๊ะ!!ฉันต้องเดินตามใช่มั๊ยเนี๊ย
นี่น่เพื่อนเธอ
สวัสดีค๊ ฉันไวโอลินน่ค๊ ฉันแนะนำตัวกลับเพื่อนใหม่
ล่นี้ก๊พาย กับอิ๊งอิ๊ง น่
ยินดีที่ได้รุ้จักน่ไวโอลิน
จะถึงวิชาเรียนแล่วกลับห้องกันได้แล่ว
อาจารย์พวกเรายิ้มแย่มก่อนทีจะเดินหนีพวกเราไป
นี่เธอมาจากฝรั่งเศษหรอ? เสียงพายถามฉันขึ้น
อ่อค๊ ทำไมหรอ 
ทำไมเธอถึงมาเรียนที่ประเทศไทยได้ล่ อุ๊งอิ๊ง ถามต่อ
ก่แม่ฉันน่ซิ อยากให้ฉันกลับมา ฉันเลยจำใจ 
กริ๊ด ด !!!!!!!!!! เสียงกริ๊ด ดังกระหึ่มในโรงยิม สาวๆเชียร์ลีดเดอร์พวกนั้นทำไมถึงกริ๊ดซะขนาดนั้น
พาย แันเอ่อปากทักขึ้นมาเพราะอยากรุอยากเหน
พวกนั้นเค้ากริ๊ดทำไมกันหรอ
เธอก่ดูนั่นซิ  
สิ่งที่ฉันเหนคือมีผุ้ชาย3คนกระลังออกกำลังกาย โชว์กล้ามให้สวาๆได้กริ๊ด
ที่กริ๊ดเพราะไม่ใช่อะไลหรอก เพราะผู้ชายทั่ง3คนนั้น ทั่งหล่อ หน้าตาดีไงล่
แต่ !!ผู้ชายคนนั้น ทำไมฉันเหมือนเคยเจอหน้าเค้ามาก่อน
มีไลหรอ พายถามฉัน
ป่าวๆ ไม่มีไลฉันแค่
แค่ตกหลุมรักพวกเดอะ ปริ้นซ์ ของโรงเรียนอุ๊งอิ๊งพูดแทรกขึ้น
เดอะ ปริ๊นซ์งั้นหรอ ? หน้าชั้นมันเปน?หมดแล่ว วว!!!
ใช่ซิ เพราะพวกนั้นน่ ถูกโหวตให้เปนเดอะปริ้นของโรงเรียนไงล่
คัยที่ได้เปนแฟนด้วยน่ ฉันว่าคงจ่โชคดีมากเลยล่ พากพูดขึ้นอย่างหน้าตายเฉย