(Un)touchable love (KrisXHan/KrisXLu Fanfic)

(Un)touchable Love 





.....Luhan's Part.....







ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน   ผมกวางแห่งรุ่งอรุณ   ลู่หานฮะ





พวกคุณรู้ใช่มั้นฮะว่าผมเป็นใคร?





ถ้ารู้แล้วก็ข้ามช่วงแนะนำตัวไปนะฮะ





แต่ถ้ายังไม่รู้   ผมจะใบ้ให้ก็แล้วกัน





ผมเป็นนัร้องนำคนนึงของวงเกาหลีที่ดังมากๆๆตอนนี้ (เรากำลัง Promote เพลง Overdose กันอยู่ อย่าลืมโหวตให้พวกเราด้วยนะฮะ^^) ผมไม่ได้อยู่ฝั่ง K แต่อยู่ฝั่ง M   คือถ้าคุณมองหานักร้องนำที่น่ารักๆในวงที่มีสมาชิก 12 คน   นั่นล่ะหนึ่งในนั้นอาจจะเป็นผม ^_____^





แฟนคลับชอบบอกว่าผมน่ารักมาตั้งแต่เด็ก   อันนี้ผมขอปฎิเสธนะ   ตอนเด็กผมขี้เหร่มากจริงๆ (ย้ำว่ามากกกก ก ไก่หลายตัว)   แต่ที่ผมหล่อขึ้นก็เพราะเราต้องใช้หน้าตาในการทำมาหากิน   (ก็ใครจะสนใน Idol หน้าตาบ้านๆจริงไหมฮะ?)   ส่วนท่าทางน่ารักทั้งหลายจริงๆแล้วมันมีที่มาจากคนๆนึง   เขาชอบคนที่น่ารักๆและหน้าตาดี   จริงๆผมน่ะแมนจะตาย   (ย้ำนะฮะว่าแมนนน)   แต่ต้องพยายามทำตัวให้น่ารักเพื่อให้เขาหันมาสนใจ





ถามว่าได้ผลมั้ย?   มันทำให้เราใกล้กันมากกว่าแต่ก่อนนะฮะ   เขามักจะเอ็นดูผม   เข้ามากอดไหล่   เล่นหัว   หรือ เวลานั่งใกล้กัน   เวลาที่เขาเหนื่อยๆก็จะเอาหัวมาพิงที่ไหล่ของผม    และบ่นเรื่องต่างๆให้ฟัง   แต่พอเขาอารมณ์ดี   เขาก็จะไปหาคนของเขาฮะ   ... ซิ่วหมิน





ฟังไม่ผิดหรอกฮะ    คริส(คนที่ผมแอบชอบ)   ก็แอบชอบคนๆนึงอยู่เหมือนกัน   นั่นก็คือซิ่วหมิน





ซิ่วหมินน่ารักมาก   ทังนิสัยดี   ท้งรักสะอาด   เป็นคนที่ผมแพ้ในทุกๆทาง   ผมจึงไม่เคยคิดที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปให้คริสได้รู้เลย   เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน   พวกเขาดูเมาะสมกันมาก   จนผมต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ   อย่างวันนี้ก็เหมือนกัน






"เป่าจือออ~  นายเห็นสร้อยใหม่ของฉันมั้ย?   อันที่เราไปซื้อมาด้วยกันน่ะ" คริสเดินออกมาจากห้อง   ตอนนี้รูมเมทของเข้าคือผู้จัดการ   แต่ผมแอบได้ยินมาว่าหลังๆ   คริสมักจะให้ซิ่วหมินไปช่วยทำความสะอาดห้องถ้าอีกฝ่ายว่าง   แล้วตอนนี้   เขาก็มาตามหาของจากอีกฝ่ายเหมือนเด็กๆที่หาของเล่นไม่เจอ





"ฉันใส่ไว้ในกล่องของนายไง   ไม่มีเหรอ?"  ซิ่วหมินเลิกคิ้วถามขณะที่ยังกินขนมอย่างต่อเนื่องอยู่บนโซฟาหน้าทีวีถัดไปจากผม   แม้จะทำหน้าเหรอหราและมีขนมอยู่เต็มปากขนาดไหน   เขาก็ยังคงดูสดใสและน่ารักอยู่เสมอ   แก้มป่องๆของเขาน่าหยิกมากก    ขนาดผมยังเคยแอบหยิกเขาไปตั้งหลายครั้งเลย





"ไม่มี~ ฉันหาแล้วว  นายมาช่วยฉันดูหน่อยดิ   นะๆๆ" คริสถึงกับมาเขย่าแขนและฉุดมือซิ่วหมินขึ้น  เขาคว้าถุงขนมออกจากมืออีกฝ่ายมายัดใส่มือผม   จนผมที่แอบฟังอยู่ข้างๆโดยทำท่าทีไม่ใส่ใจอะไรต้องหันไปมองหน้าทั้งสองคนอย่างงงๆ   และเมื่อซิ่วหมินส่ายหัว   ถอนใจ   แล้วเดินตามอีกฝ่ายเข้าไปในห้องซักพักนั่นแหละ   ผมถึงเรียกสติกลับคืนมาได้อีกครั้ง   ผมจ้องมองขนมของซิ่วหมินและยัดมันใ่สปากอย่าเหม่อลอย






บางครั้ง    การที่พยายามไม่คิดถึงความจริง       .....มันก็ดีกว่า






ผมกินขนมที่เหลือจนหมด   เข้าครัวไปดื่มน้ำ   เข้าห้องน้ำไปแปรงฟันแล้วก็เข้านอน   โดยลืมลาสมาชิกที่เหลือที่ยังนั่งนอนอยู่หน้าทีวีไปเลย   ช่วงนี้ผมเป็นแบบนี้บ่อยๆ   ก็ได้แต่หวังว่า    พวกนั้นคงไม่สังเกตอะไร





ผมนอนหันหน้าเข้ากำแพง   สักพักน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา   ผมไม่ใช่คนขี้แย   ไม่ชอบร้องไห้   ไม่ชอบที่ตัวเองอ่อนไหวง่ายกับเรื่องแบบนั้   ผมได้แต่บอกตัวเองให้ยินดีกับเพื่อนทั้งสองคนเป็นรอบที่ 1,236   คมควรยินดีที่พวกเขามีความสุขและยิ้มให้พวกเขาอย่างจริงใจ








ผมคงทำได้     ถ้าอาการเจ็บที่หัวใจราวกับมีใครกำลังกระชากมันออกจากกันนี้หายไปได้ซักที










To be con....



Talk: คิดว่าคงไม่แต่ง นิรันดร์ ต่อแล้วนะคะ หลังจากที่ศลป.พากันพักงาน ก็ไม่มีแรงเขียนต่อเลย เลยคิดว่าคงจะค้างไว้แค่นั้น T^T พอมาตามคู่นี้ KrisXLu หรือ KrisXHan Kris ก็ออกจากวงไปอีก ฮรือ~ ยังไงก็ขอเขียนสนอง Need ตัวเองหน่อยก็แล้วกันนะคะ  ยังไม่รู้จะเขียนได้ขนาดไหน ต้องติดตามกันต่อไป

ยังไงขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านทุกกคนนะคะ   หวังว่าคงจะชอบผลงานของมือใหม่ค่ะ  เรื่องนี้เป็น Fanfic เรื่องที่สอง แต่เป็น Fanfic เรื่องแรกสำหรับ KrisXLu หรือ KrisXHan ค่ะ