ยามเมื่อตะวันลับขอบฟ้า
แสงสีทองอันเจิดจ้าถูกดูดกลืนจางหายไป
เมื่อนั้นความเงียบสงัดจักบังเกิด
ทุกสรรพสิ่งซ้อนเร้น ได้ออกมาจากที่ซ้อน
บรรดาลความน่าสพึงกลัวจากก้นบึงแห่งจิตใจ
ปรากฎภาพอสูรร้ายทมิฬแห่งรัตติกาล
ยามเมื่อต้องแสงสีเงินแห่งจันทรา
ที่เสมอเหมือนยาพิษยามแตะต้องจากบรรดาตราบาป
หากนั้นแล้วแล้วเป็นเพียงสิ่งที่ถูกอุปโหลกขึ้น
จากความมืดภายใต้ก้นบึงแห่งความสำนึกผิด
เหตุฉไนจึงกัดกร่อนความคนึงได้มากมายถึงเพียงนี้
ภาพใต้หน้ากากที่ถูกขนานนามว่า
.
.
.
.
.
.
“ปีศาจแห่งรัตติกาลสีเงิน"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น