SF ฟินแลนด์

ข้อมูลเบื้องต้น

Sf ฟินแลนด์

                                                ……………………………….ฟินไหมไม่รู้ รู้แต่สาระไม่มี มาอ่านคลายเครียดกันค่ะ

“เร็วๆ ก็อต ขาก็ยาว ทำไมเดินช้าจังเลย เครื่องจะออกแล้ว” คนตัวขาวเรือนผมสีน้ำตาลอ่อน หรือ โจ คือเจ้าของเสียงบ่นงุ้งงิ้งๆ

“คร๊าบๆ คร๊าบบ นี่ก็รีบแล้วครับเจ้านาย” และเจ้าของประโยคตอบรับ ที่มาพร้อมรอยยิ้มเอ็นดูคนบ่นที่ดูจากนอกโลกก็เห็นถึงความรักอย่างสุดพลัง คือ ก็อต

“หอบเลย เกือบไม่ทัน ก็อตอะ” ขึ้นเครื่องประจำที่นั่ง คนตัวเล็กก็ยังบ่นงุ้งงิ้งๆใส่แฟนตัวสูงข้างกายของตัวเองต่อ

“จ้า จ้า ขอโทษจ้าไม่ทำอีกแล้วจ้า “ หืมม ใครกันที่ช้อปในดิวตี้ฟรีซะเพลิน บอกเขากันว่า แป็ปๆๆๆสักสิบยี่สิบแป็ปเดียว แล้วโชคซวยมันดันมาตกที่เขาที่มาปวดเข้าห้องน้ำนาทีเกือบสุดท้าย ไอ้ก็อตเอ๊ยยย  เนี่ยๆ ตอนนี้เจ้าตัวยังบ่นไม่หยุดเลยครับ “บอกแล้วว่าให้เตรียมตัวให้เรียบร้อย แล้วเดินดูของบอกแล้วไปซื้อที่นู่นไง ก็ยัง บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ” โอ้ย บ่นจังเลยไอ้แมว บ่นแบบนี้ก็อตจะไม่ทน ต้องโดนสักที ต้องโดน

 “เค้าผิดเองแหละตัว เค้าไม่น่าเดินช้อปเสื้อ ช้อปกระป๋า ช้อปน้ำหอม ช้อบรองเท้าเลย เค้านี่มันไม่ดีเลย เอางี้ เดี๋ยวไปถึงนะหมวยอยากได้อะไรบอกเค้าเลย เค้าจะให้หมดเลย ไถ่โทษหมวยคนดีของเค้าที่ต้องเหนื่อย(บ่นเค้า อันนี้พูดในใจ)” 

“บ้า จริงๆก็ไม่ได้เหนื่อยเท่าไหร่อะ คิดซะว่าออกกำลังกายก่อนขึ้นเครื่อง พ่อจ๋าอย่าคิดมาก ไถ่ทงไถ่โทษอะไรกัน” โอ้โห้ ยิ้มตาปิดเลยนะ หึหึ เป็นไงล่ะ

“เอ๊า งั้นพ่อจ๋าไม่ต้องซื้อของไถ่โทษแล้วใช่ป่ะ”

“เห้ย ได้ไง พูดคำไหนต้องคำนั่นซี่ เค้าจะไม่ยอมให้พ่อจ๋ากลายเป็นคนผิดคำพูดหรอก ไม่ต้องห่วง” แหนะ หันมาทำหน้ายิ้มน่าฟัดใส่อีก แต่ตอนนี้ไอ้พ่อจ๋าคนนี้เป็นห่วงวงเงินตัวเองเหลือเกิน

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

กว่าจะถึงที่หมายก็เย็นของอีกวันพอดี  โจเขาเป็นคนเลือกที่พัก ส่วนผมเป็นคนจ่าย ทริปนี้ต้องตามใจหน่อยครับ เพราะเขาอยากมาเที่ยวที่นี่ตั้งนานแล้ว จริงๆเขาจะมาพร้อมเพื่อนๆก่อนก็ได้ แต่เขาก็เลือกจะรอตั้งปีเพื่อมาพร้อมผม ด้วยประโยคขี้อ้อนที่ผมต้องแพ้ทุกทีไม่ว่าอ้อนมากหรือน้อย “ไม่อ่ะ พ่อจ๋าไม่ไป ถ้าหนาวแล้วจะกอดใครเล่า” แล้วยังเอาหัวทุยๆมาถูอยู่บริเวณไหล่ด้วยนะ ใช่เล่นที่ไหนล่ะคนเนี๊ย ลืมบอกไปเลยตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ประเทศฟินแลนด์ เขตเลปแลนด์ บรรยากาศที่นี่ดีเลย เราได้เหยียบหิมะตั้งแต่ก้าวแรกที่ลงจากเครื่อง อากาศหนาวจนคนขาวข้างกายผมจมูกแดงแก้มแดงน่าฟัดไปหมดแล้ว ถึงสนามบินเราก็เดินทางต่อไปที่พักด้วยรถของรีสอร์ท ระหว่างทางที่นั่งรถไปข้างทางนี่เจอบ้านนับหลังได้ ส่วนใหญ่จะเป็นพื้นที่โล่งปกคลุมด้วยหิมะกับต้นสนละลานตา ทุกอย่างดูนิ่งเย็นสงบเงียบ เว้นแต่คนข้างๆผมนี่แหละที่ไม่นิ่งผุดลุกผุดนั่งขยับปรับมุมเพื่อกดชัตเตอร์ผ่านกระจกรัวเลย

“หมวยนั่งถ่ายดีๆ เดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่ง เดี๋ยวก็ล้มหรอก” ไม่ว่าเปล่า ผมจับแขนเจ้าตัวให้ลงมานั่งที่เดิม

“ไม่ล้มหรอกก็อต นี่ทรงตัวเก่งจะตาย นี่ใครๆ ดีกรีลีดคณะนะครับบบ” ดื้อสมเป็นเขาล่ะ เอาเถอะครับ อยากยืนอยากนั่งก็ทำไป ถ้าจะล้มผมก็คอยรับเขาอยู่ดีนั่นแหละ แหม่ ความคิดผมนี่หล่อจริงๆเลย

                สักพักเราก็มาถึงรีสอร์ท บ้านพักที่เราจองมาเป็นแบบสามารถมองเห็นแสงเหนือผ่านหลังคาได้เลย ภายในบ้านมีห้องน้ำ ห้องทำอาหาร มีโต๊ะกลางบ้านไว้สำหรับทานอาหาร แล้วก็มีห้องซาวน่า ด้วย เห็นว่าบ้านนี้ดัดแปลงมาจากต้นไม้ที่ตายแล้วแต่ยังไม่ล้ม

“เหมือนอยู่บ้านซานต้าเลย ใช้สีแดงตัดกับไม้ สวยเนอะ” ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัว แค่พึมพำเล่าสู่กันฟัง หรือต้องการคำตอบเออออจากผมด้วยกันแน่ แต่กันเหนี่ยว เราต้องตอบไป “ใช่ แต่งบ้านสวยดี วิวที่นี่ก็ดี… ”ผมพูดแล้วมองไปโดยรอบ ก่อนที่จะหันไปหาโจ แล้วชี้ไปที่ตัวเขา “คนนี้ก็น่ารัก” คนน่ารักหัวเราะ พร้อมปัดมือผมออก แล้วเดินไปยังจุดอื่นของบ้านแก้เขิน

เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น เราทานกันที่ห้องอาหารในอาคารรีเซ็ปต์ชั่น  วันนี้หลังทานอาหารเสร็จเรายังมีกิจกรรมต่อด้วย ตอนประมาณ 2 ทุ่ม ทานเสร็จเราเลยเดินสำรวจรอบโรงแรมกัน และผมก็ได้รับหน้าที่ตากล้องเพิ่มมาด้วย คนชอบถ่ายรูปวันนี้สนุกเลย แวะถ่ายแทบจะทุกมุมตั้งแต่ต้นไม้ยันตอไม้ เหมือนกระต่ายขาวเจอสนามหญ้าให้วิ่งเล่น เดินเล่นสักพักก็ถึงเวลาไปเล่นกิจกรรมขับรถล่าแสงเหนือ มาดูกันครับว่าเราจะเจอตั้งแต่คืนแรกเลยไหม

และใช่ ไม่เจอไม่มี มีแต่หิมะล้วนๆไม่มีแสงเหนือผสม แต่กิจกรรมก็สนุกมากครับ โจนี่ชอบเลยบอกว่าสนุก ลุ้นดี ถึงจะไม่เห็นแสงเหนือก็ตาม พอกลับมาถึงที่พักก็แทบสลบกันเลยครับ เข้านอนกันทันทีหลังอาบน้ำทำธุระเสร็จ แต่จะบอกให้ว่าบ้านพักของผมน่าจะอุ่นกว่าหลังอื่น เพราะมีเจ้าหมวยตัวนุ่มในบ้านให้กอดทั้งคืนด้วย

และแล้วก็มาถึงกิจกรรมของวันนี้พวกเรามีนัดกับเจ้าฮัสกี้ลากเลื่อน ก่อนทำกิจกรรมเขาจะมีเจ้าหน้าที่อธิบายข้อมูลกิจกรรมก่อนปล่อยตัว ในรถที่เจ้าฮัสกี้ลากเป็นแบบสองคนครับคนหนึ่งยืนคนหนึ่งนั่งเราบังคับเขาชะลอ หยุด ไรงี้ได้ แน่นอนว่าโจนั่ง ผมยืนด้านหลัง เจ้าฮัสกี้พวกนี้แรงเยอะเหมือนกันนะครับ บางครั้งที่ให้ชะลอก็มีสู้ด้วยนะ ไม่ยอมชะลอง่ายๆ เล่นลากเลื่อนมาได้สักพักก็มาถึงจุดจอดเป็นฟาร์มฮัสกี้ มีซุปร้อนๆ ขนมปังพวกนี้เสิร์ฟ โจเขาก็สนุกกับเจ้าหมาจนลืมหิว ผมเลยต้องเป็นคนเอาขนมปังคอยป้อนเข้าปากเจ้าตัวจนหมด แล้วตามถือซุปไปให้ซดด้วยนะ  ก็นะ ไม่ได้หรอกคนนี้ถ้าไม่ได้กินเดี๋ยวปวดท้อง แล้วผมไม่ชอบเวลาเขาป่วยด้วยสิ

เราเล่นกิจกรรมเสร็จก็บ่ายแก่ๆ ถือว่ายังมีเวลาอีกเยอะ หลังจากเมื่อวานถ่ายรูปช่วงเย็นไปแล้ว วันนี้ก็เป็นการเก็บภาพในช่วงฟ้าสว่างบ้าง ผมถ่ายรูปให้โจ โจถ่ายรูปให้ผม ถ่ายคนกับบรรยากาศไปสักพัก ก็ถึงเวลาเก็บภาพบรรยากาศอย่างเดียวเพียวๆ ไม่มีคนผสมของโจเขา ผมเองก็เหมือนกัน  จนกระทั่งผมแพลนกล้องไปทางโจ และกดถ่ายภาพของเขาแทนบรรยากาศไปหนึ่งรูป และอีกหลายๆรูป คนคนนี้ยังดึงดูดสายตาของผมเสมอ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี บรรยากาศที่นี่สวยน่ามองมาก แต่เทียบกับคนคนนี้ไม่ได้เลย ผมไม่เคยรู้สึกว่ามองใครแล้วจะยิ้มไปได้มากกว่าการมองเขาเลย

“ โอ้ย “ คนตัวสูงที่กำลังถ่ายรูปแฟนตัวเองร้องขึ้นเมื่อรู้สึกถึงแรงปะทะที่หัวไหล่

“ฮ่าๆ สมน้ำหน้า แอบถ่ายคนอื่นอยู่ได้ เป็นสตอฃคเกอร์หรือไง” คนตัวเล็กกว่าหัวเราะร่า พร้อมสองมือที่ยังปั้นหิมะอีกก้อน

“เดี๋ยวเหอะ มานี่เลย”

“มาๆ แน่จริงเข้ามา”

แล้วก็นับเป็นการเปิดสนามเด็กเล่นให้เด็กร่างยักษ์ได้วิ่งไล่จับกันกลางพื้นที่ที่ปกคลุมด้วยหิมะ วิ่งเล่นปาหิมะล้มลุกคลุกหิมะกันสักพัก ก็ถึงเวลาปิดเกมส์ คนตัวสูงรีบคว้าคนตัวเล็กกว่าเข้ามากอด ก่อนที่อีกคนจะมีโอกาสปาหิมะมาใส่เขาได้อีก

 “ปล่อยเลย กอดไมเนี่ย”

“อะไร กอดแฟนตัวเองผิดตรงไหน หอมด้วยยังได้เลย นี่ไง” ว่าแล้วก็อตก็ก้มลงไปหอมแก้มคนในอ้อมกอดตัวเองทันที คนถูกหอมเอียงหน้าหนีแต่ก็เร็วสู้เจ้าของอ้อมกอดไม่ได้ จึงทำได้แค่ส่งเสียงฟึดฟัดๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดขื่นอะไรจริงจังนัก ก็อตคลายอ้อมกอดเปลี่ยนมาเป็นจับมือคนตัวเล็กกว่า ทั้งคู่ค่อยๆก้าวเดินทีละก้าว ก้าวของคนทั้งสองไม่เท่ากัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ตลอดทางเดินจนมาถึงที่รับประทานอาหารที่ทั้งสองคนมีเหมือนกันคือรอยยิ้ม

“วันนี้แช่น้ำร้อนกัน “ ผมชวนก็อตเมื่อเรากลับถึงบ้านพัก ก็นะมาทั้งทีต้องใช้ให้คุ้มใช้ให้ครบทุกอย่าง เจ้าแฟนตัวโตของผมตอบตกลง เราจึงจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปแช่น้ำร้อน

“หนาว หนาว หนาว มาเร็วก็อต”ผมถึงอ่างน้ำร้อนก่อนก็อต เลยหันไปเรียกเจ้าตัว

“หู้วว ค่อยยังชั่วหน่อย อุ่นมากเลยรีบลงมาเร้ว เดี่ยวก็แข็งตายหรอก”ผมชวนพร้อมกวักมือให้เขารีบมาลงอ่างด้วยกัน อากาศมันหนาวนะ ยืนเปลือยอกยิ้มไรอยู่ล่ะนั่น หูววว

“นี่ไง มาแล้ว อยากลงอ่างพร้อมเอียหรอจ๊ะหนู” ไอ้แฟนตัวดีของผมพูดขึ้น โอ้ย ทะลึ่งละที่หนึ่ง เดี๋ยวโบกให้ ไม่ใช่แค่คิด ผมยกกำปั้นต่อยไปที่อกเขาเลยหนึ่งที

“โอ้ยย เจ็บๆเจ็บจังเลย นึกว่าพี่บัวขาวมาต่อยก็อตเองเลยนะเนี่ย” ยัง ยังมีหน้ามาล้อผมอีก หน๊อยย ผมไม่ได้ตอบอะไรต่อ นอกจากถลึงตาใส่เขา ซึ่งนอกจากดูท่าไม่กลัวแล้ว ยังเอามือมายีหัวผมอีก 

“มาเที่ยวรอบนี้ เหมือนมาฮันนีมูนเลยเนอะ” ก็อตพูดขึ้น พร้อมรอยยิ้ม และสายตาที่ทำเอาผมต้องมองไปทางอื่น

“น้ำร้อนจังเลย เขาน่าจะมีปรับระดับได้เนอะ”

“เปลี่ยนเรื่องเก่ง”

“อะไร ก็มันร้อนจริงๆอ่ะ”

“อืม คงร้อนจริงแหละ โจหน้าแดงเป็นมะเขือเทศเลย แต่งี้เท่ากับเลือดสูบฉีดไหลเวียนไม่ทั่วร่างกายนะ ดูสิ หน้าแดงอย่างเดียว ตัวไม่แดงเลย ให้ก็อตช่วยไหม“  

“ไอ้คนทะลึ่ง ไปเลยนะ ขยับออกไปเลย” ผมว่า แล้วดันอกอีกคนที่นอกจากพูดจาน่าตีแล้วยังขยับตัวเข้ามาหาผมอีกให้ถอยออก ดันออกก็ไม่สะทกสะท้านตัวเขาเลย แถมยังหัวเราะอีก หึ๊ยย

                วันนี้ฟ้าค่อนข้างโปร่ง แสงเหนือวันนี้คงจะได้เจอกันแล้วครับ ว่าแล้วก็ตื่นเต้น หลังแช่น้ำร้อนเสร็จผมกับก็อตก็เตรียมรอดูเจ้าแสงเหนือกัน  วันนี้มีแสงเหนือจริงๆด้วย พอเราเริ่มเห็นแสงเหนือผ่านหน้าต่างของที่พัก พกเราก็รีบออกมาเก็บภาพข้างนอกครับ เราตั้งขาตั้งกล้องเรียบร้อยเพื่อเก็บภาพ พอดีเห็นเขาแนะนำกันว่าควรใช้ขาตั้งกล้องในการถ่าย เลยเตรียมมาครับ รูปถ่ายออกมาสวย และสีของแสงเหนือค่อนข้างชัด ผมว่าในรูปมันดูแสงสีชัดกว่าตาเปล่าอยู่หน่อย พูดถึงแสงเหนือแล้ว คนข้างๆผม หรือตากล้องจำเป็นของผม ไม่สิ ตอนนี้ เขาเป็นตากล้องของตัวเองล่ะ ถ่ายรูปเพลินเชียวครับ แทบจะหามุมถ่ายด้วยการลงไปนอนบนหิมะแล้ว แล้วว่าแต่ผมตื่นเต้น ตัวเองน้อยที่ไหนล่ะ ไอ้หมายักษ์เอ๊ย นอกจากอยากล่าแสงเหนือ สิ่งที่ผมอยากได้จากการมาเที่ยวครั้งนี้คือการที่คนตรงหน้าได้พักผ่อน ผมสังเกตตลอดนะ ไม่รู้เจ้าตัวจะรู้ไหมว่าช่วงที่ผ่านมาตัวเองไม่ค่อยยิ้มสักเท่าไหร่ คงเพราะงานที่บริษัทค่อนข้างยุ่ง แต่ตั้งแต่มานี้ผมได้เห็นรอยยิ้มเขาตลอดเลย ผมชอบมันนะ เขาชอบบอกว่าผมเป็นเหมือนที่ชาร์ตแบตของเขา แต่ผมว่าเราต่างก็เป็นที่ชาร์ตแบตของกันและกันต่างหาก “หมวย มาถ่ายรูปคู่กัน” ก็อตเซตกล้อง แล้วเดินมาจับมือประสานกับผมเพื่อถ่ายรูป ผมว่ามันเป็นอะไรที่น่าประหลาดใจนะ ที่คนคนหนึ่งสามารถเปลี่ยนอากาศหนาวติดลบให้อุ่นขึ้นได้แค่เพียงจับมือ

                วันนี้เรามีกิจกรรมที่แพลนไว้คือไปบ้านลุงซานต้า เพราะถือว่าเป็นจุดเด่นอีกจุดของที่นี่ มันเป็นเหมือนคอมมูนิตี้มอลล์ ครับ ให้เที่ยวเล่น กินข้าว ถ่ายรูป มีลุงซานต้า ซึ่งเด็กต่อแถวถ่ายรูปเพียบขนาดไม่ฟรีนะ   และแน่นอนว่าเจ้าเด็กหมวยของผมก็เป็นหนึ่งในคนในแถว ที่นี่อยู่ตำแหล่งละติจูดที่แกนโลกเปลี่ยนซึ่งถือเป็นไฮไลท์เหมือนกัน มันจะมีเส้นบอกองศาตำแหน่งที่พื้นแสดงให้เห็น ถ้าหิมะไม่ถมหมดนะครับ ผมกับโจเราส่งโปสการ์ดกลับไทยแลกกัน ก่อนจะไปเล่นกวางเรนเดียร์ลากเลื่อน เจ้ากวางเรนเดียร์เขาจะลากเราไปช้าๆ เหมือนอยากให้เราตั้งใจดูบรรยากาศไรประมาณนี้แหละครับ และอาจให้ความรู้สึกเหมือนเจ้าชายอะไรอย่างนั้นด้วยมั้ง เห็นโจบอกแบบนั่น (ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจฟีลนั้นเท่าไหร่ เพราะมองอีกคนเหมือนเด็กได้ขึ้นม้าหมุนมากกว่า)

                กลับมาถึงที่พัก วันนี้เราไม่ได้แพลนกิจกรรมอะไรในช่วงเย็นต่อ ครับ เราไม่ได้แพลน แต่ผมว่าผมมีแพลนนะ เมื่อคืนวานล่าแสงเหนือกันสำเร็จแล้ว ผมว่าคืนนี้ผมคงต้องล่ากระต่ายขาวขี้ดื้อข้างๆผมแล้วแหละ

“ก็อต ยิ้มไรอ่ะ น่ากลัวชะมัด”

“เปล่า ก็อตก็คิดไปเรื่อยแหละไม่มีไรจิงจริ๊งงง” จริงซะที่ไหนล่ะ มาฟินแลนด์ทั้งที มันก็ต้องให้ฟินสมชื่อหน่อยจริงไหมครับ ไปเตรียมตัว รอทำกิจกรรมตอนค่ำต่อก่อนนะครับ บายยย

                                                                                                ผิดพลาดตรงไหนแจ้งได้เลยนะคะ เอ้นจอยรีดดิ้งค่า

( ยังไม่ได้เช็คคำผิด)