สวัสดีครับ ผมชื่อฮัน ฮันคยอง..
เป็นนักศึกษาปริญญาโทจากเมืองจีน.. มาตามหาฝัน :)
มาเรียนแบบตัวคนเดียวแบบนี้มันเหงาครับ..
แต่ผมก็ไม่ชอบอยู่ในที่ที่คนเยอะๆอยู่ดีนั่นล่ะ
ช่วงหลังๆนี้ผมก็ไม่ค่อยเหงานะ
พอดีว่ามีเพื่อนเป็นมนุษย์จาจังมยอน :D
สวัสดีครับ ผมชื่อซีวอน ชเว.. ซีวอน
ผมคือหนุ่มสุดหล่อที่ฮอตที่หล่อมาก :p
ความลับของผมน่ะหรอ.. ผมชอบกินจาจังมยอนที่สุดครับ
และอีกอย่างนึง.. ที่ผมจะบอกให้คุณรู้ก็คือ..
ผมแอบชอบเพื่อนข้างๆห้องล่ะ :)
"มันไม่ง่ายเลยนะ เพราะยิ่งผ่านไปนานๆ เราก็ยิ่งคิดถึง
เราก็เลยตั้งคำถามขึ้นว่า ถ้าเรารักใครมากๆ
เราจะทนได้เหรอ ถ้าวันนึงเราต้องเสียเขาไป
แล้วการจากลา... มันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
มันจะเป็นไปได้เหรอ
ที่เราจะรักใครโดยไม่กลัวการสูญเสีย
แต่อีกใจนึงก็คิดว่า..
แล้วมันจะเป็นไปได้เหรอ ที่เราจะอยู่ได้โดยไม่รักใครเลย
เนี่ยแหละคือความเหงา ผมอยู่กับมันมานาน..
ทำไมเราจะไม่รู้ว่ามันทำร้ายเรายังไง
แล้วชีวิตที่เหลือของเราล่ะ.."
มิว ---- รักแห่งสยาม
ติชม และพูดคุยเกี่ยวกับฟิคกันได้ครับ (ผมเล่นแค่ทวิต..แหะๆ)
#จังมียอนวอนฮัน #ฮันเกิงไม่เคยเคะ #มันก็แค่ฟิควอนฮัน
ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยแต่งฟิคแหะ..
แต่ช่วงนี้เรียนหนัก เครียด ทำงานก็เยอะ..
บวกกับอารมณ์ที่คิดถึงแฟนเก่ามันวนเวียนอยู่ในความคิด
ก็เลยจะแต่งตามอารมณ์ตัวเอง ..
เรื่องราวไม่อิงกับสถานการ์ณจริงของอิมเมจนะครับ
ปล. อยากให้ซีวอนกับฮันเกิงเจอกันอีก..
ผมคิดถึงโมเม้นต์ #วอนฮัน เหลือเกิน :)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น