MiKe Story มิเกะ สตอรี่ เรื่องวุ่นวายของคุณภูตพิทักษ์
มิสึกิ เด็กหนุ่มผู้ธรรมดาผู้รักเรื่องราวภูติผี ที่อยู่ ๆ วันนึงก็ต้องมาเกี่ยวพันธ์กับเรื่องภูต ผี ปิศาจ และศาสตร์องเมียวจิอันมึนตึ๊บ แล้วชีวิตจากนี้ไปจะเป็นยังไงกันเนี่ย!!!
ผู้เข้าชมรวม
8,216
ผู้เข้าชมเดือนนี้
98
ผู้เข้าชมรวม
8.21K
อัปเดตล่าสุด : 15 พ.ค. 63 / 11:56 น.
แท็กนิยาย
ภูตแมว อนเมียวจิ หูแมว ปิศาจ โมเอะ เรื่องวุ่นวาย ชีวิตประจำวัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ประกาศ Re-Write ครับ
เนื้อหาที่เห็นอยู่ยังเป็น Version เก่า
ถ้า Re-Write เสร็จจะเอามาลงแทนของเก่านะครับ
*:: สำหรับผู้ที่หลงเข้ามาอ่าน ::*
หากพบว่าทำไมบางตอนสั้น ๆ ยาว ๆ สลับกันไป
เพราะว่าเรื่องนี้จะมีตอนอยู่ 2 แบบครับ คือ
ตอนหลัก กับ ตอนคั่น
ตอนหลัก : มีหน้าที่ดำเนินเนื้อเรื่อง
ตอนคั่น : มีหน้าที่เสริม หรือปูเนื้องเรื่อง
หากอ่านต่อกันไปเรื่อย ๆ จะได้เนื้อเรื่องที่สมบูรณ์ครับ
ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้ และฝากเหล่าตัวละครไว้ในอ้อมใจด้วยนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ ^^
ผลงานอื่นๆ ของ จรดปลายแป้น ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ จรดปลายแป้น
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"วิจารณ์นิยาย ฉบับเพียงพอ"
(แจ้งลบ)เรื่อง : MiKe Story รักวุ่นๆ ชุลมุนปราบมาร ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: ชอบบ อ่านแล้วประทับใจ สำนวนก็ดี การบรรยายก็เริด แต่การบรรยายบางจุดมีข้อบกพร่องเล็กน้อย อันนี้เด่ยวจะบอกอีกทีนะจะ ถ้าจะรีไรท์ใหม่ เค้าขอแนะนำว่าให้ตะเองรีไรท์เรื่องบท เพราะบางบทก็สั้น บางบทก็ยาว ตะเองน่าจะกำหนดเอาไว้ว่าแต่ละบทควรเอากี่หน้ากระดาษ หนังสือนิยายทั่วไปบทนึงก็ไม่ ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่อง : MiKe Story รักวุ่นๆ ชุลมุนปราบมาร ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: ชอบบ อ่านแล้วประทับใจ สำนวนก็ดี การบรรยายก็เริด แต่การบรรยายบางจุดมีข้อบกพร่องเล็กน้อย อันนี้เด่ยวจะบอกอีกทีนะจะ ถ้าจะรีไรท์ใหม่ เค้าขอแนะนำว่าให้ตะเองรีไรท์เรื่องบท เพราะบางบทก็สั้น บางบทก็ยาว ตะเองน่าจะกำหนดเอาไว้ว่าแต่ละบทควรเอากี่หน้ากระดาษ หนังสือนิยายทั่วไปบทนึงก็ไม่สั้น บทนึงก็ไม่ยาวนะจะ แต่อยากบอกว่า ค่อนข้างชอบเรื่องนี้นะ ถือว่าติดหน่งน้านิยายที่ผู้ชายแต่งแล้วเค้าชอบเลยนะเนี่ย(เฮ้~) ธีมหลักของเรื่อง :: เรื่องนี้ออกแนวแฟนตาซีเล็กๆ(รึเปล่า) เค้าไม่ค่อยถนัดการวิจารณ์แรวแฟนซีเท่าไหร่รักอะจะ(แย่มาก) ก็ลเยนึกถึงการดำเนินเรื่องอของตะเองไม่ออก เลยไม่รู้วจะวิจารณ์ยังไงดี เพราะแนวแฟนซีใครแต่งเก่งถือว่าเจ๋งมากเลยนะจ้า เค้าเชื่อว่าตะเองก็ถือว่าเป้นหนึ่งในนั้นเลยล่ะจะ^^ การใช้ภาษา :: ดีมากๆ อ่านแล้วชอบ การบรรยายตัดฉากไม่ทำให้งงดี อ่านแล้วเพลินไปเรื่อยๆกันเลยทีเดียว55 สำนวนการแต่งก็ดูเป็นตัวของตัวเองดี สรุปคือน่าประทับใจจะ การดำเนินเรื่อง :: เริ่มจาก ตอนที่1 อ่านแล้วเคลิ้มไปเลยอะจะ การบรรยายได้เห็นภาพมากๆ แถมใช้สำนวน การเล่นคำ เล่นเสียงได้ดีอีกด้วย ไม่มีอะไรต้องแก้ไขจ้า ตอนที่2 พบกันแล้วว ลุ้นมาตั้งนาน บทนี้มีคำพูดนึงของพระเอกที่เค้าอยากวิจารณ์นิดเดียว ย่ำ นิดเดียว คือตอนที่เค้าพูดว่า คุณรู้จักผมด้วยหยั่งงั้นหรอ น่าจะเป็น คุณรุ้จักผมด้วยงั้นหรอ/หรือ เค้าว่าจะดูดีกว่านะจะ(อันนี้แล้วแต่ตะเองเลยจ้า) เค้าแค่แนะนำเฉยๆ นอกนั้นก็ผ่านค้าบบ ตอนที่3 บทนี้สั้นไปมั้ย - - แค่เพิ่มบรรทัดให้เท่าบทอื่นก็พอแล้วจ้า ตอนนี้น่าลุ้นเลยนะว่าผู้ชายกลุ่มนี้เป้นใคร ช่างน่าเกรงขามเสียจริง(ประชด- - 55) ตอนที่4 ตั้งแต่บรรทัดแรกเลยที่เค้าอยากวิจารณ์ ตรงที่บอกว่า ข้างในห้องรับแขกที่ปูด้วยเสื่อทากามิหนานุ่มเก่าแก่ ทว่ากลับไม่รู้สึกถึงฝุ่นที่ฟุ้งกระจายขึ้นมาเลยในเวลาที่เหยียบเท้าลงไป เค้าอยากให้ตะเองสลับประโยคนิดนึงนะจะ เป็น ข้างในห้องรับแขกที่ปูด้วยเสื่อทากามิหนานุ่มเก่าแก่ ทว่าเมื่อเหยียบย่างเท้าลงไป กลับไม่รู้สึกถึงไรฝุ่นเลยแม้แต่น้อย อันนี้ก็ตามใจตะเองอีกเหมือนเดิมนะจ้า ว่าจะเอาแบบไหน^^ แล้วบทนี้เค้าค่อนข้างงงกับนางเอกว่าเป็นอะไรกันแน่อะจะ ถึงจู่ๆมาทำดีด้วย ถ้าจะให้คนอ่านประทับใจ(ในความคิดเค้า) เค้าว่าให้นางเอกเป็นคนแก่นๆไปเลย แล้วพระเอกก็ยอมนางเอกนิดๆ แต่ก็ต้องมีบทโหดด้วย แบบนี้ ชอบบบ55 ตอนที่5 บทนี้สั้นอีกแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรให้ติจ้า ผ่าน!! เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: การจะพลิกบทบาทตัวละครใหม่เค้าอยากให้บรรยายด้วยว่าเป็นเพราะอะไร การจัดหน้าก็เหมือนกันนะจะ อยากให้มีบรรทัดของแต่ละบทเท่ากัน มากหรือน้อยก็อย่าได้แตกต่างกันจนเกินไป นอกนั้นก็ดีทุกอย่างแล้วจ้า ความสมจริง :: ตั้งแต่บทแรกก็กินใจเค้าไปแล้วละจ้า ประทับใจในการเล่นคำของตะเองมากเลย^^ ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ ปล.เค้าก็ไม่ได้แต่งนิยายเก่งเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอกนะจะ เค้าน่ะแต่งได้ย่ำแย่มาก แต่เค้าก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เวลาคนคอมเมนต์ เค้าก้จะเอาจุดบกพร่องตรงนั้นแหละมาแก้ไข ตะเองก็อย่าท้อละกันน้า แล้วอยากติเค้าที่ทำให้ตะเองไม่พอใจตรงไหนก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจ ปล2.อยากฝากวิกฤตการณ์รักข้ามภพ ไว้ซักเล็กน้อย55 อ่านแล้วอย่าลืมกรอกแบบฟอรมรับนิยายมาวางไว้ตอนของตัวเองนะจะ อย่าลืมเอาแบนเนอร์ไปแปะให้ด้วยน้า วันหลังใช้บริการใหม่ได้อีกจ้า^^ อ่านน้อยลง
พoIพียง | 3 ก.ย. 54
-
14
-
0
"บทวิจารณ์ MiKe Story มิเกะ สตอรี่ รักวุ่น ๆ ชุลมุนปราบมาร"
(แจ้งลบ)นิยายแฟนตาซีเรื่อง MiKe Story มิเกะ สตอรี่ รักวุ่นๆ ชุลมุนปราบมาร ของ B.K.G.M. มีแนวโน้มว่าจะเป็นนิยายขนาดยาว(เหยียด)อีกเรื่องหนึ่ง เนื่องจากขณะนี้เพิ่งจะจบภาคแรกทั้งๆที่เขียนมาถึงตอนที่ 53 แล้ว หากจะถามว่าภาคแรกนั้นเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอะไร ก็คงต้องบอกว่าเรื่องเพิ่งจะดำเนินไปเพียงการแนะนำและเล่าถึงภูมิหลังของตัวละครหลักของเรื่อง 8 ตัวเท่ ... อ่านเพิ่มเติม
นิยายแฟนตาซีเรื่อง MiKe Story มิเกะ สตอรี่ รักวุ่นๆ ชุลมุนปราบมาร ของ B.K.G.M. มีแนวโน้มว่าจะเป็นนิยายขนาดยาว(เหยียด)อีกเรื่องหนึ่ง เนื่องจากขณะนี้เพิ่งจะจบภาคแรกทั้งๆที่เขียนมาถึงตอนที่ 53 แล้ว หากจะถามว่าภาคแรกนั้นเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอะไร ก็คงต้องบอกว่าเรื่องเพิ่งจะดำเนินไปเพียงการแนะนำและเล่าถึงภูมิหลังของตัวละครหลักของเรื่อง 8 ตัวเท่านั้น นั่นคือ โอมียะ มิสึกิ ริวเท (พระเอก) มิสึริ มินามิ (นางเอก) อากิระ อาซามิ (ประธานนักเรียนที่หลงรักพระเอก) ฟุคุโมโต้ เรียว (เพื่อนสนิทพระเอก) ฟุจิเนะ เคย์โกะ (แฟนเรียว) ไค แวนเรซิส (เพื่อนและลูกชายคู่ค้าสำคัญกับบริษัทพ่อพระเอก) คุโรอิจิ คาวาอิจิโร่ (หัวหน้าชมรมฟันดาบของพระเอก) และ ฟุคุโมโต้ มิเนะ (น้องสาวเรียว) และมีเพียงสองตอนสุดท้ายเท่านั้นที่เปิดไปสู่แก่นเรื่องหลัก (theme) นั่นคือการต่อสู้ระหว่างกลุ่มตัวละครเอกกับการแก้แค้นของจอมมารที่กำลังจะพ้นพันธนาการแห่งคำสาปที่ทำให้สูญอำนาจไปนานนับร้อยปี MiKe Story มิเกะ สตอรี่ รักวุ่นๆ ชุลมุนปราบมาร ยังคงเป็นนิยายแฟนตาซีแนวโรงเรียนอยู่ แต่โรงเรียนในครั้งนี้มิใช่โรงเรียนเวทมนตร์ตามที่นิยม แต่เป็นโรงเรียนมัธยมชื่อดังระดับประเทศ คือ โรงเรียนเซนได ที่เปิดสอบสำหรับคนธรรมดาทั่วไป ทว่ากลุ่มตัวละครหลักที่กล่าวมาข้างต้นกลับมิได้เป็นคนธรรมดา แต่มีทั้งที่เป็นภูต รับใช้ แวร์วูล์ฟ แวมไพร์ หมอผี องเมียวจิ ผู้มีพลังวิญญาณ หรือแม้แต่ผู้มีพลังเป็นผู้เยียวยาปีศาจ จึงเป็นที่มาของเรื่องวุ่นๆที่ตามมาอย่างไม่จบสิ้น การสร้างตัวละครที่มีความหลากหลายเช่นนี้นับเป็นการสร้างสีสันให้กับเรื่องอย่างมาก เพราะตัวละครแต่ละตัวก็มีลักษณะเฉพาะตนตามเผ่าพันธุ์ต้นกำเนิด ซึ่งผู้อ่านจะได้เห็นวิธีการต่อสู้และการใช้ชีวิตที่ต่างกันออกไป เช่น มิสึริ มินามิ ที่เป็นภูตแมวก็จะมีความรวดเร็วปราดเปรียว และต่อสู้ด้วยการใช้กรงเล็บ และยันต์สะกดปีศาจ ขณะที่ ฟุคุโมโต้ เรียว ที่เป็นแวร์วูลฟ์เลือดบริสุทธิ์ ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักรบที่ทนทานต่อการโจมตี มีกำลังการโจมตีที่น่าหวาดหวั่น มีความเร็ว และมีผิวหนังที่ป้องกันพลังธาตุได้เกือบร้อยเปอร์เซนต์ และขนที่ปกคลุมร่างกายนั้นก็แข็งแกร่งประดุจเหล็กเพชร แต่แพ้แร่เงิน หรือ ไค แวนเรซิส ที่เป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ ก็มีความสามารถใช้พลังธาตุ (น้ำแข็ง)ขณะต่อสู้ ทั้งยังมีความแข็งแกร่งและความรวดเร็วว่องไว แต่อาหารหลักคือเลือดสังเคราะห์ที่ใช้ดื่มแทนเลือดมนุษย์ จึงนับว่าเป็นความชาญฉลาดของผู้แต่งที่เลือกสร้างตัวละครที่มีความหลากหลาย โดยอาศัยความแตกต่างของเผ่าพันธุ์เช่นนี้ ขณะเดียวกันผู้แต่งยังสามารถสร้างความโดดเด่นให้กับบุคลิกลักษณะ และอุปนิสัยของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างน่าสนใจ ซึ่งช่วยให้ตัวละครมีชีวิตชีวาจนผู้อ่านจดจำตัวละครเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี เช่น โอมียะ มิสึกิ ริวเท ที่เป็นอัจฉริยะจนสามารถสอบเข้าได้เป็นที่หนึ่งของโรงเรียน รูปหล่อ รวย มาจากตระกูลดี ต่อสู้เก่ง มีน้ำใจรักพวกพ้อง รักแมว และเรื่องลี้ลับเป็นชีวิตจิตใจ แต่เป็นโรคแพ้ผู้หญิง คุโรอิจิ คาวาอิจิโร่ เป็นนักดาบที่มีฝีมือ ยึดมั่นในคุณธรรม และเกลียดการทำร้ายผู้อื่นยิ่งกว่าสิ่งใด หรือ ฟุคุโมโต้ มิเนะ เด็กผู้หญิงที่ร่าเริง รักและติดพี่ชายจนยอมหนีออกจากบ้านที่โรมาเนียเพื่อมาตามหาพี่ชายที่ญี่ปุ่น ไร้เดียงสา เพราะดีใจที่ได้พบกับแวมไพร์ตัวจริงอย่างไค แวนเรซิส และติดไคอย่างมาก (เพราะไคช่วยชีวิตเธอจากฝูงสุนัขที่รุมทำร้ายในวันแรกที่เพิ่งมาถึงญี่ปุ่น) ทั้งๆที่สองเผ่าพันธุ์นี้เป็นอริกัน และจะต่อสู้กันเสมอทุกเมื่อที่ได้พบกัน ความน่าสนใจอีกประการหนึ่ง คือกลวิธีการเขียน ผู้แต่งนำเสนอเรื่องโดยแบ่งแต่ละตอนออกเป็น 2 ตอนย่อย คือ ตอนคั่น กับตอนหลัก ตอนคั่นจะมีความยาวประมาณ 1-2 หน้า และมีหลายหน้าที่ เป็นต้นว่าเสนอคำทำนาย ส่วนใหญ่มักจะเป็นเนื้อเพลงที่มินามิขับร้องในยามค่ำคืน การกล่าวถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดล่วงหน้า (foreshadow) การเล่าถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา และการนำเสนอเศษเสี้ยวของภูมิหลังตัวละครบางตัว ซึ่งความหลากหลายของตอนคั่นเช่นนี้ทำหน้าที่เสมือนคำโปรยที่เป็น “น้ำจิ้ม” กระตุ้นความสนใจใคร่รู้ของผู้อ่านว่าเรื่องราวจะดำเนินต่อไปในทิศทางใด อันช่วยเพิ่มความสนุกให้กับเรื่องได้มากขึ้น เช่นเปิดเรื่องตอนคั่นที่หนึ่งด้วยเนื้อเพลงว่า “กาลเวลาที่ผ่านผันราวชั่วกัป ท่ามกลางพันธนาการแห่งคำสาปเดียวดาย จักปรากฏซึ่งผู้ลบล้าง ในคราที่โอมียะผู้เกรียงไกร แลศักดิ์ศรีแห่งมังกรมาบรรจบ ตะวันที่สองจักกำเนิด นายแห่งดาบที่หลับใหลของมังกร...” เพียงคำทำนายสั้นๆ นี้ก็ช่วยกระตุ้นให้ผู้อ่านอยากทราบต่อไปว่าใครคือผู้ที่ถูกพันธนาการด้วยคำสาป และผู้ใดจะเป็นผู้ลบล้างคำสาปนั้น และคนผู้นี้จะเป็นนายแห่งดาบที่หลับใหลจริงหรือไม่ ส่วนตอนหลักนั้นก็จะเป็นเนื้อเรื่องที่มีความสอดประสานกับตอนคั่นที่นำมากล่าวล่วงหน้า ซึ่งจะทำหน้าที่ขยายความเนื้อเรื่องที่เปิดไว้บางส่วนเสี้ยว หรือทำหน้าที่ให้คำตอบของปริศนาหรือคำทำนายที่ผู้แต่งเปิดค้างไว้ หรือบางครั้งก็ทำหน้าที่เปิดปริศนาต่อไป และบางครั้งก็บรรยายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคู่ขนานไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่กล่าวไว้แล้วในตอนคั่น กลวิธีการเขียนเช่นนี้ช่วยส่งให้เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ เพราะผู้แต่งเลือกแล้วว่าจะนำเหตุการณ์ใด ปมปัญหาใด หรือประเด็นใดอันเป็นหัวใจของแต่ละตอน มาสร้างลูกเล่นเพื่อล่อให้ผู้อ่านสนใจอยู่ตลอดเวลาว่าเรื่องราวจะดำเนินต่อไปในทิศทางใด ขณะเดียวกันลูกเล่นเหล่านี้ก็เปลี่ยนไปในแต่ละตอน ซึ่งถือเป็นกลเม็ดที่ผู้แต่งสามารถความคุมและใช้ให้บังเกิดผลตามที่ต้องการได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ ผู้แต่งยังสามารถที่จะสร้างบทบรรยายและบทสนทนาได้อย่างลื่นไหล โดยเฉพาะการบรรยายลักษณะของตัวละคร ผู้แต่งบรรยายไว้อย่างละเอียด ซึ่งช่วยสร้างจินตนาการให้ผู้อ่านได้เป็นอย่างดี เช่น การบรรยายถึง ฟุจิเนะ เคย์โกะ ก็สามารถที่จะชี้ให้ผู้อ่านเห็นทั้งหน้าตา บุคลิกลักษณะ และอุปนิสัยของเธอได้พร้อมกัน คือ เด็กสาวหน้าตาน่ารักใบหน้าขาวผ่อง ริมฝีปากสีชมพูอ่อนเหลือบ (น่าจะเป็น อมแดง ไม่ใช่เหลือบแดง ซึ่งแปลว่าเหลื่อมซ้อนกัน) แดงเล็กน้อย แก้มเป็นสีชมพูระเรื่อ ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม และผมน้ำตาลดำที่ผูกเปียทั้งสองข้างนั้นดูแล้วเป็นสิ่งที่ผู้ชายปรารถนาสาวหน้าตาน่ารักใฝ่หามานานเป็นแน่ หากแต่เธอสวมแว่นตาทรงกลมหนาเตอะ ทำให้เธอดูเป็นผู้คงแก่เรียนมากเกินไป ประกอบกับนิสัยที่ไม่กล้าพูดคุยกับคนอื่น และมักจะอยู่ในที่เงียบๆ อ่านหนังสือเพียงคนเดียว ทำให้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอแทบไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว แต่หากจะพูดให้ถูก หนังสือนั่นแหละคือเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของเธอ ผู้วิจารณ์เห็นว่าเหตุผลสำคัญที่ผู้แต่งต้องบรรยายตัวละครแต่ละตัวอย่างละเอียด เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ต่างจากนิยายออนไลน์ส่วนใหญ่ใน “เด็กดี” ที่มักจะมีภาพตัวละครหลักประกอบไว้ แต่นิยายเรื่องนี้มีเฉพาะภาพของมินามิเพียงคนเดียว ดังนั้นเพื่อให้ผู้อ่านสามารถจินตนาการตัวละครแต่ละตัวได้ ก็อาศัยเฉพาะบทบรรยายและบทสนทนา ในเรื่องเท่านั้น นอกจากนี้ ผู้แต่งยังสามารถแบ่งสัดส่วนระหว่างบทบรรยายและบทสนทนาได้อย่างลงตัว ไม่มีตอนใดที่อ่านแล้วรู้สึกว่ามีบทสนทนาเรียงต่อกันมากเกินไป เพราะผู้แต่งจะสลับด้วยบทบรรยายขนาดสั้นและยาวอยู่โดยตลอด ข้อสังเกตประการหนึ่งคือ นิยายแฟนตาซีเรื่องนี้มีกลิ่นอายของการ์ตูนแฝงอยู่ โดยเฉพาะในบทบรรยายเหตุการณ์บางช่วงจะให้ความรู้สึกเหมือนว่ากำลังอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น เช่น ฉากการอาละวาดของริว เมื่ออ่านจดหมายของพ่อจบ (ตอนที่ 03) หรือ ฉากที่ชิกิกามิ (ภูตเสกตัวเล็กๆ) มาช่วยจับและขวางปีศาจไว้เพื่อให้ริวมีโอกาสหนีไป (ตอนที่ 16) และบางครั้งบทบรรยายของผู้แต่งก็ชวนให้คิดถึงการ์ตูนด้วย เช่น “ถ้าเป็นการ์ตูนละก็คงจะเห็นเขายิ้มกระตุกที่มุมปากแล้ว” หรือ “หากเป็นการ์ตูนคงได้เห็นเหงื่อเม็ดเป้งย้อยลงมาบนหัวมินามิ...” จึงอาจเป็นไปได้ว่าขณะที่ผู้แต่งบรรยายเหตุการณ์บางเหตุการณ์นั้น อาจกำลังคิดเป็นภาพการ์ตูนอยู่ก็เป็นได้ บทบรรยายที่นำเสนอในตอนนั้นจึงสามารถส่งภาพการ์ตูนดังกล่าวมายังผู้อ่านไปพร้อมกันด้วย อย่างไรก็ตาม มีข้อมูลสำคัญของเรื่องที่ค้านกันอย่างมากประเด็นหนึ่ง คือ บทเพลงในบทนำที่กล่าวถึงบุคคลในตำนานที่จะมาเป็นเจ้านายแห่งดาบว่าเป็นตระกูลโอมียะ ดังที่กล่าวว่า ในคราที่โอมียะผู้เกรียงไกร แลศักดิ์ศรีแห่งมังกรมาบรรจบ ตะวันที่สองจักกำเนิด นายแห่งดาบที่หลับใหลของมังกร...” แต่ในช่วงท้ายก่อนจบภาคแรกที่เรื่องดำเนินไปถึงการเปิดตัวนายแห่งดาบ กลับย้ำว่าผู้ที่จะเป็นนายแห่งดาบ “ซายากามิ” ซึ่งเป็นดาบประจำตระกูลริวเทได้นั้น ต้องเป็นคนของตระกูลริวเทเท่านั้น ข้อมูลดังกล่าวจึงขัดกันอย่างชัดเจน แม้ว่าในที่สุดแล้วผู้ที่จะมาเป็นนายแห่งดาบไม่ว่าจะมาจากตระกูลโอมียะ (ตระกูลฝ่ายพ่อ) หรือริวเท (ตระกูลฝ่ายแม่) จะเป็นคนเดียวกัน นั่นคือ โอมียะ มิสึกิ ริวเท ก็ตาม ดัวยเหตุนี้ จึงอยากให้ผู้แต่งทบทวนข้อมูลในประเด็นนี้อีกครั้ง เพื่อเลือกว่าจะให้นายแห่งดาบมาจากตระกูลใดกันแน่ เพื่อสร้างความสมบูรณ์ให้เรื่องมากยิ่งขึ้น เพราะผู้อ่านจะได้ไม่ฉงนสงสัยในคุณสมบัติของนายแห่งดาบ เป็นที่น่าเสียดายว่าคำผิดจำนวนมากที่ปรากฏในเรื่องลดทอนความสมบูรณ์ของเรื่องลง ซึ่งผู้แต่งก็ทราบข้อบกพร่องของตนในประเด็นนี้แล้ว เนื่องจากขณะนี้ผู้แต่งกำลังรีไรท์งานในภาคแรกทั้งหมดอีกครั้ง ดังนั้นเพื่อช่วยให้การรีไรท์ครั้งนี้สมบูรณ์ขึ้น ก็จะเสนอคำผิดที่พบบ่อยมาไว้ ณ ที่นี้ด้วย เช่น ภูต เขียนเป็น ภูติ (ภูติ แปลว่าการเกิด บ่อเกิด และ ภูต แปลว่า วิญญาณ หรือผีปีศาจ) ปฐมนิเทศ เขียนเป็น ปฐมนิเทศน์ คฤหาสน์ เขียนเป็น คฤหาส นัยน์ตา เขียนเป็น นัยตา พึมพำ เขียนเป็น พึมพัม กะทันหัน เขียนเป็น กระทันหัน ภาพยนตร์ เขียนเป็น ภาพยนต์ สาส์น เขียนเป็น สาสน์ คัมภีร์ เขียนเป็น คำภีร์ เวทมนตร์ เขียนเป็น เวทมนต์ ขะมักเขม้น เขียนเป็น ขะมักเขม่น คลาสสิก เขียนเป็น คราสสิก ภัตตาคาร เขียนเป็น ภัตราคาร ลิฟต์ เขียนเป็น ลิฟท์ โรงยิม เขียนเป็น โรงยิมส์ อินเทอร์เน็ต เขียนเป็น อินเตอร์เน็ท ผรุสวาท เขียนเป็น ผลุสวาท บุคลากร เขียนเป็น บุคคลากร อากัปกิริยา เขียนเป็น อากัปกริยา หลงใหล เขียนเป็น หลงไหล พลุ่งพล่าน เขียนเป็น พลุ้งพล่าน ทรมาน เขียนเป็น ทรมาร สวิตช์ เขียนเป็น สวิทต์ สัญชาตญาณ เขียนเป็น สัญชาติญาณ รสชาติ เขียนเป็น รสชาด วิกฤต หรือ วิกฤติ เขียนเป็น วิกฤษ กะพริบตา เขียนเป็น กระพริบตา รังสี เขียนเป็น รังศี แน่นเอี้ยด เขียนเป็น แน่นเอียด ขบวน เขียนเป็น คะบวน หรือ / เหรอ เขียนเป็น หรอ กึ่งลากกึ่งถู โดยปกติคำซ้อนนี้จะใช้ว่า กึ่งลากกึ่งจูง หรือ ลากถู หรือ คำซ้อน คุยจุ๊กคุยจิ๊ก ไม่เคยพบ แต่จะใช้แทนว่า คุยกันจุ๊กจิ๊ก ก็ได้ ----------------------------- อ่านน้อยลง
bluewhale | 11 มี.ค. 53
-
12
-
1
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"จาก 'ห้องวิจารณ์นิยายสไตล์บ้านๆ' ค่ะ"
(แจ้งลบ)ระดับวิจารณ์ : เพื่อนสนิท (ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ^ ^) ระดับที่ได้ : 4 ดาว – ปราสาทราพันเซลค่ะ! ผู้วิจารณ์ : BAmm-baMM แนะนำตัว : สวัสดีค่า คำวิจารณ์ของเราเป็นแค่ความคิดของคนๆ หนึ่งเท่านั้นนะคะ ถ้าเกิดว่าทำให้ไม่สบายใจหรือไม่พอใจก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ ^___^ เริ่มจากชื่อเรื่อง : ‘MiKe Story มิเกะ สตอรี่ รักวุ่นๆ ชุลมุนปราบมาร’ ... อ่านเพิ่มเติม
ระดับวิจารณ์ : เพื่อนสนิท (ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ^ ^) ระดับที่ได้ : 4 ดาว – ปราสาทราพันเซลค่ะ! ผู้วิจารณ์ : BAmm-baMM แนะนำตัว : สวัสดีค่า คำวิจารณ์ของเราเป็นแค่ความคิดของคนๆ หนึ่งเท่านั้นนะคะ ถ้าเกิดว่าทำให้ไม่สบายใจหรือไม่พอใจก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ ^___^ เริ่มจากชื่อเรื่อง : ‘MiKe Story มิเกะ สตอรี่ รักวุ่นๆ ชุลมุนปราบมาร’ เป็นชื่อที่บ่งบอกจุดประสงค์ของเรื่องชัดเจนดีมากค่ะ ทำให้รู้สึกอยากจะลองเข้ามาอ่านดูเลย การตกแต่ง : การตกแต่งตรงหน้าบทความใช้ BG น่ารักใสๆ ทำให้น่าอ่านมากเลยค่ะ แต่ว่าจะติดนิดนึงตรงเนื้อเรื่องคือมันติดกันซะทุกบรรทัดจนอ่านยากน่ะค่ะ = =;; (เอ การจัดหน้ากระดาษรวมอยู่ในการตกแต่งมั๊ยหว่า...) เอกลักษณ์ : เอกลักษณ์ของเรื่องนี้น่าจะเป็นสำนวนภาษาล่ะมั๊งคะ ใช้ภาษาสวยค่ะ(แต่คนอย่างเราอ่านแล้วแทบมึนตึ๊บ T^T) ทำให้การบรรยายในแต่ละฉากดูดีตามไปด้วยค่ะ การสะกดคำ : ยังมีจุดที่สะกดคำผิดอยู่พอสมควรค่ะ แต่ถ้าเทียบกับจำนวนตอน (ที่มากมาย) แล้วบางทีอาจจะไม่มากเท่าที่คิดแล้วก็มีบางคำที่พิมพ์ตกพิมพ์เกินเล็กน้อยด้วยค่ะ แต่จากโดยรวมทั้งหมดแล้วถือว่าดีค่ะ (‘w’) การบรรยายเนื้อเรื่อง : การบรรยายใช้คำสร้อยมากนะคะจนบางทีอ่านแล้วรู้สึกมึนงงไปเล็กน้อย(บทนำและบทคั่น) แต่ถ้าจะให้พูดคือบรรยายแล้วจินตนาการภาพตามได้ชัดเจนไม่คลุมเครือค่ะ การดำเนินเรื่อง : การดำเนินเรื่องเรียกได้ว่าน่าติดตามมากตั้งแต่ตอนแรกค่ะ พออ่านไปเรื่อยๆ แล้วรู้สึกว่าตัวเองกำลังดูอนิเมชั่นสักเรื่องอยู่เลย ฮ่าๆๆ ให้ความรู้สึกลื่นไหลไม่ติดขัดดีค่ะ ^ ^b ชม : เป็นเรื่องที่ยาว...มาก (แถมมีภาคสองต่อด้วย ฮ่าๆๆ) เห็นแล้วอดยกนิ้วให้ไม่ได้ว่าคุณมีความพยายามและอดทนในการอัพมากค่ะ แล้วจากร่องรอยวันที่อัพ (ส่วนข้อมูลเบื้องต้น) คุณขยันอัพอย่างสม่ำเสมอลงรายละเอียดชัดเจนจนต้องขอคาราวะเลยล่ะค่ะ *มารยาทในการกรอกแบบฟอร์ม : มารยาทเต็มเปี่ยมจนแอบเกร็งเล็กๆ แฮะๆ... อ่านน้อยลง
BAmm-baMM | 10 พ.ย. 54
-
2
-
0
"รับวิจารณ์นิยายค่ะ"
(แจ้งลบ)เราไม่ใช่มืออาชีพ จึงขอวิจารณ์แบบเรียบง่ายนะคะ อย่าลืมว่าการวิจารณ์ไม่ใช่การด่าว่า โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ ซึ่งจะทำตามหรือไม่ก็แล้วแต่ค่ะ ระดับ : ฝนตกหนัก อย่างแรก ชื่อเรื่อง ชื่อแปลกจังค่ะ ชื่อดูแหวกๆยังไงไม่รู้ หุหุ แต่ยาวเกินไปหรือเปล่าเอ่ย (ครึ่งคะแนน) อย่างสอง แนะนำเรื่องแบบย่อ มีความน่าสนใจในระดับหนึ่งค่ะ จะน่าสนใจที่สุดคือปร ... อ่านเพิ่มเติม
เราไม่ใช่มืออาชีพ จึงขอวิจารณ์แบบเรียบง่ายนะคะ อย่าลืมว่าการวิจารณ์ไม่ใช่การด่าว่า โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ ซึ่งจะทำตามหรือไม่ก็แล้วแต่ค่ะ ระดับ : ฝนตกหนัก อย่างแรก ชื่อเรื่อง ชื่อแปลกจังค่ะ ชื่อดูแหวกๆยังไงไม่รู้ หุหุ แต่ยาวเกินไปหรือเปล่าเอ่ย (ครึ่งคะแนน) อย่างสอง แนะนำเรื่องแบบย่อ มีความน่าสนใจในระดับหนึ่งค่ะ จะน่าสนใจที่สุดคือประโยคท้ายๆเท่านั้น บรรทัดบนถ้าตัดออกนิดหน่อย แล้วเพิ่มต่อจากประโยคสุดท้ายนิดหน่อย เกี่ยวกับอะไรที่ไม่ใช่มนุษย์ ก็น่าจะมีความน่าสนใจมากยิ่งขึ้นค่ะ (คะแนนเต็ม) อย่างสาม ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้ เอ่อ... คือ... โอ พูดไม่ออก คืออยากให้ตัดในส่วนของการอัพเดทตอนลงไปน่ะค่ะ มันไม่จำเป็น เพราะในตอนนิยายก็ขึ้นวันเวลาอยู่แล้ว มันไม่จำเป็นเลยค่ะ สู้เอาพื้นที่มาลงคาแรกเตอร์ตัวละครจะดีกว่า ตัดบางตัวที่เกี่ยวกับการอัพเดทไป แต่จะเหลือการทักทายคนอ่านบ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ อยากให้ลงข้อมูลนิยายเสียหน่อย คนอ่านจะได้เข้าใจเนื้อเรื่องคร่าวๆสั้นๆก่อนอ่านเนื้อหาจริง ไม่งงเวลาเกริ่นเรื่องขึ้นมาด้วยค่ะ อาจอยู่ในรูปแบบบทสนทนาของพระนางที่น่าสนใจน่าติดตามน่าตื่นเต้น หรืออยู่ในบทบรรยายก็ได้ค่ะ แต่... คนอ่านจะสนใจที่บทสนทนามากกว่าค่ะ เพราะเป็นจุดเด่นของเรื่อง เป็นความรู้สึกของพระนางที่คนอ่านอยากติดตามอ่าน (ครึ่งคะแนน) อย่างสี่ ชื่อตอนนิยาย ส่วนนี้ถือเป็นคะแนนช่วย หากไม่มีอะไรให้ต้องถูกตัดคะแนน เท่าที่ดูมา คุณผ่านทุกอย่างแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ ขอผ่านเลยนะคะ (คะแนนเต็ม) อย่างห้า เนื้อหานิยาย ขอแบ่งเป็นปลีกย่อยตามนี้ค่ะ ภาษาของบทบรรยาย โอ้ว! ใช้ภาษาดีสุดยอดมากเลยค่ะ เขียนแล้วไหลลื่นด้วย บางจุดคล้ายการอ่านกลอน ไม่ใช้คำเยิ่นเย้อด้วย เยี่ยมค่ะ ขอชมจ้า มีคำผิดนะคะ \ อ่านน้อยลง
แฟร์รี่เทล/สุพิชชา | 23 ต.ค. 54
-
9
-
2
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น