ลิขิตบุปผา ชะตาข้ามแคว้น

ลิขิตบุปผา ชะตาข้ามแคว้น

“ท่านจะใจจืดใจดำทิ้งเด็กน้อยวัย5ขวบไว้กลางป่าได้ลงคอเชียว” ว่าจบนางก็ตีหน้าเศร้า หยาดน้ำตาคลออยู่ที่เบ้าราวกับจะหยดลงมาได้ทุกเวลา ร่างเล็กสั่นระริกดั่งลูกกระต่ายน้อยจนตรอก แลดูน่าสงสารยิ่ง

ชายหนุ่มชั่งใจอยู่เพียงครู่ สู้รบประมือโหดเหี้ยมเพียงใดเขาไม่เคยหวั่น ทว่าจุดอ่อนของเขาก็คือไม่อาจเห็นน้ำตา สองขามั่นคงปราดเข้ามายืนเคียงเด็กหญิง เขาไม่เคยปลอบเด็กมาก่อน เมื่อเห็นหยาดน้ำตาที่เริ่มรินไหลอาบแก้ม จึงทำเพียงย่อลงเล็กน้อยก่อนกล่าว

“เงียบซะ”

…

……

...ประเสริฐยิ่ง! นี่คือคำปลอบเด็กแคว้นไหนกัน…

บทเกริ่นก่อนเริ่ม

            มีนักปราชญ์ผู้หนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า “ไม้ใหญ่ย่อมต้องเจอขวานคม คนเด่นย่อมมีคนด่า คนมีปัญญาจึงมีคนลองดี คนไร้ราคีจึงมีคนริษยา.....”

แล้วโฉมสะคราญเช่นฟู่หลี่หนิงที่มีคุณสมบัติข้างต้นครบถ้วนทุกประการเล่าจะหลีกหนีปัญญาเหล่านั้นได้เช่นไร  

องค์หญิงอันกำเนิดจากพระสนมที่เป็นที่โปรดปรานที่สุดขององค์ฮ่องเต้ มิแปลกมิใช่หรือที่จะโดนผู้เป็นมารดาแห่งแผ่นดินกลั่นแกล้งจนสิ้นชีวาวายเช่นนี้

แต่ช่างเถิด ฟู่หลี่หนิงคนนั้นตายแล้วก็ตายไป ในเมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสเริ่มต้นใหม่ให้นางในฐานะใหม่อีกครั้ง  ซือเซียนคนนี้จะไม่ยอมให้ชะตาต้องอาภัพอีกเด็ดขาดเทียว

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* รูปไอคอนจากกะรัตแก้ว  https://writer.dek-d.com/karatkaew/story/view.php?id=611322