คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : I AM ALL YOURS : B.I x JINHWAN x BOBBY [Part: END]
I AM ALL YOURS : B.I x JINHWAN x BOBBY
PART : BEAUTIFUL KIM JINHWAN
“เอ๊ะ เชจูเหรอ?”
เพราะคำสัมภาษณ์ในรายการที่ว่าเค้าทั้งสามคนสนิทกันมานาน แต่ไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันจริงจังสักที ทำให้เมื่อสองวันก่อนพีดีนูน่าเข้ามาคุยกับพวกเค้าทั้งสามคนว่าอีกสองวันจะให้วันว่างหนึ่งวันกับพวกเค้าทั้งสามคนเพื่อไปเที่ยวด้วยกัน ทำเอาจินฮวานตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ จินฮวานตัดสินใจเลือกบ้านเกิดของเค้าเป็นสถานที่สร้างความทรงจำครั้งแรก ถึงจะต้องถ่ายรายการไปด้วย แต่การที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันสามคนแบบนี้ มันจะต้องสนุกแน่ๆ เลย
“อะไรกัน แล้วพวกผมละ” ดงฮยอกรีบวางจานข้าวถาม ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่พอใจสักเท่าไหร่ที่พี่ๆ จะได้ไปเที่ยวกันเองแบบนี้
“ขอโทษนะ ไว้คราวหน้าพี่จะพาพวกนายไปทุกคนเลย” จินฮวานเอ่ยเสียงอ่อนขอโทษ พลางหันไปยิ้มหวานให้น้องๆ ที่เหลือ
“พวกพี่ขี้โกงชะมัด ผมก็อยากไปบ้านพี่จินฮวานเหมือนกันนี่นา” มักเน่ตัวสูงบ่นอุบ
“อิจฉาหล่ะสี๊พวกแก ชั้นกำลังจะได้ไปบ้านของจินฮวานเลยนะเว้ยยยย ฮ่าๆๆ” เจ้าคนที่ร่าเริงเกินเหตุตั้งแต่รู้ว่าจะได้ไปเที่ยวกันสามคนกอดคอจินฮวานคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ แน่นแล้วโยกไปมา จินฮวานหันมาค้อนให้ก่อนจะหยิกแขนของคนขี้แกล้งไปหนึ่งทีจนจีวอนร้องครวญ
“อิจฉาสิ!” สามหน่อที่เหลือพร้อมใจกันตะโกนเสียงดังจนพี่ใหญ่ตกใจ
“แต่ไม่เป็นไรหรอก มีฮันบินไปอีกทั้งคนนี่” อย่างน้อยเจ้าจีวอนมันไม่ได้อยู่กับจินฮวานฮยองสองต่อสองแน่ ..ยุนฮยองคิดในใจ
แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าคนที่นั่งนิ่งมานานอย่างฮันบินกลับยิ้มกริ่มให้จีวอนที่ส่งสายตาเจ้าเล่ห์กลับมาให้เช่นเดียวกัน
ดูท่าไปเที่ยวคราวนี้คงจะมีอะไรสนุกเกิดขึ้นจริงๆ ซะแล้วสิ
..
.
“ว้าวว ท้องฟ้าสีฟ้า ทะเลสีฟ้า แทบักกกกก” จีวอนรีบวิ่งเข้าหาทะเลทันทีที่เห็น จินฮวานได้แต่หัวเราะให้ก่อนที่สายตาจะหันมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของฮันบินที่รีบเดินออกไปจากรถบัสก่อนเพื่อนเมื่อมาถึงทะเล
..แม้แต่ฮันบินยังยิ้มกว้างขนาดนั้น ดีจังเลยน้า ทุกคนดูมีความสุขจริงๆ คิดถูกแล้วที่พามาเชจู..
“ฮยองทำอะไรอยู่ลงมาเร็วเข้า!” เด็กหนุ่มตาตี่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวโบกมือเรียกอีกคนยิกๆ
“จะลงไปเดี๋ยวนี้ละ”
.
“ทำไมไม่ลงไปเล่นน้ำ” เสียงเข้มที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นทำเอาคนที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยถึงกับสะดุ้ง
“ตกใจหมดเลยฮันบินอ่า แล้วจีวอนละไปไหน” คนตัวเล็กถามขณะขยับที่นั่งให้อีกคนได้นั่งลงบนผ้าที่ปูไว้
“จีวอนฮยองไปซื้อไอติมเดี๋ยวมา”
“อืมม.. ฮันบินอ่า”
“ครับ?”
“ฮันบินชอบทะเลมั้ย?” จินฮวานหันมาถามยิ้มๆ อีกคนตอบว่าชอบ แต่สายตาที่จับจ้องอยู่แค่ที่ใบหน้าของจินฮวานไม่ไปไหนนั้น ทำเอาเจ้าตัวหน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“ดีจังเลยนะ..” ใบหน้าใสที่ตอนนี้แก้มแดงปลั่งเสมองไปทางทะเลอย่างรวดเร็ว
“มาแล้ววววววว” เสียงที่มาก่อนตัวทำให้คนทั้งสองต้องหันไปมอง ก่อนที่จะหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันเมื่ออีกฝ่ายที่วิ่งอยู่ดีๆ ก็สะดุดเท้าของตัวเองล้มซะอย่างนั้น
“โธ่ เห็นคนเจ็บแล้วหัวเราะมันใช่มั้ยเนี่ย” จีวอนบู้หน้าให้เมื่อเดินมาถึง แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างประกบจินฮวาน
“เอานี่ไอติม ซื้อมาเผื่อ” จีวอนยื่นถุงใส่ไอติมอีกสองแท่งที่เหลือให้
“อ้ะ อยากกินสตอเบอรี่อ่ะ..” ฮันบินชะงักมือที่กำลังจะหยิบไอติมสตอเบอรี่ยี่ห้อโปรดของตัวเอง แล้วมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าละห้อย
“งั้นผมกินรสช็อคโกแลตเองก็ได้” ..ถึงแม้เค้าจะอยากกินสตอเบอรี่มากแค่ไหนก็ตามเถอะ.. จินฮวานรีบขอบคุณก่อนจะคว้าไอติมรสโปรดมาแกะอย่างรวดเร็ว
ไอติมแท่งหวานสีแดงสดที่ถูกละเลียดด้วยริมฝีปากบางที่ตอนนี้แดงระเรื่อยิ่งขึ้นไปอีกเพราะสีแดงของสตอเบอรี่ถูกกัดกินไปทีละเล็กทีละน้อย ลิ้นเล็กสีชมพูไล้เลียตามหยดน้ำหวานที่ไหลเยิ้มลงไปถึงข้อมือตัวเองอย่างเชื่องช้า ก่อนมันจะวนกลับไปที่ไอติมแท่งโปรดอีกครั้ง จากปลายถึงยอด ทีละเล็กทีละน้อย ลิ้นเล็กสำรวจความหวานของมันไปทั่ว แนวฟันขาวขบลงบนแท่งสีโปรดก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสุขใจกับความฉ่ำหวานที่ละลายหายไปในปาก
“ทำไมพวกนายไม่กินเนี่ย มาจ้องกันอยู่ทำไม? ไอติมมันจะละลายแล้วนะ”
“อ่ะ เอ่อ กินสิ กินๆ “สองหน่อรีบตอบเสียงสั่นก่อนจะหันไปกินไอติมของตนโดยเร็ว
“..แปลกคนจริง”
..ถ้าอยากกินสตอเบอรี่ตั้งแต่แรกขนาดนั้น ทำไมไม่บอกละ..
..
.
หลังจากเล่นน้ำกันจนเหนื่อย ก็ถึงเวลากินข้าวเย็นสักที ข้าวเย็นวันนี้คุณแม่ของจินฮวานตั้งใจเตรียมเนื้ออย่างดีมาให้ทั้งสามคนทาน กับข้าวที่ทำอย่างสุดฝีมือโดยคุณแม่วางอยู่เต็มโต๊ะ
“เอานี่ กินอีกสิจ้ะ”
“อะไรกันฮะ หยิบให้แต่ฮันบินกับจีวอนแล้วผมละ” คนตัวเล็กทำหน้างอนใส่คนเป็นแม่ เมื่อเห็นว่าแม่ของเค้าดูจะเอาใจใส่ทั้งสองคนมากกว่าลูกตัวเองซะอีก
“เอ๊า เจ้าเด็กคนนี้ กลายเป็นเด็กขี้อิจฉาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย” คุณนายคิมหัวเราะก่อนจะหันไปหยิบเนื้อให้เจ้าลูกชายขี้งอนบ้าง
“ทั้งสองคนคงเหนื่อยกันน่าดูสินะ มีเจ้าตัวนี้อยู่ด้วยเนี่ย”
“ออมม่า!”
“ก็เหนื่อยน่าดูเลยละฮะ”
“ย่าห์ คิมจีวอน” คนตัวเล็กยกตะเกียบหมายจะตีคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามแม่เค้า แต่ถูกแม่ใช้สายตาห้ามไว้
“หึหึหึ” ฮันบินหัวเราะออกมา แต่ก็โดนสายตาที่แสนจะน่ากลัวของคิมจินฮวานจ้องมาเหมือนกัน
..น่ากลัวมาก น่ากลัวจนต้องหลุดหัวเราะออกมาอีกรอบเสียไม่ได้..
“จริงๆ คนที่เหนื่อยที่สุดก็เจ้านี่ฮะ” จีวอนกระแทกไหล่คนที่กำลังกินข้าวจนแก้มตุ่ยข้างๆ
“แต่ถ้าเหนื่อยใจคงเป็นฮยองมากกว่า ถ้าไม่มีเค้าพวกเราต้องแย่แน่ๆ เลยฮะ” จีวอนบอกคุณนายคิมยิ้มๆ
“อะ..อะไรกันพวกนาย”
“แหม ไปอยู่เมืองกรุงมาดูท่าจะโตขึ้นเยอะเลยสินะ เมื่อก่อนนะเจ้านี่ขี้แยอย่าบอกใครเชียวละ แค่เด็กข้างบ้านขอเข้ามาเล่นด้วย เจ้านี่ก็ร้องไห้วิ่งมาซบอกออมม่าใหญ่เชียว บอกว่าโดนเด็กน่ากลัวเดินตามตลอดทาง ฮ่าๆ” คุณนายคิมยกมือขึ้นขยี้หัวลูกชาย ก่อนจะโดนเจ้าตัวดีบ่นอุบว่าทำไมต้องเอาเรื่องเก่ามาเล่าด้วย
“คืนนี้ทั้งสองคนไปนอนกับจินฮวานนะ ไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“อ่าว แล้วห้องรับแขกละฮะ” จินฮวานขมวดคิ้วถาม ก็เตียงเค้ามันเล็กนี่นา นอนเบียดกันสามคนคงอึดอัดแย่
“ห้องรับแขกแม่ไม่ได้ทำความสะอาดไว้ก่อนนะสิ ทั้งสองคนคงไม่ว่าอะไรนะ?”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ พวกผมนอนได้สบายมาก” ฮันบินตอบกลับด้วยความสุภาพ
“แน่ใจนะพวกนายนะ เตียงชั้นมันเล็กนะ” ใบหน้าใสหันมาถาม
“อื้ม พวกเรานอนได้สบายมากกกกกกก” จีวอนหันมายิ้มให้พลางกอดคอเพื่อนสนิทที่พยักหน้าเห็นด้วยเหมือนกัน
“งั้นก็ตามใจ ตกเตียงแล้วอย่ามาโทษชั้นละกัน”
“คืนนี้... ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นหรอก” คิมจินฮวานได้แต่พยักหน้าให้อย่างงงๆ ในคำพูดของจีวอน ก่อนจะลุกขึ้นช่วยคุณนายคิมเก็บจานไปไว้ในครัว
..
.
“เอานี่ผ้านวม ชั้นยกมาเพิ่มให้แล้ว ฮันบินอ่าทำไมไม่ใส่เสื้อนอน แถวนี้กลางคืนอากาศจะหนาวมากเลยนะ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก ย่าห์ คิมจีวอน หยุดรื้อของในลิ้นชักของชั้นเดี๋ยวนี้นะ!”
เจ้าของบ้านวิ่งวุ่นไปทั่ว ทั้งลากผ้านวมผืนใหญ่จากห้องของแม่มาที่ห้องของตัวเอง ทั้งต้องคอยจัดข้าวของที่กระจัดกระจายเพราะฝีมือเจ้าเด็กบ้าสองคนที่เกลื่อนเต็มพื้นให้เรียบร้อย ลากคิมจีวอนจอมขี้เกียจไปอาบน้ำ หาเสื้อผ้าให้ฮันบินใส่เพราะเจ้าตัวจะถอดเสื้อนอนซึ่งจินฮวานไม่ชอบใจเอามากๆ ไหนจะต้องจัดเตียงให้ทั้งสองคนอีก เฮ้อ เกิดเป็นพี่ใหญ่นี่มันเป็นกรรมแท้ๆ
“จีวอนอ่า มานอนได้แล้ว” ตัวเล็กหัวฟูเรียกจีวอนที่ยืนกอดผ้านวมให้ลงมานอนข้างตัวเอง หลังจากถ่ายตอนจบของรายการกับกล้องวีดีโอขนาดเล็กกับฮันบินเสร็จ จีวอนได้ยินดังนั้นเลยกระโจนเข้าใส่เตียงจนคนที่นอนอยู่ทั้งสองคนโดนกระแทกจนตัวโยน
“อ่า คิมจินฮวานหลังฟอกสบู่ตัวห๊อมหอม” คนตาตี่ได้ทีดึงคนที่นอนตรงกลางเข้ามาหาตน จนหลังของคนตัวเล็กแนบเข้ากับอกแกร่งของอีกฝ่าย
“อะไรกันจีวอนฮยอง อย่ามาดึงจินฮวานฮยองไปคนเดียวแบบนี้สิ” เจ้าคนขี้หึงพาดแขนลงบนเอวคนตัวเล็กก่อนจะดึงอีกฝ่ายให้เข้ามาหา จนใบหน้าใสจมอยู่กับแผงอกของฮันบิน
“เฮ่ย ไรวะ”
“เฮ่ยจีวอนฮยอง”
“ไอนี่นิ!”
“ฮยอง!”
“โอ้ยยยยยย หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
ดูเหมือนใครบางคนหมดความอดทนจนต้องผุดลุดขึ้นนั่งหันซ้ายหันขวาจ้องหน้าอีกสองคนอย่างเอาจริงเอาจัง
“ฮยองอย่าทำหน้าอย่างนี้ได้ปะ..” จีวอนกรอกตา
“ทำม่ะ! กลัวแล้วงั้นสิ!”
“ปล่าว แม่งโคตรน่ารักเลยต่างหาก” ฮันบินตอบหน้าซื่อ
จู่ๆ จินฮวานก็โดนดึงเข้าไปในอ้อมกอดของจีวอนอีกแล้ว แล้วก็เป็นฮันบินที่กระเถิบเข้ามาใกล้แทน
“ฮยองชอบผมรึเปล่า?” จีวอนกระซิบลงที่ใบหูของคนตัวเล็กในอ้อมกอด
“อะ..เอ๊ะ” ใจที่เต้นแรงของจีวอนทำให้แผ่นหลังเล็กของจินฮวานที่ชิดแนบกันสั่นสะท้าน
“แล้วฮยองชอบผมรึเปล่า?” ชายที่นอนขนาบอยู่ด้านหน้าก็ถามออกมายิ้มๆ
“ชะ..ชั้น”
หัวใจดวงน้อยๆ ของคิมจินฮวานเต้นระรัว เมื่อได้ยินคำถามแบบนี้ ดวงตาเล็กใสเหลือบมองไปทางด้านหลังก็เจอสายตาขี้อ้อนของจีวอน มองไปด้านหน้าก็เจอสายตาคมของฮันบิน ริมฝีปากสีชมพูถูกขบเม้มด้วยความเขินอาย ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะมีใครมาพูดอะไรแบบนี้กับเค้า ถึงเค้าจะไม่รู้สึกรังเกียจความรักของเพศเดียวก็เถอะ แต่ใครที่ว่านี่มันน้องชายทั้งสองคนของเค้าเองนี่นา!
“ชะ..ชั้นตอบไม่ได้หรอก..”
“ทำไม!” สองหนุ่มพร้อมใจประสานเสียงถาม
“กะ..ก็ ชั้นไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นมันคือชอบรึเปล่า..ตะ แต่ ..แต่ว่า เวลาเห็นพวกนายเจ็บปวด ใจของชั้น.. มัน..มันก็เจ็บเหมือนกัน” เพราะเขินอายจนกว่าจะมองหน้าใครได้ คนตัวเล็กจึงหลับตาพูดมันออกมาอย่างเร็ว โดยที่ไม่ได้เห็นปฏิกิริยาของอีกสองคนที่ตอนนี้ยิ้มกว้างจนจะถึงใบหูอยู่แล้ว
“แต่ว่า! ..”
“?”
“?”
“ชั้นเลือกไม่ได้หรอกนะว่าใคร เพราะนายทั้งสองคนทำให้ชั้นรู้สึกแบบนี้เหมือนๆ กัน”
“แล้วใครว่าจะให้ฮยองเลือกละ เนอะฮันบิน”
“เอ๊ะ?”
“ช่าย..ฮยองไม่ต้องเลือกหรอก..มันไม่จำเป็นเลยตังหาก”
“ห๊ะ? หมายความว่าไง?”
ริมฝีปากอุ่นชื้นของฮันบินที่ทาบลงมาหากลีบปากนุ่มของจินฮวาน ตามด้วยการกดจูบที่กกหูของจีวอนเปรียบเสมือนคำตอบ คนตัวเล็กส่งเสียงอื้ออึงในลำคอเมื่อรู้สึกว่ามือซุกซนของคนที่อยู่ด้านหลังกำลังหลุบหายไปในเสื้อยืดสีขาวของเค้า หากแต่จินฮวานก็ไม่สามารถพูดอะไรได้เพราะริมฝีปากของคนด้านหน้ายังคงขบเม้มริมฝีปากของเค้าอยู่อย่างเอาแต่ใจ
“อ๊ะ” เพราะนิ้วซุกซนที่เขี่ยตุ่มไตเล็กอย่างหยอกล้อ ทำให้จินฮวานเผลอร้องออกมา และนั่นเป็นโอกาสให้ลิ้นของร่างแกร่งได้เข้าไปสำรวจโพรงปากของคนตัวเล็กได้ ความเสียวซ่านที่จินฮวานไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกมึนงง มือเล็กทุบอกแกร่งของฮันบินเมื่อรู้สึกว่ากำลังขาดหายใจ จนทำให้ฮันบินต้องถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย
“อ๊ะ..จีวอน ยะ..หยุดนะ” มือเล็กรีบคว้าแขนแกร่งไว้เมื่อรู้สึกว่าตุ่มไตเล็กของตนกำลังถูกบดขยี้อย่างรุนแรง จีวอนยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าสวยแดงระเรื่อ แก้มขาวตอนนี้กลายเป็นสีแดงปลั่ง ริมฝีปากที่เจ่อเยิ้มเพราะรสจูบ ทุกอย่างในตอนนี้ดูสวยงามเหลือเกินในสายตาของจีวอน คิมจินฮวานของเค้าช่างน่าเอ็นดูเสียจริงๆ
นัยน์ตาคมของฮันบินที่กำลังจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าของจินฮวานก็คงคิดไม่ต่างกัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นเล็กๆ เมื่อสบตาเข้ากับเพื่อนสนิท ก่อนที่มือแกร่งจะลากไปตามร่างกายของอีกฝ่าย ทุกที่ๆ นิ้วแกร่งลากไปจะทิ้งความรู้สึกแปลกๆ ไปตลอดทางโดยที่จินฮวานไม่รู้ว่ามันคืออะไร ตอนนี้เค้าไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะมือเล็กของตนเองพยายามปิดปากเพื่อกั้นเสียงหน้าอายไม่ให้เล็ดลอดออกมา
“ดูสิ ตรงนี้ของฮยองแข็งแล้ว” ฮันบินไม่พูดปล่าวพลางไล้นิ้วไปตามสัดส่วนของมันบนเนื้อผ้าบางอย่างช้าๆ คนตัวเล็กถลึงตาใส่เมื่อได้ยินคำพูดสัปดน แต่ใบหน้าสวยก็ต้องแหงนหน้ารับรสจูบแสนเอาแต่ใจของจีวอนในขณะที่มือของคนด้านหลังยังขยี้ตุ่มไตทั้งสองอย่างหนักหน่วง จนจินฮวานคิดว่ามันจะต้องหลุดคามือจีวอนออกมาแน่ๆ ในขณะที่จินฮวานกำลังเพลิดเพลินกับรสจูบแสนหวานของจีวอนอยู่นั้นกางเกงนอนขาสั้นของเค้าก็หลุดออกไปด้วยน้ำมือของฮันบินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มือซุกซนของลีดเดอร์ลูบลงบนจุดอ่อนไหวของพี่ใหญ่อย่างหยอกเย้า จินฮวานสะดุ้งเมื่อรู้สึกตัว
“ฮะ..ฮันบิน อ๊ะ ยะ อย่านะ”
“ไม่ต้องกลัวนะฮยอง ทำตัวสบายๆ” จีวอนจูบเบาๆ บนหน้าผากอีกฝ่าย เค้ารู้ว่าจินฮวานกำลังกลัว และเค้าก็ไม่อยากให้จินฮวานรู้สึกแย่กับสิ่งที่พวกเค้ากำลังทำ
“อ๊ะ.. อืมม.. จีวอนอ่า บอกฮันบินให้หยุดที..นะ” ดวงตาใสตอนนี้คลอไปด้วยน้ำตาจนหัวใจจีวอนกระตุก แต่เค้ารู้ว่าให้หยุดตอนนี้มันไม่ได้หรอก
“ฮยอง ผมขอโทษนะ ผมรักฮยอง” ฮันบินยืดตัวขึ้นมาจูบอีกฝ่ายเบาๆ หากแต่มือยังคงเคลื่อนไหวอยู่ด้านล่าง
“ฮยอง ผมก็รักฮยองจริงๆ นะ” จีวอนพูดยิ้มๆ แล้วจูบขมับอีกฝ่ายแผ่วเบา ก่อนที่มือของตนจะเลื่อนลงไปด้านล่าง ตั้งใจทาบทับมือของตนลงบนมือของฮันบิน ก่อนทั้งสองจะช่วยกันเพื่อปลดปล่อยให้คนตัวเล็กเร็วขึ้น
“อ๊ะ..จะ..จีวอน.. ฮันบิน อ๊ะ..ชั้น” ไม่ทันจะได้พูดหมดประโยค น้ำรักสีขาวใสก็ถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด จินฮวานหอบหายใจหนัก ดวงตาเรียวเล็กปรือเพราะความเหนื่อย ตอนนี้เค้าคิดอะไรไม่ออกอีกแล้วนอกจาก
“จีวอน..ฮันบิน.. เจ้าพวกบ้า”
แล้วร่างเล็กก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของคนทั้งสองคน ไม่รู้เป็นเพราะวงแขนของคนสองคนที่โอบรอบเอวเค้าอยู่อย่างหวงแหน หรือเป็นเพราะความอบอุ่นจากร่างกายแกร่งที่ส่งมาให้เค้า ทำให้คืนนั้นเป็นคืนที่เค้าฝันดีที่สุดอีกคืนหนึ่งเลยเชียว
ในฝันเค้ายืนอยู่ในทุ่งดอกไม้ มือซ้ายและมือขวาต่างถูกกอบกุมไว้ด้วยมือของใครก็ไม่รู้สองคน เค้ารู้แค่ว่าสองคนที่ยืนขนาบข้างเค้านั้น มีรอยยิ้มที่แสนสดใสเหมือนดวงอาทิตย์ ในฝันเค้ากุมมือทั้งสองคนแน่นเข้าไปอีกเพราะกลัวว่าทั้งสองจะหายไป แต่เพราะคำว่ารักที่ถูกส่งมาให้จากทั้งสองคนทำให้หัวใจของจินฮวานรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
..ขอบคุณนะ..
ในฝัน จินฮวานได้พูดคำนั้นออกไป
END :: I AM ALL YOURS
TALK :: สวัสดีค่ะทุกคน และแล้วเรื่องสั้นเรื่องแรกก็จบลงไปด้วยดี (ตบมือรัว) ใจนี่รักสามพีคู่นี้มากนะคะ ไม่อยากให้จบเลย แต่รีบจบก่อนที่น้องจินฮวานที่แสนน่ารักจะโดนปู้ยี่ปู้ยำไปมากกว่านี้จะดีกว่า ๕๕๕ พาร์ทนี้เอามาจากตอน Unreleased ของรายการที่ทั้งสามคนไปเที่ยวด้วยกันนะคะ แต่ละตอนที่แต่งจะเป็นตอนที่คั่นอยู่ระหว่างเหตุการณ์จริงทั้งหมด โดยเฉพาะตอนสุดท้ายที่กำลังจะนอน เราฟินมากเมื่อเห็นว่าฮันบินนอนเปลือยอยู่ข้างจินฮวาน แล้วจินฮวานก็เว้นที่อีกฝั่งไว้ด้วย (กรี้ด) สาวมโนเก่งอย่างเราก็เกิดไอเดียบรรเจิดขึ้นค่ะ ตอนหน้าจะเป็นคู่ไหนติดตามชมนะคะ ส่วนใครอยากรีเควสคู่ไหนบอกมาได้เลยนะ เม้นท์สักนิดเพื่อความชื่นใจนะค้า (โค้ง)
ความคิดเห็น