คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I AM ALL YOURS : B.I x JINHWAN x BOBBY [Part 02]
I AM ALL YOURS : B.I x JINHWAN x BOBBY
Part 02
“ขอโทษนะ ที่ทำให้ทุกอย่างต้องกลายเป็นแบบนี้..”
“ขอโทษนะ”
“ขอโทษนะ”
“ขอโทษนะ”
“ขอโทษนะ.. จีวอน”
แสงแรกของวันพยายามแย้มกลายเข้ามาทางม่านสีฟ้าอ่อน อาจจะเป็นเพราะอากาศภายนอกที่เริ่มเย็นลงต้อนรับฤดูใหม่ทำให้เมื่อโดนแสงสว่างนั้นกลับไม่ทำให้รู้สึกอุ่นร้อนจนรำคาญเลยสักนิด ดวงตาเรียวที่กำลังจับจ้องอยู่ที่ผ้าม่านนั้นไม่ไหวติงนั้นไม่เหมือนคนที่เพิ่งจะตื่นนอนเลยสักนิด จนผ่านไปได้สักพักนาฬิกาปลุกจากมือถือของคนข้างห้องก็แผดเสียงขึ้นมา เจ้าตัวจึงได้ละสายตาออกจากผ้าม่านพร้อมหลับตาลง
..
.
“ทุกคนน ตื่นได้แล้ว” เสียงหวานใสที่ดังไปทั่วหอเป็นเสมือนนาฬิกาปลุกที่มีประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมกว่าเสียงปลุกของไอโฟนเสียอีก อาจจะเป็นด้วยความชินเพราะอยู่ด้วยกันมานาน ทุกคนจึงค่อยๆ ตื่นขึ้นด้วยความงัวเงียหลังจากได้ยินเสียงพี่ใหญ่ของทีมเดินเปิดประตูตะโกนไปตามห้องต่างๆ
“โอยย ขอห้านาทีนะฮยอง” มักเน่ตัวยาวบ่นก่อนจะซุกตัวลงในผ้าห่ม แต่มีหรือพี่ชายตัวดีจะยอม จินฮวานเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มสุดโปรดของน้องชายอย่างแรงจนเจ้าตัวไถลลงมาจากเตียงพร้อมผ้าห่มในมือจินฮวาน
“ฮยองง มันหนาวนะ มาดึงทำไมเนี่ยยยยย”
“หนาวแล้วทำไมไม่นอนใส่เสื้อห๊ะ! ไปๆ ไปแปรงฟันได้แล้ว!” จินฮวานหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นมักเน่ต้องยอมจำนนเดินหน้าบู้ไปแปรงฟันแต่โดยดี
“เป็นพี่ใหญ่นิสัยไม่ดีชอบแกล้งน้องรึไง”
“อ๊ะ!” คนโดนว่าเกือบจะเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน เมื่อเห็นว่าคนด้านหลังที่แอบเข้ามากระซิบที่หูอยู่ใกล้กันจนเกินความจำเป็น
“ฮะ..ฮันบิน”
“ครับ?” ไอคนเจ้าเล่ห์ที่จินฮวานตั้งชื่อเล่นให้หลายคืนก่อนยืนยิ้มเผล่อยู่ตรงหน้า เมื่อเห็นคนตัวเล็กได้แต่ยืนหน้าแดง ฮันบินก็หัวเราะออกมาก่อนโน้มตัวลงมากระซิบค่อยๆ
“ผมขอจูบอรุณสวัสดิ์หน่อยสิ”
“เจ้าบ้า!”
.
.
ไอคนนิสัยไม่ดี! คอยดูนะ วันนี้แม่งจะเอาน้ำส้มสายชูใส่ลงในกิมจิให้กิน!
เมื่อคิดแผนการร้ายได้ พี่ชายตัวเล็กก็ดูจะมีความสุขขึ้นมาทันที ก่อนจะเดินไปห้องของใครบางคนที่เค้าต้องเข้ามาปลุกเป็นคนสุดท้ายเหมือนทุกๆ วัน
“จีวอนอ่า.. เช้าแล้วตื่นเร็ว” จินฮวานรู้ว่าคนๆ นี้ต่อให้ตะโกนจนเจ็บคอก็ไม่ตื่น เพราะช่วงที่มาอยู่ใหม่ๆ เค้าเคยตะโกนเรียกจีวอนทั้งอาทิตย์ติดกันก็ไม่เป็นผล แถมเสียงก็เริ่มแย่ลงจนได้รู้ว่าการจะปลุกเจ้าคนขี้เซาคนนี้ได้นั้นต้องใช้การสัมผัสล้วนๆ ต่างหาก
..เหมือนเด็กน้อยที่ต้องให้แม่คอยลูบหัวจนหลับไปนั่นแหละ..
จินฮวานค่อยๆ นั่งลงบนเตียงของอีกฝ่ายก่อนหลุดยิ้มออกมาเมื่อเห็นตุ๊กตาหมีพูห์ตัวโปรดนอนอยู่ด้วยกันข้างๆ มือเล็กค่อยๆ เขย่าเรียกอีกฝ่าย
“จีวอนอ่า”
“อืมม” เสียงครางเครือในลำคอถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีสำหรับคิมจินฮวาน ตัวเค้าเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไมคนอย่างจีวอนถึงได้ตื่นยากตื่นเย็นซะเหลือเกิน
“นี่ ตื่นได้แล้วนะ ถ้ายังไม่ตื่นจะโกรธแล้วนะ” พูดไปอย่างนั้น คนอย่างคิมจินฮวานเคยโกรธใครจริงจังซะที่ไหน
“อืมมม ฮยองอ่า” คนขี้เซาขยับตัวไปมา ก่อนจะพลิกตัวเอาตักของพี่ใหญ่มาหนุนแทนหมอนซะอย่างนั้น
“ย่าห์!”
“ขอผมสามนาที เมื่อหลายคืนก่อนผมอุตส่าห์ดูแลน้องๆ แทนพี่นะ!” พูดทั้งๆ ที่ตาปิด แต่แขนแกร่งกลับโอบเอวบางเข้ามาแล้วเอาหัวซุกกับหน้าท้องของอีกฝ่ายอย่างเอาแต่ใจ
“อะ..อะไรเนี่ย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”
“ชู่วว” คนตัวเล็กได้แต่ถอนหายใจ ..เอาเถอะ ถือซะว่าขอบคุณเรื่องเมื่อวันนั้นก็แล้วกัน..
ดวงตาใสมองไปรอบๆ ห้องก่อนจะนึกชมอยู่ในใจ ที่ห้องของเจ้าตัวดูสะอาดเอี่ยมและเรียบร้อยไม่เหมือนห้องเจ้าน้องชายคนอื่นๆ ก่อนตาเรียวสวยจะกลับมาหยุดลงที่ใบหน้าของคนที่กำลังนอนหนุนตักเค้าอยู่ มือเรียวเล็กวางลงบนผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนนุ่มก่อนจะลูบเบาๆ ดูท่าเจ้าตัวจะชอบใจอยู่ไม่น้อยเพราะรอยยิ้มเล็กๆ ที่ปรากฎออกมาทำให้จินฮวานก็อดจะยิ้มตามไม่ได้เช่นกัน
..เด็กชะมัด..
“จีวอนอ่า ทำไมใต้ตานายถึงคล้ำแบบนี้เนี่ย” นิ้วเรียวเล็กไล้ลงบนใต้ขอบตาของอีกฝ่ายแผ่วเบาเมื่อสังเกตเห็นว่ามันดูคล้ำผิดปกติ
“อืมม ก็ซ้อมดึกนอนดึกไง คนอื่นเค้าก็เป็นกัน” เสียงเบาพูดอยู่กับหน้าท้องคนตัวเล็ก จินฮวานได้แต่ขมวดคิ้ว อยากจะพูดอะไรออกไปบางอย่างแต่ก็เลือกที่จะเก็บไว้ก่อน
“ไปเถอะ ตื่นได้แล้วนะ” จินฮวานก้มหน้าลงมาพูดด้วย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเหลือบตาเล็กขึ้นมามองคิมจินฮวานก็ยิ้มดีใจเมื่ออีกฝ่ายยอมตื่นได้สักที
“หอมแก้มก่อนดิ”
นี่ก็อีกคน!!!
..
.
“บ็อบบี้! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! เอาถุงขนมคืนมาเดี๋ยวนี้นะเว้ย!”
“แน่จริงก็ตามให้ทันเด้ ฮยองหัวแสกกลาง ฮ่าๆๆ”
“ไอบ้าบ็อบบี้! มินโฮฮยอง ช่วยผมด้วย!”
“แบร่ แน่จริงก็มาเอาเด่”
เสียงหัวเราะของเด็กหนุ่มอีกเก้าคนก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่ามักเน่ของทีมเอพยายามกระโดดแย่งถุงขนมจากเจ้าคนบ้าของทีมบีอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย บ็อบบี้ของแทฮยอนแลบลิ้นตบตูดให้ นัมแทฮยอนทำหน้ากระฟัดกระเฟียดก่อนจะกระแทกตัวลงนั่งข้างฮยองคนโปรดของตัวเองอย่างขัดใจ บ็อบบี้หรือจีวอนเปรียบเสมือนตัวแทนของความร่าเริงของเหล่าเทรนนีทั้งหลาย รอยยิ้มกว้างอย่างจริงใจไม่ว่าใครได้เห็นก็ต้องพลอยยิ้มตามไปทุกคน ไม่ว่าจะอยูที่ไหน เมื่อไหร่ เสียงหัวเราะของจีวอนก็จะดังก้องอยู่ตลอดเวลา
..
.
“ทำไมไม่นอน” คนถูกเรียกสะดุ้งตัวโยนจนเกือบทำแก้วน้ำในมือหล่นแตก ก่อนจะหันไปตามเสียงก็เห็นใครบางคนยืนกอดอกจ้องมองมาอยู่ คิมจินฮวานในชุดเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นสีดำตัวเล็กค่อยเดินเข้ามาหาอีกคนในครัว ก่อนจะยกตัวเองขึ้นให้นั่งลงบนเคาท์เตอร์แล้วคว้าแก้วน้ำของจีวอนมาดื่มซะเองเสียอึกใหญ่ แล้วยกคิ้วเป็นคำถามให้อีกฝ่ายตอบ
“ทำไม จะตื่นขึ้นมากินน้ำไม่ได้เหรอไง” คนที่ยืนพิงเคาท์เตอร์หลุดหัวเราะ เมื่อเห็นอีกคนทำหน้าไม่เชื่อ
“แน่ใจ?”
“เอ๊า นี่ตื่นขึ้นมากินน้ำต้องขอฮยองก่อนเรอะ” จีวอนถามอีกฝ่ายยิ้มๆ
“ไปๆ ผมจะไปนอนแล้ว หรือฮยองอยากไปนอนกับผมด้วย” หันมายิ้มเผล่ให้อีกฝ่าย จนใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างช่วยไม่ได้
“แล้วให้นอนปะละ!”
“ห..ห๊ะ” จีวอนหันขวับไปจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างอึ้งๆ แค่ถามแหย่เล่นๆ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเอาจริงแหะ..
“กะ..ก็ช่วงนี้นายนอนไม่หลับใช่มั้ยละ”
“เอ๋?”
“ชั้นแอบดูนายมาตั้งหลายวันแล้วนะ นายเดินออกมานอกห้องนอนตลอด นี่ก็คืนที่สี่แล้ว” คิมจินฮวานยื่นนิ้วสี่นิ้วให้อีกฝ่ายเห็นชัดๆ ว่าเค้านะนับไม่ผิด
..ตั้งแต่วันที่จีวอนคุยกับครอบครัวที่อเมริกาผ่านสไกป์สินะ วันที่เค้าสงสัยเรื่องนอนไม่หลับของอีกฝ่าย เห็นอย่างนี้เจ้าบ้าตรงหน้าก็เป็นคนคิดมากกว่าที่เห็น ตัวเค้ารู้ดี เพราะอย่างนั้นเค้าถึงปล่อยไปไม่ได้ยังไงละ..
“จีวอนอ่า มีอะไรในใจทำไมถึงไม่บอกกันละ อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ” คนตัวเล็กดึงคนข้างๆ ให้ขยับมาเผชิญหน้ากับเค้าที่นั่งอยู่บนเคาท์เตอร์
“อะไร ไม่มีอะไรสักหน่อย ฮยองนี่คิดมากเกินไปรึเปล่า” จีวอนยิ้มจนตาปิดเหมือนอย่างเคย แต่สำหรับคิมจินฮวานดูยังไงมันก็ฝืนยิ้มชัดๆ
“จีวอนอ่า.. แน่ใจนะ?” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงหวานเบาๆ มือเรียวเล็กยกขึ้นวางบนหัวของอีกฝ่าย รอยยิ้มหวานที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นเหมือนแสงอาทิตย์ยามเช้าถูกส่งไปให้จีวอน ไม่รู้ทำไมจู่ๆ น้ำตาใสก็รื้นขึ้นมา
“ฮะๆ ผมเป็นอะไรไปเนี่ย บ้าไปแล้วแน่ๆ” คนบ้ายกมือป้ายน้ำตาที่ออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ครั้งแล้วครั้งเล่าเจ้าตัวหัวเราะเสียงสั่นออกมา
จินฮวานโน้มตัวไปด้านหน้าสวมกอดร่างแกร่งไว้ในอ้อมแขนแผ่วเบา ยกมือขึ้นลูบผมอีกฝ่ายพร้อมเอ่ยเสียงหวาน
“จีวอนอ่า ถ้าเศร้าก็ร้องออกมาเถอะนะ ฮยองจะอยู่ตรงนี้ ฮยองจะรับเอาทุกอย่างไว้เอง..”
“ฮะ..ฮึก ฮยอง” จีวอนซุกหน้าลงกับไหล่อีกฝ่ายก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างแรง
“ผม.. ฮึก..ผมคิดถึงแม่”
..ขอโทษนะ จีวอน..
..ขอโทษนะ ที่ทำให้ทุกอย่างต้องกลายเป็นแบบนี้..
..แม่ไม่ดีเองที่ทำให้ลูกต้องลำบาก แม่ขอโทษนะเด็กน้อยของแม่..
มือเรียวเล็กที่ลูบหลังอีกฝ่ายหยุดชะงักไปชั่วครู่ คำสารภาพแสนเศร้าที่ออกมาจากคนที่มักจะร่าเริงอยู่เสมอทำให้น้ำตาของเค้ารื้นขึ้นมาเหมือนกัน จินฮวานทำได้แค่สวมกอดอีกฝ่ายให้แน่นขึ้น แน่นกว่าเดิม
..ทำไมยิ่งเห็นนายร้องไห้ หัวใจของชั้นถึงเจ็บปวดได้ขนาดนี้นะ..
..อย่าร้องเลยนะจีวอน ชั้นไม่อยากเห็นนายร้องไห้อีกแล้ว..
..
.
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ทั้งสองคนกอดกันในห้องครัว เสียงร้องไห้ที่ตอนนี้เงียบหายไปแล้ว แต่อ้อมกอดนั้นยังคงกระชับแน่นเหมือนเดิม
“ดีขึ้นรึยัง?” จินฮวานถามคนที่ซุกนิ่งอยู่ที่ไหล่ของเค้า สัมผัสที่เปียกชื้นบนไหล่ทำให้รู้ว่าอีกคนร้องไห้หนักมากแค่ไหน
“อืม ขอบคุณนะฮยอง”
“อะไรนะ ไม่เห็นได้ยินเลย” ได้ทีก็ขอแกล้งอีกฝ่ายคืนเสียหน่อย
จีวอนรีบผละออกมาจ้องคนถาม ..เพราะร้องไห้หนักมาก ตาของจีวอนที่เล็กอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งเล็กลงไปอีก เหมือนเม็ดถั่วเลยละ ฮ่าๆๆๆๆ.. คิดได้แบบนั้นก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างเสียไม่ได้
“ฮยองหัวเราะอะไร”
“ปล่าวสักหน่อย ไหน เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ ฮยองสุดหล่อคนนี้ไม่ค่อยได้ยินเท่าไหร่”
เพราะรู้ตัวว่าโดนแกล้งจีวอนจึงขมวดคิ้วแน่น แต่จู่ๆ ก็ยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุจนทำให้จินฮวานหยุดหัวเราะทันที
“ฮยองอยากได้ยินอีกทีเหรอ เดี๋ยวผมบอกให้ ใกล้ๆ ใกล้กว่านี้ดีมั้ย” พูดแล้วก็โน้มตัวเข้าหาคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเคาท์เตอร์ แต่เพราะนั่งท่านี้ แถมยังมีจีวอนยืนอยู่ตรงกลางเข่าทั้งสองข้าง ทำให้คนเสียเปรียบไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้
“นะ..นี่ อย่าเข้ามาใกล้นะ”
“อ่าว ไหนฮยองบอกอยากได้ยินผมพูดไง ก็ต้องพูดใกล้ๆ สิ เดี๋ยวฮยองไม่ได้ยินอีกรอบผมจะแย่เอานะ”
“มะ ไม่อยากฟังแล้ว ออกไปเลยนะ!” จินฮวานหลับตาแน่น เมื่ออีกฝ่ายใกล้เข้ามาจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ ก่อนที่สัมผัสนุ่มชื้นจะหยุดลงที่ริมฝีปากของเค้าเอง
“ขอบคุณนะฮะ ฮยองตัวเล็กของผม” ยิ้มจนตาปิดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ ก่อนจะช้อนตัวอีกคนเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว
“งั้นคืนนี้ฮยองไปนอนกับผมแล้วกันเนอะ”
..อ่า ผมควรจะทำยังไงดีฮะ ผมโดนผู้ชายสองคนจูบ
ผู้ชายสองคนนั้นเป็นทั้งเพื่อนและน้องคนสนิทของผม
ผู้ชายสองคนที่เวลาจูบจะมีกลิ่นหวานเหมือนลูกกวาดติดมา
ผู้ชายสองคนที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว
คนนึงหน้านิ่งแต่ทะเล้นเป็นที่หนึ่ง
อีกคนที่มักจะร่าเริงแต่ดันให้ผมเห็นด้านที่อ่อนแอ
ผู้ชายสองคนที่ทำให้ผมใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาเหมือนกัน
ผม.. ควรจะทำยังไงกับเค้าสองคนดีฮะ?
.
TALK :: สวัสดีค่ะทุกคน เป็นทอล์คแรกหลังจากเปิดเรื่องสั้นเรื่องแรกมาได้สามตอน :^) ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และโดยเฉพาะทุกคนที่คอมเม้นท์นะคะ เราดีใจมากกกกกก ถึงคนเม้นท์จะน้อยจนเราคิดว่าสงสัยเค้าคงจะไม่ชอบ 3P กัน แต่เราก็จะดื้อด้านแต่ง 3P ต่อไป ๕๕๕๕๕ ตอนหน้าจะเป็นตอนสุดท้ายแล้ว เป็นพาร์ทรวมสามคนเป็นครั้งแรก ก่อนที่เราจะมาพบกับคู่ใหม่กันต่อไป มีใครอยากให้เราเขียนคู่ใครมั้ย? มีใครอยากอ่าน B.I x BOBBY มั้ย? ๕๕๕๕๕๕
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ เรารักรีดเดอร์สุดหัวใจ <3
ความคิดเห็น