everyday love รักทุกวััน...จำกัดชั่วโมง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ
 

เช้าวันจันทร์ไม่สดใส...

''พี่นัตสึกิคะ วันนี้พี่จะไปเรียนที่เดียวกับหนูใช่มั้ย? ><'' น้องตัวเล็กของฉันถามด้วยความตื่นเต้น(เกินจริง) ใช่วันนี้ฉันจะไปเรียนที่เดียวกับฮานะด้วย ตั้งเเต่เกรด 7 เเล้ว =_=;; ฉันทะเลาะกับเรกิ ฉันจะไปเรียนที่อเมริกา เรกิกับฮานะจะเรียนที่ญี่ปุ่นโรงเรียนเดียวกัน 2 คนนั้นก็ดึงดันให้เรียนโรงเรียนเดียวกัน   มันไม่สำเร็จ ^O^  ตอนนี้ก็อยู่เกรด 10 ก็เลยย้ายมา

''ใช่ พี่เรียนห้อง B จะ ^^'' ฮานะเรียนห้อง B เกรด 9 ส่วนอีตาเรกิ หมอนั้นเกรด 12 ห้อง A เเกจะเก่งเกินไปเเล้ว TOT!

''พี่เรกิไปเรียนเเต่เช้าเเล้วนะ''  ''พี่ไม่ได้ถามถึงอีตานั้นไม่ต้องบอก =_=+'' ฉันอารมณ์เสียใส่ฮานะ เล่นเอาหน้าจ๋อยเลย
ฉันกับอีตาเรกิยิ่งไม่ถูกกันอยู่  ตื่นเช้ามาก็ทำเนียนขยัน จะแกล้งอะไรฉันอีกหละ!! ฉันต้องตื่นมาทำโจ๊กให้ยัยฮานะอีกเพราะไม่มีใครทำให้กิน เรา 3 คนคือตระกูลฮิมาวาริ ส่วนพ่อเเม่ท่านไปเเล้ว ไปทำงานอเมริกาเเล้ว  T_T  ทิ้งเงินให้ทุกเดือนเเทบจะไม่กลับบ้าน บอกให้เรกิดูเเลน้อง  เหอะ!!  

''นี่ ฮานะ ไปหยิบกระเป๋าพี่มาหน่อย พี่จะเก็บโต๊ะจะได้ไม่สาย'' ฉันสั่งเเกมไล่ให้ไปหยิบกระเป๋า ถึงฉันเหมือนจะไม่รักน้อง เเต่ความจริงรักขาดใจเลยหละ ^_^

''จะ เเปปนึงนะ >O<'' หลังจากที่ฮานะขึ้นไปหยิบกระเป๋า ฉันก็เก็บโต๊ะเส็จเรียบร้อย  เป็นพี่นี่เหนื่อยจริง -O-

''พี่นัตสึกิ~~!! ไม่เจอกระเป๋าของพี่อ่ะ เจอเเต่ของพี่เรกิ'' ฮานะบอกด้วยความเเตกตื่น  ฝีมือเรกิอีกเเล้วเรอะ!!

''อีตาเรกิ เเกจะไม่เเกล้งฉันซักวันได้มั้ย! =_=+'' อารมณ์เสียนะขอบอก เซ็ง เซ็ง เซ็ง~~!!

''เเกมีถุงน่องเหลือมั้ย'' ฉันถามยัยฮานะ ตั้งเเต่เช้ายังไม่ได้ใส่เลย เพราะที่โรงเรียนต้องใส่ทุกคน เเต่มันดันอยู่ในกระเป๋า ซวยซ้ำซวยซ้อนเจรงงงงง TAT หวังว่าจะเหลือนะ

''ไม่มีอะพี่ อันที่หนูใส่อยู่มันอันสุดท้ายเเล้วจริงๆ U.U'' ดูสิ หน้าหง๋อยมากเลย พี่ขอโทษ~  T_T

''ชั่ง พี่ค่อยไปเอาคือจากเรกิ''

ณ ชินโชคุ ไฮสคูล ตึก 3 เกรด 11-12

กรอด กรอด ตายเเน่เรกิ นายชอบแกล้งฉันนักใช่มั้ย ดูสิ! ตั้งเเต่เข้ามาคนก็มองกันใหญ่เลย TOT อับอายยยย

ถึงเเล้วสินะ =..= ห้อง A อะ เจอเเล้วนั่งติดหน้าต่างเลยถัดจากประตูหลัง 3 ตัว ดูสิรุ่นพี่มองกันใหญ่เลย หนูไม่สวย หนูไม่รวย (?) อย่ามองเลย T_T

ปั่ก!! แม่นอ่ะ O_O รู้มั้ย โรงเรียยเก่าฉันเก่งวอลเลย์บอลนะ กระเป๋ากระเเทกหัวหน้าคว่ำเลย

''โอ๊ะ! ใครน่ะอยากตายเหรอ!! -_-^'' ดูหน้าสิ สะใจอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ^O^

''ลืมได้ไงกัน ^^ พึ่่งเจอกันเมื่อวานเอง ลืมซะเเล้ว'' เเล้วฉันก็เหยียดยิ้มใส่ เเหม!! สะใจ

''เธอนี้เอง เล่นเอาพี่ยืนเลยนะเนี่ย -_-+''

''นายน่ะเเหละไอ้คนนิสัยเเย่ เอากระเป๋าฉันคืนมา ถ้าไม่อยากโดนอีกดอก''

''ช่วยไม่ได้ เธอตื่นสายเอง''

''มันจำเป็นต้องสลับกระเป๋าด้วยรึไงไอ้เรกิ''

''จะทำไมไอ้น้องรัก ^^+''

''ถุงน่องฉันอยู่ในนัั้นนะ เอามาก่อนจะเอาไปใส่มันเย็น เส็จเเล้วจะมาทะเลาะด้วย =_=;;''

''พึ่งรู้ว่าเเกมีสิทธิ์ต่อรองด้วยรึไงห๊ะ ฉันพี่เเกนะ''

''ฉันน้องเเกนะ รู้รึเปล่าว่าฉันหางานให้เเกใช่ทุกวันนี้น่ะ ห๊ะ!! ไอ้เอเลี่ยน''

''ไปไกลๆเลยไป รู้ไว้ซะฉันเทพบุตรเว้ย ^O^''

''สุดเกรียนสิไม่ว่า...''

''อะไรนะได้ยินนะเว้ย อย่างฉัน ดารายังชิดซ้ายเว้ยเฮ้ย~ >^<''

''ยังไงก็ได้สุดหล่อ ขอกระเป๋าคืนทะเลาะกับเเกเเล้วไม่ได้อะไรเลย วันนี้กินมาม่าเเล้วกันเงินเเกน่ะใช้เยอะไป เหลือไม่กี่เยนเอง''

''อย่าบอกนะว่าเเกจะไปทำงานพีเศษอีกดิ O_O''

''จะทำไมหละ เรกิสุดหล่อ ไม่ทำก็ไม่มีเงินดิ =_=;;;''

ไร้สาระอีกเเล้วพี่เรา ☺ ไปดีกว่าได้กระเป๋าคืนเเล้ว (ไปฉกมาตอนทะเลาะกัน) ยืนเเล้วอายอะ >///< อายอ่ะบ่องตง! แต่ว่าคนที่นั่งตรงด้านหน้าเรกิ หล่อไม่เบาเลยอ่ะ ♥_♥ หน้าหวานน่าลิ้มลอง อร๊ายยย~ คิดอะไรเนี่ยยัยเพี้ยน หล่อหวานละมุนละไม~  พอสบตาเเล้วหัวใจมัน...

ตึกตัก ตึกตัก เต้นทุกวินาทีที่เขาอยู่ตรงเรด้าดวงตาของเราเลย มันจะทะลุออกมาเลย  พอได้เเล้ว~~~!!!

''นัตสึกิ เหม่ออะไรเนี่ย ( ' ')~ อ๋อ...มองไอดะนี่เอ๊งง~'' พอพูดเสร็จไอ้พี่เวรก็ผลักฉันกระเด็นไปไกล

ไอดะ...งั้นหรอ เหมือนตกหลุมรักไม่รู้ตัวเลยเเฮะ... ☺♥








 

:)  Shalunla