อุบัติ LUCK

เอี๊ยดดดด… ปัง‼!

 เสียงล้อครูดยาวไปตามถนนเนื่องจากการเบรกกะทันหันส่งผลให้ BMW serie7สีบอนเงินที่วิ่งฝ่าสายฝนซึ่งกระหน่ำเทลงมาแบบหลงฤดูกาล ด้วยความเร็วสูงในการขับเคลื่อนบวกกับสายฝนทำให้รถที่เบรกกะทันหันเสียหลักลื่นไถลเกือบตกร่องกลางถนนหากมิได้การควบคุมรถชั้นเซียนคงตีลังกาเล่นซักสองสามตลบมากกว่าการจอดหมิ่นเหม่อยู่ข้างร่องกลางถนนอย่างที่เป็น ถนนสายหลักที่เคยเงียบสงัดบัดนี้คละคลุ้งไปด้วยเขม่าควันเหม็นไหม้จากการเสียดสีลอยเป็นไอปะปนกับสายฝนที่ชะล้างลงมาไม่หยุดหย่อน รอยบุบที่ปรากฏบนกันชนพร้อมทั้งกระจังและไฟหน้าที่แตกกระจายเกลื่อนบนถนนบ่งบอกถึงการชนที่ไม่เบานัก ร่างปริศนาที่วิ่งออกมาจากป่าทึบข้างทางนอนแน่นิ่งทามกลางน้ำฝนและของเหลวสีแดงที่ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมหยุดไหลเอาง่ายๆ

“ นะนายครับ ? ” คำถามจากบุรุษร่างใหญ่ส่งให้ผู้เป็นนายอย่างรอรับคำสั่งว่าจะให้เขาทำเช่นใดกับร่างที่โผล่ออกมาอย่างหมาจนตรอกเช่นนี้ โยนทิ้งข้างร่องถนน หรือจัดการเก็บให้มิดชิดดี

ร่างสูงสง่านั่งผงาดราวราชสี สายตาคมเฉียบปราดมองไปยังเหตุการณ์เบื้องหน้าด้วยสายตาเย็นชา มือเรียวดุจสุภาพสตรีขยับคลายปมเนคไทนิดนึ่งก่อนเอนหลังนั่งในท่าที่สบายมากขึ้น

“ แกอยู่จัดการ ”

เพียงจบคำร่างบึกบึนกำยำผู้มีฝีมือระดับเซียนในการควบคุมรถก็รีบกุลีกุจอเข้าประจำที่คนขับของตนอย่างรู้งาน ส่วนบอดีการ์ดอีกนายก็ยืนโค้งคำนับรับคำสั่งอยู่จัดการของผู้เป็นนายอย่างรู้งานเช่นกัน หากแต่..

                “ ออกไป ”

                “ ครับ ?” เมื่อเสียงจากผู้เป็นนายสั่งอีกครั้งทำเอาบอดีการ์ดผู้รู้งานทั้งสองถึงกับเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นนายอย่างสมัครสมานพร้อมเพรียงกันอย่างสงสัย

                “ แกชน แกอยู่ ส่วนแกเข้ามา ” เสียงคำรามเย็นต่ำบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่โสภานัก เท่านั้นแหล่ะเหล่าบอดีการ์ดทั้งสองแทบจะสลับสับเปลี่ยนงานกันแทบไม่ทัน

                “ จัดการ ให้หล่อนมีลมหายใจ ” คำสั่งสุดท้ายจากผู้เป็นนายทำเอาบุรุษที่อยู่จัดการยกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆ อย่างเสียมาดบอดีการ์ดชุดดำใส่สูทผูกไท “ แปลกวะ? บันไรละกู ” ทันทีที่สายตาสบกับร่าง ที่ยังนอนแน่นิ่งจมกองเลือดท่ามกลางสายฝนและเสดวัตถุที่แตกจากการชน ข้อสงสัยต่างๆดับวูบหายลับเมื่อถูกกลบกลืนด้วยคำสั่งสุดท้ายของผู้เป็นนายที่วาบขึ้นมาในความทรงจำ

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

“ เธอต้องรอด” ทันทีที่จบประโยค ทั้งหมอทั้งพยาบาลต่างก็วิ่งกันให้พล่าน เมื่อทุกคนต่างรู้เป็นอย่างดีว่าคำสั่งของเขาผู้เป็นมือขวาคนสนิทเปรียบดังคำสั่งของผู้เป็นนาย มีสเตอร์ โจว์ ผู้ก่อตั้งโรงพยาบาลแห่งนี้และสามารถปิดมันได้เช่นกัน

“ พวกนายกลับไปได้แล้ว ที่เหลือฉันจัดการเอง ” มือกร้านตบลงบ่าของลูกน้องตนอย่างขอบคุณในการช่วยเก็บกวาดอุบัติเหตุที่เขาโดนทิ้งให้อยู่อยู่จัดการจากผู้เป็นนาย

“ แล้วลูกพี่ละ จะอยู่เฝ้าสาวทำคะแนนอ่ะดิ โด่ ” พูดจบเท่านั้นแหล่ะ เหล่าหนุ่มหน้าโหดสามนายแทบจะวิ่งหนีมือหนีทีนของลูกพี่แทบไม่ทัน

“วอนซะแล้วพวกมึง”

หลังจากเปลี่ยนชุดสูตรราคาแพงที่ชุ่มไปด้วยเลือดและน้ำฝนมาอยู่ในเสื้อยืดสีหม่นกับกางเกงยีนคู่ใจ ร่างสูงใหญ่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามบวกกับใบหน้าคมเข้มยิ่งดูหล่อเถื่อนไปอีกแบบ “นายเรานี่ก็แปลก ปกติใครจะเป็นจะตายไม่ยักกะสน... ” ยังไม่ทันที่จะได้ไขข้อข้องใจกับความคิดของตนประตูบานเลื่อนห้องฉุกเฉินก็เปิดออกเสียก่อน

                “ เธอพ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่หมอไม่สามารถระบุได้ว่าเธอจะฟื้นตอนไหน แล้วเธอเป็นใครครับ ”

                “ ผมก็ไม่รู้ เธอวิ่งออกมาชนรถ เฮ้ย ปาดหน้ารถแล้วในตัวเธอก็ไม่มีอะไรเลย”

                “ งั้นหมอขอเชิญคุณพลที่ห้องคงจะสะดวกกว่า เชิญครับ ” ร่างท้วมผายมือเชื้อเชิญอย่างสุภาพก่อนที่จะก้าวนำไปยังจุดหมาย

ใครจะกล้าหยาบคายกับเขาล่ะ ขุนพล บอดีการ์ดผู้เป็นดั่งแขนขวา ของมีสเตอร์ โจว์ บอดีการ์ดกิ๊กก๊อกที่ไหน แถมเจ้าตัวยังเป็นเจ้าของศูนย์ฝึกบอดีการ์ดที่มีชื่อเสียงหลากหลายสาขาทั่วโลก ทั้งเศรษฐี ดารา นักร้องฮอลีวูด รวมถึงกษัตริย์ ต่างเลือกใช้บอดีการ์ดจากบริษัทเขาทั้งนั้น

                “ เนื่องจากเธอเสียเลือดมาก และสมองที่ได้รับการกระทบกระเทือนไม่น้อยถึงแม้ผลตรวจจะไม่พบเลือดคลั่งในสมอง ” เสียงที่เปล่งถัดมาแทบจะเค้นออกมาจากลำคอของนายแพทย์ใหญ่ซึ่งดูสั่นคลอดเล็กน้อย “ทะ..เธออาจจะเป็นเจ้าหญิงนิทรา ”

                “.....” ถึงแม้เขาจะไม่รู้จักเธอ แต่มันก็ให้ความรู้สึกโหวงเหวงชอบกลหากเธอต้องลงเอยแบบนี้ต่อหน้าเขา แปลกที่ผู้เป็นนายช่วยเธอทั้งที่ไม่เห็นหน้า ไม่รู้จัก ไม่เคยแยแสโลก และแปลกที่เขาสงสารเธอ เฮ้อ ฆ่าคนมาเป็นร้อยเป็นพันมาสงสารเอากับผู้หญิงตัวเท่าลูกหมาเนี่ยนะกู

                “และที่สำคัญ เธอถูกยิงมาด้วยครับ..”

ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่สระเวลาเข้ามาเยี่ยมชน ร่วม ทักทาย/ติชม และพูดคุยกันบ้าง เน้อพี่น้อง^^