สุนทรีย์แห่งอารมณ์
ตอนที่ 4 : ความสุขอยู่ที่ใจ
...ความสุขอยู่ที่ใจ...
เรามักออก เดินตาม หาความสุข
โดยทอดทิ้ง ความทุกข์ ไว้เบื้องหลัง
เฝ้าเพียรหา ทุกหนแห่ง เต็มกำลัง
ทุกฟากฝั่ง อยู่ที่ไหน ไปคว้ามา
เหมือนเจอดวง บุปผชาติ อันสวยสด
สีงามงด กลิ่นหอมฟุ้ง ชวนฝันหา
เพียงพึงชอบ ก็ยอมเด็ด จากต้นมา
เชยคุณค่า อันหอมหวาน แสนสุขใจ
กลิ่นหอมมวล ดอกไม้ ไม่ยั่งยืน
เพียงไม่นาน ก็จืด ไร้ความหมาย
ความสุขที่ ถือในมือ โยนทิ้งไป
แสวงหา ความสุขใหม่ อีกหลายครา
ทั้งที่ควร ตระหนัก ว่าความสุข
ไม่ได้หยุด อยู่ที่จุด ที่มองหา
ไม่ได้อยู่ ที่สิ่งของ มากราคา
ไม่ได้มา แค่วูบวาบ แล้วจากไป
เพราะความสุข อยู่ที่ใจ ที่บังเกิด
ไม่ได้เกิด จากวัตถุ ถิ่นที่ไหน
คือพลัง ที่ก่อขึ้น จากภายใน
และไม่ใช่ อารมณ์ เพียงชั่วคราว
เรียกหาจาก คน สัตว์ หรือต้นไม้
ไม่เท่าเรียก หาใจ ในคืนหนาว
วันฟ้าดับ คืนฟ้ามืด ใจแหละดาว
ส่องสกาว ไม่เคยดับ ทุกนาที
ไม่ต้องหา ปัจจัยใด มาเติมสุข
เพราะความสุข อยู่ที่เรา ไม่เคยหนี
สุขที่ได้ จากคนอื่น หรือจะดี
เท่ากับสุข จากจิต ของเราเอง
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
ปล่อยเอาไว้ บนต้นก่อน
หากชอบ จงยอมอ่อน
ให้ดอกไม้ ได้เบ่งบาน
อย่าเด็ด เลยดอกไม้
หรือเธอไม่ คิดสงสาร
ดอกไม้ ทรมาน
ถูกทิ้งกว้าง กลางสายลม
เธอจะเด็ด หรือดอกไม้
เพียงเพื่อให้ เธอสุขสม
ดอกไม้ ใจระทม
รู้หรือไม่ ให้คิดดู
เธอจะเด็ด หรือดอกไม้ เพียงเพื่อให้ เธอสุขสม มันดูขัดๆ นะคะ น่าจะแก้เป็น
เธอจะเด็ด หรือดอกไม้ เพียงเพื่อใจ เธอสุขสม ดอกไม้ ใจระทม รอขื่นขม เหี่ยวเฉาตาย
ลองแนะดูค่ะ ไม่ชอบไม่ว่ากัน แหะๆ
เราใช้คำว่า ให้ เพราะวรรคต่อไปมันมีคำว่า ใจ
ใจ กับ ใจ อย่าใกล้กัน (ใช้คำน้ำเน่ามากเรา)
และวรรคสุดท้ายของบท ไม่ต้องคล้องจองกับวรรคก่อนก้ได้
มันเป็น กาพย์ยานี 11 อ่ะจ้ะ