ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
"ตอนนั้น คุณทำเหมือนว่าเป็นห่วงฉัน บอกว่าอยากพาฉันไปเที่ยว ตอนนี้กลับมาตัดช่องน้อยแต่พอตัว หนีไปผ่อนคลายคนเดียว คุณคิดว่าฉันเครียดไม่เป็นจริงๆ หรือคะ หรือว่าฉันเป็นมนุษย์เหล็กที่ไม่ต้องการการพักผ่อน"
"ขอโทษครับ ผมเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ต่อให้ไม่ได้ไปกับผม คุณก็ไปกับหมอรักษ์ได้ เขาคงยินดีพาคุณไปเที่ยวเหมือนกัน!"
อุรัญญาชะงัก จ้องหน้าคนพูดนิ่งไปครู่ เหมือนพยายามจะล้วงลึกความรู้สึกบางอย่าง แต่หล่อนไม่เห็นอะไรเลย นอกจากสีหน้าเรียบๆ ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
"ฉันไม่รู้ว่าใครอยากพาฉันไปเที่ยวมากกว่ากัน ฉันรู้แต่ว่า ฉันสบายใจถ้าได้ไปกับคุณ เพราะคุณเป็นเพื่อนของฉัน ส่วนหมอรักษ์... เป็นแค่คนรู้จักที่ห่างเหินมากๆ!"
หญิงสาวออกเดินต่อ และพบว่าเขาเดินเร็วขึ้นมาเคียงข้าง บนเสี้ยวหน้ามีรอยยิ้มแวบหนึ่ง ถ้าหล่อนมองไม่ผิด!
"นี่ คุณตั้งใจหลอกถามอะไรฉันรึเปล่าคะ" หล่อนกระตุกคิ้วถาม
"เปล่านี่ครับ" คิมหันต์วางหน้าซื่อ ตอบหน้าตาเฉย อุรัญญากัดปาก พยายามเพ่งมองเขาอย่างจับผิด ก่อนจะหันหน้ากลับ เดินต่อพร้อมลอบยิ้มออกมาเองเบาๆ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
