ลิขิตรัก...อัญมณี

“ฉันมาแล้ว...” เสียงใสกังวาน เรียกชายหนุ่มที่ง่วนกับการสำรวจข้าวของหันมามอง แล้วถึงกับตะลึงไปในครานั้น...

ผมยาวสวยมันระยับราวกับแพร เกล้าเก็บช่อพอหลวมๆ พันด้วยแพรพลีต แล้วปล่อยหางม้าสยายเคลียแผ่นหลัง ใบหน้าขาวนวลกระจ่างใส แต่งแต้มด้วยโทนสีฟ้าปนชมพู ทั้งขอบตา แก้มอิ่ม และริมฝีปาก ส่งผลให้ดวงหน้างาม หวานเย้ายวน แต่ไม่ถึงกับหวานหยดย้อย เพราะดวงตาคม เปล่งประกายเจิดจรัส ฉายแววเจ้าเล่ห์ซุกซน น่ารักนิดๆ ทำให้ดูเปรี้ยวด้วย รวมแล้วเป็นออร่าที่ผสมทั้งความหวาน...เปรี้ยว...สง่า...และเข้มอย่างลงตัว มองลงมาที่เรือนร่าง จากชุดรัดกุมโทนสีเข้มแบบบุรุษ ตอนนี้กลายเป็นชุดที่อวดสัดส่วนความสมบูรณ์ของสาววัยสะพรั่งอย่างเต็มที่ เสื้อกล้ามสีขาวเนื้อนุ่ม ไม่รัดมาก แต่ก็พอดีเกินไป จนเห็นรูปทรงกลมกลึง เว้าโค้ง และเต่งตึงชูชันที่ซ่อนไว้ภายในบราเซียร์ไร้สายผืนบางอีกชั้นหนึ่ง โดดเด่นพุ่งตระหง่านท้าสายตาดีเหลือเกิน คลุมด้วยเสื้อโค้ชขนสัตว์ตัวใหญ่มีหมวกสีม่วงกำมะหยี่ปล่อยชายเสื้อแยกจากกัน กับกางเกงขาสั้นจู๋สีขาว รัดสะโพกอวบอิ่ม หน้าท้องแบนราบ อวดเนินเนื้อขาอ่อนอันขาวสล้าง เรียวงามไร้ที่ติ จนถึงรองเท้าผ้าใบแบบหรูสีน้ำตาลทอง

...บุรุษผู้งามคมคายเมื่อวันก่อน กลายร่างเป็นหญิงสาวผู้งดงามเฉียบขาด สะท้านหัวใจชายไปแล้ว...

ขณะที่เขายืนตะลึงในความงาม หล่อนก็มองเขาอย่างทึ่งเช่นกัน ยิ้มอย่างพอใจมิน้อย เพียงเสื้อผ้าที่เขาใส่ไม่ขมุกขมัว และใบหน้าสะอาดเกลี้ยงเกลากว่าเดิม ไม่ต้องอยู่ในชุดหรู เขาก็กลายเป็นชายงามคนหนึ่งแล้ว

“ไปเปลี่ยนชุดซะ!”

© themy butter