ตรวนเสน่หาเจ้าสาวสวมรอย

เปิดเรื่องใหม่จ้า…. ฝากติดตามด้วยนะคะ เรื่องสั้นราคาเบาๆ ฮับ 

'พริมา' โดนบังคับให้สวมรอยเป็นเจ้าสาวแทนพี่ แต่ดันถูกฝั่งเจ้าบ่าวจับได้ หล่อนจึงอาศัยช่วงชุลมุนหลบหนี ทว่ายังไม่ทันข้ามคืนเจ้าบ่าวสุดหล่อดันมาถวายตัวเองให้ แล้วทำไมหล่อนถึงไม่คว้าไว้ล่ะ 

"ก็ผู้ใหญ่ให้มาตามเจ้าสาว" ชายหนุ่มยกมือขึ้นกอดอกขณะจ้องมองหญิงสาวนิ่ง เหมือนกำลังพยายามใช้ความคิดอะไรบางอย่างอยู่ 

"เป็นควายหรือไง ถึงยอมให้เขาจับจูงจมูกไปไหนมาไหนก็ได้น่ะ" 

"อือ" เขาพยักหน้ารับนิ่งๆ ตามสไตล์ จนคนพูดรู้สึกท้อยิ่งกว่าเดิม อดคิดไม่ได้ว่าคุณหมอคนนี้มีความรู้สึกไหม ขนาดถูกหลอกด่า ยังไม่สะทกสะท้านสักนิด 

'มันคนสติดีหรือไม่ดีกันว่ะ'

"ฉันไม่ใช่เจ้าสาวตัวจริงของหมอ ถ้าอยากตามหาก็ไปตามที่อื่นไป" หญิงสาวไล่อย่างไม่ไว้หน้าหล่อๆ ของหมอหนุ่ม 

"แล้วสวมรอยแต่แรกทำไม" ชายหนุ่มถอนหายใจเข้าใส่  ใช่เขาทำแบบนั้นจริงๆ คล้ายกับว่ามันเป็นความผิดของหล่อน 

"โดนบังคับเหมือนกันไง ตอนนั้นทำอะไรไม่ได้เลย" พริมาพ่นลมหายใจหงุดหงิด "หมอก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานนี่ จะแคร์ทำไมกับแค่เจ้าสาวหาย" 

"ก็...เป็นเมียผม มันไม่ดีเหรอ" เขาย้อนถาม คิ้วคมคมขมวดจนแทบจะชนกัน มันอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าตนเองไม่ดีตรงไหน รูปก็หล่อ หน้าที่การงานก็เป็นถึงหมอ แถมยังเป็นทายาทอันดับหนึ่งของตระกูลที่ร่ำรวยในประเทศอีกด้วย แล้วทำไมหลานสาวของตระกูลนี้ถึงไม่อยากจะได้เขาเป็นสามีกัน เจ้าสาวตัวจริงก็หาย ซ้ำเจ้าสาวที่มาสวมรอยแทนก็หนีหายด้วยเช่นกัน

"มันก็ดี ถ้าเราแต่งงานกันด้วยความรัก แต่นี่ฉันกับคุณไม่เคยรู้จักหรือแม้แต่จะพูดคุยกันมาก่อนด้วยซ้ำ" หล่อนให้เหตุผลตามจริง แม้ว่ามันจะเป็นคำถามที่สิ้นคิดก็ตาม ช่างถามออกมาได้ 

"ก็จริง แต่แต่งกันแล้ว ก็เป็นผัวเป็นเมียกันไม่ได้เหรอ" ไหนๆ มันก็มาขั้นนี้แล้ว จะไหลไปตามน้ำไม่ได้เลยหรือไร เขาไม่อยากจะถูกจับแต่งงานรอบสอง สาม สี่อีก ถึงได้มา 

"หมอจะมาชวนเหมือนคนเล่นขายของแบบนี้ไม่ได้สิ" พริมามองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ คนที่ทั้งหล่อและรวยขนาดนี้ ทำไมถึงหาเมียเองไม่ได้ คำพูดของเขาเหมือนจะสื่อ

"แล้วต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมเป็นเมียผม" 

"ไม่ต้องทำอะไร เพราะฉันไม่อยากเป็นเมียหมอ" หล่อนปฏิเสธอย่างไม่คิดจะให้เหลือเยื่อใย และไม่สนเรื่องในอนาคตด้วย ตัดได้ตัดไปก่อน เพราะหล่อนไม่รู้จุดประสงค์ของเขา 

"ทำไม...?" 

"หมอไม่ใช่สเปกฉัน และฉันเชื่อว่าฉันก็ไม่ใช่สเปกของหมอด้วย" 

"คุณไม่คิดจะลองให้โอกาสตัวเองบ้างเลยเหรอ" ปัณณวีร์หยั่งเชิงถาม มองสบเข้าไปในดวงตากลมเล็ก "บางทีผมอาจจะทำให้คุณเปลี่ยนสเปกก็ได้ อ่อ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าคุณไม่ใช่สเปกผมน่ะ"  

"หมอดูจะมั่นใจเสียเกินนะ" หญิงสาวกระแอมแก้เก้อ พอได้ยินคำพูดทำนองว่าหล่อนอาจจะตรงสเปกของเขา มันดันไปสะกิดหัวใจของหล่อนเข้า บวกกับแววตาที่มองมา 

"ถ้าผมไม่มีดี ผมก็ไม่คิดจะเสนอตัวเองให้ขายหน้าหรอกครับ อยู่ที่คุณจะกล้าหรือเปล่าเถอะ" ท้ายประโยคเขาพูดเหมือนจะท้าทาย และดูเหมือนมันจะได้ผลไม่น้อย 

"แล้วฉันจะได้อะไร ถ้าคิดจะเป็นเมียหมอ" ก็ไม่รู้อะไรดลใจให้หล่อนย้อนกลับไป อาจจะเป็นเพราะความมั่นหน้ามั่นโหนกของเขาก็เป็นไปได้ 

"ได้ตัวผม ก็คุ้มแล้วละครับคุณผู้หญิง" 

…. รับประกันระดับความปากแซ่บจ้า…

ขวัญนลิน