เมียคั่นเวลา

ลำดับตอนที่ #2 : โชคชะตาไม่เข้าข้าง

      ทางด้านลลิตาเมื่อเธอกลับมาถึงบ้านแล้วสิ่งเเรกที่เธอเห็นก็คือแม่ของเธอที่ป่วยนอนไออยู่

ร่างกายที่เริ่มอ่อนแอลงของแม่  ยิ่งทำให้ลลิตาเป็นกังวลหนัก แต่เธอก็ไม่มีเงินพอจะรักษาแม่

ของเธอได้ ลลิตาเริ่มร้องไห้

"ฮื่อๆ ทำไมๆโชคชะตาถึงไม่เข้าข้างเราบ้างเลยค่ะแม่"  

ลลิตารีบเช็ดน้ำตาเพราะเธอไม่อยากให้แม่ของเธอรู้ว่าเธอร้องไห้เสียใจ

"ลลิตาลูกกลับมาแล้วหรือกินไรมารึยัง เดี๋ยวแม่ไปทำให้กิน" 

นางมาลีพูดแล้วก็เตรียมจะลุกแต่ก็ต้องทรุดตัวลงเลือดกำเดาไหลออกมามากมาย

ลลิตาเห็นดังนั้นจึงรีบมาดูแลแม่ของตน

"แม่นอนพักเถอะนะค่ะหนูกินมาแล้วค่ะ"

ลลิตาเอ่ยขึ้นเพื่อให้แม่สบายใจ แต่ความจริงแล้วยังไม่มีอะไร  ตกถึงท้องของเธอเลยด้วยซ้ำไป

เสียงท้องของเธอเริ่มร้องก็ยังดีที่ยังมีอาหารญี่ปุ่นเก็บไว้ในตู้กับข้าวมาม่านั่นเองเธอไม่มีเงินพอ

จะซื้ออาหารดีๆมากินหรอกเพราะเงินที่เธอหามาได้ก็หมดไปกับค่ายาของแม่  แล้วแม่ของเธอ

ล่ะได้กินอะไรหรือยัง ลลิตาคิด ถ้วยมาม่าร้อนๆถูกยกมาที่เตียงของนางมาลี

" แม่ค่ะๆ "ลลิตาเรียก นางมาลีหันมามอง

"แม่ยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหมค่ะงั้นแม่กินก่อนนะค่ะ" ลลิตาบอกกับมารดา

"ลูกกินมาแล้วแน่นะ"

นางมาลีเอ่ยถามลลิตาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงก่อนจะรับถ้วยมาม่าจากลลิตามา 

"หนูกินมาแล้วจริงๆค่ะแม่กินเยอะๆนะค่ะ"เธอพูดออกไปอย่างนั้นทั้งๆที่ท้องของเธอประท้วง

"ต่อไปหนูจะทำงานให้มากขึ้นหาเงินมาซื้ออาหารดีๆให้แม่ได้กินนะค่ะ"

นางมาลีมองลูกสาวของตน น้ำตาแห่งความปราบปลื้มไหลออกมา

สองคนแม่ลูกกอดกันด้วยความรัก

ลิตาลูกฟังแม่นะ "ลูกจะต้องเข้มแข็งเข้าไว้ชีวิตของลูกยังต้องเจออะไรอีกเยอะในวันข้างหน้า

แม่รู้ตัวดีว่าแม่คงจะอยู่กับลูกได้อีกไม่นานนักหรอกนะลิตา"

ลลิตาเริ่มร้องไห้หนักขึ้น นอนเถอะลูกนางมาลีบอกกับลลิตา ลลิตาพยักหน้ารับ บ้านของลลิตา

เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวไม่มีห้องมีเตียงแค่เตียงเดียว ซึ่งเธอนอนที่พื้นส่วนแม่ของเธอนอนบนเตียง

เพราะเธออยากให้แม่ของเธอนอนสบาย ส่วนเธอจะลำบากยังไงเธอก็ทนได้ แล้วยิ่งตอนนี้

เจ้าของที่ที่ให้เธอเช่าบ้านกำลังจะมาไล่เธอแล้ว แล้วเธอกับแม่จะไปอยู่ที่ไหนกัน ครู่ต่อมาลลิต

าผล่อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าที่ทำงานมาทั้งวันแถมยังไม่ได้กินอะไรอีก
     
         แสงตะวันเริ่มลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาในบ้าน ลลิตาลืมตาขึ้นมาดูนาฬิกาแล้วก็ต้องตกใจ

เพราะเลยเวลาที่เธอจะต้องไปทำงานนานแล้ว เธอรีบทำภารกิจส่วนตัวของเธอให้เสร็จโดยเร็ว

ลลิตารีบวิ่งเพื่อให้ตัวเองมาถึงตลาดไวที่สุดเมื่อมาถึงก็โดนเจ้าของร้านบ่นว่าทำไมวันนี้มาสาย

อีกแล้วแต่เธอก็ต้องทนเอาไว้เพื่อเงิน ลลิตารีบเข้าไปเข้าไปทำหน้าที่ของตัวเอง

"สวัสดีค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ " ลลติตาเอ่ยชักชวนลูกค้าให้เข้าร้าน

ลลิตามองนาฬิกานี่ก็เที่ยงแล้วนี่ได้เวลาเอาอาหารไปให้แม่แล้ว ลลิตากลับมาที่บ้าน

"อ้าวลูกกลับมาแล้วหรือลิตา"นางมาลีถามลูกสาวของตน

"ค่ะแม่ กินข้าวกันเถอะนะค่ะ" ลลิตาจัดแจงกับข้าวใส่ถ้วย ทั้งสองแม่ลูกก็กินข้าวด้วยกันอย่างมี

ความสุขเหมือนเช่นเคย

"แม่ค่ะทานยาหน่อยค่ะ "ลลิตาพูดพร้อมกับหยิบยาจำนวนไม่น้อยขึ้นมาส่งให้กับมารดา

นางมาลีรับยาจากลลิตามา "นี่น้ำค่ะแม่"

เมื่อดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างเสร็จแล้วลลิตาก็มไม่รอช้าที่จะไปทำงานของเธอต่อ

"งั้นหนูไปทำงานต่อก่อนนะค่ะแม่" ลลิตาพูดขึ้น นางมาลีมองลูกสาวของตนด้วยความสงสารที่

จะต้องทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำ ก่อนนางจะพูดตัดพ้อว่า

"แม่น่าจะตายๆไปซะจะได้ไม่เป็นภาระของลูก"ทำให้ลลิตาต้องรีบพูดสวนขึ้น

"ไม่เลยนะค่ะแม่ลิตารักแม่ลิตาจะทำทุกอย่างเพื่อ  หาทางรักษาแม่แม่จะต้องอยู่กับลิตาไปนานๆ

นะค่ะ ลลิตาพูดไปร้องไห้ไป แม่สัญญากับลิตาสิค่ะว่าจะอยู่กับลิตาไปนานๆ"

นางมาลีเริ่มสะอื้นไห้หนัก แล้วพูดขึ้นว่า

"แม่สัญญาลิตาแม่จะอยู่เคียงข้างลูกเสมอ ไม่ว่าแม่จะมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้หรือไม่มีและ

ก็ตามแม่จะอยู่เคียงข้างลูกเสมอนะลิตา แม่รักลูกมากนะ " ลลิตาตื้นตันใจ

"ลิตาก็รักแม่มากๆนะค่ะ ลิตาสัญญาลิตาจะหาเงินมารักษาแม่ให้ได้แม่จะต้องหาย "

สองแม่ลูกกอดปลอบกัน ลลิตานอนหลับ อยู่ในอ้อมกอดของนางมาลีมารดาของเธอ

ด้วยความสุข :)  Shalunla