pretty boys

Chapter1

‘ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย’

‘ไม่ผมไม่ปล่อย คุณต้องไปกลับผม’

‘ปล่อยฉันเถอะฉันขอร้อง’

‘ไม่ คุณต้องไปขึ้นรถกับผม’

‘ม่ายยย’

“คัท”

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ขอบคุณมากนะครับคุณมาร์ค”

“ไม่เป็นไรครับผมยินดี” มาร์คตอบและบอกลาทุกคน  ก่อนกลับไปที่คอนโด

ผมมาร์ค ต้วน หรือที่รู้จักกันในมาด นักแสดงสุดหล่อ มาร์ค ต้วน ผู้ที่แสนจะเพียบพร้อม นักแสดงที่ผู้คนพูดถึงเป็นอันดับหนึ่ง หลังจากขับรถมาถึงคอนโด ก็เห็นว่า ผู้จัดการของผม จูเนียร์ หรือ ปาร์ค จินยอง มานั่งรอถึงในห้อง  “ไงเนียร์” ผมทักทายเนียร์ก่อน ที่จะทิ้งตัวลงบนโซฟา ที่แสนจะแพง และหรูหราของตัวเอง” มีไรป่าว มาหาถึงคอนโดเชียว จริงๆโทรคุยกันก็ได้นะ” ผมถามเนียร์ หลังจากที่เงียบอยู่นาน จูเนียร์ ก็พูดขึ้นมาว่า”พรุ่งนี้มีงานถ่ายแบบ อย่าเบี้ยวอีกนะ นายน่ะชอบเถลไถล จนนิตสารแต่ละเล่มเค้าปวดหัวรวมกันหมดถึงฉันด้วย” เทศอีกละ คิดว่าเป็นแม่ผมรึไง (เอาจริงๆแม่ผมก็ไม่ได้ขี้บ่นแบบนี้หรอก) “เออๆ ไม่เบี้ยวหรอก “ ผมตอบไปอย่างส่งๆ “แน่ใจนะ ถ้าพรุ่งนี้ฉันไม่เห็นนายโผล่หัวไป นายตายแน่” จูเนียร์พูดพร้อมชี้หน้าอย่างคาดโทษ “เออ น่ารำคาญ กลับห้องตัวเองไปเลยไป” ผมโบกมือไล่ประกอบไปด้วย “เออ ไม่ต้องไล่ฉันก็จะไปแล้วใครจะอยากอยู่กับนาย เป็นโรคประสาทตายพอดี” พอพูดจบ จูเนียร์ก็สะบัดตูดออกจากห้องผมไป คิดว่าผมจะแคร์ บอกเลยว่าไม่จะ ไปตายไหนก็ไปเถอะ  เฮ้ออ ขี้เกียจไปถ่ายแบบจังเลย เบี้ยวดีมั้ยน้า แต่ว่าไม่เอาดีกว่าช่วงนี้โดดงานบ่อยแล้ว ขี้เกียจโดนจูเนียร์บ่นด้วย

เช้าวันต่อมา ไว้ไว(เพราะมันคือฟิค)

ห้าววว บอกเลยว่าโคตรง่วง นอนต่อดีกว่า “ไอ้มาร์คตื่นได้แล้ว ต้องไปถ่ายแบบลืมแล้วหรือไงง” โอ้ย แสบแก้วห๔ว่ะ “โวยวายไรแต่เช้าว่ะ” ผมถามอย่างมึนๆ”เช้าพ่-อแกดิไอ้มาร์คนี่มัน10โมงแล้ว ต้องไปรวมกองตอน11โมง” โห ด่าถึงพ่อเลยหรอ” เหลืออีกตั้งชั่วโมงรีบไปตายไหนวะ” โมโหแล้วนะเนี่ย อีกตั้งชั่วโมงจะรีบปลุกเพื่อ “ต้องรีบไป อยากให้เค้าคิดว่าเป็นคนไม่ตรงเวลารึไง เดี๋ยวเค้าก็ไปเม้าท์กันหรอก หัดมีบ้างความรับผิดชอบอ่ะ” บ่นอีกและ”เออๆ ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ 

35%