Chory fairy

"ลูซิส! มาช่วยข้าสร้างแฟรี่ดอกไม้หน่อยได้ไหม" 

คารีพูดเสียงดัง 

"คารี..จะทำสิ่งไร้สาระนั้นไปทำไมกัน?"ลูซิสพูดตัดทอนคารี

"โธ่ เพื่อนยาก มาช่วยกันทำเดี๋ยวเดียวเอง ข้าอยากจะเห็นแฟรี่ตัวเล็กๆบินว่อนไปทั่วทั้งทุ่งหญ้าแล้วล่ะ"

คารีพูดชักชวนลูซิสให้ทำอย่างสุดความสามารถ

"เห้อ...ก็ได้ๆ รีบๆมาทำให้เสร็จเร็วๆกันเถอะ" ลูซิสรีบช่วยคารี

ไม่นานคารีกับลูซิสก็สร้างแฟรี่ได้มาจำนวนมาก 

"ว้าว ดูพวกเขาสิ เยี่ยมกว่าที่คิดไว้เสียอีก!" คารียอผลงานที่พวกเขาทั้งสองทำ

"มาทำนิสัย บุคลิกให้กับแฟรี่พวกนี้กันไหม"คารีบอกกับลูซิสด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น

"ได้สิ! ข้าขอตัวนี้นะ"ลูซิสพูดอย่าดีใจและหยิบแฟรี่ผมหางม้าสีชมพูอ่อนขึ้นมา

ไม่! เจ้าเอาตัวนั้นไป ตัวนี้ข้าจะทำเอง" คารีรีบดึงแฟรี่กลับมาทันที

"โธ่เอ้ย ชวนให้ทำแต่ดันขี้เหนียวซะงั้น แย่จริง!"ลูซิสทำท่าไม่พอใจ

"ก็เจ้าทำตัวนั้นนี้ ก็จัดการเองละกัน" คารีพูดตัดบท

"คารี มาหาข้าหน่อยสิ"เสียงจากข้างนอกเรียกคารี

"โอ้ะ! ต้องรีบไปซะแล้ว" คารีรีบวิ่งออกไป

"ลูซิส.."คารีเรียกลูซิส

"หา?"

"อย่าแตะต้องเธอเด็ดขาด" คารีชี้สองนิ้วพลางมองลูซิสด้วยสายตาเฉียบคม

"เห้อ..ได้! รีบไปซะสิ" ลูซิสเริ่มรำคาญและไล่คารีไป

"ห้ามแตะต้องเธอ!" คารีวิ่งออกไปข้างนอกอย่่งรวดเร็วและทิ้งลูซิสไว้คนเดียว

"..."

"ดูผลงานของฉันหน่อยซิ"

ในมือของลูซิสเป็นแฟรี่ผมยาวสีแดง ประดับด้วยกุหลาบเต็มหัว ดูน่ารักละมุนมาก

"ไม่เท่ห์เลย เจ้านี้..."ลูซิสบ่นพลางๆ

ลูซิสเหล่มองแฟรี่อีกตัวของคารี เธอดูมีอะไรบางอย่างให้ลูซิสหยิบเธอขึ้นมา

ลูซิสหยิบเธอขึ้นมา แล้วมองดูด้วยวามสนใจ เธอดูมีสเน่ห์มาก คารีนี่มีฝีมือช่างปั้นจริงๆ แต่ทว่าคารีกำชับไม่ให้เขาแตะต้องตัวเธอถึงแม้เธอจะไม่มีชีวิตก็ตาม แต่ว่ายิ่งยุเท่าไร ก็ยิ่งอยากทำมากเท่าน้้น

"แค่เปลี่ยนนิสัยนิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง" หลังจากนั้นลูซิสก็ค่อยๆเปลี่ยนนิสัยเธอไปเรื่อยๆจนกระทั่ง..

"ลูซิส เจ้ากำลังทำอะไรน่ะ?"

"เหวอ!"

ด้วยความตกใจของลูซิสทำให้เขาเผลอทำแฟรี่ที่เขาถืออยู่นั้นหลุดจากมือไปดื้อๆ หัวของเธอกระแทกพื้น

เธอกรี้ดเสียงดังจนสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด แล้วบินหนีไปอย่างรวดเร็ว 

"ไม่นะ! แฟรี่ของฉัน" คารีพูดกระแทกเสียง แล้วพยายามจับเธอ แต่ทว่าเขาเผลอจับปีกของเธอที่บินอยู่ ทำให้ปีกของเธอหายไปทั้งสองข้าง แต่นั้นก็ไม่ทำให้เธอหยุดหนีเลย เมื่อเธอหล่นลงพื้นอีกครั้ง เธอก็ใช้ความเร็วทั้งหมดที่เธอมีหนีไป 

คารีและลูซิสอึ้งอยู่ซักพัก 

ก่อนที่จะคารีจะรู้สึกเสียใจที่เขาทำแบบนั้นกับเธอ ลูซิสปลอบประโลมคารี พยามบอกว่านี้คือความผิดของเขาเอง ที่ทำเธอหล่นลงพื้น เหตุการณ์น้นทำให้ทั้งสองสะเทือนใจเป็นอย่างมาก จนไม่กล้าสร้างอะไรเพิ่มอีกเลย...

ฝั่งของแฟรี่ปีกขาด 

เธอวิ่งหนีมาสักพัก เธอเจอกับกระท่อมเล็กๆ 

อยู่ดีๆฝนก็ตกลงมา แฟรี่ตนนั้นตัดสินใจพักที่กระท่อมนี้ และทนกับความเจ็บปวดที่ยากจะลืม น้ำตาของเธอไหลลงมาช้าๆ และตระหนักถึงความเลวร้ายที่เธอเจอตั้งแต่เกิดมา เธอไม่สามารถลืมมันได้เลย....